Η επόμενη μέρα θα ήταν η πιο κουραστική. Ξεκίνησε με την επίσκεψη στο άγαλμα της ελευθερίας στο λιμάνι

και το Αρχαιολογικό Μουσείο,

με αίθουσες ψηφιδωτών του 2ου και 3ου αι. μ.Χ. από τις οικίες Μενάνδρου και Τηλέφου

και αίθουσες με μαρμάρινα ευρήματα των ύστερων ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων (1ος αι. π.Χ. – 2ος αι. μ.Χ).

Περάσαμε από το Γενί Τζαμί στο οποίο αν και η στέγη έχει καταρρεύσει προ πολλού οι σιδηροδεσιές κράτησαν τοιχοποιία και κολώνες σε πολύ καλή κατάσταση.


Απέναντι σχεδόν τα οθωμανικά λουτρά στα οποία έχουν γίνει παρεμβάσεις.

Με το αμάξι πλέον πήραμε το δρόμο για Σίγρι. Πριν τη διασταύρωση για Αγ. Παρασκευή, πινακίδα μας οδήγησε στο Ναό των Μέσων όπου είναι ορατά τα λείψανα ιωνικού ναού του 4ου αι. π. Χ. Ο χώρος φροντισμένος - περιποιημένος όπως θα έπρεπε να είναι κάθε αρχαιολογικός μου άφησε πολύ καλή εντύπωση. (δεν υπήρχε εισιτήριο)

Στην Αγ. Παρασκευή ένα εργοστάσιο ελαιουργίας έχει ανακαινισθεί ως μουσείο. Εκτός από τα καλογυαλισμένα μηχανήματα, φωτογραφίες, διαγράμματα και ψηφιακά μέσα κάνουν κατανοητό τον τρόπο λειτουργίας του στον καθένα. Έχοντας πρόσφατα επισκεφθεί το μουσείο επιστημών του Λονδίνου θα έλεγα με βεβαιότητα ότι το δικό μας θα μπορούσε επάξια να αποτελεί ένα τμήμα του.


Πριν την Καλλονή στρίψαμε αριστερά για τις αλυκές. Ένας υγροβιότοπος με πλήθος πουλιών φλαμίνγκο να τρέφονται με μικρές γαρίδες που αναπτύσσονται στα νερά.

Παρακάτω το προϊόν των αλυκών : ένα βουνό … αλάτι !

Συνεχίζουμε σε ορεινή διαδρομή ως το Σίγρι όπου το ενδιαφέρον στην περιοχή είναι το απολιθωμένο δάσος. Τα πάρκα όμως είναι κλειστά το χειμώνα οπότε αρκεσθήκαμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους (εισιτήριο 5 ευρώ) όπου παρουσιάζονται εντυπωσιακά ευρήματα από τις ανασκαφές και η γεωιστορική εξέλιξη του Αιγαίου. (η φωτογράφηση στο εσωτερικό δεν επιτρέπεται)


Αργά το απόγευμα φάγαμε σε μια καλή ψαροταβέρνα (Διόνυσος) στην παραλία Καλλονής. Την τελευταία μέρα της παραμονής μας η πτήση ήταν αργά το βράδυ οπότε θα την εκμεταλλευόμασταν με επίσκεψη στο Πλωμάρι. Από το ξενοδοχείο, μας άφησαν τα δωμάτια μέχρι τις 6 το απόγευμα χωρίς επιπλέον χρέωση. Κάναμε την πρωινή μας βόλτα μέχρι το Βαλιδέ Τζαμί

και την Αρχαία Αγορά της Μυτιλήνης

και πήραμε την ορεινή διαδρομή για Πλωμάρι μέσω του χωριού Παπάδος όπου το παλαιό ελαιουργείο του Βρανά έχει μετατραπεί σε μουσείο. Στην είσοδο δεν ήταν κανείς - ρίξαμε μια ματιά μέσα και διαπίστωσα ότι ήταν σαν το προηγούμενο που πήγαμε από άποψη μηχανημάτων και διάταξης αλλά πιο αυθεντικό δηλ. φαινόταν σαν να λειτουργούσε μέχρι χθες.
Δυστυχώς στο Πλωμάρι βρήκαμε κλειστά και το Μουσείο Ούζου του Βαρβαγιάννη και το Μουσείο Σαπωνοποιίας (Κυριακή γαρ) προϊόντα για τα οποία φημίζεται. Έτσι αρκεσθήκαμε σε αγορά μερικών σουβενίρ ένα καφεδάκι και μια μικρή βόλτα στον οικισμό που βρίθει από εγκαταλελειμμένα παλαιά εργοστάσια ελαιουργίας, σαπωνοποιίας και ούζου.
