Roadtrip 2007... Ανατολικοκεντρική Ευρώπη (Eastern Central Europe) 7500 km!!

[dk]

*Ελλάδα (Greece): Τέμπη (Tempe) - Δροσάτο (Drosato) - Λίμνη Δοϊράνη (Doiran Lake)
*Βόρεια Μακεδονία (North Macedonia): Στόβοι (Stobi) - Βέλες (Veles) - Σκόπια (Skopje)
*Σερβία (Serbia): Βελιγράδι (Belgrade) - Νόβι Σαντ (Novi Sad)
*Ουγγαρία (Hungary): Βουδαπέστη (Budapest)
*Σλοβακία (Slovakia): Μπάνσκα Μπίστριτσα (Banská Bystrica) - Ντονόβαλυ (Donovaly)
*Πολωνία (Poland): Βιελίτσκα (Wieliczka) - Κρακοβία (Kraków) - Στρατόπεδα Άουσβιτς & Μπίρκεναου (Camps Auschwitz & Birkenau) - Βαρσοβία (Warsaw)
*Τσεχία (Czech Republic): Όλομουτς (Olomouc) - Μπρνο (Brno)
*Αυστρία (Austria): Βιέννη (Vienna)
*Ουγγαρία (Hungary): Γκιορ (Győr) - Λίμνη Μπάλατον (Lake Balaton)
*Κροατία (Croatia): Όσιγιεκ (Osijek)
*Βοσνία & Ερζεγοβίνη (Bosnia & Herzegovina): Σαράγεβο (Sarajevo) - Μόσταρ (Mostar)
*Κροατία (Croatia): Μακάρσκα (Makarska) - Σπλιτ (Split) - Δαλματικές ακτές (Dalmatian coast) - Ντουμπρόβνικ (Dubrovnik)
*Μαυροβούνιο (Montenegro): Χέρτσεγκ Νόβι (Herceg Novi) - Πέραστ (Perast) - Κότορ (Kotor) - Μπούντβα (Budva) - Άγιος Στέφανος (Sveti Stefan) - Ποντγκόριτσα (Podgorica)
*Αλβανία (Albania): Σκόδρα (Shkodër) - Δυρράχιο (Durrës) - Τίρανα (Tirana) - Ελμπασάν (Elbasan) - Πόγραδετς (Pogradec) - Κορυτσά (Korçë)
*Ελλάδα (Greece): Κρυσταλλοπηγή (Kristallopigi) - Καστοριά (Kastoria) - Φλώρινα (Florina) - Νίκη (Niki)
*Βόρεια Μακεδονία (North Macedonia): Μπίτολα (Bitola)
*Ελλάδα (Greece): Νίκη (Niki) - Έδεσσα (Edessa)

Μετά από το πετυχημένο roadtrip στη Δυτικοκεντρική Ευρώπη το 2006... υπάρχει σχετική ιστορία εδω: http://www.travelchat.gr/forum/index.php?topic=344.0 ... είπαμε να ξαναδοκιμάσουμε το 2007 κάτι αντίστοιχο, αυτή τη φορά όμως προς την Ανατολικοκεντρική Ευρώπη. Όπως λοιπόν στο πρώτο ταξίδι, έτσι και σε αυτό ξεκίνησα να το σχεδιάζω δύο μήνες πριν (για να ταξιδέψουμε 3 - 19 Αυγούστου), γιατί αυτό που χρειάζεται για να πετύχει ένα ταξίδι είναι... σωστή οργάνωση!

Ήταν μεσημέρι Παρασκευής που αναχωρήσαμε από τη βάση μας, με κατεύθυνση το Δροσάτο, ένα χωριό στο βόρειο τμήμα του νομού Κιλκίς, 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της λίμνης Δοϊράνης και μόλις 5 χιλιόμετρα απο τον συνοριακό σταθμό Δοιράνης - FYROM τότε, Β. Μακεδονίας σήμερα. Μετά από 6.30 ώρες ταξιδίου, με μια μικρή στάση στο Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής των Τεμπών, για ν΄ανάψουμε ένα κεράκι και να θαυμάσουμε την κρεμαστή γέφυρα, φτάσαμε στον προορισμό μας βραδάκι. Εκεί θα μας φιλοξενούσε η θεία της Ξένιας, μόνιμη κάτοικος Δροσάτου, ώστε πρωί πρωί να περάσουμε τα σύνορα και να φτάσουμε στο Βελιγράδι, μέσω Σκοπίων.

Περάσαμε τα σύνορα (Dojran Border - North Macedonia - Greece) σχετικά εύκολα και απολαύσαμε τη διαδρομή περνώντας μέσα από γραφικά χωριά, για να φτάσουμε σ΄ένα πολύ σημαντικό αρχαιολογικό χώρο, την αρχαία πόλη Στόβοι που θα μας εντυπωσιάσουν τα ευρήματα της. Συνεχίζουμε για Βέλες, μια πόλη με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά που διαρρέεται από τον Αξιό ποταμό (ή Βαρδάρη), για να φτάσουμε τελικά στην πόλη των Σκοπίων.













