Αποστολέας Θέμα: Ένας μικρός παράδεισος ...  (Αναγνώστηκε 6423 φορές)

Αποσυνδεδεμένος coz

  • Newbie
  • *
  • Μηνύματα: 1
Ένας μικρός παράδεισος ...
« στις: Μάιος 29, 2007, 10:11:05 πμ »
Αχεμ... Έχετε σκεφθεί πως θα ήταν ο παράδεισος για σας? Δεν εννοώ από συναισθηματική ή θρησκευτική άποψη, εννοώ αν θα υπήρχε ένα μέρος το οποίο θα χαρακτηρίζατε σαν 'παράδεισο'... πως θα ήταν? Και που?
Το πρώτο μου post θα είναι λίγο περίεργο γιατί θα σας μιλήσω για τον δικό μου παράδεισο, αλλά δεν θα σας πω που βρίσκεται ούτε πως θα πάτε. Λυπάμαι αλλά θα προσπαθήσω να το κρατήσω μυστικό... βλέπετε εμείς οι άνθρωποι έχουμε την κακή συνήθεια να 'προσαρμόζουμε' την φύση στα μέτρα μας και θέλω να το κρατήσω ανέπαφο όσο περισσότερο περνάει από το χέρι μου. Όποιος είχε πάει στην Χειλιαδού πριν 15 χρόνια και ξαναπήγε πρόσφατα ξέρει τι εννοώ. Θα σας πω ότι είναι 2,5 ώρες από την Αθήνα, ότι βρίσκεται μισή ώρα μακριά από το κοντινότερο σπίτι και ότι ο κακός χωματόδρομος σταματάει 10 λεπτά περπάτημα από την πιο υπέροχη παραλία.

Η παραλία είναι με ψιλό βότσαλο και άμμο, γύρω στα 200 μέτρα από άκρη σε άκρη, και βρίσκεται στο τέλος ενός στενού φαραγγιού που ανηφορίζει απότομα στο βουνό που δεσπόζει από πάνω. Το ποταμάκι που τρέχει μέσα στο φαράγγι δημιουργεί μια λιμνούλα 150 μέτρα πριν την θάλασσα στην οποία τελικά χύνεται. Ανηφορίζοντας στο φαράγγι, καμιά 50αριά μέτρα από εκεί που κατασκηνώνω συνήθως, συναντάμε τον πρώτο καταρράκτη ο οποίος χύνεται σε μια λιμνούλα. Γύρω στα 5 μέτρα ύψος, ιδανικός για ένα ντουζάκι μετά το μπάνιο στην θάλασσα. Το νερό είναι πεντακάθαρο, τα βράχια επιβλητικά, ο τόπος σφύζει από ζωή, φρεσκάδα και ζωντάνια. Είναι αδύνατον να μην προχωρήσεις παραπάνω, το ποτάμι είναι η ίδια η ζωή και δεν μπορείς παρά να το ακολουθήσεις μέχρι την πηγή του. Ανεβαίνοντας καμιά εκατοστή μέτρα από απόκρημνους και γλιστερούς βράχους που πλαισιώνουν την μία λιμνούλα μετά την άλλη συναντάς το πρώτο μικρό θαύμα...  καταρράκτης με ύψους 30 μέτρα που πέφτει με μεγαλοπρέπεια σε μια ολοστρόγγυλη λίμνη δημιουργώντας μίνι ουράνια τόξα. Αλλά αυτό είναι μονό η αρχή! Ανεβαίνοντας κι άλλο συναντάς μεγαλύτερους καταρράκτες, διπλούς και τριπλούς, λιμνούλες με υπόγειες σπηλιές, νεροτσουλήθρες, όλα πλαισιωμένα από χιλιοφαγωμένα βράχια από σχιστόλιθο και γρανίτη που υψώνονται απόκρημνα για εκατοντάδες μέτρα από πάνω σου. Το τοπίο αλλάζει συνεχώς με συστάδες από πλατάνια, ρείκια και πικροδάφνες να εναλλάσσονται με γυμνούς γλειμμένους βράχους. 10 υπέροχες και εξοντωτικές ώρες μετά φτάνεις στις πηγές, πάνω από 1 χιλιόμετρο υψόμετρο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία... Πίσω στον παράδεισο τώρα!
 
