Λευκάδα, Νησιώτικη στεριά ή στεριανό νησί;

[dimosf]

Λευκάδα, Νησιώτικη στεριά ή στεριανό νησί;

(συνέχεια του ταξιδιού από http://www.travelchat.gr/forum/index.php/topic,6617.0.html

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Αγία Μαύρα, σεισμοί, Ιωάννης Ζαμπέλιος, φακές, μουσείο φωνογράφου, νησί και στεριά, Ωνάσης, γιορτές λόγου και τέχνης, Λευκάδιος Hearn, σαλάμι αέρος, Άγγελος Σικελιανός. Μερικά πρόσωπα, πράγματα, γεγονότα, γνωστά, λιγότερο γνωστά ή «άγνωστα» που σχετίζονται με το νησί της Λευκάδας, ένα από τα Επτάνησα, το πιο κοντινό στη Στερεά Ελλάδα, με την οποία το ενώνει μια «κινητή γέφυρα».
Τέσσερεις μέρες στη Λευκάδα δε φτάνουν να πάρεις ούτε μυρωδιά από το υπέροχο αυτό νησί. Για μια πρώτη όμως γεύση καλά ήταν.

1η μέρα

Το τελευταίο βράδυ στην Καστροσυκιά της Πρέβεζας (βλ. Πρέβεζα) η Ήπειρος μας αποχαιρέτησε με καταιγίδα. Το πρωί όμως ο καιρός είχε ανοίξει. Μαζέψαμε, φορτώσαμε και σύντομα περνάγαμε στη Λευκάδα. Τελικά μείναμε σχετικά κοντά στην πόλη αλλά μακριά από τη θάλασσα. Στους Καριώτες.

Για φαΐ ανεβήκαμε σε ένα από τα πιο παραδοσιακά χωριά του νησιού. Τη γραφική Καρυά. Κάτσαμε στη δροσερή πλατεία της, κάτω από τα πλατάνια και φάγαμε νόστιμα.

Δροσιστήκαμε αρκετά και όταν το μεσημέρι πέρασε αρκετά κατεβήκαμε για καφέ στο πολύ όμορφο αλλά υπερβολικά τουριστικό Νυδρί.

