Άγ. Όρος – Μονή Οσίου Γρηγορίου

[McElk]

Είναι η πολλοστή φορά που πηγαίνουμε στο Αγ. Όρος πάντα η ίδια παρέα – τρεις φίλοι και συνάδελφοι. Ο ένας έχει τις γνωριμίες και τις άκρες του μέσα οπότε φροντίζει για τα διαδικαστικά και τα σχετικά, οι άλλοι μόνο τα στοιχεία ταυτότητας δίνουμε λίγες μέρες πριν και τα βρίσκουμε όλα έτοιμα.     

Η αναχώρηση έγινε απόγευμα της Πέμπτης 9 Μαρτίου. Σταματήσαμε καθ΄οδόν στην Κομοτηνή όπου από εργαστήριο της παλιάς πόλης πήραμε χαλβά και ξηρούς καρπούς ενώ από το περιώνυμο καφεκοπτείο του Κέκκερη μερικά σακουλάκια φρεσκότατο ελληνικό καφέ – κεράσματα ιδιαίτερα προσφιλή στους μοναχούς.

Την Εγνατία αφήσαμε στον κόμβο Ασπροβάλτας - Βρασνών και τα 70 km του γεμάτου στροφές επαρχιακού δρόμου μέχρι Ουρανούπολη, κάναμε με βροχή. Καταλύσαμε όπως πάντα στο «Ξένιος Ζεύς» ένα απλό ξενοδοχείο στον κεντρικό δρόμο του οικισμού και δειπνήσαμε στην πιτσαρία «Τα Μαμούνια» παρακολουθώντας το ματς του Ολυμπιακού με την Μπεσίκτας.  

Η Ουρανούπολη είναι ένας παραθαλάσσιος οικισμός που σε μεγάλο βαθμό οφείλει την τουριστική του ανάπτυξη στο Αγ. Όρος αφού από εδώ ξεκινούν τα πλοιάρια για το λιμανάκι της Δάφνης και τα μοναστήρια της δυτικής πλευράς.





Η αναχώρηση του πλοιαρίου «Μικρά Αγία Άννα» όπου μας είχε κλείσει θέσεις ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, ήταν στις 11.45 της Παρασκευής οπότε είχαμε χρόνο το επόμενο πρωί για καφέδες και μερικές βόλτες στον οικισμό.



Από το Γραφείο Προσκυνητών παραλάβαμε τα Διαμονητήρια καταβάλλοντας 25 € έκαστος. Εκτός από τους Έλληνες πολλοί Ρώσοι και λιγότεροι Σέρβοι, Ρουμάνοι και Βούλγαροι επισκέπτες – προσκυνητές.





Στην είσοδο του λιμανιού δεσπόζει ο Πύργος της Ουρανούπολης.





Επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο σύμφωνα με την κατάσταση των ονομάτων που είχε ο καπετάνιος και επιδείξαμε διαμονητήρια και ταυτότητες σε έναν λιμενικό. Το σκάφος με μία ενδιάμεση στάση στη Δάφνη σε 1 ώρα έφτασε στο λιμανάκι (αρσανά) της Οσίου Γρηγορίου όπου κατεβήκαμε με κάπου 25 άλλα άτομα.





Ο πατέρας Κάλλιστος μας περίμενε στον αρσανά και μας καλωσόρισε.

 

[McElk]

Προχωρήσαμε στο ανηφορικό λιθόστρωτο για την πύλη







και ανεβήκαμε στο Αρχονταρίκι, το σαλόνι υποδοχής δηλ. της μονής.



Μετά τον καθιερωμένο καφέ και λουκούμι



γράψαμε τα ονόματα στο βιβλίο προσκυνητών και παραλάβαμε το κλειδί για την τρίκλινη «σουίτα» μας.



Ο π. Κάλλιστος μας οδήγησε στην Τράπεζα (τραπεζαρία)



όπου μας είχαν κρατήσει το λιτό γεύμα αν και είχε περάσει η ώρα του.



Φάγαμε συζητώντας και συνεχίσαμε για λίγο τη συζήτηση στο αρχονταρίκι προτού πάμε στο δωμάτιο για ξεκούραση. Ο π. Κάλλιστος είναι συντοπίτης μας, διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός, ψηλά ιστάμενος στην ιεραρχία της μονής. Ίσως στο μέλλον γίνει και ηγούμενος. Πληροφοριακά ο σημερινός ηγούμενος είναι κι αυτός διπλωματούχος του Πολυτεχνείου (χημικός μηχανικός).