Στα μέρη που η ροή του νερού δεν είναι πολύ γρήγορη οι όχθες είναι γεμάτες βατράχια που το βράδυ δίνουν ρεσιτάλ τραγουδιού μαζί με γκιώνηδες και κουκουβάγιες. Κόκκινες και μπλε λιβελούλες που μοιάζουν με νεραΐδες όταν λαμπυρίζουν στον ήλιο πετάνε ασταμάτητα κυνηγώντας έντομα. Παράδεισος χωρίς φίδι γίνεται? Σίγουρα όχι, και στον συγκεκριμένο τα φίδια έχουν την τιμητική τους! Πολλές νεροφίδες από 15εκ. μέχρι και 2 μέτρα, καφέ και πράσινες με κίτρινους και μαύρους ρόμβους στην πλάτη, τελείως ακίνδυνες και μπορείς άνετα να παίξεις μαζί τους. Το πιο δυσάρεστο που μπορείς να πάθεις ειναι καμια γρατζουνιά στο χέρι όχι χειρότερη από αυτή μιας γάτας. Βέβαια υπάρχουν και οχιές αλλα βρίσκονται μακριά από το ποτάμι, πιο ψηλά στις πλαγιές του φαραγγιού. Στις μεγαλύτερες από τις λίμνες συνάντησα και χρυσά χέλια του Δία (κατά την αρχαϊκή παράδοση) ή του Αϊ Γιώργη (κατά την θρησκευτική παράδοση). Τις δύο διαφορετικές αυτές ιστορίες μου τις έχουν πει την ίδια μέρα δύο διαφορετικοί άνθρωποι στο φαράγγι του Κουρταλιώτη, στις πηγές νότια από το Ρέθυμνο, αλλά αυτό είναι επίσης μια άλλη ιστορία. Να μην τα πολυλογώ, και οι δύο ιστορίες υποστηρίζουν ότι όποιος ακουμπήσει ένα τέτοιο χέλι παίρνει 10 χρόνια παράταση ζωής. Κάτι σαν εξτρα ζωή στο Pacman, αλλά μια που έχω ακουμπήσει 2 χέλια (άρα 20 χρόνια) επιλέγω να το πιστέψω.
 
Θα μπορούσα να γράψω ένα τόμο για τον μικρό μου παράδεισο, αλλά έχει πάει αργά. Το πιο φανταστικό είναι ότι από τις περίπου 30 φορές που έχω πάει έχω δεί άνθρωπο 2 φορές, ένα βοσκό και ένα ψαροντουφεκά. Το μέρος είναι παρθένο, και εγώ κάθε φορά που πάω παίρνω μόνο νερό και αφήνω μόνο πατημασιές.
 
Τώρα θα μου πείτε, ωραίο το μεράκι φίλε, αλλά τι να το κάνουμε αφού δεν ξέρουμε να πάμε. Προτείνω την επόμενη φορά που θα φτάσετε στο τέλος του οποιουδήποτε χωματόδρομου στην άκρη του πουθενά, αφήστε το αυτοκίνητο και περπατήστε μισή ωρίτσα το μονοπάτι που συνεχίζει. Κάντε το μερικές φορές και πιστέψτε με θα βρείτε τον δικό σας μικρό παράδεισο. Αξίζει!
« Τελευταία τροποποίηση: Οκτώβριος 23, 2019, 12:39:25 μμ by elina »

Αποσυνδεδεμένος Ntina

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 705
  • Φύλο: Γυναίκα
  • καλά ταξίδια στις θάλασσες του κόσμου
Απ: Ένας μικρός παράδεισος ...
« Απάντηση #1 στις: Ιούνιος 24, 2008, 11:05:31 πμ »
Δυστυχώς τον παραδεισό σου που λέγεται Χειλιαδού δεν τον έχω επισκεφθεί.
Μπορώ όμως να καταλάβω τι εννοείς.
Ο δικός μου ήταν η Πρέβελη στην Κρήτη πριν 23 χρόνια.Και λέω παράδεισος γιατί αυτό ένιωσα μόλις αντίκρισα αυτόν τον τόπο.
Και αναρωτιέμαι γιατί όλοι λέμε πριν όταν αναφερόμαστε σε παράδεισο. ???
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 24, 2010, 00:17:15 πμ by elina »
καλά ταξίδια στις θάλασσες του κόσμου