Τα Σκόπια είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσά της χώρας και παρά την ηλικία της μοιάζει σύγχρονη, γιατί ξαναδημιουργήθηκε από την αρχή αφού ένας δυνατός σεισμός το 1963 κατέστρεψε το 75% των κτιρίων της. Γι΄αρχή απολαύσαμε τη θέα της πόλης από τις επάλξεις του ιστορικού βυζαντινού κάστρου Kale, όπως και το απέναντι βουνό Βότνο, που στην κορυφή του δεσπόζει ο Τεράστιος Σταυρός (Millennium Cross), που στήθηκε για να θυμίζει τα 2000 χρόνια της Χριστιανοσύνης. Η θέα από ψηλά είναι καταπληκτική και αφού την απολαύσαμε στο έπακρο, κάναμε ένα γύρο της πόλης με το αυτοκίνητο, για να δούμε τον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό, την εκκλησία του Αγίου Κλήμεντος της Αχρίδας, το Κοινοβούλιο, τον Άγιο Δημήτριο και το τζαμί δίπλα του, για να καταλήξουμε στη θρυλική Πέτρινη Οθωμανική γέφυρα και τον ποταμό Βαρδάρη που διασχίζει το κέντρο της πόλης.

[dk]

Συνεχίζουμε για Βελιγράδι περνώντας τα σύνορα (Border Crossing Tabanovtse - Preševo) και κάνοντας μια στάση λίγο αργότερα, στο Olympus Plaza - EKO που βρήκαμε στο δρόμο μας για φαγητο. Έχουμε κάνει κράτηση στο 3* Srbija Hotel αλλά πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο, κάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο στο κέντρο της πόλης, για μια πρώτη γεύση. Θα κατευθυνθούμε προς το νέο Βελιγράδι, περνώντας από τη γέφυρα Μπράνκο στο ποταμό Σάβα που χωρίζει το παλιό με το νέο Βελιγράδι και θα επιστρέψουμε περνώντας από την νέα γέφυρα Άντα. Φαίνεται πολύ όμορφη και ζωντανή πόλη, καταπράσινη, γεμάτη πάρκα, με γραφικές μποέμ συνοικίες, ταβερνάκια, κομψά καφέ και μπαράκια που σφύζουν από ζωή. Αλλά επειδή έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει, κατευθυνόμαστε προς το ξενοδοχείο για ξεκούραση και ύπνο.



Την επομένη το πρωί θα ξεκινήσουμε την ξενάγηση μας, πάντα με τη βοήθεια ταξιδιωτικού οδηγού, από την τεράστια σε μέγεθος εκκλησία της Ορθοδοξίας, το Ναό του Αγίου Σάββα, μια από τις μεγαλύτερες Ορθόδοξες εκκλησίες στο κόσμο, που εξωτερικά είναι τελειωμένη αλλά εσωτερικά κάνουν ακόμη έργα. Θα περάσουμε από τη γνωστή πλατεία Σλάβια, που μοιάζει με την Ομόνοια στην Αθήνα, θα δούμε τα βομβαρδισμένα κτήρια από τον τελευταίο πόλεμο, το σιδηροδρομικό σταθμό, το κτήριο της Κυβέρνησης, τη Βουλή, το Δημαρχείο, το Εθνικό μουσείο με το άγαλμα του Πρίγκηπα Μιχαήλ στην Πλατεία της Δημοκρατίας και θα φτάσουμε στο περίφημο φρούριο Καλεμέγκταν, σήμα κατατεθέν της πόλης, χτισμένο πάνω ακριβώς από τη συμβολή των ποταμών Σάβα και Δούναβη το οποίο προσφέρει εκπληκτική θέα στο νέο Βελιγράδι. Η ξενάγηση περιλαμβάνει ένα τεράστιο πάρκο, εκκλησίες και πολλά ιστορικά μνημεία, με πιο αξιοσημείωτο το μνημείο Victor,  που έχει ύψος 14 μέτρα και παρουσιάζει έναν άντρα που κρατά ένα περιστέρι και φαίνεται από τα περισσότερα σημεία του κάστρου. Επίσης θα δούμε μια έκθεση με άρματα μάχης και κανόνια, έξω από το στρατιωτικό μουσείο, αλλά και τον Πύργο Νεπόισα, τόπο όπου μαρτύρησε ο Ρήγας Φεραίος. Για το τέλος αφήσαμε την Κνέζ Μιχαήλοβα, αγαπημένο πεζόδρομο ντόπιων και επισκεπτών με εντυπωσιακά κτίρια του 19ου αι. που τώρα στεγάζουν μοντέρνα εμπορικά μαγαζιά αλλά και κομψά καφέ και εστιατόρια.































