Κάτω στον Πειραιά...

[dk]

Πειραιάς
Ο Πειραιάς είναι μια πόλη άρρηκτα δεμένη με τη θάλασσα, στην οποία οφείλει την οικονομική και πολιτιστική του ανάπτυξη. Είναι το πρώτο λιμάνι της χώρας και συνεχίζει τη μακρά δια­δρομή του στο χώρο διατηρώντας τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου ναυτιλιακού και εμποροβιομηχανικού κέντρου. Εκτός από σημείο εκκίνησης με προορισμό ολόκληρη τη νησιωτική Ελλάδα, ο Πειραιάς στηρίζει σε πάρα πολλά σημεία τη γοητεία του. Την πόλη στολί­ζουν το Δημοτικό Θέατρο, ένα από τα ωραιότερα κτί­ρια σε λιτή νεοκλασική γραμμή, τα Θεμιστόκλεια Τείχη, το Ναυτικό Μουσείο, η Δημοτική Πινακοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το αρχαίο θέατρο, το Βεάκειο θέατρο, το Σηράγιο και άλλοι αρχαιολογικοί χώροι, πάρα πολλά νεοκλασικά μπερδεμένα ανάμεσα στα μοντέρνα κτίρια, ο Προφήτης Ηλίας, η πανέμορφη Καστέλα, με τα διατηρητέα παλιά σπίτια, πολλά από τα οποία έχουν μετατραπεί σε πολυτελή εστιατόρια και μπαρ, αλλά και τα γραφικά λιμανάκια της Πειραϊκής, της Ζέας, του Μικρολίμανου και του Νέου Φαλήρου, ιδανικά καταφύγια από το θόρυβο της πόλης, όπου μπορεί κανείς να γευ­τεί λαχταριστούς ψαρομεζέδες δίπλα στο κύμα.

Αγιος Ιωάννης Ρέντης
Ο Αγιος Ιωάννης Ρέντης είναι ένας δήμος με μεγάλη ιστορία. Το 358 π.Χ. ο Επίκουρος ίδρυσε στο Ρένδιο Πεδίο την περίφημη φιλοσοφική σχολή. Από τον 1ο ως τον 12ο μ.Χ αιώνα ονομαζόταν Δήμος Ελαιέων, εξ αιτίας του ελαιώνα που υπάρχει ακόμη εκεί. Όμως από τον 16ο αιώνα εμφανίζεται και με την ονομασία Ρέντης εξ αιτίας των πηγών που έρεαν εκεί.

Κορυδαλλός
Ο Κορυδαλλός είναι μια πόλη που τα ίχνη της εμφανίζονται στους προϊστορικούς χρόνους και στην Ελληνική μυθολογία. Στην αρχαιότητα ήταν ένας από τους 100 δήμους της Αττικής που ίδρυσε ο μεγάλος Αθηναίος πολιτικός Κλεισθένης, τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. Τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκε ραγδαία. Μεταξύ άλλων δημιουργήθηκε μια δυναμι­κή νέα αγορά, που αναδεικνύεται σε περιφερειακό ε­μπορικό κέντρο.
Ο Κορυδαλλός διαθέτει πολλά ταβερνάκια.

Νίκαια
Η Νίκαια κατέχει κομβική θέση ανάμεσα στην πρωτεύουσα και το λιμάνι του Πειραιά.
Στην ιστορική της διαδρομή από το 1992 διαφύλαξε και πρόβαλε τον πλούτο των παραδόσεων, τον πολιτισμό, τις τέχνες και τα γράμματα με βάση τα ιδεώδη του Ελληνικού Μικρασιατικού στοιχείου που εγκαταστάθηκε εκεί. Στη Νίκαια, το Κατράκειο Θέατρο υπό­σχεται μαγικές βραδιές στο κατακαλόκαιρο, ενώ το Σπίτι της Άρσης Βαρών αλλάζει το αθλητικό τοπίο της περιοχής.

Δραπετσώνα
Η Δραπετσώνα χτισμένη στον όρμο της Δραπετσώνας, που στην αρχαιότητα είχε στρατηγική σημασία, προέρχεται από τον αρχαίο Δήμο «ΘΥΜΑΙΤΑΔΑΙ». Οι πηγές αναφέρουν την ύπαρξη αρχαίου ναού στην περιοχή, καθώς και κάποιου οικισμού του οποίου οι κάτοικοι ασχολούνταν με την αλιεία.
Στην είσοδο της Δραπετσώνας, αριστερά, ο σταθμός των τραίνων και πιο πέρα στην Ηετιωνία ακτή το Καστράκι, που βρίσκεται πάνω από το λιμάνι.
Εκεί βρισκόταν και το εργοστάσιο λιπασμάτων, από τα κτίρια του οποίου έχουν κριθεί «διατηρητέα» η Μονάδα υαλουργείου, η Μονάδα Αμμωνίας, το Ινστιτούτο Ερευνών και η ΔΕΗ-ΚΗΣ, ενώ παράλληλα γίνεται ανάπλαση της περιοχής.

Κερατσίνι
Κατά την αρχαιότητα στο Κερατσίνι, κοντά στον σημερινό ναό του Αγίου Γεωργίου υπήρχε το τέμενος του Ηρακλέους - δηλαδή το ιερό του Ηρακλέους - όπου γινόντουσαν λαμπρές γιορτές.
Ο αρχικός οικιστικός πυρήνας βρισκόταν στην πλαγιά του λόφου Αγίου Γεωργίου, που όμως καταστράφηκαν μετά την ανέγερση του φερώνυμου ναού. Τα ευρήματα δεξιά και αριστερά της λεωφόρου Δημοκρατίας πείθουν για τη χρονολόγησή του στην 3η χιλιετία π.Χ. Το όνομά του ήταν πιθανότατα "ΘΥΜΑΙΤΑΔΑΙ" και οι κάτοικοί του ασχολούνταν με την αλιεία.
Από αυτό το γεγονός πήρε το όνομα κι ο σημερινός λιμήν Ηρακλέους – Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου - ο μεγαλύτερος,­ από τους όρμους που σχηματίζονται από το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά μέχρι την ακτή Περάματος, με υδάτινη επιφάνεια 640.000 τ.μ., που εξελίσσεται συνεχώς σε ενδιαφέ­ρον εμπορικό λιμάνι. Δήμος έγινε το 1934.

