Αποστολέας Θέμα: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες  (Αναγνώστηκε 581380 φορές)

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2550 στις: Μάιος 25, 2023, 17:39:37 μμ »
''Ο Ταρτούφος'' στο Θέατρο Σταθμός

Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο
Τηλ.: 2114036322 & 6944453403



Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
Κείμενο παράστασης, σκηνοθεσία: Γιάννης Νταλιάνης
Σκηνικά, κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Μουσική: Κώστας Λώλος
Κίνηση, χορογραφία: Ιωάννα Αποστόλου

ΔΙΑΝΟΜΗ

Ταρτούφος: Μάνος Καρατζογιάννης
Οργκόν: Θανάσης Βλαβιανός
Ελμίρα: Ελίζα Σκολίδη
Ντορίν: Αγγελική Μαρίνου
Κλεάνθης: Γιώργος Κορομπίλης
Μαριάννα: Μέγκι Σούλι
Δάμις: Κωνσταντίνος Ζωγράφος
Κυρία Περνέλ: Χριστίνα Θεοδωροπούλου
Ακάκιος: Θωμάς Σιέκας

*Ακούγεται η φωνή του Νίκου Χατζόπουλου στο ρόλο του δικαστικού κλητήρα

Λίγα λόγια το έργο...

Ανθρώπους καταστρέφουν εν μέσω κάποιου γεύματος

στο όνομα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος

400 χρόνια μετά την γέννηση του Μολιέρου οι «σκοτεινές» λεγόμενες κωμωδίες του, εξακολουθούν να διασκεδάζουν το κοινό και να εμπνέουν διαφορετικές γενιές σκηνοθετών για καινούργια και ανατρεπτικά ανεβάσματα. Φέτος στο ελληνικό θέατρο, ο Μισάνθρωπος είχε την τιμητική του κι από τις 27 Απριλίου ανεβαίνει στο Θέατρο Σταθμός ο Ταρτούφος. Ο Γιάννης Νταλιάνης, ο οποίος στο παρελθόν έχει δουλέψει ιδιαιτέρως πάνω στο έργο του Μολιέρου, ενώ πρόσφατα μας έδωσε μια έξοχη εκδοχή της Κληρονομιάς του Μαριβώ, σκηνοθετεί με την αρωγή σημαντικών καλλιτεχνικών συντελεστών ένα δυνατό θίασο 9 ηθοποιών στην έγκυρη μετάφραση του Ανδρέα Στάικου. Το τελικό κείμενο της παράστασης διαμόρφωσε ο Γιάννης Νταλιάνης μένοντας πιστός στο πνεύμα του έργου και της μετάφρασης. Η απόδοσή του εμπνέεται από την εξωφρενική σύγχρονη πραγματικότητα, εμπλουτισμένη με τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ, που χρησιμοποιούνται ως μέσο αποπλάνησης… Όλα αυτά μαζί μας προδιαθέτουν για έναν απολαυστικό Ταρτούφο…

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ο Ταρτούφος μαζί με τον Δον Ζουάν είναι για μένα το πιο συναρπαστικό έργο του Μολιέρου. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει παιχθεί πολύ περισσότερο από όλα τα άλλα έργα του  στην Κομεντί Φρανσέζ αλλά και στην παγκόσμια θεατρική σκηνή, ενώ υπήρξε μακράν η μεγαλύτερη επιτυχία του όσο ζούσε. Είναι ένα έργο βέβαια ανοιχτό στις ερμηνείες. Το καλοκαίρι στο φεστιβάλ Αθηνών παρακολουθήσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα τρίπραχτη εκδοχή του Ίβο Βαν Χόβεν ο οποίος μας έδωσε ένα Ταρτούφο ως αμιγές δράμα. Η δική μας παράσταση πάντως, δεν πρόκειται να αγνοήσει το κωμικό στοιχείο. Θεωρώ άλλωστε ότι το γέλιο είναι ένα βασικό στοιχείο της Μολιερικής γραφής και αποτελεί πανίσχυρο θεατρικό εργαλείο. Κύριο άξονα της παράστασης αποτελεί η σχέση υποκρισίας και πίστης. Μιας υποκρισίας όχι μόνο του Ταρτούφου αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας που τον περιβάλλει. Μιας πίστης με την έννοια της ανάγκης να πιστέψουμε, σε κάτι, σε μια αμόλυντη αξία. Αυτήν ακριβώς την ανάγκη, που συχνά μας κάνει ευάλωτους, είναι που εκμεταλλεύονται κάθε λογής απατεώνες και υποκριτές…

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2551 στις: Ιούνιος 06, 2023, 22:18:32 μμ »
"One More for the Road" στο Vault Theatre Plus

Μελενίκου 26, Βοτανικός
Τηλ.: 2130356472 - 6945993870



Συγγραφέας: Γιώργος Αράπογλου
Σκηνοθεσία & Απόδοση: Θοδωρής Βουρνάς
Ηθοποιοί (αλφαβητικά): Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος, Γιώργος Βούντας, Γιώργος Γιέτος, Δημήτρης Παπάς, Ρουμπίνη Γεωργία Χονδρουδάκη

Λίγα λόγια το έργο...