Σειρά έχει το Νόβισαντ, η 2η μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας, που είναι χτισμένη στις όχθες του Δούναβη και ιδρύθηκε για να εξυπηρετεί ως ενδιάμεση στάση στις εμπορικές συναλλαγές. Θα δούμε τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της πανέμορφης αυτής πόλης όπως την Καθολική Εκκλησία της Παναγίας στην κεντρική πλατεία, το Δημαρχείο κλπ. Φεύγοντας από κει θα κάνουμε μια βόλτα στο φρούριο Πετροβαραντίν (Petrovaradin) ένα από τα πολλά οχυρά που χτίστηκαν από τους Ρωμαίους για την προστασία των παραδουνάβιων πόλεων που βρίσκονταν υπό την κατοχή τους.

[dk]

Επόμενος προορισμός η Βουδαπέστη, που απέχει 180 χλμ από τα σύνορα (Horgos Border Crossing, SRB-->HU). Είναι η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, αρκετά ρομαντική, με πολλά όμορφα μνημεία και πλούσια φυσική ομορφιά. Ο Δούναβης, το μεγαλύτερο ποτάμι της Ευρώπης, τη διασχίζει και τη χωρίζει στη μέση, στη Βούδα και στην Πέστη.  Έχουμε κάνει κράτηση στο 4* Best Western Lido Hotel, στο οποίο και φτάνουμε αργά το απόγευμα αφού ήδη έχουμε κάνει μια οδική πρώτη γνωριμία με την πόλη.









Αφήνουμε τα πράγματα μας και βγαίνουμε για μια γρήγορη βόλτα στα πέριξ του ξενοδοχείου, που βρίσκεται δίπλα στο Δούναβη. Aφού φάγαμε κάτι, επιστρέψαμε στα δωμάτια μας για ξεκούραση. Το επόμενο πρωί περνώντας από το λόφο του Γκέλερντ με το άγαλμα που δεσπόζει στην κορυφή του, φτάνουμε στο μεγαλόπρεπο λόφο της Βούδας για να θαυμάσουμε το Βασιλικό Ανάκτορο με τον εντυπωσιακό θόλο, τον Πύργο των Ψαράδων ίσως το ομορφότερο σημείο ολόκληρης της πόλης και την Εκκλησία του Ματθία που είναι αφιερωμένος στην Παναγία. Πραγματικά γίνεται ένας χαμός εδώ από κόσμο και αναρωτιέμαι γιατί. Η απορία μου λύθηκε γρήγορα από μια παρέα Ελλήνων που κάθονταν δίπλα μας, ότι δηλαδή χθες Κυριακή 5/8 έγινε εκεί το Γκραν Πρι Ουγγαρίας (Formula 1), το οποίο έχει φανατικούς οπαδούς που το ακολουθούν πιστά.























Διασχίζοντας την ομορφότερη από τις οκτώ γέφυρες, αυτή των Αλυσίδων, θα συνεχίσουμε την ξενάγηση μας στην πλευρά της Πέστης για να δούμε το Κοινοβούλιο, ένα νεογοτθικό μεγαλούργημα που αποτελεί το μεγαλύτερο και διασημότερο κτίριο της Ουγγαρίας, την πλατεία Ηρώων που κοσμείται από τα αγάλματα των βασιλέων της Ουγγαρίας, το σταθμό των τρένων, το κτίριο της Όπερας και τον Καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου, που πήρε το όνομά του από τον Βασιλιά Στέφανο που εκχριστιάνισε το λαό της Ουγγαρίας και ανακηρύχθηκε Άγιος.

[dk]

Αποχαιρετούμε τη Βουδαπέστη γεμάτοι όμορφες εικόνες και εμπειρίες. Επόμενος προορισμός μας η Κρακοβία που απέχει 400 χλμ και για να φτάσουμε εκεί θα χρειαστεί να διασχίσουμε ολόκληρη την Σλοβακία. Μπαίνοντας στη χώρα από την Ουγγαρία στο Šahy, επιλέγουμε μια πρώτη στάση στην Μπάνσκα Μπίστριτσα (Banská Bystrica), μια πόλη που άκμασε στο παρελθόν λόγω των ορυχείων χαλκού, γι’ αυτό και αποκαλούνταν η «μητρόπολη του χαλκού». Τα περισσότερα από τα ιστορικά μνημεία της πόλης βρίσκονται στο κέντρο, στην πλατεία SNP, η οποία πήρε το όνομά της από τη σλοβακική εθνική εξέγερση ενάντια στους Γερμανούς το 1945 και στην οποία υπάρχει το μνημείο που είναι αφιερωμένο στα γεγονότα αυτά. Στη βορειοανατολική πλευρά της πλατείας υπάρχει ο πύργος του ρολογιού και η στήλη που είναι αφιερωμένη στην εποχή της πανώλης που έπληξε τη περιοχή.





Επιστρέφουμε στον Ε77 και 20 λεπτά μετά περνάμε από το Ντονόβαλυ (Donovaly), ένα μικρό χωριό κέντρο χειμερινών και καλοκαιρινών σπορ. Είναι μέρος του εθνικού πάρκου Low Tatras και φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή χιονοδρομικά κέντρα στη Σλοβακία.