Πέραμα
Γραφικότατο ανέκαθεν το Πέραμα, από την εποχή που στην παραλία του υπήρχαν τα εκατοντάδες μικρά καρνάγια που έδωσαν τη θέση τους σε άλλα μεγαλύτερα ναυπηγεία, τα διάφορα μπουζουκομάγαζα, καθώς και τα πεύκα στην πλαγιά όπου πήγαιναν εξοχή πολλοί κάτοικοι του Πειραιά και των γύρω Δήμων.
Σήμερα είναι μια σύγχρονη πόλη με το μοναδικό βαγόνι- αντίκα από ο τραινάκι του Περάματος στη μέση, σε πολλά σημεία της οποίας μπορεί να βρει κανείς γραφικά ταβερνάκια.
Στα καρνάγια του Περάματος θα βρείτε ακόμη τους παλιούς μαστόρους να σκαλίζουν ξύλινα σκαριά, έτοι­μα να πέσουν στο νερό.

Σαλαμίνα
Ξακουστή για την ιστορική ναυμαχία του 480 π.Χ. και πατρίδα του μεγάλου τραγικού ποιητή Ευριπίδη, αλλά και του ομηρικού Αίαντα, τόπος διαμονής και δημιουργίας του ποιητή Αγγελου Σικελιανού και φιλοξενίας του Γεώργιου Καραϊσκάκη, η Σαλαμίνα έχει βαθιά στις ρίζες της την πολιτιστική παράδοση. Το μεγαλύτερο νησί του Σαρωνικού, απέχει μόλις ένα ναυτικό μίλι α­πό τον Πειραιά και έχει σήμερα 23.000 κατοίκους, α­ποτελεί ένα σύγχρονο οικιστικό κέντρο με έντονη κίνηση ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Στη Σαλαμίνα μπορεί επίσης να επισκεφθεί κανείς σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους και βυζαντινά μοναστήρια όπως της Παναγίας της Φανερωμένης.
Τα Αμπελάκια αποτελούν ένα ξεχωριστό Δήμο στο χώρο που βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι της Σαλαμίνας, στο βυθό του οποίου υπάρχουν ερείπια αρχαίων κτισμάτων. Εκεί βρίσκεται ο τύμβος των Σαλαμινομάχων.

Αίγινα
Πρώτη καθώς ξεκινάς για το Σαρωνικό, πολύ κοντά στον Πειραιά, η Αίγινα προσφέρεται για σύντομες αποδράσεις. Παλιά αρχοντικά, γραφικά σοκάκια, διάφορα μικρομάγαζα, και έντονη νυχτερινή ζωή συνθέτουν την εικόνα της Αίγινας. Ο επισκέπτης μπορεί να εξε­ρευνήσει αρκετά αξιοθέατα όπως το ναό του Απόλ­λωνα, το Λόφο Κολώνας, το Ναό της Αφαίας Αθηνάς, που λέγεται ότι σχηματίζει ισόπλευρο νοητό τρίγωνο με το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και με την Ακρόπολη, το Κυβερνείο του Καποδίστρια, τον πύργο του Μαρκέλλου, το σπίτι του Σπ. Τρικούπη, του Κων. Κανάρη, την έπαυλη του Βούλγαρη, το «Κόκκινο κάστρο» του Φίνλεϋ και πάρα πολλά άλλα. Στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, που είναι και ο πολιούχος του νησιού συρρέουν χιλιάδες πιστοί. Απέναντι από το μοναστήρι μπορεί να εξερευνήσει την Παλαιοχώρα.
Το νησί έχει θαυμάσια ψαροχώρια και ορ­μίσκους με ρηχά, καθαρά νερά.

Αγκίστρι
Ένα… τσιγάρο από την Αίγινα, με το καράβι, βρίσκεται το πιο μικρό κατοικημένο νησί του Σαρωνικού. Το Αγκίστρι. Παρθένα φυσική ομορφιά , πράσινο, καθαρές θάλασσες, προσφέρεται για ημερήσιες εκδρομές, για πεζοπορία, για κολύμπι, για ήσυχη απόλαυση με θαυμάσιους θαλασσινούς μεζέδες.

Πόρος
Ο Πόρος είναι το νησί της γαλήνης και της απλότητας, κατά­φυτο από πεύκα που φτάνουν ως τις αμμουδερές πα­ραλίες του. Πολλοί κορυφαίοι λογοτέχνες τον ύμνησαν για την ομορφιά του.
Ο Πόρος ελκύει ιδιαίτερα τους λά­τρεις των θαλασσινών σπορ, αφού οι ορμίσκοι του έχουν συνήθως ήρεμα νερά.
Αποτελείται από δύο νησιά την Καλαυρία και τη Σφαιρία που ενώνονται με ένα πολύ γραφικό γεφυράκι. Η Καλαυρία κατοικείτο από το 8.000 π.Χ.
Ο Πόρος πήρε το όνομά του από τον πόρο = πλούτο που διακινιόταν από το διαμετακομιστικό κέντρο της εποχής του χαλκού (3.000 π.Χ) που βρισκόταν στο Κοκορέλι, ή από τον Πόρο το γιο του Καλαυρού.
Η παλιά πόλη έχει αρκετά σπίτια νεοκλασι­κού ρυθμού ( βίλα Γαλήνη, Γρίβα, Καρρά), γραφικά σοκάκια και διάσπαρτα πολ­λά γραφικά ταβερνάκια σ όλη την περιοχή του νησιού. Στον Πόρο μπορείτε να δείτε το Ρολόι και τα δυο εκκλησάκια του 1600 δίπλα του, το σημείο όπου λέγεται ότι βιάστηκε η Αίθρα από τον Ποσειδώνα - δίπλα στο Ρολόι -, τον Αγιο Γεώργιο με τις αγιογραφίες του Παρθένη, το Αρχαιολογικό Μουσείο, τους ανεμόμυλους του 1600, την κατοικία του Καποδίστρια, την θερινή κατοικία του Όθωνα στο Προγυμναστήριο,τον Ασπρο Γάτο, την Πέρλια, το Νεώριο, το Λιμανάκι της Αγάπης, τον παλιό Ρωσικό Ναύσταθμο, τη Βρυσούλα με το εκκλησάκι, τον Προφήτη Ηλία, τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, τη γραφική Βαγιονιά, τα ερείπια στο Κοκορέλι, το Ασκέλι, το Μοναστήρι με το "αθάνατο νερό" και τη γραφική παραλία του, πολλά γραφικά εκκλησάκια, το Μπούρτζι ή κάστρο του Εϊδεκ, το νησάκι Ερως ή Δασκαλιό, το Μόδι και τις αρχαιότητες με σκάφος, το Λεμονοδάσος απέναντι και πάρα πολλά άλλα στην Πελοποννησιακή ακτή.