Είναι βασισμένο στο βιβλίο του Αθήνα μ.Χ. (εκδόσεις υδροπλάνο).

Σύμφωνα με την παρεξηγημένη ερμηνεία του ημερολογίου των Μάγια, ο κόσμος επρόκειτο να έρθει στο τέλος του στις 21 Δεκεμβρίου 2012. Η ανθρωπότητα, όπως όλοι γνωρίζουμε, γλίτωσε από την καταστροφή. Στην Ελλάδα, ωστόσο, το 2012 σηματοδότησε μια από τις πιο σκληρές χρονιές στη δεκαετία της κρίσης, τις συνέπειες της οποίας ακόμα προσπαθούμε να ξεπεράσουμε.

Είναι μια Meta Επιθεώρηση όπου με χιούμορ και αυτοσαρκασμό στο τότε και στο σήμερα σχολιάζουμε τους γραφικούς τύπους ή φίλους μας στην απέναντι θέση της καφετέριας ή στο δίπλα σκαμπό του μπαρ. Με τα social media παρέα μας, σε πρωταγωνιστικό ρόλο όπως είναι και στη ζωή μας, οι ήρωες μας ψάχνουν για δουλεία, μια ευκαιρία, ελπίδα, 35 λόγους για να κάνουν σεξ ή ένα ακόμα ποτό πριν μας πουν καληνύχτα!

*Στην διάρκεια της παράστασής τα κινητά των θεατών πρέπει να είναι κλειστά. Τα κινητά των ηθοποιών είναι ανοιχτά και τα social media τους συμμετέχουν ενεργά στην εξέλιξη του έργου.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2552 στις: Ιούνιος 08, 2023, 23:08:08 μμ »
''Η σκιά του Μαρτ'' στο Θέατρο Αργώ (Κάτω Σκηνή)

Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο
Τηλ : 2105201684-5



Κείμενο: Στιγκ Ντάγκερμαν (Stig Dagerman)
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
Δραματουργία: Χρύσα Καψούλη, Γιάννης Τσαπαρέγκας
Σκηνογραφία - Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης
Ερμηνεύουν: Αιμιλία Υψηλάντη, Φώτης Καράλης, Εμμανουέλα Κοντογιώργου, Θεόφιλος Μανόλογλου

Λίγα λόγια το έργο...

Μίλησες για θυσία αλλά δεν είναι οι μητέρες που θυσιάζουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά θυσιάζουν τους εαυτούς τους. Οι μητέρες απλώς παρατηρούν. Και κλαίνε. Αν ήταν στο χέρι σου να θυσιάσεις κάποιον, θα θυσίαζες εμένα. Δεν μπορούσες όμως, γιατί εγώ δεν ήθελα να πεθάνω. Οι μητέρες δεν μπορούν να θυσιάσουν τα παιδιά τους. Μονάχα επιθυμούν να το κάνουν καμιά φορά.

Ένας γιος, ένας άντρας, για να αγαπηθεί πρέπει να είναι δυνατός; Ωραίος; Γενναίος;

Μια μητέρα και ένας γιος στο τέλος ενός πολέμου ζουν με την ανάμνηση αλλά και τον θαυμασμό ενός ήρωα. Ενός ήρωα που χάθηκε στον πόλεμο. Ενός ήρωα που αντιστάθηκε και πολέμησε τους κατακτητές της πατρίδας του. Ο ήρωας αυτός, ο Μαρτ, ήταν ο μεγάλος γιος της οικογένειας.

Τώρα έχουν απομείνει μόνο η μητέρα, η κυρία Αγγέλικα και ο μικρότερος γιος, ο Γκάμπριελ. Αυτός, ο μικρότερος γιος, δεν πήρε μέρος στον πόλεμο. Μισούσε τον εχθρό αλλά φοβόταν. Ήταν, όπως λέει ο ίδιος, δειλός. Παρακολουθούσε όλο τον πόλεμο από το παράθυρο του δωματίου του. Και όταν μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, και όταν έκαναν εφόδους στα σπίτια, και όταν παρέλαυναν στην πλατεία. Ακόμα και όταν ήρθαν στην πόλη οι ελευθερωτές, αυτός ο δειλός γιος το μόνο που έκανε ήταν να στέκεται στο παράθυρό του και να κοιτάζει.