Φτάσαμε στα σύνορα (Border Crossing Trstená-Chyżne), η ώρα είχε περάσει και 'μεις βρισκόμασταν γύρω στα 110 χλμ μακριά από το 4* Villa Zakamycze που είχαμε κλείσει, στα περίχωρα της Κρακοβίας και θα μας φιλοξενούσε για τα επόμενα δύο βράδια. Κι εδώ αρχίζει η ταλαιπωρία μας, γιατί δεν έχω gps, ταξιδεύω με χάρτη και δεν μπορώ να εντοπίσω το ξενοδοχείο. Σταματώ σε μια γειτονιά για να ρωτήσω κι εκεί έζησα την ευγένεια και τη φιλοξενία των ντόπιων. Επιστρατεύτηκαν χάρτες, gps, τηλέφωνα, ταξιτζήδες μέχρι να μου βρουν το ξενοδοχείο, να μου κάνουν σχεδιάγραμμα και να μου δώσουν οδηγίες για να φτάσω τελικά σε αυτό λίγη ώρα πριν τα μεσάνυχτα.

[dk]

Το επόμενο πρωί θα επισκεφτούμε το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα που βρίσκεται στην πόλη της Βιελίτσκα (Wieliczka) και σε απόσταση 15 χλμ. νοτιοανατολικά της Κρακοβίας. Αποτελεί πολιτιστικό μνημείο και έχει περιληφθεί από το 1978 στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Εκτείνεται σε εννέα υπόγεια επίπεδα και φθάνει σε βάθος τα 327 μέτρα, με περισσότερες από 2040 αίθουσες και 300 χλμ. στοές, που είναι λαξεμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, καθώς και υπόγειες λίμνες. Από το 1950 έχει μετατραπεί σε μουσείο και υποδέχεται επισκέπτες. Η περιήγηση στους φαντασμαγορικούς χώρους του αλατωρυχείου έχει διάρκεια περίπου δύο ώρες, με συνοδεία πάντοτε ξεναγού, σε μία διαδρομή περίπου 2 χλμ. με τα πόδια. Το σπουδαιότερο αξιοθέατο μέσα στο ορυχείο είναι το Μουσείο, που βρίσκεται στον τρίτο όροφο του αλατωρυχείου και σε βάθος 130 μέτρων. Επί σειράν ετών, οι αλατωρύχοι έφτιαχναν από αλάτι εντυπωσιακά έργα τέχνης, που κοσμούν μέχρι και σήμερα τις αίθουσες του αλατωρυχείου. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό και πλούσια διακοσμημένο είναι το "Παρεκκλήσιο της Ευλογημένης Κίνγκα", ένας καθεδρικός ναός διαστάσεων 54 μ. επί 17 μ. και με ύψος 12 μέτρα. Η κατασκευή αυτού του υπόγειου ναού διήρκεσε περισσότερο από 30 χρόνια (1896 - 1927), ενώ χρησιμοποιήθηκαν 20000 τόνοι συμπαγούς αλατιού. Όλα τα αντικείμενα μέσα στο ναό, από τους πολυελαίους μέχρι τα είδη θρησκευτικής λατρείας, είναι κατασκευασμένα εξολοκλήρου από το αλάτι του ορυχείου. Από την οροφή του ναού κρέμονται πολυέλαιοι από αλάτι, η Αγία Τράπεζα και ένας Εσταυρωμένος δεσπόζουν στην αίθουσα, ενώ οι τοίχοι κοσμούνται με ανάγλυφες από αλάτι βιβλικές παραστάσεις. Ανάμεσα στα άλλα παρεκκλήσια του αλατωρυχείου είναι και το έξοχο μπαρόκ "Παρεκκλήσιο του Αγίου Αντωνίου", που καθαγιάστηκε το 1698. Οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με ανάγλυφες παραστάσεις, ενώ υπάρχουν πολλά αγάλματα φτιαγμένα από αλάτι, από τα οποία ξεχωρίζει η Παναγία με το Βρέφος Άγιο Αντώνιο, προστάτη άγιο των μεταλλωρύχων. Το πιο αξιόλογο ίσως ανάγλυφο μέσα στο αλατωρυχείο είναι "Ο Μυστικός Δείπνος" του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Άλλα αγάλματα από αλάτι είναι της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας των ανθρακωρύχων, του Πολωνού αστρονόμου Νικολάου Κοπέρνικου, του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β' και άλλων διασημοτήτων. Πραγματικά ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία!















