Το χωριό απλώνεται στην πολύ απότομη πλαγιά και είναι από τα ομορφότερα [αν όχι το ομορφότερο] της περιοχής, πνιγμένο στο πράσινο με πολλά καρποφόρα δέντρα και περιβόλια.
Στην πλατεία είναι δυο ταβέρνες και εμείς καθίσαμε στην πρώτη. Γνωστή, όχι για την ποικιλία των εδεσμάτων της αλλά για τη νοστιμιά τους.
Άλλωστε η δροσιά κάτω από τα πλατάνια είναι το πρώτο συστατικό του επιτυχημένου γεύματος. Το δεύτερο βεβαίως είναι η πείνα μας! Λίγο κρέας, τυροπιτάρα (με ντόπια μυζήθρα),
σαλάτα με τις, γνωστές στην περιοχή για τη νοστιμιά τους, ντόπιες ντομάτες και φυσικά ΚΟΥΡΚΟΥΜΠΙΝΕΣ!!!!
Ντόπια νοστιμιά. Φρέσκο ζυμαρικά με μπόλικο φρέσκο βούτυρο, κόκκινη σάλτσα και μπόλικο ντόπιο τυρί. Η νοστιμιά δεν περιγράφεται. Από μόνες τους αιτία ταξιδιού!!