Ταξιδεύω εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως με ταξιδιωτικά γραφεία.
Τις παλιές καλές εποχές παίρναμε τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα αδείας και έτσι βγάζαμε τα ταξίδια.
Τώρα πλέον αυτά έχουν καταργηθεί και οι μισθοί έχουν συρρικνωθεί. Παρ' όλα αυτά, οι αμετανόητοι ταξιδιάρηδες συνεχίζουμε να ταξιδεύουμε, κάνοντας αιματηρές οικονομίες.
Θυμάμαι παλιά που κάναμε μεγάλα ταξίδια, των 20 και πλέον ημερών, με καλά ταξιδιωτικά γραφεία και γενικά μέναμε ευχαριστημένοι.
Τώρα έχουν κλείσει αρκετά από τα παλιά και έμπειρα γραφεία.
Όσα δεν έκλεισαν, φτιάχνουν προγράμματα λίγων ημερών, όπου προσπαθούν να συμπιέσουν σε μία βδομάδα ένα παλιότερο πρόγραμμα των 10 ή 15 ημερών.
Συνήθως επιλέγουν για συνοδούς των γκρουπ, άτομα που δεν έχουν σχέση με τουριστικά επαγγέλματα, δε μιλάνε ιδιαίτερα ξένες γλώσσες, πέρα από κάποια "αγγλικούλια", έχουν άγνοια ιστορίας και γεωγραφίας και συνήθως αγενή συμπεριφορά στους ταξιδιώτες.
Εάν η εκδρομή είναι οδική, συνήθως επιλέγουν και έναν άσχετο οδηγό, ο οποίος μπερδεύει τους δρόμους, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος από τις επισκέψεις στα αξιοθέατα.
Οι λόγοι είναι οικονομικοί προφανώς, ο άσχετος πληρώνεται λιγότερο από τον έμπειρο, έτσι ώστε το γραφείο να προσφέρει ελκυστικές τιμές στην πελατεία του.
Η άλλη μάστιγα είναι, που ακυρώνονται κάποια ταξίδια, λίγες μέρες πριν την αναχώρηση, γιατί δε συγκεντρώθηκε ο ελάχιστος αριθμός ταξιδιωτών.
Πώς τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά, όσοι ταξιδεύουν με γκρουπ;
Με ενδιαφέρουν οι γνώμες σας και ίσως αργότερα αναφέρω λεπτομέρειες από κάποια απαράδεκτα ταξίδια των τελευταίων ετών με κάποια καλά γραφεία του πάλαι ποτέ.