Απόγευμα φτάνουμε στο κέντρο της Κρακοβίας, περπατώντας μέσα στα μεσαιωνικά πλακόστρωτα σοκάκια της, που κρύβουν πολλά αξιοθέατα και αξίζει να επισκεφτεί κανείς. Αρχικά η κεντρική πλατεία της πόλης, η Rynek Glowny, είναι μια από τις μεγαλύτερες μεσαιωνικές πλατείες του κόσμου. Διαθέτει πολλά εστιατόρια και μπαρ, αλλά και ιστορικά κτήρια, όπως η Βασιλική εκκλησία της St. Mary και η σκεπαστή αγορά. Σχεδόν όλη η πλατεία διαθέτει πάγκους με τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, πωλητές λουλουδιών και άμαξες για ρομαντικές βόλτες που τιμήσαμε δεόντως. Στην αριστερή όχθη του ποταμού Βιστούλα βρίσκεται το κάστρο Βάβελ σε υψόμετρο 228 μέτρων. Το κάστρο χρονολογείται από τον 9ο αιώνα και στις εγκαταστάσεις του βρίσκεται και ο Καθεδρικός Ναός της Κρακοβίας. Το μέρος αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για του Πολωνούς, καθώς αποτελούσε το κυρίαρχο πολιτικό και διοικητικό κέντρο του πολωνικού κράτους. Κατά τα χρόνια, το κάστρο αποτέλεσε την επίσημη κατοικία των Πολωνών μοναρχών και του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ σήμερα αποτελεί εθνικό μουσείο. Τελειώνοντας τη βόλτα με την άμαξα, επισκεφτήκαμε τη σκεπαστή αγορά για μερικά σουβενίρ και μετά καθήσαμε σε ένα από τα πολλά εστιατόρια της πλατείας για φαγητό. Λίγη ώρα μετά πιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση και ύπνο, γιατί την επομένη μας περίμενε ''δύσκολη'' μέρα.

[dk]

Το επόμενο πρωί θα επισκεφτούμε το Άουσβιτς, ένα τεράστιο συγκρότημα στρατοπέδων, που βρίσκεται στη μικρή πόλη Όσβιετσιμ (Oswiecim) που στα γερμανικά διαβάζεται Άουσβιτς (Auschwitz) και απέχει περίπου 60 χλμ. από την Κρακοβία. Το ταξίδι στο Άουσβιτς είναι αλλιώτικο από τ΄άλλα, δύσκολο, στενάχωρο, αλλά και εμπειρία ζωής! Όταν φτάσαμε στο στρατόπεδο  Άουσβιτς ΙΙ - Μπίρκεναου, το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν η ''Πύλη της Κόλασης'', με τις γραμμές του τρένου να τη διασχίζουν. Είναι η χαρακτηριστική τεράστια πύλη που τη διέσχιζαν καθημερινά τα τρένα, φτάνοντας πάντα βράδυ, σέρνοντας βαγόνια που ενώ ήταν για ζώα, τώρα ήταν φορτωμένα με δυστυχισμένους ανθρώπους. Εβραίοι, τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, σοβιετικοί αιχμάλωτοι, πολιτικοί και άλλοι κρατούμενοι, ανθρώπινες ψυχές που δεν ήξεραν πού πηγαίνουν και τι θα απογίνουν.



Στο Άουσβιτς ΙΙ - Μπίρκεναου τα ξύλινα φυλάκια στέκουν ακόμα ακοίμητοι φρουροί για να μας θυμίζουν πως δεν υπήρχε ελπίδα για κανέναν από τους κρατούμενους για ελευθερία, γιατί κανέναν δεν άφησαν να  δραπετεύσει για να μην αποκαλυφθούν οι φρικαλεότητές τους. Το αγκαθωτό ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα ακόμα χαράζει τα όρια της ντροπής της ανθρωπότητας και χωρίζει τον θάνατο από τη ζωή. Σε αντίθεση με το στρατόπεδο Άουσβιτς Ι που έχουν διατηρηθεί τα κτίρια του, στο στρατόπεδο Άουσβιτς ΙΙ – Μπίρκεναου τα περισσότερα έχουν γκρεμιστεί και λίγοι μόνο κοιτώνες έχουν απομείνει για να μας θυμίζουν πως αυτές οι ξύλινες αποθήκες που χωρούσαν 50 ανθρώπους και στέγαζαν 400,  ήταν οι χώροι των κρατουμένων όπου μπορούσαν για λίγο να αισθανθούν ελεύθεροι έστω και μέσα από τα όνειρά τους. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κρατήθηκαν φυλακισμένοι εδώ μέσα σε άθλιες συνθήκες. Σήμερα το μόνο που έχει απομείνει και θυμίζει το στρατόπεδο της φρίκης είναι οι τεράστιες ξύλινες ''αποθήκες ψυχών'' και οι τούβλινες εστίες  για τη θέρμανσή τους.









