Μποτιλιάρισμα στην Παραλιακή. Rewind. Παρασκευή απόγευμα, στο γραφείο. Εξωτική παραλία στο desktop. Γαλάζια νερά, λευκή άμμος. Delete. Κλεφτή ματιά στο ημερολόγιο. Μια αιωνιότητα και μια μέρα. Fast forward. Δευτέρα πρωί, στο γραφείο. Φωτογραφίες από το Ιόνιο. Φωτογραφίες από το Αιγαίο. Μελαγχολία στο βλέμμα. Cut.
Εικόνες από τον Ιούλιο του μέσου Αθηναίου. Εκείνου που μετρά τις μέρες μέχρι την επικείμενη άδεια. Εκείνου που αν εξηγούσε στους υπόλοιπους κατοίκους πρωτευούσης και λοιπών αστικών κέντρων της Ευρώπης ότι μένει περί τα είκοσι λεπτά –εντάξει, μία ώρα με την κίνηση– από την πλησιέστερη παραλία, αλλά περιμένει τις διακοπές για να πάει για μπάνιο θα εισέπραττε βλέμματα έκπληκτα –με κάτι από τον οίκτο που νιώθουμε μπροστά στην περιορισμένη νοημοσύνη.
Ο προαναφερθείς μέσος Αθηναίος γνωρίζει ότι η πόλη του διαθέτει παραλίες. Τις οποίες απλά δεν επισκέπτεται. Γιατί «είναι βρώμικες» (κανείς δε θυμάται πια την προ Ψυττάλειας εποχή), γιατί «είναι μακριά» (εκτός αν ξεκινήσεις απόγευμα –ούτως ή άλλως ο ήλιος μέχρι τις 5 είναι επικίνδυνος), γιατί «δεν είναι ωραίες» (εξαρτάται με τι τις συγκρίνεις –σε σχέση με την Καραϊβική υστερούν στα σημεία), γιατί «έχουν κόσμο» (όχι όλες).
Έχοντας καταρρίψει τα βασικά αυτά παράπονα, η συντακτική ομάδα του in2life διέσχισε την αττική ακτογραμμή σε αναζήτηση παραλιών με διαυγή νερά και έλλειψη πολυκοσμίας σε σχετικά κρυμμένα σημεία που να μην απέχουν περισσότερο από μισή ώρα από τα (νοητά) τείχη της πόλης, τις βρήκε και σας τις παρουσιάζει. Γιατί καλοκαίρι δεν είναι μόνο οι 15 μέρες της άδειας, αλλά και οι άλλες 75 που απομένουν. Και γιατί από άλλες πόλεις της Ευρώπης η θάλασσα απέχει δύο ώρες. Με το αεροπλάνο. Και τα προνόμια δεν πρέπει να μένουν ανεκμετάλλευτα.
Θυμάρι: Νερά να τα πιεις σε... σφηνάκι
Λίγο μετά την Παλαιά Φώκαια και τις ψαροταβέρνες με τους κράχτες που με νόημα σου δείχνουν το parking του μαγαζιού, θα δείτε την ταμπέλα «Θυμάρι». Στο πρώτο άνοιγμα μετά την ταμπέλα -θα το βρείτε στο δεξί σας χέρι- και πάνω στη στροφή, μπείτε μέσα και παρκάρετε. Κάτω από τον σχετικά απότομο βράχο υπάρχει μια απλή και γνωστή μόνο στους περίοικους παραλία. Αν και το μεγάλο της προσόν είναι τα πεντακάθαρα (τουλάχιστον για Αττική) νερά, η παραλία του Θυμαριού συνδυάζει άμμο με ψιλό χαλίκι επιτρέποντας τις ρακέτες στους… παιχνιδιάρηδες, αλλά και προστατεύοντας από τα μαστιγώματα του ανέμου σε περίπτωση αέρα. Η πρόσβαση είναι εύκολη αφού σε διάφορα σημεία από τον χώρο παρκαρίσματος υπάρχουν τσιμεντένιες σκάλες. Λίγα μέτρα από εκεί που θα παρκάρετε υπάρχει ένα σούπερ- περίπτερο με εφημερίδες, τσιγάρα, παγωμένα νερά, σωσίβια και γενικώς ό,τι μπορεί να χρειαστεί κάποιος σε μια παραλία. Αλλά δεν υπάρχουν καφέδες και φαγώσιμα - προμηθευτείτε τα από την Ανάβυσσο ή την Παλαιά Φώκαια.
ΚΑΠΕ: Κατάβαση στον άγνωστο παράδεισο
Με κατεύθυνση προς τα Λεγραινά, αλλά αρκετά πριν φτάσετε εκεί, συναντάτε στο δεξί σας χέρι μια πινακίδα που γράφει με μεγάλα ευκρινή γράμματα "Ιδιοκτησία ΚΑΠΕ". Σε εκείνο το σημείο στρίβετε δεξιά και ακολουθείτε το χωματόδρομο, έως το πρώτο μεγάλο πλάτωμα (δεν είναι περισσότερο από 4 λεπτά δρόμος). Εκεί θα παρκάρετε και θα συνεχίσετε στην κατηφόρα με τα πόδια, έως ότου αρχίσουν τα σκαλοπάτια που σας οδηγούν στο μικρό κολπάκι με εξαιρετική αμμουδερή παραλία. Στην κατάβασή σας προς την ακτή θα συναντήσετε μια καντίνα από την οποία θα προμηθευτείτε τα απαραίτητα.
