Στα βορειοδυτικά της Αττικής!Στην περιοχή της Αττικής, μια περιοχή που κατά την αρχαιότητα ελεγχόταν από την Αθήνα και κατά δεύτερο λόγο από τα Μέγαρα (αν και κάποιες φορές πέρασε και σε χέρια Βοιωτών, Κορινθίων, Σπαρτιατών και λοιπών «εχθρών») βρίσκονται κατάσπαρτα, εκτός των αμέτρητων ιερών, οικισμών και άλλων αρχαιολογικών χώρων, και κάποια αμυντικά έργα των αρχαίων μας προγόνων. Τα αμυντικά αυτά έργα έγιναν για την προστασία και την άμυνα απέναντι στους γείτονές τους.
Στη Δυτική Αττική τα σπουδαιότερα κατάλοιπα αυτών των προμαχώνων είναι τα φρούρια των Ελευθερών (Γυφτόκαστρο) και Αιγοσθένων (σήμερα Πόρτο Γερμενό) καθώς και ο μεμονωμένος Πύργος της Οινόης.
Μια δουλειά στα Μέγαρα που τέλειωσε νωρίς, στάθηκε αφορμή για μια βόλτα σε γνωστά μέρη αλλά πρωτόγνωρες επισκέψεις. Ο καιρός χειμωνιάτικος αλλά σχετικά καλός. Δηλαδή βαρύς, όχι πολύ κρύο και κυρίως χωρίς βροχή.
Από τα Μέγαρα πήραμε το δρόμο για Αλεποχώρι. Καλός δρόμος κινείται ανηφορίζοντας και με αρκετές στροφές ανάμεσα σε ελαιώνες με αιωνόβιες ελιές.
Όσο ανεβαίνουμε τη θέση των ελιών παίρνουν σιγά-σιγά τα πεύκα και ο βρεγμένος δρόμος έδειχνε πως είχε προηγηθεί βροχή. Σε λίγο φάνηκε ο Κορινθιακός και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε. Στο Αλεποχώρι στρίψαμε δεξιά προς Ψάθα. Στο κομμάτι του δρόμου που περνά στη ρίζα των τεράστιων βράχων είχε πολλές πέτρες και μεγάλες κοτρόνες στο δρόμο, πράγμα που δείχνει πως οι κατολισθήσεις σε αυτό το μέρος επιβεβαιώνουν με τον πιο χειροπιαστό τρόπο την ταμπέλα που είχαμε δει λίγο νωρίτερα και εφιστούσε την προσοχή των οδηγών! Μπήκαμε στην Ψάθα που εκείνη την ώρα ήταν τελείως έρημη. Ε. ρε τι γίνεται τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού!! Πανικός!! Ήταν ακόμα νωρίς για φαΐ και έτσι είπαμε να συνεχίσουμε για Πόρτο Γερμενό. Ο δρόμος ανεβαίνει με πολλές στροφές και μπαίνει σε πυκνό πευκοδάσος. Λίγο πριν τη μεγάλη διασταύρωση που πάει αριστερά για Πόρτο Γερμενό και δεξιά για Βίλια, φάνηκε το Πόρτο Γερμενό χαμηλά.
Όσες φορές κι αν δω αυτή την εικόνα, πάντα στέκομαι να τη θαυμάσω. Είναι υπέροχη!! Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε με πολλά στροφιλίκια κι εδώ.
Από μακριά φάνηκε η γνώριμη εικόνα του Αρχαίου Φρουρίου των Αιγοσθένων, μόνο που αυτή τη φορά ο πύργος στα αριστερά που βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση, ήταν «τυλιγμένος» με σκαλωσιές και ένας τεράστιος γερανός δίπλα του σπάθιζε τον ουρανό. Τι συμβαίνει άραγε; Ζημιά ή συντήρηση; Ευτυχώς όπως αποδείχτηκε το δεύτερο. Στο καιρό της κρίσης τελικά γίνονται και κάποια σπουδαία πράγματα! Μια μικρή στάση για μερικές φωτογραφίες εκ του μακρόθεν και μπαίνουμε στο χωριό. Κι εδώ ερημιά. Αν και Δευτέρα και οι αρχαιολογικοί χώροι είναι κλειστοί, λέω να πάμε όσο πιο κοντά γίνεται στο Φρούριο για καμιά φωτογραφία.
(συνεχίζεται)
