Όταν φτάσαμε στην Ιθάκη μέσα Ιούλη, βρήκαμε ένα πολύ ήσυχο νησί με πολλά δέντρα. Πήραμε το πλοίο από το Νυδρί Λευκάδας. Η μεταφορά αμαξιού έκανε 29ευρώ και το πλοίο περίπου 1 ώρα. Στην Ιθάκη αυτό που μπορείς να κάνεις εκτός από βουτιές στις παραλίες είναι να ανεβαίνεις στις ψηλές κορυφές της και να βλέπεις την πραγματικά όμορφη θέα από εκεί. Το κέντρο της Ιθάκης είναι το Βαθύ. Εκεί υπάρχουν τα περισσότερα καταστήματα, super market και η διασκέδαση. Οι κάτοικοί της είναι πάρα πολύ ευγενικοί και φιλικοί. Καθώς εξερευνούσαμε το νησί παρατηρήσαμε βέβαια ένα μεγάλο αρνητικό. Βρίσκαμε περίεργο που δεν υπήρχαν αστικές συγκοινωνίες, αλλά οδηγώντας πάνω στους δρόμους του νησιού καταλαβαίνει κανείς το γιατί. Το οδικό δίκτυο της Ιθάκης είναι μάλλον απαρχαιωμένο κι η εποχή του χωματόδρομου καλά κρατεί. Αυτό μας έκανε να εκτιμήσουμε ιδιαίτερα την άσφαλτο και ήταν μεγάλη η χαρά μας όποτε υπήρχε!
Επίσης δεν υπάρχουν ούτε παλάτια του Οδυσσέα ούτε οτιδήποτε αρχαιολογικό στην Ιθάκη. (μόνο κάτι ξεχασμένα ερείπια). Εξάλλου και οι Κεφαλλονίτες σφετερίζονται το "βασίλειο του Οδυσσέα".
Παραλίες
Στην Ιθάκη σχεδόν οι μισές παραλίες δεν είναι προσβάσιμες από τη στεριά αλλά μόνο με σκάφος από τη θάλασσα. Επίσης δεν υπάρχει παραλία με άμμο παρά μόνο με βότσαλα. Είναι πεντακάθαρες, έχουν και λίγα φύκια κάποιες.
Ξεκινώντας από το Βαθύ μια κοντινή παραλία είναι η Λούτσα... έχει μπλε σημαία! (προσπαθούσα να βρω κάτι θετικό για τη συγκεκριμένη παραλία).
Το Σαρακήνικο που βρίσκεται επίσης στη νότια Ιθάκη, είναι μια παραλία ήρεμη, όπου κάποιος ψαράς έχει αφήσει διάφορα "ψαρικά" σύνεργα να σκουριάζουν πάνω στα βότσαλα. Καθώς προχωρήσαμε όμως πέρα από τα βράχια (ακολουθήσαμε κάποιους άλλους που ακολουθούσαν επίσης κάποιους άλλους) βρεθήκαμε σε έναν μικρό κολπίσκο που είχε μια πραγματικά όμορφη παραλία και θάλασσα!
Το Φιλιατρό λίγο πιο κάτω έχει πεντακάθαρη θάλασσα... αλλά και αχινούς μόλις στα ...2 μέτρα νομίζω. Εκεί κάποια παιδάκια με μάσκα βρήκαν ένα μικρό χταποδάκι που κολλάει πάνω στα χέρια μου!
Μια εντυπωσιακή παραλία που οι κάτοικοί της την περιγράφουν σαν "άγρια" είναι ο Άγιος Ιωάννης στη βόρεια Ιθάκη. Είχα μεγάλη περιέργεια να δω τι είναι αυτό που την κάνει τόσο άγρια. Φτάνοντας αφήσαμε το αμάξι σε ένα μικρό πεπλατυσμένο σημείο του χωματόδρομου και περπατήσαμε περίπου 5-10 λεπτά πάνω σε ένα πλακόστρωτο μονοπάτι. Στο τέλος είδαμε κάτι μεγάλα βράχια όπου το νερό έσκαγε ανάμεσά τους. Η παραλία ήταν σκαμμένη από το κύμα και είχε και αρκετά φύκια σε διάφορα σημεία (δε μπήκα γιατί εγώ και τα φύκια δε τα πάμε πολύ καλά....).
Πολύ ωραίες είναι κάτι μικρές παραλίες που βρίσκονται κάτω ακριβώς από το δρόμο που συνεχίζει παραλιακά από τις Φρίκες (ένας είναι αυτός γιατί από την άλλη μεριά υπάρχει αδιέξοδο).
Τα λιμάνια τόσο στις Φρίκες όσο και στο Κιόνι έχουν τόσο καθαρά νερά που είναι απόλαυση το μπάνιο δίπλα από τις προβλήτες. Απόδειξη είναι οι αχινοί και τα όμορφα ψαράκια που ζουν μέσα σε αυτά τα κρυστάλλινα νερά.
