Aνέκδοτα, αστεία...κλπ

[palaiohelen]

O Νόμος του Αφεντικού
 
Άρθρον 1. Το αφεντικό έχει δίκιο.
Άρθρον 2. Το αφεντικό έχει πάντα δίκιο.
Άρθρον 3. Στην απίθανη υπόθεση που κάποιος υπάλληλος έχει δίκιο θα ισχύουν τα άρθρα 1 και 2.
Άρθρον 4. Το αφεντικό δεν κοιμάται: αναπαύεται.
Άρθρον 5. Το αφεντικό δεν τρώει: συντηρείται.
Άρθρον 6. Το αφεντικό δεν πίνει: δοκιμάζει.
Άρθρον 7. Το αφεντικό δε φθάνει ποτέ καθυστερημένος: Τον καθυστέρησαν.
Άρθρον 8. Το αφεντικό δεν απουσιάζει ποτέ απ’ τη δουλειά: Είναι αναγκαία η παρουσία του αλλού.
Άρθρον 9. Το αφεντικό δε διαβάζει ποτέ εφημερίδα στο γραφείο: Μελετά και πληροφορείται.
Άρθρον 10. Το αφεντικό δε φλυαρεί ποτέ στο γραφείο του: Έχει σύσκεψη.
Άρθρον 11. Το αφεντικό δε δείχνει οικειότητα στη γραμματέα του: Απλά την εκπαιδεύει.
Άρθρον 12. Όποιος μπει στο γραφείο του αφεντικoύ με προσωπική γνώμη, πρέπει να βγεί έχοντας τη γνώμη του αφεντικού του.
Άρθρον 13. Όσο περισσότερο σχολιάζεις το αφεντικό, τόσο λιγότερο κάνεις καριέρα…

[palaiohelen]

Πριν το γάμο-Μετά το γάμο
 
Πριν το γάμο...

Αυτός: Ναι. Επιτέλους. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο.
Αυτή: Θέλεις να φύγω;
Αυτός: Όχι. Ούτε καν να το σκέφτεσαι!
Αυτή : Με αγαπάς;
Αυτός : Φυσικά! Όσο πάει και πιο πολύ!
Αυτή: Με έχεις απατήσει ποτέ;
Αυτός: Όχι βέβαια!
Αυτή: Θα με φιλήσεις;
Αυτός: Οπωσδήποτε!
Αυτή : Θα με χτυπήσεις;
Αυτός: Είσαι τρελή; Δεν είμαι τέτοιος τύπος!
Αυτή: Μπορώ να σε εμπιστευτώ;
Αυτός: Ναι.
Αυτή: Αγάπη μου!

Μετά το γάμο...
Απλά ξαναδιάβασε από το τέλος προς την αρχή!!!

[palaiohelen]

 

[GNS]

γνησιο αντιγραφο απο το πρωτοτυπο που μου εστειλε με μαιλ η φιλη μου αθηνά....

Δημόσια Έργα Στον Παράδεισο


Τρεις μπογιατζήδες ένας Αλβανός ένας Γερμανός και ένας Έλληνας πέθαναν και πάνε στον Παράδεισο.

Ο Άγιος Πέτρος τους άνοιξε την Πόρτα.

'Καλώς τα παιδιά! Και είχα ανάγκη απ' την ειδικότητά σας! Θέλω να βάψω την Πόρτα του Παράδεισου για πέστε μου πόσα θέλετε να την βάψετε;'


'600 ευρω' λέει ο Αλβανός.

'Μπα! 600; Και πως τα λογάριασες'

'Ε, να 200 για μένα 200 εφορία και ένσημα και 200 τα υλικά'


'Εσύ λέει του Γερμανού πόσα θέλεις ;'

'900 ευρω = 300 για μένα + 300 εφορία και ένσημα + 300 τα υλικά '


'Εσύ...' λέει του Έλληνα '...ποσά θέλεις;'

'Είμαι πολύ πιο ακριβός αλλά μας συμφέρει όλους και θα πάρω τη δουλειά'

'Δηλαδή πόσο ζητάς;' ρωτάει ο Αγ. Πέτρος.

'3 χιλιαρικάκια'

'3.000. Εσύ είσαι τρελός παιδί μου!!!'

Αναστέναξε ο Ελληνας με την αμάθεια του Αγίου....

Με εντελώς κουρασμένο ύφος, παίρνει παραμάσχαλα τον Αγιο Πέτρο και του εξηγεί:

'Ελα πιο κοντά να μην μας ακούν....