Τροιζήνα
Απέναντι από τον Πόρο βρίσκεται ο Γαλατάς απ όπου πάει κανείς, δυτικά, στην Τροιζήνα, την πατρίδα του ήρωα Θησέα που ήταν γιος του Πόρου και της Αίθρας – εκ κλεψιγαμίας. Η αρχαία Τροιζήνα βρισκόταν Β Δ της σημερινής. Εκεί μπορείτε να επισκεφθείτε τις αρχαιότητες, τα απομεινάρια της Ακρόπολης, τα τείχη, τον πύργο των Ελληνιστικών χρόνων, την Επισκοπή, το Διαβολογέφυρο, τους νερόμυλους στον Ποταμό και στο Βλυχό, το Μοναστήρι της Κεχαριτωμένης, το παλιό βυζαντινό Μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου, το Φαράγγι του Θησέα, το Φαράγγι του Ερωτα, τον υδροβιότοπο της Ψήφτας, τη Νεράτζιζα το αρχαίο Φορβάντιο, τις αρχαιότητες της Μαγούλας, της Απάθειας, το γραφικό Βίδι και το κανάλι του, και πάρα πολλά άλλα στους γύρω διάφορους οικισμούς και περιοχές.
Από το Γαλατά, ανατολικά, μπορεί να επισκεφθεί κανείς την Πλάκα με το γραφικό ταβερνάκι- σημείο όπου έγινε η σύρραξη Μιαούλη-Καποδίστρια - , την Παναγία την Ελεούσα, την Αλυκή, τον Αγιο Σεραφείμ, το Λεμονοδάσος με τον μικρό καταρράκτη, την Αρτιμο με την αρχαία ιστορία, το Καραπολίτι με την παλιά δεξαμενή νερού, το βυζαντινό εκκλησάκι της Παναγίτσας στα Τσελεβίνια, το γραφικό Φουρκαρί με τους δίδυμους ναούς, το παλιό γερμανικό φρούριο στην κορυφή των Αδερών και πολλά άλλα.

Μέθανα
Τα Μέθανα, γνωστά από την αρχαιότητα για τις ιαμα­τικές πηγές τους, είναι μια μεγάλη, σχεδόν στρογγυλή, χερσό­νησος της Πελοποννήσου στο Σαρωνικό. Τόπος παρθένος, πλούσιος σε αντιθέσεις που συναρπάζουν τον επισκέπτη. Η πόλη βρίσκεται κάτω από το επιβλητικό ηφαίστειο που κατέληξε στη μορφή αυτή μετά από μακραίωνες διεργασίες, όπως αναφέρουν ο Στράβων, ο Οβίδιος και ο Παυσανίας. Η ιστορία των Μεθάνων είναι πολύ παλιά, από την εποχή του λίθου, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Παλαιοχώρα, στον Αγιο Σπυρίδωνα, στο Θρονί, στα Δριτσέϊκα, στην Ογα, στη Χειρόμα, στη Χελώνα, στη Χώριζα, στον Αγιο Κωνσταντίνο, στον Αγιο Γεώργιο, στον Αγιο Νικόλαο και αλλού.
Αξιοθέατα είναι και το νησάκι όπου ήταν τα κυκλώπεια τείχη, το κάστρο του Φαβιέρου στο στενό, το σπήλαιο Περιστέρι, το Βαθύ, η Καμένη Χώρα, και άλλα.
Με τις πε­ντακάθαρες ακρογιαλιές τα Μέθανα είναι ιδανι­κά για ήσυχες και φτηνές οικογενειακές διακοπές.

Ύδρα
Ένα από τα σπουδαιότερα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας είναι η κοσμοπολίτικη Ύδρα, με την ιδιότυπη αρχιτεκτονική, τα όμορφα πλακόστρωτα δρομάκια, τις δαντελωτές παραλίες και την πλούσια ιστορική, ναυτική και πολιτιστική παράδοση. Αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν και για τις μετακινήσεις σας μπορείτε να επιλέξετε τα γνωστά γαϊδουράκια. Το γραφικό λιμάνι της Ύδρας με τις πο­λεμίστρες και τα κανόνια κατακλύζεται καθημερινά από μικρά και μεγάλα κότερα, ψαροκάικα και κρουα­ζιερόπλοια απ' όλον τον κόσμο. Τα πέτρινα αρχοντικά των αγωνιστών της Επανάστασης, του Μιαούλη, του Βούλγαρη, του Κουντουριώτη, του Κριεζή, το αξιόλο­γο ιστορικό αρχείο-μουσείο αποτελούν μερικά μόνο από τα αξιοθέατα του νησιού. Μια επίσκεψη στο ιστορικό αρχείο-μουσείο Ύδρας αξίζει τον κόπο.
Εχει 6 μοναστήρια και 300 εκκλησίες.
Λίγο πιο έξω από την Υδρα, δυτικά, βρίσκεται το νησάκι Δοκός όπου είναι εγκατεστημένος ο φάρος. Κατασκευάστηκε το 1923. Το ύψος του πύργου του είναι 9 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 23 μέτρα.
Όλη η περιοχή των ακτών και των κοντινών νησιών ήταν πυκνοκατοικημένη κατά την πρώιμη εποχή του χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.) και στο Δοκό υπήρχαν οικισμοί και τάφοι σε εκείνη την περίοδο.
Η περιοχή ερευνήθηκε από το Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών (1989-1992) και στο νησάκι Δοκός μπροστά στον φάρο βρέθηκε το αρχαιότερο μέχρι στιγμής γνωστό ναυάγιο στο Αιγαίο. H υποβρύχια ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως δύο λίθινες άγκυρες, μεγάλες ποσότητες κεραμικής και πλήθος λίθινων εργαλείων, σύμφωνα με τα οποία το ναυάγιο χρονολογείται στην ύστερη Πρωτοελλαδική ΙΙ περίοδο (2450/2350-2200/2150). Ίχνη από το ίδιο το πλοίο δε διασώθηκαν.

