
Το νησι εχει τεσσερις κυριες παραλιες , τις Pattaya , Sunrise , Sunset και Karma , οι οποιες ενωνονται με αμμουδερα μονοπατια. Η πρωτη ειναι αυτη που έμενα , οι δυο επομενες οπως προδιδει και το ονομα τους εχουν το προνομιο της ανατολης – δυσης του ηλιου , και η τελευταια που βρισκεται στο σημειο που συναντιουνται οι Sunset και Sunrise , πηρε το ονομα της απο το ομονυμο μπαρακι το Καρμα το οποιο δυστυχως εκλεισε πριν παω..
Βλεποντας το ξενοδοχειο Pattaya Song να ξεχωριζει πανω στα βραχια στη δυτικη ακρη της παραλιας περπατησα μεχρι εκει με σκοπο να ξεκινησω την εξερευνηση απο τη δυτικη ακτη που ειναι και το πιο απομονωμενο κομματι του νησιου.

Απο κοντα καταλαβαινεις οτι οι διαμενοντες στο Pattaya Song , μπορει να εχουν αριστη θεα ολης της παραλιας απο ψηλα , αλλα το τσιμεντενιο κατασκευασμα που ερχεται σε αντιθεση με το υφος του νησιου μονο με τραγουδι δε μοιαζει.
Ακριβως διπλα του βρισκεται το Daya resort και ο χαρτης δειχνει οτι υπαρχει καποιος χωματοδρομος που οδηγει στην πισω πλευρα του νησιου και συγκεκριμενα προς τη Sunset beach η οποια δεν ειναι μια παραλια , αλλα τρεις-τεσσερις μικρες παραλιες.
Ακολουθησαμε το μονοπατι ενω ενας σκυλος απο τους πολλους που τριγυρνουν στο νησι μας ακολουθουσε και αλλοτε μας προσπερνουσε δειχνοντας μας το δρομο. Οσο απομακρυνεσαι προς τη δυτικη πλευρα του νησιου η βλαστηση πυκνωνει και παραμενει ετσι μεχρι που συναντα τις απιθανες μικρες παραλιες , καποιες εντελως απομονωμενες αναμεσα στα βραχια και χωρις κανενα κτισμα να διακοπτει τη λευκη αμμουδια. Περπατωντας πιο βορεια συναντα κανεις τα ξενοδοχεια Porn και Billa με τις ομωνυμες παραλιες και τα bungalows τους αδεια να περιμενουν τη χαι σιζον.
Υπεροχα τυρκουαζ νερα , λευκη αμμος και -επιτελους- φοινικοδεντρα στην παραλια να αχρηστευουν τις απαραιτητες στην Παταγια ομπρελες. Το δε κυριοτερο απ'ολα , δεν υπαρχει ψυχη τριγυρω. Το μπανιο απολαυστικο με θεα το Koh Adang , το σνορκελ ακομα πιο απολαυστικο με τον υφαλο να μας συντροφευει και σε αυτη την πλευρα του νησιου συστηνοντας μας συνεχως νεους πολυχρωμους κατοικους.
Ωρα για μεσημεριανο και οτι καλυτερο μετα απο το πρωινο περπατημα ειναι το μεσημεριανο περπατημα και αναβαση σκαλοπατιων στο Mountain resort , ετσι για να ανοιξει περισσοτερο και η ορεξη. Το ξενοδοχειο ειναι ιδιαιτερα δημοφιλες ...μαλλον ολοι οι επισκεπτες του νησιου επιβαλλεται να περασουν απο εδω. Ακομα κι αν δε μενεις στα bungalows , θα ερθεις για φαγητο ή ποτο με θέα το σημειο που συναντιουντα οι Sunset και Sunrise δημιουργωντας μια λευκη λωριδα αμμου μεσα σε τυρκουαζ νερα , ενα αριστουργημα απο αυτα που μονο η φυση ξερει να φιαχνει. Μονο που το μισο αριστουργημα ελειπε! Μετα την απογοητευση της πρωτης στιγμης , ρωτησα μια απο τις σερβιτορες - η οποια μια που το εφερε η κουβεντα ηταν..αξυριστη , οπως και η πλειοψηφια των σερβιτορων στο νησι , με το ζορι εκρυβαν τα γενια που ασφυκτιουσαν κατω απο παχυ στρωμα μεικ απ.
Επανερχομαι ομως στο αριστουργημα , το οποιο λεει εξαφανιστηκε κατω απο το νερο , αφου φετος βιωσαν μια απο τις χειροτερες περιοδους μουσωνων με δυνατες βροχοπτωσεις και κακοκαιρια.Πληροφορηθηκα οτι η λωριδα αμμου επανηλθε με τον ερχομο της high season αλλα ακομα και μισο που το ειδα , αυτο που του ελειπε ηταν το μεγεθος και καθολου η ομορφια!
Το Mountain resort ηταν ενα απο αυτα που ειχα βαλει στο ματι για να μεινω , γιατι οντας το μοναδικο σε αυτη την περιοχη του νησιου , υποσχοταν ηρεμια και απομονωση συν αυτη την υπεροχη παραλια ολη μερα για μενα. Οταν ομως βρεθηκα εδω μου φανηκε οτι παραειχε απομονωση , ειδικα τωρα που δεν υπηρχε πια και το μπαρ Καρμα , δεν υπηρχε καμια εναλλακτικη για ποτακι το βραδυ πλην του Mountain beach bar.
Τα bungalows δεν ειναι και τιποτα σπουδαιο εκτος απο αυτα της μπροστινης σειρας με την καλη θεα αφου χωρις αμφιβολια αυτο που πραγματικα εντυπωσιαζει ειναι η τοποθεσια και οχι το ιδιο το ριζορτ. Εν ολιγοις , χαρηκα που ειχα επιλεξει το Bundhaya και την Παταγια για τη συγκεκριμενη εποχη που πηγα.
Την πρωτη φορα για χαρη της εξερευνησης φυγαμε με τα ποδια απο την πισω πλευρα του Mountain και διαπιστωσα οτι ο δρομος που οδηγει εδω δεν ειναι σε καλη κατασταση – βεβαια ηταν και το τελος της εποχης των βροχων και σχεδον καθε βραδυ τρωγαμε τη βροχουλα μας. Παντως οποιος επιλεξει να μεινει εδω και σκοπευει να κινειται βραδυ , καλο ειναι να εχει μαζι του φακο. Οι τιμες των bungalows ειναι καλες και το προσωπικο μια δυο φορες που ετυχε να τρωμε εκει και εφτασαν longtails με επισκεπτες , τσακιζονταν στα σκαλια να ανεβασει τις βαλιτσες τους. Αλλα ακομα και χωρις βαλιτσες το ανεβα-κατεβα τα σκαλια καθε φορα που ηθελες να πας στην παραλια αλλα και οπουδηποτε αλλου πλην του εστιατοριου , ειναι ενα μειον.