Χάρακας: Beach party με θέα
Χωρίς να χρειάζεται χάρτη για να εντοπιστεί, αλλά και χωρίς να βουλιάζει από κόσμο, η παραλία του Χάρακα αποτελεί την ιδανικότερη λύση για όσους αναζητούν μια εναλλακτική, αλλά δεν έχουν το χρόνο –ή τη διάθεση– να ψάχνουν. Με κατεύθυνση προς Σούνιο, πλησιάζοντας τα όρια των Δήμων Κερατέας και Λαυρίου, λίγο πριν το ΚΑΠΕ, θα συναντήσετε στα αριστερά του δρόμου την ταμπέλα που αναγράφει «παραδοσιακός οικισμός Χάρακα». Αφήνετε το αυτοκίνητο στο πλάτωμα που θα συναντήσετε στο δεξί σας χέρι, ελάχιστα μέτρα πιο κάτω, και διαλέγετε το σημείο από το οποίο θα θαυμάζετε την απεραντοσύνη της –ναι, εντάξει, τα παραλέμε, αλλά η συγκεκριμένη παραλία ξεπερνά κατά πολύ σε μέγεθος το μέσο όρο των παραλιών της Αττικής. Κατά τα άλλα, ψιλή άμμος και καθαρά νερά συνθέτουν την εικόνα που θα σας αποζημιώσει για τη διαδρομή. Σημειώστε ότι περίπτερα, καντίνες και λοιπή «αξιοποίηση» απουσιάζουν από την περιοχή, οπότε φροντίστε μερικά χιλιόμετρα πριν για ό,τι θεωρείτε απαραίτητο.
Λεγραινά: Freestylers στην Αττική
Η πρώτη προτίμηση για κάθε παρέα φοιτητών που «ξέμεινε» καλοκαίρι στην Αθήνα, αλλά και για όσους αναζητούν το freestyler feeling στις βουτιές τους, η παραλία των Λεγραινών συνδυάζει κυκλαδίτικου επιπέδου ψιλή, χρυσαφένια άμμο με γαλανά νερά και έλλειψη πολυκοσμίας. Αυτό το τελευταίο οφείλεται κυρίως στην απόσταση που τη χωρίζει από τα υπόλοιπα –γνωστά ή κρυμμένα– hot spots της αττικής ακτογραμμής. Θα τη συναντήσετε λίγο μετά το Χάρακα, στα όρια του Δήμου Λαυρίου. Θα την αναγνωρίσετε από τη χαρακτηριστική της άμμο, που μοιάζει να έχει εισαχθεί από κάποιο νησί, αλλιώς δεν εξηγείται τέτοια διαφορά, από την έκταση, που είναι τουλάχιστον διπλάσια του μέσου όρου των γειτονικών παραλιών, και από τον κόσμο που… λάμπει δια της απουσία του.
Το Μπλε Λιμανάκι: Για ήσυχα πνεύματα
Πολλοί από εσάς γνωρίζετε ήδη το Κόκκινο Λιμανάκι. Προσοχή: Όχι το «Κόκκινο Λιμάνι» του Ολυμπιακού στον Πειραιά, αλλά το Κόκκινο Λιμανάκι λίγο μετά τη Ραφήνα. Και ακριβώς επειδή το Κόκκινο το γνωρίζετε, εμείς σας συστήνουμε το Μπλε, που ίσως να μην το γνωρίζετε.
Πρόκειται για ένα πολύ μικρό κόλπο, χωμένο στα βράχια της Ραφήνας, χωρίς προφανή ορατότητα από το δρόμο. Μας άρεσε γιατί μπορεί να απλώσει κανείς την πετσέτα του στην τσιμεντένια προβλήτα που έχει δημιουργηθεί στη μία του πλευρά, όπου έχουν τοποθετηθεί και μερικές ξύλινες ομπρέλες, και από εκεί να απολαύσει βουτιές στη θάλασσα. Για τους τολμηρούς και τους λίγους υπάρχει και μία μικρή, φυσική παραλία, εκεί ακριβώς που σκάει το κύμα.
Θα βρεθείτε εκεί αν πάρετε τη Λεωφόρο Μαραθώνος και κατευθυνθείτε προς Ραφήνα. Στο τέρμα του κεντρικού δρόμου της Ραφήνας θα στρίψετε αριστερά και θα ακολουθήσετε την παραλιακή διαδρομή, πριν το Κόκκινο Λιμανάκι. Θα σας περιμένει κρυμμένο κάτω από το δρόμο.
Κολπίσκοι στο Μάτι: Πάρτε... μάτι το βαθύ μπλε του νότιου Ευβοϊκού
Λίγα χιλιόμετρα μετά τη Ραφήνα βρίσκεται η παραθαλάσσια περιοχή Μάτι. Ο πολύς κόσμος πηγαίνει στο Μάτι για να κολυμπήσει στην κεντρική του παραλία. Όσοι… γνωρίζουν, όμως, προτιμούν τους μικρότερους κολπίσκους ανάμεσα στο Μάτι και τον Αγ. Ανδρέα.
Εμείς βρεθήκαμε στον κόλπο κάτω από τον οικισμό Αμπελούπολης. Εκεί απρόσμενα αντικρίσαμε έναν όμορφο, καταπράσινο κολπίσκο με βότσαλα και βράχια που δημιουργούν μικρές σπηλιές κάτω από τις οποίες «κρύβονται» όσοι αναζητούν σκιά και δροσιά. Ανοίγοντας, ωστόσο, το βλέμμα μας στο βάθος είδαμε άλλον έναν κόλπο, με λίγο περισσότερο κόσμο αυτή τη φορά, ομαλότερη παραλία και μερικές ομπρέλες. Διαλέξτε και πάρτε.
πηγη in2life.gr