Δημιουργική λογιστική δεν σας μαθαίνουν εδώ ρε παιδιά;
Φαντασία δεν έχετε;
Aκουσε να δεις αφού πρέπει να το εξηγώ κιόλας:

3.000 = 1.000 για σένα + 1.000 για μένα + 400 για τον Γερμανό να κάνει πέρα + 600 που ζήτησε ο Αλβανός.

Ο Αλβανός θα βάψει την πόρτα με υπεργολαβία από εμένα.

Στην πατρίδα μου, όποιος δίνει τη χαμηλότερη προσφορά, στο τέλος αυτός κάνει τη δουλειά και παίρνει όσα ζήτησε απ' την αρχή.
Είτε υπογράφει τη σύμβαση ο ίδιος ή κάποιος άλλος.

Επιπλέον, ο Γερμανός θα πάρει 400 για κάτι που δεν έκανε. Οπότε σε παίρνει να τον απειλήσεις πως θα αποκλειστεί από μελλοντικές δημοπρασίες αν δεν σου αλλάξει το πόμολο σαν δωρεά..

Θα το κάνει, δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί αφού έτσι βάζει πόδι στην επιτροπή δημοπρασιών.

Έτσι μένουν ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ευχαριστημένοι.

Και ο Γερμανός, και ο Αλβανός, και εγώ, και εσύ, και ο Παράδεισος, και το αφεντικό σου που θα δει βαμμένη πόρτα + καινούργιο πόμολο εκτός σύμβασης..

Πες μου τώρα, έχεις κανένα λόγο να μη μου δώσεις τη δουλειά;;;;;................................

 

[Dimitra]

Ο μπάρμαν βρίσκεται στο μαγαζί του, όταν ξαφνικά η πόρτα ανοίγει δυνατά και τέσσερις πανέμορφες ξανθιές μπαίνουν μέσα, φωνάζοντας, πανηγυρίζοντας και τσιρίζοντας. Πηγαίνουν στην μπάρα, παραγγέλνουν 5 μπουκάλια σαμπάνια και δέκα ποτήρια και κάθονται σε ένα μεγάλο τραπέζι. Οι φελλοί ανοίγουν και τα ποτήρια γεμίζουν με αφρώδη οίνο, καθώς τραγούδια και χαρές πλημμυρίζουν το μαγαζί, ενώ φωνάζουν όλες μαζί: "51 μέρες, 51 μέρες, 51μέρες".
 
Πολύ σύντομα, τρεις ακόμη ξανθιές καταφθάνουν, παίρνουν τις θέσεις τους στο τραπέζι και τα τσουγκρίσματα συνεχίζουν καθώς και τα τραγούδια τους: "51μέρες, 51 μέρες, 51 μέρες". Δύο ακόμη εμφανίζονται σε λίγο και οι φωνές ανεβαίνουν σε ένταση: "51 μέρες, 51 μέρες, 51 μέρες".
 
Τελικά, η δέκατη ξανθιά έρχεται στο τραπέζι με μια φωτογραφία κάτω από το χέρι της. Κατευθύνεται προς το τραπέζι, τοποθετεί την μεγάλη φωτογραφία στην μέση του και όλες μαζί αρχίζουν να ξαναφωνάζουν θριαμβευτικά: "51 μέρες, 51μέρες, 51μέρες". Πηδάνε και χορεύουν γύρω γύρω και χτυπάνε τα χέρια τους και χειροκροτούν φωνάζοντας και πάλι: "51 μέρες, 51 μέρες, 51 μέρες". Σκέτο πανηγύρι.
 
Ο μπάρμαν δεν μπορεί να αντισταθεί στην περιέργειά του και πλησιάζει στο τραπέζι τους. Εκεί στην μέση του τραπεζιού βρίσκεται ένα παιδικό παζλ. Φτάνοντας κοντά τους, ρωτάει τη μια από αυτές: -Τι γίνεται εδώ; Γιατί όλες αυτές οι γιορτές και οι πανηγυρισμοί;
 
Η ξανθιά που είχε φέρει μαζί της το παζλ, πετάγεται και λέει: -Όλοι λένε ότι οι ξανθιές είναι χαζές και κάνουν πλάκα μαζί μας. Έτσι, αποφασίσαμε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους. Δέκα από εμάς μαζευτήκαμε, αγοράσαμε αυτό το παζλ και το συναρμολογήσαμε. Στο πλάι του κουτιού γράφει "2-4 years", αλλά εμείς το στήσαμε ολόκληρο σε μόνο 51ημέρες   

[PASTA]

Στο δικαστήριο:

 

Γυναίκα: Δεν αντέχω άλλο κύριε πρόεδρε, θέλω διαζύγιο. Κάθε μέρα με κάνει τόπι στο ξύλο, από το πρωί ως το βράδυ με δέρνει... δεν αντέχω άλλο.