Σπέτσες
Τα πολλά νεοκλασικά αρχοντικά, τα μικρά πευκοδάση και τα καθαρά ήρεμα νερά χαρίζουν στις Σπέτσες μοναδι­κή γοητεία. Παλιά λεγόταν Πιτυούσα που σήμαινε πευκόφυτη. Πρωτοκατοικήθηκε την εποχή του χαλκού.
Το νησί της ηρωίδας Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας αποτέλεσε, όπως είναι γνωστό, σημαντική ναυτική δύναμη την περίοδο της Τουρκοκρατίας και πρωτοστάτησε στην Επανάσταση του 1821. Χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν όλο το χρόνο στο κοσμικό νησί. Στους δρόμους των Σπετσών δε θα συναντήσετε αυτοκίνητα. Τα γραφικά μόνιππα θα σας μεταφέρουν στο παλιό λιμάνι με τα αρχοντικά, στην ιστορική πλατεία Ντάπια, στο σπίτι της Μπουμπουλί­νας, στην Αναργύρειο και Κοριαλένιο Σχολή, και στο εκκλησάκι της Παναγίας της Αρμάτας.

Κύθηρα
Τα Κύθηρα, το νησί της Κυθέρειας Αφροδίτης, σημείο συνάντη­σης του Ιονίου με το Μυρτώο και το Κρητικό πέλαγος, αποτελεί ιδανικό τόπο ήμερων διακοπών.
Καταπράσινα, με καθαρές θάλασσες, απλωτές αμμουδιές, οροπέδια που άλλοτε ανηφορίζουν σε υψηλές κορυφές, κι άλλοτε κατηφορίζουν απότομα προς τη θάλασσα, σχηματίζοντας κρυφούς όρμους, τα Κύθηρα είναι μια ιδιότυπη μείξη διαφορετικών πολιτισμών, με επιρροές από το Αιγαίο και το Ιόνιο, με ετερόκλητα αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Στην αρχαιότητα τα Κύθηρα ήταν αφιερωμένα στην Αφροδίτη όπου γεννήθηκε για να πάει μετά στην Κύπρο.
Παλιά λεγόταν Πορφυρούσσα, και επί Ενετοκρατίας ονομάστηκε Τσιρίγο.
Σήμερα διατηρεί τη φυσιογνωμία του παρά την τουριστική ανάπυξη που αυ­ξάνεται χρόνο με το χρόνο. Παραδοσιακοί οικισμοί, κάστρα, μοναστήρια, εκκλησίες, αρχαιότητες και πε­ντακάθαρες παραλίες μαγεύουν τον επισκέπτη.
Το Μεσαιωνικό Κάστρο δεσπόζει στο νησί πάνω από το Καψάλι, ενώ εντυπω­σιακά είναι το γεφύρι στο Λιβάδι, και η Παλαιοχώρα στον Αυλαίμονα, μια νεκρόπολη του 13ου αιώνα που μπορεί να συγκριθεί με το Μιστρά.
Πολύ ενδιαφέρονται είναι το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας και ο καταρράκτης στο Μυλοπόταμο.

Αντικύθηρα
Αν είστε από τους φανατικούς ερημίτες, αποτολμήστε μία επίσκεψη στα Αντικύθηρα. Έχουν μόνο 50 κατοί­κους και η εξερεύνηση τους θα είναι πραγματική απο­κάλυψη για τους ριψοκίνδυνους.
Σαν βράχος ριγμένος μέσα στη θάλασσα στέκουν εκεί ανάμεσα Κυθήρων και Κρήτης. Οι κάτοικοι τα ονομάζουν «Λιούϊς». Οι κάτοικοι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους είναι Κρητικής καταγωγής.
Τα Αντικύθηρα έγιναν διάσημα στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν ήρθε στο φως από τους σφουγγαράδες το ναυάγιο ενός ρωμαϊκού πλοίου του 1ου π.Χ αιώνα με πλούσια ευρήματα, όπως ο έφηβος των Αντικυθήρων, και ο περίφημος μηχανισμός των Αντικυθήρων , η πρώτη υπολογιστική μηχανή.
Πρωτεύουσα του νησιού και λιμάνι είναι ο Ποταμός. Αξίζει να επισκεφθεί κανείς την αρχαία Αίγυλα, στο Πολύκαστρο, 1,5 χιλιόμετρο από τον Ποταμό, όπου σώζονται λείψανα τειχών, ίσως των Αθηναίων από τον Πελοποννησιακό πόλεμο.

