... Για την ακρίβεια μιλάμε για ένα σύμπλεγμα νησιών, από τα οποία τα Τριζόνια είναι το μεγαλύτερο και το μόνο κατοικήσιμο. Οταν όμως λέμε μεγαλύτερο, μην πάει ο νους σας σε κάτι τεράστιο!
Τα Τριζόνια έχουν έκταση σχεδόν 2,5 τετρ. χλμ, ενώ δίπλα τους στέκονται τα ερημονήσια Άι-Γιάννη, Πρασούδι και Πλανέμι. Οι πιο ερωτευμένοι με το νησί, θέλουν να πιστεύουν ότι το όνομα του νησιού προέρχεται από τα πολλά τριζόνια και το μελωδικό τραγούδι τους τις καλοκαιρινές νύχτες. Αυτοί που φαίνεται να έχουν δίκιο όμως, είναι οι πιο προσγειωμένοι που λένε πως το όνομα αποτελεί απλώς το πάντρεμα των λέξεων "τρία νησιά".
Στα Τριζόνια φτάνεις με τα καραβάκια που ξεκινάνε από τα Χάνια Φωκίδας, δίπλα από τη Γλυφάδα, 3 περίπου χλμ. από τη παραλία της Σεργούλας και συνολικά 35 χλμ. από το Αντίρριο. Σε πέντε λεπτά (και με ναύλα 1 ευρώ) βρίσκεσαι στα Τριζόνια, όπου τπ πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεχάσεις είναι το αυτοκίνητο. Στο νησί δεν κυκλοφορούν παρά μόνο 3-4 αυτοκίνητα για μεταφορές υλικών.
Επομένως ... το περπάτημα είναι η μόνη λύση για να γνωρίσεις το νησί, άντε και μερικές διαδρομές με το καραβάκι που θα σε πάνε (για μπάνιο ή βόλτα) στη πίσω πλευρά του ή στα κοντινά ερημονήσια.
Το πρώτο μπάνιο πρέπει να το κάνεις οπωσδήποτε στην Πόύντα. Είκοσι περίπου λεπτά περπάτημα ανάμεσα σε ελιές και φραγκοσυκιές θα σε οδηγήσουν σε μια ερημική "κόκκινη" παραλία. Κι αν πας από τους πρώτους εκείνη τη μέρα, θα πάρεις για λάφυρο τη μία και μόνη ... πριγκηπική θέση, στη σκιά του μοναχικού κέδρου, απ΄όπου δύσκολα θα κεκολλήσεις για να γυρίσεις πίσω.
Δεν είναι μυστικό, αλλά τέτοια νησιά τα αγαπάς πολύ περισσότερο, μόνο αν γνωρίσεις και μιλήσεις με κάποιους από τους μόνιμους κατοίκους τους. Μαζί τους θα γευτείς τις καλύτερες ψαριές από τον πλούσιο Κορινθιακό. Θα πιεις ντόπιο κρασί και θα μάθεις στιγμές από την ιστορία της περιοχής (Συναρπαστική, όσο και τραγική, η περιγραφή της μεγάλης καταστροφής από το τσουνάμι που χτύπησε τον Κορινθιακό, μετά το σεισμό του 1963 και το οποίο έπληξε περισσότερο τα Τριζόνια και το Σκάλωμα).
Κατά τα άλλα στα Τριζόνια δύσκολα θα αρνηθείς την πρόκληση ενός ούζου σε μία από τις τέσσερις ταβέρνες της παραλίας ή ενός ποτού στο μοναδικό μπαράκι της. Εννοείται πως και το ούζο και το ποτό θα το πιεις σε απόσταση αναπνοής από το κύμα.
Εκεί που οι επισκέπτες του νησιού χωρίζονται στα δύο, είναι όταν μιλάμε για τη διαμονή τους. Οι πιο τυχεροί θα μείνουν στο σκάφος τους. Η εντυπωσιακή μαρίνα του νησιού, λίγα μέτρα από το λιμανάκι, φιλοξενεί φανατικούς θαμώνες και αξιοποιεί το τεράστιο πλεονέκτημα του νησιού να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου. Οσο για τους ... κοινούς θνητούς θα μείνουν σε ένα από τα τρία ξενοδοχεία ή σε κάποιο από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Ο Σεπτέμβριος μοιάζει - για όσους έχουν την άνεση των διακοπών αυτό το μήνα - ιδανική εποχή για μια τέτοια απόδραση.
