Αλόννησος

[McElk]

Το ταξιδάκι έγινε 10 με 17 Ιουλίου εντελώς απρογραμμάτιστα με απόφαση κυριολεκτικά της τελευταίας στιγμής εν είδει απόδρασης από το στενάχωρο κλίμα των τελευταίων οικονομικών εξελίξεων. Ακτοπλοϊκά εισιτήρια (2 άτομα + αυτοκίνητο) έβγαλα το πρωί λίγο πριν τον απόπλου από κιόσκι στο λιμάνι του Βόλου (114,50 ευρώ η απλή μετάβαση – στο ιντερνέτ είχε 140) ενώ δωμάτιο έκλεισα, τηλεφωνικά καθώς ταξίδευα με το πλοίο, στην πανσιόν ΝΙΝΑ (στα 40 ευρώ από τα 45 του booking)

1η μέρα

Το ferry της Hellenic Seaways αναχώρησε μισογεμάτο λίγο πριν τις 8.00  και πιάνοντας σκάλα στα λιμανάκια της Σκιάθου – όπου κατέβηκαν οι περισσότεροι ταξιδιώτες,

της Γλώσσας

και της Σκοπέλου



έφτασε σε 5 ώρες και κάτι στο Πατητήρι όπως ονομάζεται το λιμανάκι της Αλοννήσου με ελάχιστους εναπομείναντες επιβάτες.



Σε λίγα λεπτά είμαστε στο «κουκλίστικο» δωμάτιο



με θέα στο μικρό λιμάνι και αφού η ξενοδόχος μας εφοδίασε με χάρτη του νησιού όπου σημείωσε πληροφορίες για παραλίες και ταβέρνες πάμε για το πρώτο μπάνιο στην παραλία Μηλιά. Το νησί όπως αμέσως διαπίστωσα είναι κατάφυτο από πεύκα και το ζουζούνισμα από τα τζιτζίκια πανταχού παρόν.



Η μικρή παραλία είχε βότσαλο, καμπίνα αποδυτηρίου και ήταν πεντακάθαρη. Ένα ταβερνάκι στην άκρη είχε καμιά δεκαριά ομπρέλες και ξαπλώστρες για τους πελάτες του.



Παρκάραμε κάτω από παχιά σκιά το αμάξι και απολαύσαμε τα εξαιρετικής διαφάνειας νερά.



Απόγευμα ήπιαμε τα ουζάκια μας στο ταβερνάκι αφήνοντας για «καπάκι» την παραδοσιακή Αλοννησιώτικη τυρόπιττα. Με ιδιαίτερα τραγανό φύλλο ετοιμάζεται και ψήνεται επί τόπου σε μισή ώρα.



Το βραδάκι πήγαμε στη Χώρα την παλιά πρωτεύουσα του νησιού (απόσταση από Πατητήρι 3 km) η οποία μετά τον σεισμό του 1965 σχεδόν εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους. Ο οικισμός που έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέος αποτελεί ολόκληρος ένα αξιοθέατο. Τα πέτρινα σπίτια του έχουν ανακαινισθεί διατηρώντας την παλιά αρχιτεκτονική και πολλά έχουν αγοραστεί από Γερμανούς πού μένουν αρκετούς μήνες στο νησί. Από τα 25 πάνω-κάτω νησιά που έχω πάει μου θύμισε έντονα την Χώρα της Αμοργού. Καλόγουστα μαγαζάκια, καφέ, μπαράκια, ρεστωράν με απαλή μουσική σε χαμηλή ένταση, χαμηλόφωνες οι συζητήσεις των θαμώνων – καμία σχέση με τα πολύβουα στενά των κοσμοπολίτικων νησιών.





Καθίσαμε για ποτό στο «Χαγιάτι» ένα μπαράκι με ζωντανή μουσική (έντεχνο) στην άκρη ενός βράχου με απέραντη θέα.

[McElk]

2η μέρα

Πρωί ανηφορίσαμε πάλι για τη Χώρα και περιπλανηθήκαμε στα στενά της.

















Για καφεδάκι καθίσαμε στο καφέ «Αέρηδες» στην πλατεία του οικισμού.



Συνεχίσαμε για την κοντινή παραλία «Μεγάλος Μουρτιάς» σε ασφαλτόδρομο. Η παραλία με βότσαλο ενώ στο μέρος υπήρχαν δυο ταβερνάκια με σκιερό πάρκιν και ομπρέλες. Το σετ (ομπρέλα-2 ξαπλώστρες) είχε 5 ευρώ αν όμως έκανες κατανάλωση σε φαγητά –ποτά πάνω από 10 ευρώ σου επέστρεφαν την χρέωση του σετ.