πηγή koutouzis.gr

[taxidiaris]

Μπράβο Δημήτρη, ήταν κάτι που έλειπε και φαντάσου ότι ζούμε στον Πειραιά.  
Αψογες οι πληροφορίες σου,ψαχτήρι   

[Dimitra]

Πού ζούσαν οι αρχαίοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια; Η αρχαιολόγος Εφη Λυγκούρη απαντά βασιζόμενη σε ευρήματα που ήρθαν στο φως στην περιοχή των Καμινίων και του Αγίου Ιωάννη Ρέντη

Κάλεσε λοιπόν ο Περικλής τον διάσημο αρχιτέκτονα Ιππόδαμο τον Μιλήσιο και του είπε: Εδώ θα σχεδιάσεις μια νέα πόλη! Και ο Ιππόδαμος έχοντας μπροστά του μιαν εντελώς ελεύθερη έκταση, αυτό έκανε, εφαρμόζοντας τις αρχές του πολεοδομικού σχεδίου που ο ίδιος εφηύρε. Ολα αυτά συνέβησαν στη λαμπρή από κάθε άποψη Κλασική εποχή και το αποτέλεσμά τους ήταν μια ιδεώδης και αξιοθαύμαστη πόλη, ονομαζόμενη Πειραιάς. Και έτσι ο Πειραιάς εμφανίζεται στην Ιστορία ξαφνικά και από το πουθενά. Λευκό χαρτί, οι προηγούμενοι αιώνες, ακόμη και τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Γίνεται; Ασφαλώς, όχι. Πόσο μάλλον όταν είναι γνωστό πως η Αττική από τη Νεολιθική εποχή ήδη ήταν σπαρμένη από οικισμούς. Στα Καμίνα και στον Αγιο Ιωάννη Ρέντη ζούσαν οι πρώτοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια, υποστηρίζει όμως η αρχαιολόγος, κυρία Εφη Λυγκούρη προϊσταμένη της ΚΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Την πρότασή της μάλιστα παρουσίασε η ίδια πριν από λίγες ημέρες στην ομιλία της για τον αρχαίο Πειραιά και το μουσείο του, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

«Η αρχική κώμη του Πειραιά η οποία μαζί με τα γειτονικά χωριά, τους μετέπειτα δήμους της Ξυπέτης (Νέο Φάληρο,Μοσχάτο),του Φαλήρου (Παλαιό Φάληρο) και των Θυμαιτάδων (Κερατσίνι) αποτελούσε σύμφωνα με τον Πολυδεύκη ένα τετράκωμο με κέντρο το ιερό του Ηρακλέους στα Καμίνια προς τιμήν του οποίου τελούνταν αγώνες» αναφέρει η κυρία Λυγκούρη. Και καθώς οι
καλύτερες αποδείξεις στην αρχαιολογία είναι πάντα οι ανασκαφές, σε αυτές στηρίζεται και η ίδια. «Το βέβαιο είναι ότι αυτός ο δήμος δεν έχει καμία σχέση με τη θέση της κλασικής πόλης του Πειραιά» προσθέτει. Και από την άλλη, στον σημερινό Πειραιά δεν έχει έρθει στο φως τίποτε που να χρονολογείται νωρίτερα από την Κλασική εποχή.
Μόνο ένα ιερό, της Αρτέμιδος Μουνιχίας, το οποίο έχει ανασκαφεί στη δυτική άκρη του ομώνυμου λιμανιού (σημερινή Καστέλα) χρονολογείται από τη Νεολιθική εποχή. Και ίσως ήταν το μόνο κατοικημένο σημείο της Πειραϊκής χερσονήσου. Η αιτία αυτής της ιδιαιτερότητας θα πρέπει να αναζητηθεί στη μορφολογία του εδάφους, η οποία ήταν εντελώς διαφορετική από τη σημερινή.

Το νησί

Ως το Μοσχάτο έφθανε η θάλασσα κατά την τεταρτογενή περίοδο και εκείνη την εποχή ο Πειραιάς ήταν νησί. Η παραλία του Σαρωνικού κόλπου με τον Φαληρικό όρμο, τη χερσόνησο του Πειραιά και τα τρία λιμάνια του, ακτή μήκους 14 χιλιομέτρων δεν υπήρχε. Σχηματίσθηκε πολύ αργότερα και βαθμιαία με τις προσχώσεις του Κηφισού οπότε και το νησί ενώθηκε με την ξηρά. Οπως φαίνεται όμως στη συλλογική μνήμη είχε διατηρηθεί το γεγονός, μαρτυρούμενο επίσης από την ίδια την ονομασία του Πειραιά. Οπως αναφέρει μάλιστα ο Παυσανίας «του τε Πειραιά νησιάζοντα πρότερον και πέραν της ακτής κείμενον ούτως φασιν ονομασθήναι ». Αλλά και ο λεξικογράφος Σουΐδας γράφει: «Ην πρότερον ο Πειραιεύς νήσος όθεν και τούνομα είληφεν από το διαπεράν».

Παρ΄ όλα αυτά ένα έλος που λεγόταν Αλίπεδον παρέμενε ως τα κλασικά χρόνια στον Πειραιά, εμποδίζοντας την επικοινωνία με την άγονη, πειραϊκή χερσόνησο. «Και αυτός ήταν ο λόγος που οι παλαιότεροι κάτοικοι είχαν επιλέξει να κατοικήσουν σε θέσεις που βρίσκονταν πριν από αυτή την ελώδη περιοχή,μάλιστα κοντά στον Κηφισό» σημειώνει η κυρία Λυγκούρη.

Οι ανασκαφές

Αρχαιότητες της Πρωτογεωμετρικής έως την Υστερη Γεωμετρική περίοδο έχουν εντοπισθεί από τις πρόσφατες ανασκαφές της Εφορείας στην περιοχή των Καμινίων και του Αγίου Ιωάννη Ρέντη. Στην πρώτη περίπτωση αποκαλύφθηκε μία αρχαία οδός με το ένα της ανάλημμα, η οποία πλαισιώνεται μάλιστα από συστάδες τάφων σε ταφικούς περιβόλους. Κτίσματα, των οποίων η χρήση δεν έχει ακόμη προσδιορισθεί, εντοπίσθηκαν σε επαφή με τον αρχαίο δρόμο ενώ κοντά του βρέθηκαν τέσσερις κλίβανοι από πηλόχωμα και πηγάδια τα οποία περιείχαν κεραμική.

Σε μεγάλο οικόπεδο, εξάλλου, επί της οδού Πειραιώς στου Ρέντη βρέθηκαν τα θεμέλια ενός μεγάλου κτιρίου με περίβολο και αυλή στο κέντρο, γύρω από την οποία αναπτύσσονται δωμάτια (Υστερη Γεωμετρική εποχή ). Οπως όμως επισημαίνει η κυρία Λυγκούρη: «Η περιοχή της ανασκαφής κατακλύζεται διαρκώς από νερό, υπάρχουν αντλίες που λειτουργούν συνέχεια, προκειμένου να μένει καθαρή». Γιατί προφανώς το έλος δεν έχει υποχωρήσει εντελώς. Αλλά και από παλαιότερες ανασκαφές στην άκρη της χερσονήσου της Μουνιχίας (από τον Ι. Θρεψιάδη το 1935) είχε εντοπισθεί οικισμός που κατοικήθηκε από την Πρώιμη Γεωμετρική εποχή ως την Υστερη Γεωμετρική.

