Ταξιδέψαμε για πρώτη φορά στη χώρα, δύο χρόνια και κάτι μετά την πτώση Τσαουσέσκου (μετά ξαναπήγαμε το 2014). Γι΄αυτό και ο χαρακτηρισμός απομεινάρι... γιατί δύο χρόνια και κάτι μετά δεν είχε αλλάξει τίποτα. Πάσχα 1992 λοιπόν και έχουμε κλείσει ένα 6ήμερο στη Ρουμανία... οργανωμένο από την ΤΑROM, τον επίσημο αερομεταφορέα της χώρας... που περιλαμβάνει 3 βράδια στο Βουκουρέστι και δύο στη Σινάια, με επίσκεψη σε Ποϊάνα Μπρασόβ (Poiana Brasov), Μπρασόβ (Brașov) και Μπραν (Bran) για να δούμε τον Πύργο του Δράκουλα (Dracula's Castle) στα Καρπάθια.
Τότε δεν υπήρχε Ελ. Βενιζέλος και οι πτήσεις όλων των ξένων αεροπορικών εταιρειών αναχωρούσαν από το Ανατολικό αεροδρόμιο της Αθήνας. Η πτήση μας ήταν απογευματινή και θα ταξίδευε μαζί μας για πρώτη φορά, ο μεγάλος γιος, δύο ετών τότε. Επιβίβαση σ΄ένα αεροπλάνο χειρότερο και από στρατιωτικό, με πολύ θόρυβο, βρώμικο και με σπασμένα καθίσματα, που αν έκανες το λάθος να το αναφέρεις στις αεροσυνοδούς, η απάντηση ήταν ''κι εγώ τι να σας κάνω''. Άφιξη λοιπόν στο Οτοπένι (Otopeni) του Βουκουρεστίου κι εκεί αρχίζει ο γολγοθάς. Πιο πολλοί οι αστυνομικοί από τους επιβάτες και με τα όπλα στο χέρι... λες και πηγαίναμε σε πόλεμο... και από ελέγχους, άστα να πάνε. Κάθε λίγο και λιγάκι βγάλε ζώνη και παπούτσια ήμασταν, μέχρι που πήραν την Ξένια με το παιδί στα ιδιαίτερα για να ελέγξουν την πάνα του. Έλεος ρε φίλε, την πάνα του μωρού...
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας το 4* Αthene Palace, που το Δεκέμβριο του 1989 βρέθηκε στο επίκεντρο των γεγονότων και οι εξωτερικοί τοίχοι του ήταν ακόμη γαζωμένοι από τις σφαίρες της επανάστασης. Μια ανατριχίλα τη νιώσαμε, δε λέω... αλλά όλα αυτά δύο και κάτι χρόνια πριν... τώρα ήμασταν ασφαλείς! Κατεβήκαμε για δείπνο στο restaurant του ξενοδοχείου και δειπνήσαμε με τη συνοδεία live μουσικού προγράμματος κι έτσι πέρασε ευχάριστα η πρώτη μας μέρα στο Βουκουρέστι... μια πόλη που λέγεται ότι ιδρύθηκε από τον Bucur (που σημαίνει «χαρά») έναν βοσκό ιδιαίτερα αγαπητό στους κατοίκους της περιοχής. Στα μέσα του 15ου αιώνα ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα των ηγεμόνων της Βλαχίας, ενώ πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Ρουμανίας έγινε το 1880. Στη δεκαετία του ’80 το Βουκουρέστι αναδιαμορφώθηκε από τον Νικολάε Τσαουσέσκου, ο οποίος επιχείρησε να μετατρέψει τη φινετσάτη πόλη σε σοσιαλιστική πρωτεύουσα, κληροδοτώντας της θηριώδη κτίσματα. Η ανάπλαση διακόπηκε με την επανάσταση του 1989 και την πτώση του καθεστώτος. Για κακή μας τύχη όμως, έτσι την γνωρίσαμε εμείς.
Ξημέρωσε Μ. Παρασκευή και μετά το πρωινό, με αρχηγό-ξεναγό τη Βασιλική και πολύ βροχή, ξεκινάμε για να γνωρίσουμε την πόλη με πρώτο το σύμβολο της εποχής επί Τσαουσέσκου, το Παλατούλ Παρλαμεντουλούι (Palatul Parlamentului) ή πρώην «Σπίτι του Λαού», χώρος στέγασης του Κομμουνιστικού Κόμματος, που βρίσκεται στο δυτικό άκρο της λεωφόρου Ουνιρέα (Bulevardul Unirii) και είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό οικοδόμημα σταλινικού τύπου της μεταπολεμικής περιόδου. Με επιφάνεια που φτάνει τα 330.000 τ.μ., είναι το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο κτίριο στον κόσμο μετά το Πεντάγωνο των ΗΠΑ - ένα συνονθύλευμα διαφορετικών αρχιτεκτονικών στυλ με λευκή πρόσοψη, 12 ορόφους και 1.100 δωμάτια. Στη συνέχεια θα θαυμάσουμε το Εθνικό μουσείο και αυτό της Φυσικής Ιστορίας, τη Στρατιωτική Ακαδημία, την Αψίδα του θριάμβου που είναι εμπνευσμένη από αυτή του Παρισιού και θα καταλήξουμε στο Athenaeum και τα γύρω αξιοθέατα που βρίσκονται δίπλα στο ξενοδοχείο μας.