Ο ρυθμικός ήχος του μεταλλικού και του ξύλινου σήμαντρου μας ξύπνησε το απόγευμα



για την ακολουθία των Χαιρετισμών. Το τυπικό είναι αρκετά διαφορετικό από των εκκλησιών στον «έξω κόσμο» και έχει ενδιαφέρον να το παρακολουθήσει κανείς. Έτσι προτιμήσαμε να είμαστε όρθιοι μπροστά στον κυρίως ναό παρά να καθίσουμε σε ελεύθερα στασίδια πίσω στον πρόναο και να παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα από κοντά.

Ακολούθησε τράπεζα με το δείπνο και στη συνέχεια το πρόγραμμα περιλάμβανε ομιλία στο αρχονταρίκι.



Δεν την παρακολούθησα, πήρα μόνο ένα λουκούμι   και βγήκα από το μοναστήρι κατηφορίζοντας προς τον αρσανά. Κάθισα σε ένα πλάτωμα όπου είχε καλό σήμα το κινητό και ασχολήθηκα με τηλεφωνήματα και σερφάρισμα στο ιντερνέτ. Δυο –τρεις άλλοι επισκέπτες ήταν εκεί και κάπνιζαν (το κάπνισμα απαγορεύεται μέσα στη μονή) ενώ από μακριά ακουγόταν ο αχός  ενός χειμάρρου. Στις εννέα παρά κάτι μπήκα μέσα. Η βαριά πύλη κλείνει με αμπάρες στις 9 μμ και παραμένει κλειστή ως τις 4 τα ξημερώματα.

Οι ρυθμοί στα μοναστήρια είναι διαφορετικοί από του «έξω κόσμου». Όταν στις 10 πέφταμε για ύπνο τα ρολόγια του Αγ. Όρους έγραφαν 3 και κάτι μετά τα μεσάνυχτα! (Η δύση του ήλιου είναι ώρα 12 για τις μονές).



                                       

[McElk]

Το πρώτο σήμαντρο ήχησε στις 3.20 μετά τα μεσάνυχτα. Σηκώθηκα και ετοιμάστηκα.
-Πάω πρώτο νούμερο, είπα στους φίλους μου που είχαν μισοξυπνήσει και αυτοί, και ελάτε αργότερα να με αλλάξετε! (σαν να ήμασταν σκοπιά στο στρατό).
Η χθεσινοβραδινή βροχή συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση.



Μπήκα από τους πρώτους στο καθολικό έπιασα κεντρικό στασίδι και παρακολουθούσα. Το εσωτερικό του ναού φώτιζαν δυο - τρία κεριά μόνον και άλλα τόσα καντήλια. Μετά βίας διακρινόταν οι σκοτεινές μορφές των μοναχών που έμπαιναν αθόρυβα προσκυνούσαν τις εικόνες με τη σειρά και έπαιρναν ο καθένας τη θέση του. Ο μόνος θόρυβος εκτός από τη βροχή στη μολυβοσκέπαστη οροφή ήταν από το θρόισμα των ράσων.

Στις 4 άρχισε η ακολουθία του όρθρου με ανάγνωση κειμένων από τους μοναχούς στον πρόναο. Η μονότονη και χαμηλόφωνη ανάγνωση που ακουγόταν σαν μουρμουρητό από ακαθόριστο σημείο, ο ήχος της βροχής με την απουσία κάθε άλλου θορύβου, το αμυδρά φωτισμένο καθολικό και οι μορφές των μοναχών δημιουργούσαν ένα περιβάλλον μυσταγωγίας σε μια χρονοκάψουλα που μεταφέρει στον 10ο αιώνα. Είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή για τον θρήσκο να προσευχηθεί ενώ για τον μη θρήσκο να διαλογιστεί υπαρξιακά προβλήματα και αναζητήσεις.

Η εμπειρία αυτή του όρθρου είναι μοναδική – αξίζει ο επισκέπτης να ξυπνήσει τόσο νωρίς για να τη ζήσει. Μετά 40 λεπτά η λειτουργία μεταφέρθηκε στον κυρίως ναό. Κατά τις 6 είχαν ανάψει περισσότερα κεριά, από τα παράθυρα του θόλου άρχισε να μπαίνει το πρώτο φως της ημέρας, την μονότονη ανάγνωση άρχισαν να αντικαθιστούν ψαλμωδίες, κάποιος μοναχός έβαλε άμφια ιερέα και χοροστατούσε, η κατάνυξη συνεχιζόταν, η πραγματική μαγεία όμως είχε χαθεί.  Ένας από τους συνταξιδιώτες μου εμφανίστηκε, πήρε τη θέση μου και εγώ ανέβηκα στο δωμάτιο να συνεχίσω τον ύπνο μου.