Τα λιμάνια

Στον Φαληρικό όρμο ήταν ο ναύσταθμος των Αθηναίων ως την εποχή όπου ο Θεμιστοκλής έχοντας διακρίνει τον περσικό κίνδυνο τους έπεισε να τον μεταφέρουν στον Πειραιά όπου μπορούσε να ιδρυθεί ένα ασφαλές λιμάνι. Στον Ιππόδαμο όμως οφείλεται τελικώς η ακριβής χωροθέτηση των ναυστάθμων, δύο πολεμικών και ενός εμπορικού. Με 196 νεώσοικους (υπόστεγα στα οποία ανέλκονταν οι τριήρεις) και την περίφημη Σκευοθήκη του Φίλωνος το λιμάνι της Ζέας ήταν ο κυριότερος πολεμικός ναύσταθμος ενώ ο λιμήν της Μουνιχίας με 82 νεώσοικους ακολουθούσε. Οσο για το κυρίως λιμάνι, εμπορικό και πολεμικό μαζί, το ονομαζόμενο Κάνθαρος ή και Μέγας Λιμήν, αντιστοιχεί στο σημερινό κεντρικό λιμάνι του Πειραιά.

Οι προσχώσεις της θάλασσας αλλά και η επέκταση της πόλης έχουν κρύψει σήμερα την πραγματική ιστορία της περιοχής. Ο πρώτος Πειραιάς όμως φαίνεται ότι τώρα εντοπίζεται.


Ανιχνεύοντας τη ρωμαϊκή Αθήνα

Στο ερώτημα αν η Αθήνα ήταν ωραιότερη κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή αντί της Κλασικής η ορθή - αν και απογοητευτική για το ελληνικό γόητρο- απάντηση δείχνει τα αυτοκρατορικά χρόνια. Οταν τα μνημεία της Ακρόπολης στέκονταν όρθια και ολοστόλιστα από τα αναθήματα Ελλήνων και Ρωμαίων αλλά και όλη η πόλη,η οποία είχε πλέον επεκταθεί κατά πολύ, κοσμούνταν από θαυμάσια δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.Αυτό το δεύτερο ιδίως έκανε τη διαφορά,καθώς είναι γνωστό ότι,πέρα από τα δημόσια οικοδομήματα,στην κλασική Αθήνα τα σπίτια των ιδιωτών ήταν μικρά και ταπεινά,ακόμη και εκείνα των πλουσίων.Αλλά στην Αθήνα αναζητεί κανείς το κλασικό μεγαλείο πέρα και πάνω απ΄ όλα,ενώ το ρωμαϊκό παρελθόν της,αν και διήρκεσε αιώνες, είναι σε μεγάλο βαθμό εξοβελιστέο,και όχι μόνον από το απλό κοινό αλλά και από επιστήμονες. Η πρωτοβουλία λοιπόν του Μουσείου Μπενάκη για την ανίχνευση της ρωμαϊκής Αθήνας με την οργάνωση διεθνούς αρχαιολογικού συμποσίου και τη σχετική έκδοση (σε επιμέλεια του κ. Σταύρου Βλίζου ) είναι μια σημαντική κατάθεση στο ζήτημα.

«Η εποχή του Αυγούστου ανοίγει χωρίς αμφιβολία μια νέα σελίδα για τον πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό εξωραϊσμό της πόλης,αφού η Αθήνα απολαμβάνει μιας ιδιαίτερης μεταχείρισης εκ μέρους του αυτοκρατορικού οίκου» σημειώνει χαρακτηριστικά η κυρία Θεοδοσία Στεφανίδου-Τιβερίου .

Η Αγορά του Καίσαρος και του Αυγούστου,περισσότερο γνωστή ως Ρωμαϊκή Αγορά (1ος π.Χ. αιώνας),ήρθε να καταλάβει μια θέση στις βόρειες υπώρειες του λόφου της Ακρόπολης, στην οποία σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς διεξαγόταν το υπαίθριο εμπόριο.Και όπως αναφέρει ο κ. Δημήτρης Σούρλας,η Ρωμαϊκή Αγορά χρησιμοποιήθηκε πέραν του χαρακτήρα της και ως μέσον προπαγανδισμού και προβολής της εξουσίας του αυτοκράτορα και του οίκου του. Το λαμπρό οικοδόμημα της Βιβλιοθήκης (131-132 μ.Χ.) αναφέρεται από τον Παυσανία ως το πιο ονομαστό απ΄ όλα τα μνημεία που έχτισε ο φιλέλλην αυτοκράτορας Αδριανός στην Αθήνα.O ίδιος όμως θα προσφέρει επίσης στην πόλη τον Ναό του Ολυμπίου Διός,το Πανελλήνιον,το Πάνθεον και το Γυμνάσιο.

Παράλληλα,στις νότιες υπώρειες της Ακρόπολης ανοικοδομείται το κατεστραμμένο Ωδείο του Περικλέους,δημιουργείται νέα σκηνή στο Θέατρο του Διονύσου,γίνονται έργα στο Ασκληπιείο,ενώ στα μέσα του 2ου αιώνα ο Ηρώδης Αττικός θα κατασκευάσει προς τιμήν της συζύγου του,Ρηγίλλης,το γνωστό ωδείο και θα επισκευάσει το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Αλλά και η πόλη επεκτείνεται. Στα ανατολικά,εκεί όπου πριν υπήρχαν νεκροπόλεις και εργαστηριακές εγκαταστάσεις,δημιουργείται με πρωτοβουλία του Αδριανού ένας νέος αστικός πυρήνας με εντυπωσιακές επαύλεις διακοσμημένες με σημαντικά έργα τέχνης αλλά και με πολυάριθμα λουτρά.(Είναι η σημερινή περιοχή του Ζαππείου, του Εθνικού Κήπου ως τη Ριζάρη και του Συντάγματος).Αλλά και προς τα νότια, περιοχή η οποία υπήρξε κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο τόπος διαμονής της τοπικής αριστοκρατίας (Μακρυγιάννη).Το μνημείο του Φιλοπάππου (114- 116 μ.Χ.),ευεργέτη των Αθηνών,θα υψωθεί άλλωστε εκεί κοντά,στην περιοχή των Δυτικών Λόφων.