Κοντά βρίσκεται και ο «Μικρός Μουρτιάς» μια μικρή απομονωμένη παραλία χωρίς εγκαταστάσεις με πρόσβαση από χαλικόδρομο.



Η βραδινή μας βόλτα στη Χώρα κατέληξε στο ζαχαροπλαστείο «Χαγιάτι» (ίδια επιχείρηση με το μπαράκι που προανέφερα - σε διαφορετικό επίπεδο) με εξαιρετικά γλυκά όπως και λουκουμάδες.

[McElk]

3η μέρα

Η πρωινή βόλτα έγινε στο Πατητήρι γύρω από το λιμανάκι.



Ένα πλοιάριο σάλπαρε εκείνη την ώρα με 30-40 επιβάτες για περιήγηση και μπάνιο στα νησάκια του θαλάσσιου πάρκου της Μεσογειακής φώκιας «μονάχους-μονάχους». Τα νησάκια αυτά είναι η Κυρά Παναγιά, Γιούρα, Ψαθούρα, Πιπέρι και Σκαντζούρα. Η πιθανότητα να δει κανείς φώκια είναι απειροελάχιστη καθώς ο πληθυσμός τους είναι πολύ μικρός. Η ημερήσια κρουαζιέρα (πληροφοριακά) κοστίζει 40 ευρώ και στο πλοίο προσφέρονται καφέδες αναψυκτικά και σάντουιτς.Για όσους έχουν γνώσεις από εξωλέμβια, σκάφη 4-6 ατόμων νοικιάζονται προς 60 ευρώ την ημέρα συν το κόστος της βενζίνης (25-30 ευρώ) – δεν χρειάζεται κάποιο δίπλωμα.

Η παραλία που θα μας φιλοξενούσε σήμερα ήταν το «Κοκκινόκαστρο» με ψιλό χαλικάκι. Άσφαλτος πάει μέχρι κοντά και τα πρώτα 12-15 αμάξια θα βολευτούν σε σκιερό μέρος του πάρκιν. Τα βράχια που περιβάλουν την - σε σχήμα πετάλου - παραλία έχουν πράγματι κοκκινωπό χρώμα. Υπήρχαν ομπρέλες (5 ευρώ το σετ) και μία καντίνα.





Το απογευματινό καφεδάκι ως συνήθως στη Χώρα στο καφέ «Πιπέρι» και νωρίς το βραδάκι στην ταβέρνα «Αλώνι» για κρεατικά. Οι μεγάλες μερίδες δικαιολογούσαν το πλήθος από καμιά δεκαπενταριά καλοθρεμμένες γάτες που τριγύριζαν ανάμεσα στα τραπέζια περιμένοντας κάποιο περίσσιο κομματάκι.

[McElk]

4η μέρα

Ο Άγιος Δημήτριος θεωρείται η καλύτερη παραλία του νησιού. Βρίσκεται σε μία προεξοχή απέναντι από το νησάκι Περιστέρα και είναι βοτσαλωτή. Οργανωμένη (5 ευρώ το σετ) με 2 καντίνες και εγκατάσταση για θαλάσσια παιχνίδια.





Αλόννησος χωρίς αστακομακαρονάδα δεν γίνεται. Έτσι στην επιστροφή το απογευματάκι περάσαμε από τον μικρό οικισμό Καλαμάκια όπου υπάρχουν 4 ψαροταβέρνες. Τα ψάρια, όπως μας είχε πληροφορήσει η ξενοδόχος, τους τα προμηθεύουν αποκλειστικά ψαροκάικα κάθε πρωί και είναι φρεσκότατα. Καθίσαμε στο «Μάινα»



όπου ο σερβιτόρος αφού μας πληροφόρησε ότι τα μεγάλα ψάρια, αστακοί κλπ είχαν έκπτωση 25% της τιμής του καταλόγου λόγω … μνημονίου, ζύγισε έναν 850 γραμ. που σάλευε ακόμη. Ο λογαριασμός μαζί με τα συνοδευτικά και εμφιαλωμένο «Λευκός Κύκνος» δεν ξεπέρασε τα 65 ευρώ. Εννοείται ότι η μισή πιατέλα πάρθηκε σε πακέτο στο ξενοδοχείο!



