Το Ροεινό είναι ένα μικρό ορεινό χωριό 22 χλμ απο την Τρίπολη, μεταξύ Δανιάς και Πιάννας σκαρφαλωμένο στις νότιες πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο 1200μ. Περιτριγυρίζεται απο πυκνό ελατόδασος, στις πλαγιές του Αϊντίνη της δεύτερης ψηλότερης κορυγής του Μαινάλου. Η περιοχή αποπνέει φυσική ομορφιά και γαλήνη. Το χωριό έχει άφθονα νερά, πολύ πράσινο και πανέμορφη θέα στο οροπέδιο της Δαβιάς και στον ορεινό όγκο του Μαινάλου που απλώνεται γύρω. Ξεχωρίζει επιβλητικό το καμπαναριό της Εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου στην οποία φτάνουμε στρίβοντας αριστερά λίγο πριν την πλατεία του χωριού.
Πρόκειται για έναν ιστορικό και ξακουστό ναό σταυροειδή, μονόκογχο που αποτελεί τον προστάτη του χωριού. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για θαύματα που συνδέονται με αυτόν. Η φήμη του φτάνει ως τον 14ο αιώνα. Είναι χαρακτηριστική η φράση του δημοτικού τραγουδιού: «Άγιε μου Γιώργη από το Ροεινό και Άγια Σοφιά απ’ την Πόλη».
Δίπλα ακριβώς στο ναό βρίσκεται σαν παρεκκλήσι ναΐσκος αφιερωμένος στον Άγιο Δημήτριο του 13ου αιώνα, με Βρύση Παλαβοντίτσαενδιαφέροντα κεραμοπλαστικά κοσμήματα στο παράθυρο της αψίδας του. Δίπλα τους ο ξενώνας της εκκλησίας φιλοξενεί τους πιστούς που συρρέουν να προσευχηθούν κυρίως στην μνήμη του Αγίου Γεωργίου.
Κοντά στην εκκλησία βρίσκεται η κεντρική πετρόχτιστη βρύση του χωριού με πλούσια νερά που χτίστηκε το 1882. Δυτικά του χωριού συναντάμε τη βρύση Παλαβοντίτσα, η οποία σύμφωνα με την επιγραφή της χτίστηκε το 1808. Το 1928 φυτεύτηκε δίπλα της ένας πλάτανος που στέκει έως σήμερα για να δροσίζει κι αυτός με την σκιά του τους διαβάτες.
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, βρέθηκα σ’ αυτό το πανέμορφο χωριό, εκεί που η φύση οργιαζει, και πουΕνα κομμάτι απο το μονοπάτι Καρδαράς-Ροεινο παρ’ όλο που το ημερολόγιο έγραφε 26, 27 και 28 Ιουνίου τα βράδυα χρειαζόμασταν... τζάκι και στο κρεββάτι τη νύχτα... απαραιτήτως κουβέρτα... Βέβαια το αποκορύφωμα ήταν όταν τρώγαμε καρπούζι δίπλα.... στο τζάκι!!!!
Οι ώρες πέρασαν με καλή παρέα, καλό φαγητό, φοβερό κρασί και πολλές βόλτες στα μονοπάτια των ορειβατών.
Πήρα μια γεύση καλή για το τι είναι πεζοπορία στα βουνά και τι διαδρομές περίπου γίνονται και ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα και μου άρεσε πάρα πολύ!!! Η Συνάντησα χελώνα στη βόλτα μου στο βουνόφύση σε μαγεύει, ο ουρανός αλλάζει χρώματα συνεχώς και τα σύννεφα φτιάχνουν τόσα σχέδια στον ουρανό που δε χορταίνεις να τα κοιτάς και εγώ.... να τα φωτογραφίζω. Οι μέλισσες και τα διάφορα ζουζούνια που πετούν γύρω-γύρω, δίνουν την αίσθηση χορωδίας. Ακούς από παντού βουϊτά και ο αέρας που φυσά μέσα απο τα δέντρα είναι σα να σε καλοσωρίζει στο τόπο αυτό...
Αξίζει ένα Σαββατοκύριακό να επισκεφθείτε το χωρίο, να μείνετε σ’ αυτό ή σε γειτονικό και να απολαύσε τη φύση και την ησυχία... και για όσους αποφασίσουν να το επισκεφθούν ελπίζω να τους αρέσει όσο σ’ εμένα...