Την πιο όμορφη παραλία το νησιού την άφησα τελευταία. Είναι το Γιδάκι. Βρίσκεται στη νότια Ιθάκη και έχει πρόσβαση κυρίως από από τη θάλασσα. Οι πιο τολμηροί και με αντοχές μπορούν να κάνουν περπάτημα μισής ώρας (είναι 30 λεπτά μετρημένα με κανονικό περπάτημα) από την παραλία του Σκοινού, μέσα από το πευκόδασος πάνω από το βουνό και να φτάσουν στην όμορφη παραλία. Βέβαια εκτός από την κούραση, καθώς το μονοπάτι γίνεται ανηφορικό και κατηφορικό σε αρκετά σημεία, είχα και την ευκαιρία να δω μια θέα που με μάγεψε, καθώς και το ευτύχημα να βρεθούμε ολομόναχοι στη παραλία, αφού οι ορδές των πλοίων έρχονταν άλλη ώρα.
Μέρη και αξιοθέατα
Η Ιθάκη είναι το πιο ήσυχο νησί που έχω επισκεφτεί μέχρι τώρα. Στις περισσότερες παραλίες υπήρχε το πολύ άλλη μια παρέα ή ..κανείς. Τα αξιοθέατα που έχει η Ιθάκη είναι λιγοστά και ανεκμετάλλευτα. Στο Περαχώρι βρεθήκαμε για να επισκεφτούμε έναν αρχαιολογικό χώρο και μια εκκλησία. Ρωτώντας γιαγιάδες που έφτιαχναν τον κήπο τους και τάιζαν τις κότες, μας είπαν να πάμε σε ένα σπίτι όπου 8α βρίσκαμε τη γιαγιά που είχε τα κλειδιά της εκκλησίας, η οποία θα μας άνοιγε για να μπούμε μέσα. Η καλοσυνάτη γιαγιά μας άνοιξε την εκκλησία λέγοντάς μας:'' τι να δείτε παιδιά μου από εδώ. Αυτοί ήρθαν, έβαλαν κάτι ασβέστες πριν από 6 χρόνια και μας είπαν θα την φτιάξουν. Από τότε ούτε που ξαναφάνηκαν και λίγο μετά συνέχισε: "έρχονται και οι ξένοι να δουν την εκκλησία και δε βλέπουν τίποτα, αλλά εγώ που περπατώ μπροστά από αυτούς τους βρίζω στα ελληνικά και αυτοί δε καταλαβαίνουν τίποτα" Πάντως ήταν άψογη ξεναγός! Μας περιέγραψε όλη την εκκλησία πώς ήταν παλιά και ένιωσα το δέος της όταν μιλούσε για τους αγίους.
Μετά πήγαμε στο σπήλαιο των Νυμφών. Περάσαμε από ένα στενό μονοπάτι για να βρεθούμε μπροστά σε μια εγκοπή... Μπήκαμε και λίγο μέσα. Πάντως σπήλαιο έτσι όπως είναι τώρα, δεν το λες είναι η αλήθεια.
Η Μονή Καθαρών, είναι ένα μοναστήρι που ξεκίνησε τη λειτουργία του τον 17ο αιώνα και είναι αφιερωμένο στη Παναγία τη Καθαριώτισσα. Είναι χτισμένο στη κορυφή του βουνού Νήριτου στη βόρεια Ιθάκη. Μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ. Η εκκλησία είναι ονειρική με τον όμορφο θόλο της και τα πολύχρωμα βιτρό. Η εικόνα της Παναγίας θεωρείται θαυματουργή και είναι καλυμμένη με πάρα πολλά τάματα και χρυσαφικά.
Το Κιόνι είναι ένα γραφικό λιμανάκι κοντά στις Φρίκες. Χαρήκαμε που το επισκεφτήκαμε και είδαμε ένα πολύ ωραίο μαγαζί με χειροποίητες κατασκευές και κοσμήματα. Για τους καλλιτέχνες αυτό το μαγαζί είναι μια μικρή όαση καθώς ξεχειλίζει από ιδέες και εικόνες. Η διακόσμηση του ήταν πανέμορφη. Επισκεφτήκαμε ακόμα πολλά όμορφα μέρη. Κάθε χωριό κρύβει πολλές εκπλήξεις. Αρκεί να πιάσεις μια κουβέντα με τους ντόπιους και αυτοί θα σε οδηγήσουν σε κάτι όμορφο.
Φαγητό και διασκέδαση
Ταβερνούλες υπάρχουν σε κάθε χωριό. Συνήθως οι ντόπιοι πηγαίνουν για να φάνε θαλασσινά στα παραθαλάσσια χωριά και για ψητά κρέατα προτιμούν στα ορεινά χωριά όπως ο Σταυρός! Εκεί μας είχαν συστήσει τον Πολύφημο. Ο Πολύφημος είναι ένα ξεχωριστό εστιατόριο από κάθε άποψη. Φάγαμε μέσα στην καταπράσινη αυλή του που είναι πρωτότυπα διακοσμημένη χωρίς να χάνει τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, ιδιαίτερες γεύσεις σε φτηνές τιμές. Μας εξυπηρέτησαν θαυμάσια. Και η μουσική ήταν ωραία. Τι να πω...αυτό το μέρος ήταν ένας μικρός παράδεισος! Αξίζει για όποιον επισκεφτεί την Ιθάκη να μην παραλείψει αυτό το εστιατόριο στον Σταυρό.
Η Ιθάκη ήταν ένας όμορφος προορισμός. Και νομίζω πως ό,τι πιο όμορφο γι' αυτήν και αληθινό, βρίσκεται σ' αυτούς τους στίχους:
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
Κ. Καβάφη
