Σαμοθράκη

[McElk]

Εκμεταλλευτήκαμε το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος για μια σύντομη απόδραση. Η αναχώρηση αργά το μεσημέρι από Αλεξανδρούπολη. (4 άτομα συν αυτοκίνητο, μετάβαση - επιστροφή 200 ευρώ με το ΣΑΟΣ το μοναδικό πλοίο που εκτελεί δρομολόγια στο νησί). Είχα την προνοητικότητα να βγάλω ένα εικοσαήμερο νωρίτερα τα εισιτήρια – δεν υπήρχε περίπτωση να βρούμε τελευταία στιγμή. Η πληρότητα στο πλοίο ήταν 120 % !!! μέχρι και στις ράμπες είχαν αυτοκίνητα.



Σε δυόμισι ώρες φτάσαμε στην Καμαριώτισσα το λιμανάκι του νησιού - έναν οικισμό χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.



Είχαμε κλείσει δωμάτια στο ΝΙΚΗ ένα πολύ καλό - για τα δεδομένα του νησιού – ξενοδοχείο στην άκρη του οικισμού πάνω στον παραλιακό δρόμο προς Παλαιόπολη. Η τοποθεσία πολύ βολική καθώς ήταν βαρυκεντρικά στις διαδρομές που κάναμε  http://nikibeach.gr/el/

Για το πρώτο μπάνιο προτιμήσαμε το Limnidi Beach Bar μια παραλία με βότσαλο στο μέσον ακριβώς της διαδρομής Καμαριώτισσα – Παλαιόπολη. Τα νερά κρύα και πεντακάθαρα όπως παντού στη Σαμοθράκη. (ξαπλώστρα + μπύρα ή αναψυκτικό 2,5 ευρώ)



Βράδυ ξεκινήσαμε για τι άλλο; το περίφημο κατσικάκι σούβλας για το οποίο είναι φημισμένη η Σαμοθράκη. Την ταβέρνα του «Σωτήρα» στο ομώνυμο εκκλησάκι λίγο έξω από τη Χώρα (στα νοτιοανατολικά) τη βρήκαμε κλειστή. Συνεχίσαμε για το χωριό Προφήτης Ηλίας στα νότια-κεντρικά του νησιού. Στον «Βράχο» δεν έπεφτε βελόνι. Κάπου 120 γιατροί που είχαν έρθει στο νησί για κάποιο συνέδριο έκαναν … συνεδρίαση χοληστερίνης.  



Καθίσαμε στον «Παράδεισο» και μέχρι να έρθει το κιλό το κατσικάκι σούβλας … περιδρομιάσαμε ένα κοκορέτσι και τα σχετικά, συνοδεία τοπικού λευκού οίνου. Μετά τέτοια κραιπάλη βέβαια η προγραμματισμένη επίσκεψη στη Χώρα αναβλήθηκε για την επαύριον και επιστρέψαμε περασμένα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο.

[McElk]

Πρωινές ώρες του Σαββάτου στον αρχαιολογικό χώρο της Παλαιόπολης. Παρκάραμε σε χώρο δίπλα στο δρόμο και ανηφορίσαμε για το μουσείο και τον περιφραγμένο χώρο των αρχαίων (είσοδος 3 ευρώ). Το μουσείο το βρήκαμε κλειστό, γίνεται κάποια συντήρηση





Ο χώρος σχετικά περιποιημένος και διανθισμένος με πικροδάφνες ενώ υπήρχαν κατατοπιστικές πινακίδες σε κάθε κτίσμα-ερείπιο. Το σημαντικότερο βέβαια είναι το Ιερό των Μεγάλων Θεών.









Λίγο πέρα από την Παλαιόπολη υπάρχουν οι υστεροβυζαντινοί πύργοι της Γενουάτικης οικογένειας των Γκατελούζι, μη επισκέψιμοι τώρα λόγω κατολισθήσεων. Φαίνονται πάντως καλά από τον δρόμο.