Αποχωρήσαμε από το χώρο προβληματισμένοι, με πεσμένη διάθεση και πολύ στεναχώρια, με κατεύθυνση το στρατόπεδο του Άουσβιτς Ι. Φτάνοντας εκεί το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς είναι η επιγραφή πάνω από την πύλη εισόδου που έγραφε ''Arbeit Macht Frei'' δηλαδή ''η εργασία απελευθερώνει''. Αρχίσαμε να βιώνουμε  μια πρωτόγνωρη εμπειρία ανάμεσα στα κτίρια, τα ονομαζόμενα μπλοκ (block), απομεινάρια της ναζιστικής θηριωδίας, σαν να ξαναζούσαμε ολα αυτά που είχαν περάσει αυτοί οι άνθρωποι, που χωρίς να φταίνε οδηγήθηκαν στα κολαστήρια του θανάτου, απλά με μια εντολή  ενός παρανοϊκού ανθρώπου του Χίτλερ που αιματοκύλησε ολόκληρο τον κόσμο στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Σήμερα, το Άουσβιτς Ι έχει μετατραπεί σε μουσείο και αποφασίστηκε να διατηρηθούν τα κτίρια του στρατοπέδου όπως ήταν τότε. Έτσι ο κάθε επισκέπτης αντικρίζει εικόνες φρίκης κατά την ξενάγησή του στα κτίρια του μουσείου. Χιλιάδες βαλίτσες, τσάντες, γυαλιά, παπούτσια, ρούχα, τεχνητά μέλη και άλλα απομεινάρια φρίκης, εκτίθενται στοιβαγμένα στους χώρους του. Ανατριχιαστική εικόνα ο ''Τοίχος του Θανάτου'', όπου οι Ναζιστές σκότωσαν χιλιάδες ανθρώπους. Στο σημείο έχει σήμερα ανεγερθεί μνημείο στη μνήμη των νεκρών. Αποχωρήσαμε από το χώρο βγάζοντας μια τελευταία φωτογραφία κάτω από το τόσο ψεύτικο ''Arbeit Macht Frei'' για να μην ξεχάσουμε ποτέ όλα αυτά που είδαμε εκεί μέσα!

[dk]

Η συνέχεια της ημέρας μας βρίσκει στη Βαρσοβία και το 3* Etap Hotel στο οποίο και θα διανυκτερεύσουμε. Ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, οπότε γρήγορα γρήγορα ανεβάσαμε τις αποσκευές στα δωμάτια για να επισκεφτούμε την παλιά πόλη αμέσως μετά. Η πρωτεύουσα της Πολωνίας είναι μια πόλη που αν κάποιος δεν την ξέρει, φαντάζεται κομμουνιστικά κτήρια, φτώχεια και παρακμή. Όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού η Βαρσοβία είναι μια πανέμορφη, σύγχρονη πόλη, γεμάτη ουρανοξύστες, ιστορικά κτίρια και καταπράσινα πάρκα. Περπατώντας στην παλιά πόλη δύσκολα θα πιστέψει κανείς ότι το ιστορικό κέντρο είχε μετατραπεί σε σωρό ερειπίων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αποκαταστάθηκε με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία μέσα από παλιές φωτογραφίες, πίνακες και αρχεία. Από το 1980 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Το κύριο αξιοθέατο της παλιάς πόλης είναι φυσικά το πανέμορφο βασιλικό κάστρο. Πρόκειται για την επίσημη κατοικία των Πολωνών μοναρχών, το οποίο λεηλατήθηκε πάρα πολλές φορές από τους εκάστοτε κατακτητές. Στην ίδια πλατεία θα δούμε τη Στήλη Ζίγκμουντ, ένα πολύ σημαντικό μνημείο για την Βαρσοβία, αφού ουσιαστικά σηματοδοτεί την ανακήρυξη της πόλης ως πρωτεύουσα. Eπίσης θα δούμε τον Καθεδρικός ναό του Αγίου Ιωάννη, ο οποίος καταστράφηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς και ανοικοδομήθηκε χάρη στις δωρεές των κατοίκων της Πολωνίας, αλλά και τη γοργόνα της Βαρσοβίας που κάποιοι λένε ότι είναι αδερφή της γοργόνας της Κοπεγχάγης. Φεύγοντας από την πλατεία θα συναντήσουμε στο δρόμο μας, αμέτρητους πλανόδιους πωλητές που δημιουργούν με τους πάγκους τους, μια μοναδική παραδοσιακή αγορά, στην οποία μπορείς να βρεις από σουβενίρ μέχρι ρούχα, παπούτσια κλπ, αλλά και απίστευτο street food που τιμήσαμε δεόντως.










 
Την επομένη το πρωί θα κάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο για να δούμε το μνημειώδες παλάτι Πολιτισμού και Επιστημών, δώρο του Στάλιν στη Βαρσοβία που οι ντόπιοι δεν το έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, καθώς τους θυμίζει παλιές εποχές που προσπαθούν να ξεχάσουν. Θα περάσουμε απο τον Βασιλικό δρόμο και θα καταλήξουμε στο ομορφότερο σημείο της πόλης που είναι το πάρκο Lazienski. Σχεδιασμένος τον 17ο αιώνα, ο μεγαλύτερος πνεύμονας πρασίνου της πόλης, έχει συνολική έκταση 760 στρέμματα και περιέχει ανθισμένους κήπους, μνημεία αφιερωμένα σε θεούς και καλλιτέχνες (ξεχωρίζει το μνημείο του Σοπέν, γύρω από το οποίο οργανώνονται μουσικές εκδηλώσεις), σιντριβάνια, λίμνες, αμφιθέατρα, μονοπάτια, γέφυρες αλλά και ζώα όπως πάπιες, σκίουρους και παγώνια που τα βλέπεις να περπατούν άφοβα μπροστά σου.

