Η Σαντορίνη είναι ένα πολύ ιδιαίτερο νησί. Είναι μία και μοναδική. Εάν την επισκέπτεσαι για πρώτη φορά ισχύει αυτό που λένε «το νησί ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις». Εάν επιλέξεις να πάς με καράβι φτάνοντας κιόλας στο νησί θα δεις στα δεξιά σου το ηφαίστειο και στα αριστερά σου ότι έχει απομείνει από την παλιά στρογγύλη που έχει καταλήξει να είναι ένα μισοφέγγαρο. Και αυτό που έχει απομείνει είναι πραγματικά υπέροχο. Απ΄ το καράβι ακόμη διακρίνεις τα παραδοσιακά αναστυλωμένα κτίρια που είναι κυριολεκτικά χτισμένα στο χείλος του γκρεμού, την λεγόμενη καλντέρα.
Πηγαίνοντας στο βορειότερο σημείο του νησιού, στην Οία, θα έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα εάν βέβαια ο καιρός είναι με το μέρος σου και αν οι αμέτρητοι τουρίστες που μαζεύονται εκεί σου αφήσουν και εσένα μια γωνίτσα στο καστέλι ίσα για να σταθείς. Τώρα αν θέλεις να συνδυάσεις στην απόλαυση σου και ένα καφεδάκι στα καφέ της καλντέρας θα πρέπει να πας από πολύ νωρίς και φυσικά να το χρυσοπληρώσεις. Όταν τελικά δύσει ο ήλιος όλοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα λες και η παράσταση τελείωσε και η αυλαία έκλεισε. Τουλάχιστον για την Οία γιατί τότε είναι που ξυπνούν τα Φηρά μαζί με αυτούς που θέλουν να βγουν και να διασκεδάσουν μέχρι πρωίας. Τα club και τα bar στο νησί είναι αμέτρητα και σίγουρα κάποιο από αυτά θα σε καλύψει στο είδος της μουσικής που ψάχνεις, από ροκάδικο μέχρι και το πιο παρακμιακό σκυλάδικο. Το πρωί όταν θα φεύγεις από τα Φηρά μην ξεχάσεις να πάρεις φρέσκο κουλουράκι από τον φούρνο, δεν χρειάζεται να εξηγήσω που είναι γιατί σίγουρα θα το βρεις από τις μυρωδιές του ή να επισκεφτείς τα goody’s για ένα cheese.
ΚαλντέραΗ Σαντορίνη έχει ονομαστεί έτσι από την Santa Irini και όπως συνήθως οι αγίες ήταν μαυροφορεμένες έτσι και η Σαντορίνη είναι ντυμένη στα μαύρα από την άσπα ή αλλιώς την τέφρα του ηφαιστείου. Σχεδόν όλες οι παραλίες της έχουν μαύρο ψιλό βότσαλο το οποίο καίει απίστευτα γι΄ αυτό και μην διανοηθείς να την διασχίσεις χωρίς σαγιονάρες ή τα ειδικά παπουτσάκια της γιαγιάς. Να προτιμήσεις τις σαγιονάρες εάν θέλεις να επισκεφτείς τον Περίβολο γιατί αποκλείεται να μην κάνεις μία στάση στα beach bar του για κάνα σφηνάκι. Αν πάλι θέλεις πιο ήσυχες καταστάσεις μπορείς να πας στο Καμάρι ή στην Περίσσα. Είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα αν και τις χωρίζει ένα βουνό. Αν δεν σου φτάνει η μία παίρνεις το καϊκάκι και πας και στην άλλη, δεν κάνει παραπάνω από μισή ώρα. Ρηχά νερά και άσπρη άμμο θα βρεις στον Μονόλιθο κάτω από το αεροδρόμιο της Σαντορίνης. Αξίζει βέβαια να επισκεφθείς και την κόκκινη παραλία αφού πρώτα βεβαιωθείς ότι έχεις πάρει μαζί σου ένα απαραίτητο αξεσουάρ, το νερό, γιατί σκαρφαλώνοντας στα κατσάβραχα είμαι σίγουρη ότι θα το χρειαστείς.
Τώρα αν θέλεις να μάθεις και κάτι από αυτήν καλό θα ήταν να επισκεφθείς τα αρχαία της στο Ακρωτήρι καθώς και στην Αρχαία Θήρα που βρίσκεται στο μέσα βουνό. Επίσης υπάρχει και το μουσείο στα Φηρά με τις απίστευτες τοιχογραφίες και το μουσείο των ναυτικών στην Οία.
Μην φύγεις αν δεν πάς βόλτα με καΐκι στο ηφαίστειο, Παλαιά και Νέα Καμένη, καθώς και στην Θηρασιά. Φυσικά και μην έχεις την ελπίδα ότι στο ηφαίστειο έχει ταβερνούλες και πλάτανους για να ξαποστάσεις. Άρα απαραίτητα αξεσουάρ και πάλι είναι καπελάκι, καλά παπούτσια και μπόλικο νερό. Θα μπορέσεις να κάνεις μπάνιο στα ζεστά νερά στο λιμανάκι του Αγ. Νικολάου στο ηφαίστειο αλλά μην φορέσεις το καινούργιο σου μαγιό γιατί το θειάφι θα σου το κάνει αγνώριστο και θα καταριέσαι την ώρα και την στιγμή που βούτηξες. Επόμενος σταθμός είναι η ΚαλντέραΘηρασιά και ανεβαίνοντας στην χώρα της, στον Μανωλά, θα δεις πως ήταν η Σαντορίνη την δεκαετία του ’60 μιας και δεν έχει αναβαθμιστεί τουριστικά όσο η γειτόνισσα της. Καλύτερα ίσως. Απ΄ τον Μανωλά θα καταλάβεις γιατί παλαιότερα η Σαντορίνη λέγονταν Στρογγύλη. Γυρίζοντας λοιπόν στο παλιό λιμανάκι στα Φηρά σου γεννιέται η εξής απορία: να ανέβω με τα πόδια τα 583 σκαλοπάτια, να ανέβω στην πλάτη του καημένου του γαϊδαράκου ή να πάρω το τελεφερίκ. Ότι και να αποφασίσεις η θέα είναι απίστευτη.
Μίας και βρίσκεσαι στο νησί καλό θα ήταν να δοκιμάσεις και μερικά από τα προϊόντα που φημίζεται η Σαντορίνη όπως είναι το κρασί, το τοματάκια, τα μικρά κολοκύθια της, τις άσπρες μελιτζάνες της καθώς και την φάβα της. Όσον αφορά το κρασί θα δεις σίγουρα πολλές κάναβες οι οποίες έχουν χτιστεί σε παλιά υπόσκαφα και αξίζει να πας και να δοκιμάσεις από τις διάφορες ποικιλίες κρασιού που βγάζουν οι αμπελώνες της Σαντορίνης παρόλο που είναι ένα άνυδρο νησί. Μην το παρακάνεις όμως γιατί βαράει. Αν και είμαι σίγουρη ότι ή που θα έχεις μεθύσει από την άγρια ομορφιά του νησιού εάν έχεις κατέβει την καλύτερη περίοδο που είναι ο Ιούλιος και ο Σεπτέμβριος ή που θα πρέπει να είσαι συνεχώς μεθυσμένος για αντέξεις μία μέρα ακόμη εάν έχεις πάει Αύγουστο. Γι’ αυτό λοιπόν ισχύει αυτό που λένε ότι το νησί ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις.