Το καφεδάκι των 11 το πήραμε στην είσοδο του χωριού Θέρμα σε καφενεδάκι με «εναλλακτική» ατμόσφαιρα.



Στη συνέχεια για μπάνιο στην Παχιά Άμμο την γνωστότερη παραλία του νησιού με ομπρέλες και ρεστοράν (3 ευρώ η ξαπλώστρα μετά του αναψυκτικού ή καφέ). Το πάρκιν εδώ θέλει προσοχή καθώς η άμμος στον χώρο κρύβει παγίδες για τις ρόδες.



Επιστρέφοντας στα 2 χιλ. από την παραλία υπάρχει χαλικόδρομος που οδηγεί στο εκκλησάκι της Παναγίας Κρημνιώτισσας (ταμπελίτσα). Ο δρόμος μήκους 2 χιλ. μπορεί στην αρχή να αποθαρρύνει τους οδηγούς αλλά είναι εύκολα βατός από συνηθισμένο Ι.Χ. με λίγη βέβαια προσοχή.





Μετά την επίσκεψη στο εκκλησάκι καθίσαμε στο ταβερνάκι που υπάρχει στο μέρος, λίγα σκαλοπάτια κάτω, για μπύρες. Ο ταβερνιάρης ένας ντόπιος που κρατά το χώρο με πολύ μεράκι, μας έφερε κάτι απίθανους μεζέδες (τηγανητούς κολοκυθανθούς, μαγειρευτό κατσικάκι, σκληρό τυρί δικής του παρασκευής κλπ) και για κέρασμα δικό του ανθότυρο με μέλι και σουσάμι. Τον χαμηλότατο λογαριασμό στρογγυλοποιήσαμε με γενναίο πουρμπουάρ. Αν έρθει κανείς στο νησί το μέρος αυτό πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφθεί και να γευματίσει στο ταβερνάκι.



Μετά αυτά τα «προκαταρκτικά» βέβαια, το προγραμματισμένο φαγητό στον «Βράχο» του Προφήτη Ηλία περιορίστηκε στο … μισό κιλό μόνον κατσικάκι σούβλας.



Η βραδινή έξοδος στη Χώρα άρχισε με βόλτα στον ανηφορικό κεντρικό πεζόδρομο όπου συγκεντρώνεται όλη η κίνηση του οικισμού,





συνεχίστηκε στο καφε-ζαχαροπλαστείο Λευκός Πύργος για το … ξακουστό γλυκό του «πίσσα και πούπουλα»!! (σοκολατόπιττα με παγωτό)   και τέλος στην ταράτσα του μπαρ Μελτέμι για ποτό.

[McElk]

Κυριακή πρωί κάναμε ένα πέρασμα από τη Χώρα να την δούμε και στο φώς της μέρας





















και συνεχίσαμε για το ρέμα και τις βάθρες του «Φονιά» Οι βάθρες είναι λιμνούλες που σχηματίζουν μικροί καταρράκτες των ρεμάτων καθώς διαβρώνουν τα πετρώματα. Αφήσαμε το αμάξι σε χώρο πάρκιν και συνεχίσαμε πεζοί. Δεν υπήρχε κάποιο εισιτήριο. Θυμάμαι παλαιότερα ο κάθε επισκέπτης άφηνε σε ένα γκισέ 1 ευρώ, συμβολικά για την καθαριότητα και την περιποίηση του χώρου.  Η απόσταση μέχρι την πρώτη βάθρα είναι κάπου 45 λεπτά. Το μονοπάτι - μέτριας βατότητας - προχωρά δίπλα στο ρέμα, έχει αρκετά εμπόδια όπως πέτρες, ρίζες, βραχάκια, πεσμένους κορμούς, κλαδιά και χρειάζεται οπωσδήποτε αθλητικά παπούτσια ή μποτάκια – οι σαγιονάρες είναι ακατάλληλες. Το τοπίο με το ρέμα, τα πλατάνια με τα περίεργα σχήματα, και τα βράχια είναι μοναδικό.



