[dk]

Σιγά σιγά βγαίνουμε από την πόλη φτάνοντας στον Α1 που θα μας οδηγήσει στα σύνορα με την Τσεχία (Border Crossing - Olza river) κι από κει στο πανέμορφο Όλομουτς. Eίναι ήδη απόγευμα και είμαστε σε αναζήτηση ξενοδοχείου, αφού δεν έχω κάνει κάποια κράτηση... έχω απλά μια λίστα με κάποια αξιόλογα ξενοδοχεία της πόλης. Και ναι μόλις κλείσαμε δωμάτιο στο 10 ορόφων 3* Flora Hotel το οποίο διαθέτει parking για το αυτοκίνητο, αλλά και δωμάτια στους πάνω ορόφους που προσφέρουν εκπληκτική και όμορφη θέα στην πόλη και τα περίχωρά της.



Το Όλομουτς βρίσκεται στην καρδιά της Μοραβίας και είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Μοράβα. Με πολλά και σημαντικά ιστορικά αξιοθέατα, αποτελεί το ιστορικό, πολιτικό, θρησκευτικό και μορφωτικό κέντρο της Μοραβίας. Θεωρείται η πόλη της μουσικής, καθώς σπουδαίοι μουσικοσυνθέτες όπως W. A. Mozart, ο Gustav Mahler ή ο Antonín Dvořák έμειναν και δουλέψαν εκεί. Μεταξύ των πολλών αρχιτεκτονικών μνημείων και μνημείων ιστορίας που είδαμε, αυτό που ξεχωρίζει είναι το 32 μέτρων Holy Trinity Monument (Στήλη της Αγίας Τριάδας) το οποίο αποτελείται από 18 αγάλματα Αγίων, είναι μπαρόκ γλυπτό του 18ου αιώνα και έχει χαρακτηριστεί ώς Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Επίσης εντυπωσιαστήκαμε από τα πολλά πανέμορφα συντριβάνια που υπάρχουν στην πόλη, τις επιβλητικές εκκλησίες, αλλά και δημαρχείο με το υπέροχο αστρονομικό ρολόι.

















Κάναμε μια τελευταία βόλτα με το αυτοκίνητο για να γνωρίσουμε και τη νέα πόλη, ψωνίσαμε και από την adidas που είχε εκπτώσεις στο 70% και κατευθυνθήκαμε προς το Μπρνο (Brno), τη δεύτερη μεγάλη πόλη της Τσεχίας, που στο κέντρο της αγοράς Zelný, στην καρδιά της παλιάς πόλης, βρίσκεται το ιδιαίτερο μπαρόκ σιντριβάνι Parnassus που χρονολογείται από το 1695 και οι τρεις γυναικείες φιγούρες του αντιπροσωπεύουν τη Βαβυλώνα, την Περσία και την Ελλάδα. Για την ιστορία να πούμε ότι μεταξύ του 1788 και του 1791 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης έμενε στην πόλη, ενώ μια οδός στη γειτονιά του φέρει το όνομά του (Ypsilantiho). Επίσης σκαρφαλωμένο στην κορυφή του λόφου Petrov στην καρδιά του Μπρνο, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Πέτρου και Παύλου θεωρείται εθνικό πολιτιστικό μνημείο και παραμένει ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης λόγω της υπέροχης αρχιτεκτονικής του.











Περάσαμε τα σύνορα στο Mikulov προς Αυστρία και μετά από μια υπέροχη διαδρομή ανάμεσα σε κρασοχώρια και αμπελώνες, φτάσαμε στη Βιέννη την οποία είχαμε επισκεφτεί και πέρσυ την ίδια μέρα (10/8/2006) τυχαίο; δε νομίζω... αυτή η πόλη μας σέρνει από τη μύτη. Κανονικά δεν ήταν στο αρχικό μας πλάνο η επίσκεψη στη Βιέννη, έλα όμως που την έχουμε λατρέψει οικογενειακώς, έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να πεταχτούμε για ένα καφέ.



Επειδή όμως η Βιέννη δεν ήταν ο σημερινός μας προορισμός, αποχωρήσαμε άμεσα για να περάσουμε τα σύνορα με την Ουγγαρία, Border Crossing Grenzübergang Nickelsdorf (AUT) - Hegyeshalom (HU) και να βρεθούμε βραδάκι πλέον στο πανέμορφο Γκιορ (Győr), όπου κι έχουμε κάνει κράτηση στο 4* Conference Hotel, που θα μας φιλοξενήσει για ένα βράδυ.