Αυτο το σημειο του Lipe ειναι το πιο κοντινο σημειο στο απεναντι Koh Adang , το καταπρασινο νησι ζουγκλα με το ομωνυμο παρκο. Αυτη ειναι μια μονο απο τις πολλες εκδρομες που μπορειτε να κανετε στο γκρουπακι των νησιων Butang. Δυστυχως ο καιρος δε μου επετρεψε να παω στα πιο μακρινα νησακια.
Οι βαρκες σε περνανε απο το koh Lipe απεναντι στο Adang σε εικοσι περιπου λεπτα. Το νησι εχει μονο ενα εστιατοριο το οποιο ηταν ακομα κλειστο αφου δεν ειχε κοσμο. Η παραλιες ηταν εφαμιλλες με αυτες του Lipe αλλα οσον αφορα τη φυση , το Adang εχει μικρο πλεονεκτημα. Σαν μεγαλυτερο εχει πιο εντυπωσιακη χλωριδα-πανιδα , συν τους καταρραχτες των πειρατων , μια φυσικη πηγη νερου που χρησιμοποιουσαν πριν απο χρονια πειρατες και λαθρεμποροι που δρουσαν στην περιοχη. Επισης αξιζει η μισαωρη περιπου αναβαση στο Chado cliff που παλια χρησιμευε σαν παρατηρητηριο των πειρατων. Εσεις που δεν ενδιαφερεστε να επιτεθειτε σε καποιο εμπορικο πλοιο μπορειτε απλα να απολαυσετε θεα απο ψηλα στην παραλια του Adang και στο Koh Lipe.

Βεβαια το εντυπωσιακοτερο κι απο τα δυο νησια ειναι αυτο που βρισκεται αναμεσα τους , τα εκπληκτικα νερα με την μεγαλη ορατοτητα που προσφερουν μια πραγματικη περιπλανηση στα χρωματα του ουρανιου τοξου. Αν φερεις και μια σακουλα με ψωμι του τοστ μαζι , τοτε οι ενοικοι των κοραλλενιων κηπων θα κανουν παρτυ διπλα σου με σενα τιμωμενο προσωπο!
Οι απιστευτες αποχρωσεις απο μωβ , σμαραγδι , βαθυ μπλε και πρασινοκιτρινο αποδεικνυουν οτι η μαμα φυση ξερει να ζαλιζει τις αισθησεις και του πιο αρχαριου σνορκελερ!