Στις 9 κατέβηκα για την τράπεζα. Πατάτες φούρνου με κολοκυθοκεφτέδες, ελιές, κρασάκι και μια υπέροχη καρυδόπιτα.  



Στη συνέχεια λογαριάζαμε να πάρουμε το καραβάκι για την σκήτη της Αγ. Άννης αλλά ο βροχερός καιρός μας χάλασε τα σχέδια. Έτσι περιοριστήκαμε σε κοντινές βόλτες με τα πόδια.



Περπατήσαμε σε μονοπάτι προς την μονή Σίμωνος Πέτρας την οποία είδαμε από μακριά.



Σε διάφορα σημεία τα χιόνια που έλιωναν στην κορυφή του Άθωνα σχημάτιζαν μικρούς καταρράκτες





Μια υδατόπτωση κοντά στο μοναστήρι (παρακλάδι χειμάρρου) κινεί σταθμό ηλεκτροπαραγωγής που αρκεί για την τροφοδοσία με ηλεκτρικό ρεύμα.



Απόγευμα το πρόγραμμα είχε Εσπερινό μετά τράπεζα με το ίδιο λιτό δείπνο της προηγούμενης (τραχανά και ελιές) και στη συνέχεια Ολονυκτία, ακολουθία δηλ. για 8 ώρες! Εμείς έχοντας πάει από νωρίς για ύπνο ξυπνήσαμε φρέσκοι-φρέσκοι κατά τα μεσάνυχτα και την παρακολουθήσαμε προς το τέλος, οι περισσότεροι επισκέπτες είχαν πάει για ύπνο εξαντλημένοι και νυσταγμένοι έτσι βρήκαμε ελεύθερα στασίδια μπροστά.

Παρατεταμένες κωδωνοκρουσίες μας ξύπνησαν 5.30 ξημερώματα της Κυριακής. Το καμπαναριό με τις μεγάλες καμπάνες ήταν πάνω ακριβώς από το δωμάτιό μας!!
Συνεχίσαμε τον ύπνο μας. Οι άλλοι στο παραπέντε πήγαν για λίγο στη λειτουργία (στο δι’ ευχών!), εγώ κατέβηκα στις 9 κατ’ ευθείαν για τράπεζα. Καφεδάκια και λουκουμάκια στη συνέχεια στο αρχονταρίκι, αποχαιρετήσαμε τον π. Κάλλιστο και κατεβήκαμε στον αρσανά. Με μια παρέα γιατρών (από το νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας) συνεννοηθήκαμε και καλέσαμε ένα μικρό 8 θέσιο ταχύπλοο που με 20€ τον καθένα, μας πέταξε στην κυριολεξία σε 35 λεπτά στην Ουρανούπολη.



Πήραμε το αμάξι από το πάρκινγκ του ξενοδοχείου και κάνοντας μια στάση στο χωριό Παράδεισος της Ξάνθης για πέστροφα και στην Κομοτηνή για καφεδάκι είμαστε αργά το απόγευμα στα πάτρια.

  

[dimosf]

Πολύ όμορφα!
Πάνε 25 χρόνια από τότε που πήγα εγώ (σε άλλες μονές, όχι στη Γρηγορίου).

[McElk]

Αξίζει να ξαναπάς! Τα έργα ανακαίνισης που είχαν αρχίσει πριν μια δεκαετία έχουν σχεδόν τελειώσει. Σε λίγες μονές πλέον βλέπεις στημένους οικοδομικούς γερανούς. Τα φθαρτά μέρη (ξυλεία) έχουν αντικατασταθεί στο ίδιο ακριβώς στυλ, οι πετρόχτιστοι τοίχοι έχουν συντηρηθεί με ανθεκτικές αρμολογήσεις, βαφές κλπ. - τα μοναστήρια έχουν γίνει κοσμήματα και δεν ξέρεις τι να πρωτοφωτογραφήσεις. Είχαν ενταχθεί σε προγράμματα (ΕΣΠΑ) και έχει πέσει πολύ χρήμα. Προ παντός του Αγίου Παντελεήμονος  (Ρώσικο) όπως βλέπαμε στη διαδρομή, έχει γίνει πραγματικό ανάκτορο. Οι δωρεές από την Gazprom σε ευρώ ήταν κατά οκταψήφια νούμερα!! Πάρε bonus μια φωτό από την Μονή Σταυρονικήτα (από προηγούμενη επίσκεψή μας)