Αυτό ακριβώς ένοιωσα λοιπόν όταν επισκέφτηκα την Μυτιλίνη. Λίγο προκατηλημένη με το νησί αρχικά, γιατί δεν είναι και από τα πιο διαδεδομένα. Αυτό όμως που τελικά με κέρδισε στο συγκεκριμένο νησί, είναι πως μπορείς να βρεθείς σε διαφορετικούς κόσμους... Οι αποστάσεις βέβαια είναι μεγάλες, αλλά αξίζει τον κόπο! Μια βόλτα στα βόρεια του νησιού, στην Πέτρα και τον Μόλυβο και νιώθεις σαν να είσαι στα Χανιά...Με πολύ τουρισμό και ξέφρενο κέφι. Εάν θέλεις πιο extreme καταστάσεις και άτομα, πηγαίνεις προς την Ερεσσό... Στο απολιθωμένο δάσος στο Σίγρι, νομίζεις πως είσαι σε άλλη χώρα και σε άλλη εποχή! Στο κέντρο σχεδόν του νησιού είναι ο Όλυμπος, έτσι αν βαρεθείς την θάλασσα και θέλεις και λίγο βουνό. Στην αγνή και απείραχτη Αγιάσσο, θα δεις τις γιαγιάδες και τους παππούδες στα καφενία, να μιλάνε την τοπική διάλεκτο... Στα νότια του νησιού θα βρεις μια πιο ήρεμη κατάσταση, με πολλά χιλιόμετρα παραλίας στα Βατερά και πολύ ούζο στο Πλωμάρι... Και για όσους δεν αντέχουν πολύ μακρυά από τον θόρυβο της πόλης μπορούν να επισκεφθούν το κέντρο της Μυτιλίνης...