Εν τω μεταξύ,το τείχος επεκτείνεται για να περιλάβει και τη νέα πόλη,ενώ οι κύριοι οδικοί άξονες συντηρούνται και ανανεώνονται, στρώνονται μάλιστα με λίθους ή μαρμάρινες πλάκες.Τέλος,το υδραγωγείο,που άρχισε να κατασκευάζεται επί Αδριανού για να συμπληρωθεί από τον Αντωνίνο,υπήρξε ένα έργο με μέγιστη διάρκεια στον χρόνο (χρησιμοποιήθηκε ως τον 20ό αιώνα).

Μέσα σε όλη αυτή την ανοικοδόμηση υπήρξαν όμως και ορισμένες σταθερές.Πρώτα η Ακρόπολη, μόνη προσθήκη στην οποία είναι ο κυκλικός ναός της Ρώμης και του Αυγούστου.Και ακολούθως ο Κεραμεικός,το νεκροταφείο της Κλασικής Εποχής, το οποίο παρέμεινε σε χρήση ως τον 5ο μ.Χ.αιώνα.

Πόσο διατήρησε όμως η Αθήνα τον παραδοσιακό χαρακτήρα της μέσα στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία; Εδώ οι γνώμες διίστανται,αν και επικρατέστερη είναι εκείνη που θέλει την κλασική Αθήνα να «επιβάλλει» όρους στη ρωμαϊκή επέλαση.

www.tovima.gr

[dk]

Τα λιμάνια

Στον Φαληρικό όρμο ήταν ο ναύσταθμος των Αθηναίων ως την εποχή όπου ο Θεμιστοκλής έχοντας διακρίνει τον περσικό κίνδυνο τους έπεισε να τον μεταφέρουν στον Πειραιά όπου μπορούσε να ιδρυθεί ένα ασφαλές λιμάνι. Στον Ιππόδαμο όμως οφείλεται τελικώς η ακριβής χωροθέτηση των ναυστάθμων, δύο πολεμικών και ενός εμπορικού. Με 196 νεώσοικους (υπόστεγα στα οποία ανέλκονταν οι τριήρεις) και την περίφημη Σκευοθήκη του Φίλωνος το λιμάνι της Ζέας ήταν ο κυριότερος πολεμικός ναύσταθμος ενώ ο λιμήν της Μουνιχίας με 82 νεώσοικους ακολουθούσε. Οσο για το κυρίως λιμάνι, εμπορικό και πολεμικό μαζί, το ονομαζόμενο Κάνθαρος ή και Μέγας Λιμήν, αντιστοιχεί στο σημερινό κεντρικό λιμάνι του Πειραιά.

Τωρα εξηγουνται ολες αυτες οι ονομασιες στους δρομους του Πειραια!!

Θεμιστοκλής, νεώσοικους, Φίλωνος, Κάνθαρος ειναι ονοματα δρομων του Πειραια και Ιππόδαμος ονομα πλατειας.

[taxidiaris]

Αρκετά ενδιαφέρον      Αυτά τα γνωρίζουν οι ''γέννημα-θρέμα'' Πειραιώτες??   

[dk]

Αγιος Ιωάννης Ρέντης
Ο Αγιος Ιωάννης Ρέντης είναι ένας δήμος με μεγάλη ιστορία. Το 358 π.Χ. ο Επίκουρος ίδρυσε στο Ρένδιο Πεδίο την περίφημη φιλοσοφική σχολή. Από τον 1ο ως τον 12ο μ.Χ αιώνα ονομαζόταν Δήμος Ελαιέων, εξ αιτίας του ελαιώνα που υπάρχει ακόμη εκεί. Όμως από τον 16ο αιώνα εμφανίζεται και με την ονομασία Ρέντης εξ αιτίας των πηγών που έρεαν εκεί.

Πολυσύχναστη περιοχή ο Ρέντης -και- στην αρχαιότητα

Ένα εντυπωσιακό κτίριο, 260 τ.μ., έναν αρχαίο δρόμο, συστάδα τάφων και άλλα αρχαία κτίσματα έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στου Ρέντη, δίπλα στη γέφυρα του Κηφισού, αποδεικνύοντας ότι η περιοχή ήταν πολυσύχναστη και στην αρχαιότητα.

Οι μεγάλες διαστάσεις του κτιρίου, η επιμελημένη τοιχοποιία του, η διάταξη των δωματίων γύρω από μια κεντρική αυλή και άλλα χαρακτηριστικά «δείχνουν» ότι επρόκειτο για κατοικία ενός σημαντικού προσώπου.

Παράλληλα, σύμφωνα με το Βήμα, η επιγραφή ΤΩ ΔΙΟΝΥΣ, η οποία είναι χαραγμένη στη λαβή ενός αγγείου της ρωμαϊκής εποχής προκαλεί την υπόθεση πιθανής λατρείας του Διονύσου.

Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της ανασκαφής, αρχαιολόγος της ΚΣΤ Εφορείας Αρχαιοτήτων Γιάννης Συρόπουλος, μένει να αποδειχτεί η πραγματική χρήση του κτιρίου.

Νοτίως του κτιρίου ήρθε στο φως και το τμήμα, μήκους 120 μ., μιας αμαξιτής οδού με πορεία από Δυσμάς προς Ανατολάς και με ίχνη από αμαξοτροχιές να διασώζονται ακόμη.