Περίπου στη μέση της ανατολικής πλευράς του νησιού, απέναντι από τα παράλια της Στερεάς Ελλάδας προσφέρει στον επισκέπτη μοναδικές εικόνες από τα μικρά, καταπράσινα νησάκια που «πλέουν» μπροστά της. Μαδουρή (το νησί του Βαλαωρίτη), Σκορπιός (του Ωνάση), Σκορπίδι, Σπάρτη και πιο μακριά το Μεγανήσι. Από αυτά η Μαδουρή και ο Σκορπιός είναι ιδιόκτητα και γι αυτό μη επισκέψιμα, ενώ το μόνο που κατοικείται είναι το Μεγανήσι. Το πλοίο για το Μεγανήσι φεύγει από το Νυδρί, ενώ δεκάδες καΐκια φεύγουν για ολιγόωρες ή πολύωρες εκδρομές στο μικρό αυτό αρχιπέλαγος. Αράξαμε λοιπόν στην παραλία, απολαμβάνοντας τον καφέ μας και το πηγαινέλα των σκαφών με φόντο τις υπέροχες εικόνες. Είχαμε όμως ζεσταθεί αρκετά και μιας και οι θάλασσες του Νυδριού, έτσι κλειστές που είναι δεν είναι και ότι καλύτερο για μπάνιο, ξεκινήσαμε για τη Γύρα. Στα βόρεια της πόλης της Λευκάδας μια στενόμακρη λωρίδα γης σε σχήμα τόξου δημιουργεί μια λιμνοθάλασσα. Η έξω πλευρά αυτής της λωρίδας, γνωστή σαν Γύρα, έχει αναπτυχθεί τουριστικά και προσφέρεται για μπάνιο μιας που είναι ανοικτά στο Ιόνιο και τα νερά είναι κρυστάλλινα. Στην περιοχή το πιο δημοφιλές κομμάτι είναι ο Άγιος Ιωάννης και οι ανεμόμυλοι. Εκεί λοιπόν δροσίσαμε τα κορμιά μας στα πεντακάθαρα νερά (μόνο που είχε ψάρια που τσιμπάγανε άγρια, μέχρι ματώματος!!!). Μετά το μπάνιο και μιας και η ώρα είχε προχωρήσει και βράδιαζε όπου νάναι, γυρίσαμε να ετοιμαστούμε και να βγούμε για νυχτερινές βόλτες στην πόλη.
Η πόλη, εντελώς επίπεδη, παρ’ όλες τις ζημιές από τους σεισμούς, είναι γραφική. Έχει ένα μεσαιωνικού τύπου πολεοδομικό σχέδιο με στενά δρομάκια και τα κτίρια να σχηματίζουν επάλληλους κύκλους γύρω από την κεντρική πλατεία η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί μια διεύρυνση του κεντρικού οδικού άξονα που κόβει την πόλη στα δύο και είναι η οικονομική και κοινωνική της καρδιά. Ο άξονας αυτός είναι η συνέχεια του δρόμου που έρχεται από τη γέφυρα, και άρα από τη Στερεά, και ονομάζεται στην αρχή οδός Δέρπφελντ για να αλλάξει όνομα στη συνέχεια σε Στρατηγού Ιωάννου Μελά. Και φυσικά είναι πεζόδρομος. Στο δρόμο αυτό μπορεί να βρει κανείς ότι μπορεί να φανταστεί. Από το να μείνει, να φάει και φυσικά να ψωνίσει. Είτε σε καταστήματα με τουριστικά, είτε σε κανονικά εμπορικά καταστήματα. Εκεί είναι και η «βόλτα» του νησιού, εκεί και το «νυφοπάζαρο». Εκεί λοιπόν κι εμείς. Φαΐ, παγωτό, βόλτες, φωτογραφίες και ψώνια. Και εκεί που κάνουμε τη βόλτα μας πέφτουμε πάνω στο ανοικτό Μουσείο Φωνογράφου. Βρίσκεται σε ένα δρομάκι κάθετο στον κεντρικό. Είναι ιδιωτικό και αποτέλεσμα της αγάπης ενός ανθρώπου για τα παλιά πράγματα που χάνονται και κυρίως γι αυτό το μαγικό «κουτί», το γραμμόφωνο ή φωνόγραφο. Και φυσικά τις «πλάκες», τους δίσκους των 78 στροφών από βακελίτη κυρίως. Πριν το βινύλιο. Είναι γνωστή η αγάπη και η έφεση των Επτανησίων για ότι έχει να κάνει με τη μουσική. Δεν είναι λοιπόν παράξενη η ύπαρξη ενός τέτοιου μουσείου στη Λευκάδα. Βέβαια φαίνεται η έλλειψη μιας πιο «επαγγελματικής» ματιάς στο στήσιμο του μικρού αυτού μουσείου (περισσότερο συλλογή θα έλεγα) αλλά αυτό δε μειώνει στο παραμικρό την αξία και την προσφορά του. Από εκεί αγόρασα και ένα CD με παραδοσιακά τραγούδια και καντάδες του νησιού. Είχε νυχτώσει για τα καλά όταν πήραμε το δρόμο να πάμε να ξεκουράσουμε το κορμάκια μας!

(συνεχίζεται)

[dimosf]

