Το πλοίο στο λιμάνι επιτέλους έφτασε.Μετά από την οδύσσεια μας τελικά φτάσαμε στον προορισμό μας.Βλέπεις ταξιδεύαμε περίπου 15 ώρες αλλά...
Αυτή η πρώτη εντύπωση , το πρώτο βλέμμα στο λιμάνι του Κουφονησίου με έκανε να ξεχάσω όλη την ταλαιπωρία που πέρασα...Ένα νησί να το πιεις στο ποτήρι...Εικόνες από την παλιά ανέγγιχτη Ελλάδα ξεπρόβαλαν μπροστά μου...Μικρά κάτασπρα σπίτια με μπλε παράθυρα , μεζεδοπωλεία με τους ιδιοκτήτες του να σε περιμένουν για να σε κεράσουν ρακί ή ρακόμελο και πάνω απ'όλα ησυχία...Αυτοκίνητο μόνο για τα απολύτως απαραίτητα , δίκυκλα πολύ λίγα.Οι μετακινήσεις γίνονται κυρίως με τα πόδια άλλα και με ποδήλατα.
Οι παραλίες...αχ αυτές οι παραλίες...Ελπίζω ποτέ να μην επιτρέψουν την "βιομηχανοποίηση" αυτού του νησιού.Πορί , Φανός , Φανάρι , Ιταλίδα , Άμμος η μια πιο όμορφη από την άλλη...Στην πρώτη πας είτε με λεωφορείο είτε με το καραβάκι.Οι πιο τολμηροί με ποδήλατο και οι τρελοί με τα πόδια.Οι άλλες τρεις βρίσκονται πολύ κοντά στην χώρα ενώ η τελευταία βρίσκεται μέσα στο χωριό.Βέβαια υπάρχουν και άλλες τις οποίες όμως δεν μπόρεσα να δω.
Η χώρα μια κούκλα...αρχόντισσα του Αιγαίου...Μικρή και περιποιημένη με τα σοκάκια της να περιμένουν να τα σεργιανίσεις και τους τοπικούς στα μπαλκόνια να περιμένουν να τους χαιρετήσεις...Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την συζήτηση με τους κατοίκους του νησιού...Οι τριακόσιοι του Κουφονησίου!!!Τόσοι είναι τον χειμώνα στο νησί και περιμένουν με χαρά να τους μιλήσεις και να τους ρωτήσεις τα πάντα για την μεγάλη τους αγάπη...το νησί τους!
Εγώ κάθισα πέντε μέρες που ίσως να μην ήταν αρκετές για να γνωριστώ με το νησί αλλά ήταν ικανές να με κάνουν να θέλω να ξαναγυρίσω...
Γεια σου όμορφο Κουφονήσι...Εις το επανιδείν!!!