Εκτός από τα κτίσματα με δεξαμενές που την πλαισίωναν, αποκαλύφθηκε και συστάδα τάφων: ένα βάθρο, δύο ταφές σε αγγεία, ένας λακκοειδής τάφος και ένας κεραμοσκεπής τάφος, καθώς και δύο πυρές, εκ των οποίων η μία (κάτω από το βάθρο) περιείχε μια λίθινη κάλπη και δύο αμφορείς με τα καμένα οστά.

Βρέθηκαν, επίσης, πολλά αγγεία, χάντρες από υαλόμαζα και ένα κάτοπτρο.

«Τα ευρήματα συνηγορούν στην άποψη ότι πρόκειται πιθανότατα για τον κύριο δρόμο που συνέδεε τον Πειραιά με την Αθήνα με το βόρειο σκέλος των Μακρών Τειχών» επισημαίνει ο κ. Συρόπουλος.

Newsroom ΔΟΛ
 

[dk]

Αρκετά ενδιαφέρον      Αυτά τα γνωρίζουν οι ''γέννημα-θρέμα'' Πειραιώτες??   

Τα μαθαινουν διαβαζοντας travelchat Aντρεα!!

[dk]

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΕΛΑ

Tο Σηράγγιο ή Σπηλιά του Παρασκευά, είναι ένα υπόγειο σπήλαιο, στον Πειραιά. Πρόκειται για μία σπηλαιώδη κατασκευή, που ανακαλύφθηκε το 1897. Το φυσικό κοίλωμα του Σηραγγίου προϋπήρχε αλλά αξιοποιήθηκε, με την εκτέλεση ορισμένων έργων από τους Μινύες(αρχαίοι κάτοικοι του Πειραιά).



Η Σπηλιά του Παρασκευά βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Καστέλλας σε μιά απότομη βραχώδη ακτή πάνω από τη θάλασσα, στη θέση που είναι σήμερα η πλάζ “Βοτσαλάκια”, η άλλοτε “παραλία του Παρασκευά”. Η στοά του Σπηλαίου εισχωρεί 12 μέτρα μέσα στο βράχο, κάτω από τη λεωφόρο Φαλήρου (Βασ. Παύλου), όπου βρίσκονται και δύο άρχαίοι τάφοι. Πιθανώτατα ήταν ιερό, αφιερωμένο στον τοπικό ήρωα Σήραγγο. Μέσα στο σπήλαιο βρέθηκε και ο βωμός του Αποτρόπαιου Απόλλωνα.



Η αίθουσα έχει κυκλικό σχήμα και κοσμείται με διάφορα ψηφιδωτά. Το σπήλαιο αυτό είχε πολλά υπόγεια διαμερίσματα, κατασκευασμένα με δεξιοτεχνία. Στις δυό πλευρές της εισόδου του, υπάρχουν δύο ψηφιδωτά το ένα αναπαριστά την Σκύλλα και το άλλο έναν νέο σε τέθριππο άρμα, που κατά τον Ι. Δραγάτση είναι ο ήρωας Σήραγγος. Τα σωζώμενα μωσαϊκά αποδεικνύουν πως ο χώρος είχε υποστεί μετατροπές στη Ρωμαϊκή περίοδο. Από τον Ισαϊο μαθαίνουμε, πως το Σηράγγιο κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. ανήκε στον Ευκτήμονα που το πούλησε στους Αντιφάνη και Αριστόλοχο αντί 3.000 δραχμών.



Στους αρχαίους χρόνους δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε ως «Ασκληπιείο» και ως «Πορφυρείο», για την κατεργασία των πορφυρούχων κοχυλιών που αφθονούσαν στην Πειραϊκή ακτή. Αργότερα στους Ρωμαϊκούς χρόνους το Σηράγγιο λειτούργησε ως δημόσιο λουτρό και τότε κατασκευάστηκαν τα δύο ψηφιδωτά, που υπήρχαν εκεί κι εξαφανίστηκαν στην περίοδο της Δικτατορίας (1967 – 1974).

Η Σπηλιά του Παρασκευά στη δεκαετία του 1960 ήταν διαμορφωμένη σε λαϊκό κέντρο, όπου τραγουδούσαν ο Μανώλης Χιώτης και η Μαίρη Λίντα, την λειτουργία του κέντρου διέκοψε ο τότε δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης. Πολλοί λένε πως η σπηλιά του Παρασκευά επικοινωνεί με το στοιχειωμένο σπίτι της Καστέλλας ή με μια βραχονησίδα, που υπάρχει λίγα μέτρα πιό κάτω ή ίσως και με τα δύο! Πολλές ιστορίες ακούγονται για το στοιχειωμένο σπίτι της Καστέλας, που σου δημιουργούν ρίγη φόβου όταν τις ακούς!



Το σπίτι αυτό ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας των Μαυρομιχαλέων. Αυτό φαίνεται κι από το πόμολο της εξώπορτας, που έχει το μονόγραμμα της οικογενείας. Ο θρύλος λέει, πως ένας Τούρκος την περίοδο της Τουρκοκρατίας βίασε και σκότωσε μια κοπέλα, μέσα στο σπίτι αυτό κι από τότε το πνεύμα της κατοικεί στο σπίτι, τρομάζοντας τους επισκέπτες του. Το σπίτι έχει δύο πλευρές, μια προς τα Βοτσαλάκια και μία άλλη προς τον δρόμο. Η πρόσβαση στο σπίτι είναι σχετικά εύκολη, έτσι ώστε όποιος θελήσει να λύσει το μυστήριο, να μπορεί να το επισκεφθεί! Ποιός ξέρει, μπορεί να υπάρχει το φάντασμα! Μπορεί και όχι!

[Dimitra]

Η πρόσβαση στο σπίτι είναι σχετικά εύκολη, έτσι ώστε όποιος θελήσει να λύσει το μυστήριο, να μπορεί να το επισκεφθεί! Ποιός ξέρει, μπορεί να υπάρχει το φάντασμα! Μπορεί και όχι!

Να μου λείπει.....δεν είμαι περιεργη 

[NoName]

Αν και γεννήθηκα στον Πειραιά δεν είχα ποτέ κάποια άλλη σχέση με την περιοχή.
Παρ΄  όλα αυτά  σας χαρίζω το κομματάκι αυτό