2η μέρα

Η μέρα αυτή ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στα βόρεια και τα βορειοδυτικά του νησιού.
Πρώτα πολιτισμός!! Αρχαιολογικό Μουσείο. Νέο μουσείο σε νεόδμητο κτίριο με πολύ σύγχρονο τρόπο στησίματος. Αυτό το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον. Βέβαια έτσι κι αλλιώς είναι. Έχει εκθέματα από την παλαιολιθική εποχή μέχρι τα Ρωμαϊκά χρόνια. Σε εκείνη την επίσκεψη ανεβήκαμε στον 1ο όροφο όπου είχε μια έκθεση Ιαπωνικής τέχνης με μεγάλο, επίσης ενδιαφέρον.
Μετά το μουσείο σειρά είχε το εντυπωσιακό Κάστρο της Αγίας Μαύρας στην αρχή της γέφυρας. Είναι του 14ου αι. και έπαιξε πάντα σπουδαίο ρόλο στην ιστορική πορεία του νησιού, όποιος κι αν ήταν ο κυρίαρχός του. Αν και ερειπωμένο βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση, επιτρέποντας τον εντοπισμό και αναγνώριση των κυριοτέρων κτιρίων του. Περάσαμε πολύ ώρα μέσα σ’ αυτό και βγήκαμε μεσημέρι πια και έχοντας ζεσταθεί πολύ. Ευχάριστη και εύκολη λύση η παραλία πίσω από το κάστρο στο ανοικτό Ιόνιο.
Μετά το μπάνιο μας ανεβήκαμε να δούμε το κυριότερο θρησκευτικό αξιοθέατο - προσκύνημα του νησιού, το μοναστήρι της Φανερωμένης. Ιδρύθηκε τον 17ο αι. σαν μετόχι άλλου μοναστηριού και έχει πάρει τη σημερινή της μορφή, μετά από αλλεπάλληλες πυρκαγιές, στα τέλη του 19ου αι. σε Ζακυνθινό ύφος. Είναι χτισμένη σε καταπράσινη τοποθεσία 3 χμ από την πόλη με ανεμπόδιστη θέα προς αυτήν, το κανάλι, τη Γύρα αλλά και τις βορειοδυτικές παραλίες, τοποθεσία που προσφέρει απίστευτη γαλήνη! Το μοναστήρι, λόγω μεσημεριανής ώρας, ήταν κλειστό αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε από το να απολαύσουμε την υπέροχη θέα. Άλλα 3 χμ προς τα δυτικά είναι άλλο ένα καταπράσινο, γραφικό χωριό, οι Τσουκαλάδες. Εκεί κάτσαμε για φαΐ. Στη συνέχεια κατεβήκαμε στον Άγιο Νικήτα με σκοπό να κάνουμε μπάνιο και να πιούμε καφέ. Είχε όμως τόσο κόσμο, που δε βρήκαμε πουθενά να κάτσουμε και έτσι συνεχίσαμε προς τα νότια και τη διάσημη παραλία Κάθισμα. Κάτσαμε σε ένα φασαριόζικο μπαρ με πισίνα και κατεβήκαμε στη θάλασσα για μπάνιο. Είχε σχετικό κύμα και διαπιστώσαμε ότι αυτό την κάνει αρκετά επικίνδυνη, πράγμα βέβαια γνωστό. Δεν μπορείς εύκολα να βγεις. Σε σκεπάζει το νερό και σε χτυπάει κάτω το κύμα!! Ζόρικα πράγματα. Φυσικά τα νερά δεν περιγράφονται. Είναι από αυτές τις παραλίες που σου μένουν. Κάτσαμε μέχρι αργά το απόγευμα. Πάνω από τα κεφάλια μας πετάγανε αρκετοί με παραπέντε και αετούς. Προσφέρεται η περιοχή. Το ηλιοβασίλεμα ήταν μοναδικό. Εκεί τέλειωσε και η μέρα μας.

3η μέρα

Τη μέρα εκείνη η παρέα χωρίστηκε στα δύο. Όλοι, εκτός από μένα και τη Σοφία, πήγαν βόλτα από το Νυδρί στα νησάκια με το ιστιοφόρο ΟΔΥΣΕΙΑ.

Ο καπετάνιος του το έχει φτιάξει σαν αρχαιοελληνικό. Πήγαν στο Μεγανήσι, στη σπηλιά του Παπανικολή και βόλτες και μπάνιο στα διάφορα νησάκια. Εμείς πήγαμε για πρωινό μπάνιο και καφέ στην παραλία Μικρός Γιαλός μετά τον Πόρο στο νοτιανατολικότερο σημείο του νησιού. Όμορφο μέρος με ωραία θάλασσα. Και όπως ήταν και νωρίς δεν είχε κόσμο. Για μεσημέρι τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο και ξεκουραστήκαμε.