Αποσυνδεδεμένος Dimitra

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 2829
  • Φύλο: Γυναίκα
Απ: Ένας μικρός παράδεισος...
« Απάντηση #2 στις: Οκτώβριος 18, 2008, 22:28:01 μμ »
Ούτε και εγώ έχω έπισκεφθεί τη ΧΙλιαδού, φίλος όμως έκανε camping για χρόνια εκεί και μου είχε πεί ότι πράγματι ήταν παράδεισος.
Ο δικός μου παράδεισος ήταν φυσικά η Πρέβελη πρίν απο 12 χρόνια που δεν υπήρχαν τα σκαλοπάτια για εύκολη πρόσβαση, οι πλαστικές καρέκλες, οι ομπρέλες , η καντίνα, οι παπιες στο ποτάμι και οι ορδες του κόσμου που ξαφνικά ανακάλυψαν αυτή τη παραλία που είναι "must" να την επισκεφθείς όταν πάς στη Κρήτη.
Πρίν απο 12 χρόνια βρισκόμασταν στη παραλία εκτός απο τη δική μας παρέα των 8 ατόμων αλλοι 10 το πολυ. Κατεβήκαμε το βουνό απο μονοπατι όπου απο πάνω όταν έβλεπες το ποτάμι να χύνεται στη θάλασσα έμενες με το στόμα ανοιχτο. Οι τεράστιοι φοίνικες σου έδιναν την εντύπωση πως βρίσκεσαι σε εξωτική παραλία.....όταν βρισκόσουν έκει ζούσες το όνειρο.......

Οπως επίσης παράδεισος είναι.......(ισως δε θα έπρεπε να το πω για να μη την επισκέφτονται πολλοι...) η παραλία...Μπάλος στα Χανιά. Οποιος καταφέρει να πάει θα καταλάβει τι εννοώ.
Νοιώθεις ότι βρίσκεσαι στο Μπαλί ή σε κάποιο αλλο εξωτικο μέρος. Βέβαια πρίν απο 9 χρόνια  την ήξεραν ελάχιστοι αυτή τη παραλία, λόγο της δύσκολη πρόσβασης που έχει.
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 24, 2010, 00:17:38 πμ by elina »

Αποσυνδεδεμένος Ellinaras

  • Newbie
  • *
  • Μηνύματα: 1
Απ: Ένας μικρός παράδεισος ...
« Απάντηση #3 στις: Απρίλιος 08, 2011, 16:56:08 μμ »
Aν και κατάλαβα που λες ακριβώς ;) καλά κάνεις και δεν λες γιατι δεν αντέχεται άλλο η κατάσταση στη Εύβοια ειδικά τα Σαββατοκύριακα!
Πρώτη φορά που πήγα Χιλιαδού ήταν το 1989.Τι να λέμε τώρα πε παιδιά?

Αποσυνδεδεμένος famek

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 1649
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ/ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ
Απ: Ένας μικρός παράδεισος ...
« Απάντηση #4 στις: Απρίλιος 08, 2011, 17:21:40 μμ »
αχ τι μου θυμισες πρεβελη... πριν 16 χρονια φοιτητρια εκει... κατεβηκα με μια συναδερφο... θεε μου καλα που δεν σκοτωθηκαμε.. εσπασα μια φωτογρ.μηχανη.. και στραμπουληξα ενα ποδι..στο κατεβασμα..
 ευτυχως σωθηκαμε κατσαμε ουτε μια ωρα και επρεπε παλι να ξαναανεβουμε για να προλαβουμε το λεωφορειο... εκει ειχε αστυνομια και ζωγραφισμενη τη φιγουρα μιας γυναικας στο εδαφος.. την προηγουμενη μερα ειχε γκρεμοτσακιστει μια γυναικα.. προσπαθωντας να κατεβει... ηταν μαλλον γερμανιδα...
ασε μεγαλη ..χαρα τι να πω.. ανεβαιναμε και τρεμαμε...
 τοσο ωραιο τοπιο  με τοση αγωνια...μετα εμαθα οτι εβαλαν και καραβακι να πηγαινει εκει και να γλυτωνεις αυτο το απανθρωπο κατεβασμα..
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ/ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ
OΧΙ ΣΤΗΝ ΦΟΡΟΚΑΡΤΑ