 Πρόεδρος: Κατηγορούμενε τι έχεις να πεις για όλα αυτά;


 Κατηγορούμενος: Μην την ακούτε κύριε πρόεδρε, από το πολύ ξύλο δεν ξέρει τι λέει.

[dk]

 

[PASTA]

      Ήταν ένα πολύ ωραίο ζευγάρι. Η γυναίκα γύρω
      στα 32, όμορφη, ψηλή πραγματική καλονή. Κι ο
      άντρας πολύ εμφανίσημος, γύρω στα 37. Το
      ζευγάρι έπαιζε γκολφ σε μια περιοχή με ακριβά σπίτια.
      Κατα λάθος ρίχνει η γυναίκα
      μια στην μπάλλα και σπάει την πολύ ακριβή
      τζαμαρία μιας βίλας.

      Το ζευγάρι μπαίνει μέσα για να ζητήσει
      συγνώμη. Μέσα στο σπίτι βλέπει ένα περίεργο
      τύπο, μαυριδερό με ανατολίτικα
      χαρακτηριστικά και ντύσιμο.
      Λίγο πιο κει ήταν ένα παλιό περσικό βάζο
      σπασμένο.
      - Χίλια συγνώμη, λέει το ζευγάρι. Θα θέλαμε
      να σας αποζημιώσου με για το τζάμι και το
      βάζο που σπάσαμε.
      - Κάθε άλλο, λέει με ενθουσιασμό ο περίεργος
      οικοδεσπότης. Δεν είμαι άνθρωπος. Είμαι
      τζίνι. Είμουν 2000 χρόνια φυλακισμένος στο
      βάζο που σπάσατε. Και για να σας δείξω την
      ευγνωμοσύνη μου που με ελευθερώσατε θα σας
      δώσω υγεία και θα πραγματοποιήσω και από
      μια ευχή στον καθένα σας.

      Ο άντρας το σκέφτεται και ζητάει να έχει
      εισόδημα 30 εκατομύρια το μήνα.
      - Αυτό είναι εύκολο, λέει το τζίνι.
      Μουρμουρίζει κάτι περίεργες λέξεις και
      τσούπ η ευχή εκπληρώνεται. Κάθε μήνα θα
      έχεις 30 εκατομύρια στον τραπεζικό σου
      λογαριασμό, λέει το τζίνι στον άντρα.

      Έρχεται η σειρά της γυναίκας. Το σκέφτεται
      και ζητάει μια βίλα σε κάθε πόλη της γης. Το
      τζίνι βρήκε και αυτή την ευχή εύκολη.
      Μουρμούρισε πάλι κάτι λόγια και της λέει:
      - Και η δική σου ευχή εκπληρώθηκε. Έχεις από
      μια υπερπολυτελή βίλα σε κάθε πόλη της γης.

      Το ζευγάρι ευχαρίστησε και έκανε να φύγει.
      - Μια στιγμή, είπε το τζίνι. Θα ήθελα να σας
      ζητήσω και εγώ μια χάρη.
      Έχω να κάνω έρωτα με γυναίκα 2000 χρόνια. Θα
      ήθελα φίλε να πάω με τη γυναίκα σου. Αν
      θέλετε και οι 2 φυσικά, είπε με ψιλοαυστηρό
      ύφος. Το ζευγάρι έκανε μια μίνι σύσκεψη.
      - Έχουμε την υγεία μας έχουμε και πλούτη.
      Μπροστά σε αυτά τι πειράζει να του κάνουμε
      τη χάρη;

      Ασε που μπορεί να αγριέψει διαφορετικά και
      να χάσουμε ότι μας έδωσε. Η αγάπη μας δεν
      έχει να φοβηθεί τίποτε. Μετά θα ζήσουμε για
      πάντα ευτυχισμένοι, συμφώνησαν και οι δύο.