Αποτολμήσαμε μπάνιο για λίγη ώρα στα παγωμένα νερά και οι άντρες επιχειρήσαμε να ανεβούμε στη δεύτερη βάθρα – 20 λεπτά απόσταση από την πρώτη.



Εδώ όμως τα πράγματα σκουραίνουν. Η ανάβαση είναι απότομη γεμάτη εμπόδια και σε σημεία σκαρφαλώνεις πιασμένος από βράχους και ρίζες δέντρων που προεξέχουν.



Προχώρησα κάπου 10-15 λεπτά και σταμάτησα λαχανιασμένος και με τη γλώσσα έξω από την προσπάθεια. Αποφάσισα να γυρίσω πίσω με επίσης δύσκολη κατάβαση. Ο κουμπάρος μου πιο αθλητικός τα κατάφερε. – Έχασες! μου λέει, επάνω έκαναν μπάνιο μια παρέα … γυμνόστηθες κοπέλες !Επιστρέψαμε στο πάρκιν και συνεχίσαμε την διαδρομή προς το τέρμα του δρόμου την παραλία Κήπος. Μέχρι τέλους ο δρόμος έχει άσφαλτο. Στην απέραντη παραλία δεν υπάρχει καμία εγκατάσταση, καντίνα κλπ. Ο επισκέπτης πρέπει να έχει μαζί του νερό ομπρέλες και τα σχετικά.



Απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής και στο ύψος του οικισμού Άνω Μερά στρίψαμε για την ταβέρνα «Καρυδιές» (Υπήρχαν κατατοπιστικές πινακίδες στο δρόμο). Καθίσαμε στο μοναδικό άδειο τραπέζι (γινόταν και εδώ το αδιαχώρητο)! Παραγγείλαμε κατσικάκι μαγειρευτό με … μέλι και δυο άλλες υποτίθεται σπεσιαλιτέ του μαγαζιού: ομελέτα και τηγανητά φασόλια. Τα τελευταία δεν είχαν τίποτε το ιδιαίτερο αλλά το κατσικάκι ήταν … λουκούμι !! Η βραδινή έξοδος σταθερά στη Χώρα και στον Λευκό Πύργο πάλι για «πίσσα και πούπουλα». Για ποτό καθίσαμε σε ένα μπαράκι ψηλά στο τέρμα του πεζόδρομου κάτω από το κάστρο με ήρεμη μουσική.

[McElk]

Για την τελευταία μέρα (φεύγαμε στις 7 το απόγευμα) είχαμε καταστρώσει εύκολο πρόγραμμα με διαδρομή μέχρι τον οικισμό Θέρμα και μπάνιο στο Saoki beach. Είχε όμως αέρα και κυματάκι από την πλευρά αυτή του νησιού. Μετά το πρωινό πήγαμε προς Θέρμα όπου λίγο πριν τον οικισμό ταμπελίτσες οδηγούν στην «Γριά Βάθρα». Η διαδρομή εδώ είναι πολύ πιο σύντομη (10 λεπτά) και ομαλότερη από τις βάθρες του «Φονιά» η δε βάθρα μικρή και καθόλου εντυπωσιακή (μια γούρνα στη ουσία).







Για μπάνιο ξαναπήγαμε στη Παχιά Άμμο και αργά το μεσημέρι (όχι άλλο κατσικάκι !!) καθίσαμε στην ψαροταβέρνα Ακρογιάλι στο χωριό Λάκκωμα  πάνω στο δρόμο μας. Τα ψάρια ήταν φρεσκότατα και οι τιμές χαμηλές (συναγρίδα 40 ευρώ το κιλό). Το πλοίο σαλπάρισε στην ώρα του (πάλι τελείως γεμάτο) και αργά το βράδυ είμαστε στα πάτρια.