[dk]

Το Γκιορ (Győr) είναι μια όμορφη παραποτάμια πόλη, που βρίσκεται στη βορειοδυτική Ουγγαρία και είναι η έκτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Είναι κτισμένη στο νότιο βραχίονα του Δούναβη, τον Μοσόν, κοντά στο σημείο όπου συμβάλλουν οι ποταμοί Ράμπα και Ράμπκα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά, εξελίχθηκε σε βιομηχανική πόλη. Μετά το πρωίνο μεταφέραμε τις αποσκευές μας στο αυτοκίνητο, που βρισκόταν στο parking μπροστά απ΄το ξενοδοχείο, ώστε να μην καθυστερήσουμε την αναχώρηση μας. Τα λίγα αξιοθέατα περιορίζονται στο ιστορικό κέντρο της παλιάς πόλης, ακριβώς δίπλα από το ξενοδοχείο μας, οπότε μια γρήγορη βόλτα μέσα στα γραφικά δρομάκια επιβάλλεται.







Επόμενος προορισμός μας η λίμνη Μπάλατον... η μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού, στην κεντρική Ευρώπη και ένας από τους κυριότερους τουριστικούς προορισμούς της Ουγγαρίας. Η ορεινή περιοχή της βόρειας όχθης με τον δρυμό, είναι γνωστή για την παραγωγή κρασιού ενώ στην πεδινή νότια όχθη υπάρχουν πολλά τουριστικά θέρετρα και βίλες. Οι κυριότερες παραλίμνιες πόλεις είναι το Siofok, Keszthely και Balatonfured. Το καλοκαίρι η θερμοκρασία του νερού φτάνει τους  25 °C. Οι περισσότερες πλαζ αποτελούνται από βότσαλα ή πηλώδη άμμο, όπως και ο βυθός της λίμνης. Εκτός από κολύμπι, μπορείς να κάνεις βαρκάδα και ψάρεμα. Εμείς ούτε κολυμπήσαμε, ούτε βαρκάδα κάναμε, ούτε ψαρέψαμε... απλά καθήσαμε σε ένα εστιατόριο δίπλα της και φάγαμε τα καλύτερα και πιο γευστικά μανιτάρια που έχουμε φάει ποτέ. Για να χωνέψουμε κάναμε το γύρο της λίμνης... αλλά με το αυτοκίνητο και αποχωρήσαμε με κατεύθυνση το Όσιγιεκ (Osijek) της Κροατίας. 
 

[dk]

Περάσαμε τα σύνορα με την Κροατία από το Udvar - Duboševica Border Crossing και μετά απο 40 λεπτά φτάσαμε στο Όσιγιεκ. Χτισμένο στην όχθη του ποταμού Ντράβα, είναι είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας. Η μπαρόκ αρχιτεκτονική, η γραφική τοποθεσία και η πλούσια ιστορία του σε μαγεύουν. Δεν είχαμε κλείσει ξενοδοχείο οπότε ήταν το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε. Η επόμενη ώρα μας βρίσκει να τακτοποιούμε τις αποσκευές μας στο 4* Waldinger Hotel στο κέντρο της πόλης και πολύ κοντά στο εθνικό θέατρο της πόλης αλλά και την εκκλησία του Αγίου Πέτρου και Παύλου, που χτίστηκε το 1890 σε γοτθικό ρυθμό και μας εντυπωσίασε με τα βιτρό παράθυρα σε βιεννέζικο ύφος και τις τοιχογραφίες, έργο του Κροάτη ζωγράφου Mirko Rački. Κάναμε μια παραποτάμια βόλτα στις όχθες του Drava μέχρι την πεζογέφυρα της Νεότητας, αλλά επειδή η ώρα είχε περάσει και είχε σκοτεινιάσει επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.















Την επομένη, μετά το πρωινό ''φορτώσαμε'' το Mazda με τις αποσκευές και κατευθυνθήκαμε προς την Tvrđa, την παλιά πόλη με το περίτεχνο μνημείο της Αγίας Τριάδας που βρίσκεται στη μέση της κεντρικής πλατείας και χτίστηκε το 1729 προς τιμή των θυμάτων της πανούκλας του 18ου αιώνα, που σάρωσε την πόλη. Εκεί υπάρχουν μερικά από τα πιο διατηρημένα μπαρόκ κτίρια της χώρας που χαίρεσαι να βλέπεις, αλλά δεν σταθήκαμε και πολύ τυχεροί, αφού μια μεγάλη βροχή μας στέρησε τον μεγάλο περίπατο και αρκεστήκαμε σε μια μικρή βόλτα μόλις σταμάτησε για λίγο. Την υπόλοιπη παλιά πόλη, τη γνωρίσαμε μέσα από το αυτοκίνητο.













Στη συνέχεια μέσω του επαρχιακού D 518 & D 55, υπό καταρρακτώδη βροχή πλέον, φτάσαμε στα σύνορα με τη Βοσνία περνώντας από το Orašje Border Crossing με προορισμό το Σεράγεβο και στη συνέχεια το Μόσταρ.

Όμως το story της Βοσνίας το έχω γράψει πριν δυόμιση χρόνια περίπου και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
 
http://www.travelchat.gr/forum/index.php?topic=9001.0