      Η γυναίκα μπήκε στο δωμάτιο με το τζίνι.
      Βγάλανε τα μάτια τους. Όλο το κάμα σούτρα
      εφάρμοσαν.
      Μετά από 2 ώρες αχαλίνωτου σεξ, άραξαν να
      κάνουν ένα τσιγάρο. Το τζίνι λοιπόν τη
      ρώτησε:
      - Αλήθεια πόσο χρονών είστε εσύ και ο άντρας
      σου;
      - 32 εγώ και 37 εκείνος, απάντησε η γυναίκα.
      - Καλά και πιστεύετε ακόμα στα τζίνι..;!!
 

[palaiohelen]

Ο μπάρμαν βρίσκεται στο μαγαζί του, όταν ξαφνικά η πόρτα ανοίγει δυνατά και τέσσερις πανέμορφες ξανθιές μπαίνουν μέσα, φωνάζοντας, πανηγυρίζοντας και τσιρίζοντας. Πηγαίνουν στην μπάρα, παραγγέλνουν 5 μπουκάλια σαμπάνια και δέκα ποτήρια και κάθονται σε ένα μεγάλο τραπέζι. Οι φελλοί ανοίγουν και τα ποτήρια γεμίζουν με αφρώδη οίνο, καθώς τραγούδια και χαρές πλημμυρίζουν το μαγαζί, ενώ φωνάζουν όλες μαζί: "51 μέρες, 51 μέρες, 51μέρες".
 
Πολύ σύντομα, τρεις ακόμη ξανθιές καταφθάνουν, παίρνουν τις θέσεις τους στο τραπέζι και τα τσουγκρίσματα συνεχίζουν καθώς και τα τραγούδια τους: "51μέρες, 51 μέρες, 51 μέρες". Δύο ακόμη εμφανίζονται σε λίγο και οι φωνές ανεβαίνουν σε ένταση: "51 μέρες, 51 μέρες, 51 μέρες".
 
Τελικά, η δέκατη ξανθιά έρχεται στο τραπέζι με μια φωτογραφία κάτω από το χέρι της. Κατευθύνεται προς το τραπέζι, τοποθετεί την μεγάλη φωτογραφία στην μέση του και όλες μαζί αρχίζουν να ξαναφωνάζουν θριαμβευτικά: "51 μέρες, 51μέρες, 51μέρες". Πηδάνε και χορεύουν γύρω γύρω και χτυπάνε τα χέρια τους και χειροκροτούν φωνάζοντας και πάλι: "51 μέρες, 51 μέρες, 51 μέρες". Σκέτο πανηγύρι.
 
Ο μπάρμαν δεν μπορεί να αντισταθεί στην περιέργειά του και πλησιάζει στο τραπέζι τους. Εκεί στην μέση του τραπεζιού βρίσκεται ένα παιδικό παζλ. Φτάνοντας κοντά τους, ρωτάει τη μια από αυτές: -Τι γίνεται εδώ; Γιατί όλες αυτές οι γιορτές και οι πανηγυρισμοί;
 
Η ξανθιά που είχε φέρει μαζί της το παζλ, πετάγεται και λέει: -Όλοι λένε ότι οι ξανθιές είναι χαζές και κάνουν πλάκα μαζί μας. Έτσι, αποφασίσαμε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους. Δέκα από εμάς μαζευτήκαμε, αγοράσαμε αυτό το παζλ και το συναρμολογήσαμε. Στο πλάι του κουτιού γράφει "2-4 years", αλλά εμείς το στήσαμε ολόκληρο σε μόνο 51ημέρες   

 

[Dimitra]

Ένα παιδάκι πάει σπίτι του και βλέπει τον παππού του να κάθεται στην μπροστινή βεράντα χωρίς να φοράει τίποτα απ' τη μέση και κάτω.
«Παππού, τι κάνεις εδώ;» τον ρωτάει έκπληκτος.
Ο γέρος, με τα μάτια καρφωμένα στο άπειρο δεν του μίλησε.
«Παππού, τι κάνεις εδώ, γυμνός απ' τη μέση και κάτω;» επέμεινε ο εγγονός.
Ο παππούς τον κοίταξε, σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά και είπε αργά:
«Την περασμένη βδομάδα καθόμουνα εδώ, στην ίδια θέση, χωρίς πουκάμισο κι άρπαξα ένα κρύο, και ο σβέρκος μου έγινε σκληρός και άκαμπτος.
Ε, αυτό το σημερινό είναι ιδέα της γιαγιάς σου».