ΜέλνικΣτη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και περάσαμε στη Βουλγαρία με απλή επίδειξη της ταυτότητας. Κάναμε λέβα σε ανταλλακτήριο και πήραμε το δρόμο για το χωριό Μέλνικ κάπου 50 km από τα σύνορα. Το μέρος που ήταν κάποτε αξιόλογο κέντρο ελληνισμού είναι σήμερα ένα πολύ όμορφο τουριστικό χωριό της Νότιας Βουλγαρίας. Φημιζόταν για τα κρασιά του ή ποιότητα των οποίων εκτός των άλλων οφειλόταν στην διατήρηση των βαρελιών σε σπηλιές σκαμμένες στο βράχο όπου υπήρχε πάντα σταθερή θερμοκρασία. Με την συνθήκη του Βουκουρεστίου το χωριό παραχωρήθηκε στη Βουλγαρία και οι έλληνες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε Σιδηρόκαστρο και Σέρρες. Περπατήσαμε κατά μήκος του κεντρικού δρόμου που διασχίζεται από ένα ρέμα
και στην άλλη άκρη του χωριού ανάμεσα στα άλλα διατηρημένα και ανακαινισμένα αρχοντικά
ξεχώριζε σε ύψωμα το αρχοντικό του οινοπαραγωγού Κορδόπουλου
που έχει μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο (είσοδος 3 λέβα).
Στο πίσω μέρος του ισογείου που εφάπτεται στο βράχο ξεκινούν οι στοές όπου φυλασσόταν τα βαρέλια με τα κρασιά.
Το ισόγειο έχει διαμορφωθεί σε δοκιμαστήριο κρασιών όπου σου προσφέρουν ένα ποτήρι και μπορείς να αγοράσεις από τα μάλλον ακριβά (15 λέβα) μπουκάλια που εκτίθενται.
Στα 30 μέτρα πιο πέρα υπάρχει η κάβα του Μίτκο Μανόλεφ (είσοδος 2 λέβα)
όπου αφού δοκιμάσαμε, προμηθευτήκαμε αρκετά μπουκάλια «Μέλνικ» κόκκινο (6 λέβα) τα οποία γεμίζουν από τα βαρέλια και εμφιαλώνουν εκείνη τη στιγμή και ως μη έχοντα συντηρητικά πρέπει να καταναλωθούν σε 2-3 εβδομάδες.
Κατηφορίζοντας το ύψωμα βρεθήκαμε στον ερειπωμένο ναό της Αγ. Βαρβάρας.
Για φαγητό καθίσαμε στην ταβέρνα «Μπιστρό» στον κεντρικό δρόμο πίσω από ένα τεράστιο πλατάνι.
Επιστρέφοντας θεώρησα καλό να φουλάρω σε πρατήριο πριν τα σύνορα μια και το αέριο ήταν στα 0,98 λέβα το λίτρο ήτοι μισό ευρώ.
Φαλακρό Το πρωί του Σαββάτου ξεκινήσαμε με το πάσο μας και μέσω Σερρών κατευθυνθήκαμε στη Δράμα και στο όρος Φαλακρό όπου το ομώνυμο χιονοδρομικό. Παρ’ όλο το χιόνι στην περιοχή ο δρόμος ήταν καλά καθαρισμένος.
Η εικόνα απογοητευτική. Ενώ ο καιρός ήταν θαυμάσιος και η ποιότητα χιονιού άριστη, η προσέλευση του κόσμου πολύ μικρή. Ζήτημα να υπήρχαν 200 επισκέπτες τη στιγμή που οι εγκαταστάσεις επαρκούν και για 10πλάσιους.
Η ανάπτυξη του Μπάνσκο στην Βουλγαρία, μερικές κακές χρονιές από άποψη χιονιού και προβλήματα στη διοίκηση έχουν περιθωριοποιήσει το άλλοτε σφύζον από ζωή χιονοδρομικό. Πήρα τον εξοπλισμό από τον «Τσακίρη» με 10 ευρώ, φόρτισα την κάρτα για το αναβατόριο της κάτω πίστας (3-ΜΕΣΤΑ) με 8 ευρώ και έκανα καμιά 20αριά κατεβασιές και μία από το απάτητο.
Το πολύ 40 άτομα στην πίστα και η αναμονή στο αναβατόριο από μηδενική ως 2 λεπτά. Φεύγοντας τιμήσαμε από την καντίνα του «Αλέκου» το περίφημο λουκάνικο Βώλακα και από φορτηγάκι στο δρόμο της επιστροφής προμηθευτήκαμε 1 σακί με τις φημισμένες πατάτες Νευροκοπίου (5ευρώ-10κιλά). Και σε άλλα με υγεία.