Γενικά. Το νησί έχει κυκλικό σχήμα και ένας ασφαλτόδρομος διατρέχει τα 4/5 της περιμέτρου. Το υπόλοιπο 1/5 (Κήπος – Παχιά Άμμος) όπως και το εσωτερικό όπου δεσπόζει το όρος Σάος (ή Φεγγάρι) είναι απρόσιτο οδικά.
Στο βορρά (Καμαριώτισσα – Κήπος) ο δρόμος προχωρά σε ίσωμα δίπλα ακριβώς στη παραλία. Στο νότο (Καμαριώτισσα - Παχιά Άμμος) είναι ημιορεινός και περιορίζει την ταχύτητα. Η Χώρα βρίσκεται λίγο εσωτερικά στο νησί και συνδέεται με την Καμαριώτισσα (6 km) και την Παλαιόπολη (4 km). Οι διαδρομές είναι εύκολες, δεν υπάρχει πολύ κίνηση ακόμη στην αιχμή της τουριστικής σαιζόν αλλά ο οδηγός πρέπει να προσέχει ιδίως νυκτερινές ώρες, για κατσίκια που μπορεί να πεταχτούν ξαφνικά. Τα ζώα αυτά τριγυρίζουν ελεύθερα σε όλο το νησί.



Όπως έγραψα και στην αρχή βαρυκεντρικά για τις διαδρομές που θα κάνει ο επισκέπτης και τα ενδιαφέροντα του νησιού, πέφτει η Καμαριώτισσα. Αν είναι κανείς φυσιολάτρης, ορειβάτης, περιπατητής, λάτρης του ελεύθερου κάμπινγκ, αλλά και νεαρός με «ράστα» ή όψιμος χίπι ή απλώς … καλοφαγάς στο νησί θα βρει το στοιχείο του!

[dimosf]

Μπράβο Κώστα! Πάντα τέτοια!
Δεν έχω πάει και το βλέπω χλωμό να γίνει. Θα το κάνει όμως στο τέλος Αυγούστου η κόρη μου. Κάτι είναι κι αυτό!
Καλό καλοκαίρι!!

[McElk]

Ευχαριστώ Δήμο.  Είμαι αδικαιολόγητος γιατί είναι μόλις η δεύτερη φορά που πάω. (η προηγούμενη ήταν το 2010 με αφορμή εκδηλώσεις για την αυγουστιάτικη πανσέληνο) Εμείς επειδή το ‘χουμε δίπλα μας το νησί δεν το λογαριάζουμε σαν τόπο καλοκαιρινών διακοπών αλλά προορισμό 2ημέρου-3ημέρου. Όπως διαπιστώνω όμως μπορεί άνετα να κάνει κανείς τις διακοπές του για 8-10 μέρες εκεί χωρίς να νοιώσει ότι πλήττει.  Τελευταία το έχουν ανακαλύψει και Ρουμάνοι παραθεριστές. Αρκετά αμάξια με πινακίδες τους είδα. Η κόρη σου θα πάει για την πανσέληνο μήπως ;

[dimosf]

Δεν νομίζω πως η παρέα της είχε αυτό στο μυαλό της. Δεν ξέρω κιόλας. Όταν την δω θα τη ρωτήσω

[dk]

  Κωστα!!

[elina]

Είναι από τα νησιά που θέλω πολύ να πάω και ποτέ δεν τα έχω καταφέρει! Όποτε το κανόνιζα κάτι στράβωνε.
Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες και τις όμορφες φωτογραφίες από το νησί 

[mariagiavrak]

Κι εγώ θα ήθελα να πάω Σαμοθράκη, έχω ακούσει πολύ καλά λόγια. Δυστυχως, δεν τα έχω καταφέρει ακόμα. Ποιος ξέρει, ίσως, του χρόνου τα καταφέρω