Όσο η Σοφία είχε ξαπλώσει, εγώ έκανα μια βόλτα πρώτα στην Αλυκή που είναι εκεί κοντά και το κάστρο Αλέξανδρος, και στη συνέχεια μέσα στην πόλη.

Απογευματάκι πήγαμε να πάρουμε τους άλλους που γύρισαν ενθουσιασμένοι και κάτσαμε εκεί για καφέ. Το βράδυ μας βρήκε και πάλι στην πόλη για φαΐ και ατέλειωτες βόλτες!

4η μέρα

Τελευταία μέρα στη Λευκάδα και την αφιερώσαμε κυρίως με μεσόγεια χωριά, που είναι όλα μέσα στο πράσινο και πολύ γραφικά. Πήγαμε πρώρα στην Εγκλουβή που είναι πολύ γνωστή για τις νόστιμες φακές της. Η διαδρομή προς τα εκεί, αλλά και πολλές διαδρομές στα «ορεινά» του νησιού, είναι πολύ εντυπωσιακή όσο και δύσκολη με πάρα πολλές στροφές και άγριο τοπίο. Οι εικόνες που είχαμε και εκεί, αλλά και σε όλη τη Λευκάδα, σε καμιά περίπτωση δεν μας έδωσαν την εντύπωση νησιωτικού τοπίου. Περισσότερο στεριανό, διαφέρει πολύ από αυτό της Κέρκυρας ή της Ζακύνθου.
Κάναμε μια στάση, χαζέψαμε λίγο στο χωριό και γυρίσαμε προς τα πίσω στην Καρυά για φαΐ. Συνεχίσαμε προς τα δυτικά, περάσαμε από το χωριό Εξάνθεια και σταματήσαμε για καφέ στο Καλαμίτσι. Συνεχίσαμε προς τα νότια, περάσαμε τα χωριά Χορτάτα και Άγιος Πέτρος και φτάσαμε στον κόλπο της Βασιλικής. Στη θέση Πόντι κάναμε το απογευματινό μπάνιο, σε μια θάλασσα όμως που δεν μας άρεσε (έχει τόσες απίθανες θάλασσες το νησί!!) και πήραμε τον ανατολικό παραλιακό δρόμο προς την πόλη. Στο χωριό Νικιάνα κάτσαμε για το αποχαιρετιστήριο δείπνο μας σε ένα «κυριλέ» εστιατόριο με θέα το θαλάσσιο στενό και τα απέναντι Ακαρνανικά παράλια. Βράδυ πια μπήκαμε στην πόλη για τα τελευταία μας ψώνια και πήγαμε για ξεκούραση.

Επιστροφή

Σχεδόν μεσημεράκι ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας. Με πρόβλημα στη μηχανή του Γιώργου, στάση για φαΐ και συνεργείο στον Αστακό και καφέ στο Αιτωλικό, φτάσαμε το απόγευμα στην Πάτρα όπου και μείναμε όλοι στους φίλους και κουμπάρους μας. Την επομένη θα χώριζαν οι δρόμοι μας. Εμείς κάτσαμε λίγες μέρες στην Πάτρα πριν γυρίσουμε στην Αθήνα.

Εντυπώσεις

Η Λευκάδα είναι ένα υπέροχο νησί (με τις ιδιαιτερότητές της και τις επιρροές της απέναντι στεριάς). Έχει πολύ συμπαθητικούς κατοίκους αλλά πάνω απ’ όλα απίθανες θάλασσες! Λίγα μέρη στη χώρα μας μπορούν να καυχηθούν γι αυτό. Σίγουρα θέλει αρκετές μέρες για να το ευχαριστηθεί και να το γνωρίσει καλά κάποιος. Σίγουρα κάποτε πρέπει να πάμε και πάλι. Εις το επανιδείν λοιπόν όμορφη Λευκάδα!!


Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/112333101407674010719/Lefkada273072004

Από το http://disaki.blogspot.com/2012/03/blog-post_23.html

[dk]

Λευκάδα, Νησιώτικη στεριά ή στεριανό νησί;

Και τα δυο!!
  Δημο.