Μετά από τέτοιο Λουκούλλειο γεύμα βέβαια η βραδινή έξοδος έγινε κατά τις 11.30 στο μπαρ «Εν πλώ» τελευταίο αριστερά στο λιμάνι του Πατητηριού. (8 ευρώ τα κοκτέιλς). Κατά τις 1.00 η μουσική άρχισε να γίνεται θορυβώδης οπότε φύγαμε.

[McElk]

5η μέρα

Για την τελευταία ολόκληρη μέρα στο νησί (φεύγαμε την επόμενη) προτιμήσαμε την παραλία Λευτός ή Λευκός Γιαλός. Οργανωμένη με 2 ταβέρνες, σκιερό πάρκιν και ψιλό χαλικάκι. Ήταν η πιο φασαριόζικη από όσες πήγαμε αφού είχε και οικογένειες με μικρά παιδιά ενώ 2-3 φορές πλοιάρια που έκαναν ημερήσιες κρουαζιέρες αποβίβασαν κόσμο για μπάνιο και φαγητό.



Το βραδάκι πήγαμε για μια τελευταία φορά στη Χώρα και στο Χαγιάτι για καζάν ντιπί και μιλφέιγ στο ξεκίνημα και μοχίτο και καϊπιρίνια στη συνέχεια ενώ την σειρά από το μουσικό πρόγραμμα την είχαμε πλέον μάθει !

6η μέρα

Πρωί επισκεφθήκαμε το μικροσκοπικό παρεκκλήσι του Αγ. Γεωργίου στο κέντρο ακριβώς του νησιού όπου από ψηλά φαινόταν όλο το νησάκι Περιστέρα και οι βραχονησίδες Δύο Αδελφοί. Στη συνέχεια μια και είχαμε τρείς ώρες μέχρι την αναχώρηση του πλοίου αποφασίσαμε για ένα τελευταίο μπάνιο στην παραλία Μηλιά για να είμαστε και κοντά στο λιμάνι. Το πλοίο αναχώρησε στην ώρα του 13.20 για Βόλο.

Γενικά

Το νησί είναι επιμήκες. Υπάρχει ένας δρόμος στο κέντρο που το διασχίζει από άκρο σε άκρο (Πατητήρι – Γέρακας) και επιτρέπει ταχύτητες 50-60 km/h (3η-4η). Από τον δρόμο αυτό ξεκινούν διακλαδώσεις για παραλίες και μικρούς οικισμούς με έντονες κλίσεις και απότομες στροφές. Εδώ κινείται κανείς με 25-30 km/h και 2α-3η Όλες οι προσβάσιμες παραλίες είναι στο νότιο-ανατολικό μέρος του νησιού.
Για διαμονή εκτός από τη Χώρα που είναι δύσκολο να βρει κανείς κατάλυμα (είναι λίγα, ακριβά και τα κλείνουν οι ξένοι από πολύ νωρίς) το προσφορότερο μέρος είναι το Πατητήρι και μάλιστα η περιοχή δεξιά από το λιμάνι έχει την καλύτερη θέα. Ξενώνες Νίνα, Λιαδρόμια, ξενοδ. Κάστρο. Η Χώρα απέχει 3 km και πάει κανείς σε λίγα λεπτά. Υπάρχει τακτική συγκοινωνία με λεωφορείο. Παρκάρεις σε μεγάλο πάρκιν έξω από τον οικισμό, μέσα κυκλοφορείς μόνο πεζός. Από το νησί έμεινα ευχαριστημένος και άνετα θα ξαναπήγαινα για διακοπές. Ανασταλτικός παράγοντας τα ακριβά ακτοπλοϊκά και ιδίως για το αυτοκίνητο. Τα καύσιμα (πετρέλαιο) 20% ακριβότερα από Βόλο. Κατά τη διαμονή μου στο νησί έκανα κάπου 250 km. Εάν κάποιος βρίσκει το νησί υπερβολικά «ήσυχο» για τις προτιμήσεις του, μπορεί άνετα να το συνδυάσει με την κοσμοπολίτικη Σκιάθο ή τη Σκόπελο.

[elina]

Ταξιδέψαμε μαζί σου!!! 

[dimosf]

ωραίο οδοιπορικό! Πάντα τέτοια! Καλή συνέχεια!

[McElk]

Ευχαριστώ για τα σχόλια παιδιά. Καλές διακοπές και σε σας. Θα υπάρχει και συνέχεια Δήμο - γεροί νάμαστε. Από τη Σαμοθράκη. Τέλος Αυγούστου με την πανσέληνο !!!

[dk]

Σ΄ευχαριστουμε πολυ McElk, παντα τετοια!!!