Μια μάνα και ένας γιος λοιπόν, που ζουν κάτω από τη σκιά ενός ήρωα γιου. Η μάνα θέλει και τα δύο παιδιά της δυνατά, ωραία και γενναία. Έτσι θέλει τους άντρες. Δεν είναι εύκολο να δεχτεί έναν γιο αδύναμο και δειλό.

Η Αιμιλία Υψηλάντη αναφέρει: «Σαν μάνα, η κυρία Αγγέλικα, είναι δεμένη και με τα δυο της παιδιά, για διαφορετικούς λόγους με το καθένα. Λάτρευε και λατρεύει τον νεκρό γιο που είναι ήρωας πολέμου τιμημένος με μνημείο και πρότυπο του γιου-άντρα. Θα φτιάξει το πορτρέτο του και θα το κρεμάσει στην πιο περίοπτη θέση του σαλονιού της, ώστε όταν θα σηκώνουν τα μάτια τους αυτή και ο μικρός γιος, ο Γκάμπριελ, να αντικρίζουν τα μάτια του ήρωα. Το ίδιο και η Τερέζ, η κοπέλα του νεκρού ήρωα, που τους επισκέπτεται συχνά.

Τον μικρό της γιο, τον Γκάμπριελ, η κυρία Αγγέλικα τον θεωρεί τόσο αδύναμο που πιστεύει ότι είναι χρέος της να τον προστατέψει από τις δοκιμασίες μιας φυσιολογικής ζωής. Τον προστατεύει αλλά έτσι όπως διαρκώς αναφέρεται με άκρατο θαυμασμό και λατρεία στα προσόντα του πεθαμένου γιου, τον υπονομεύει και τον ακυρώνει διαρκώς. Έτσι όταν θα έρθει στο σπίτι ένας επιζών, συμπολεμιστής του Μαρτ του γιου της, ήρωας του πολέμου και αυτός, η μάνα, η κυρία Αγγέλικα θα τον αγκαλιάσει σαν γιο, υποκατάστατο του γιου ήρωα που έχασε. Θα του δωρίσει το όπλο του Μαρτ και θα τον ωθήσει να ερωτευτεί την Τερέζ, την κοπέλα του.

Όμως ο δειλός γιος της, ο ανήμπορος, ο Γκάμπριελ, είναι ερωτευμένος με την Τερέζ και θα τη διεκδικήσει. Αυτός ο έρωτας τρομοκρατεί τη μάνα. Ξέρει ότι ο μικρός της γιος θα πληγωθεί.

Το τρόπαιο, την όμορφη κοπέλα, όπως και το όπλο, πρέπει να τα πάρει ο γενναίος συμπολεμιστής του Μαρτ, ο Βίκτωρας.»

Σχέσεις εξάρτησης μάνας και γιων.

Στο έργο «Η σκιά του Μαρτ» δεν υπάρχει πατέρας.

Η εξάρτηση της μάνας από τους δυο γιους, τον πεθαμένο και τον ζωντανό, είναι απόλυτη. Το ίδιο και η εξάρτηση του γιου, αυτού που έχει απομείνει, με τη μάνα του. Μία εξάρτηση που είναι ακόμα πιο έντονη, ανάμεσα σε μία δυνατή γυναίκα και το αδύναμο παιδί της.

Μία εξάρτηση που ολοκληρώνεται με έναν φόνο.

Ο Ντάγκερμαν, στο έργο του, δεν ασχολείται μόνο με τα θέματα των σχέσεων μέσα στην οικογένεια.

Σαν πολιτικοποιημένος συγγραφέας που ήταν καταπιάνεται με το θέμα της γενναιότητας και της δειλίας. Ένα θέμα εξαιρετικά επίκαιρο και στις μέρες μας, όπου και σήμερα τα τρόπαια τα παίρνουν οι όμορφοι και οι δυνατοί, ενώ οι άσχημοι και οι αδύναμοι είναι καταδικασμένοι στην αφάνεια.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2553 στις: Ιούνιος 11, 2023, 15:59:50 μμ »
''Πόρνες'' στο Θέατρο Αυλαία

Β΄ Μεραρχίας & Κουντουριώτου, Πειραιάς
Τηλ.: 2104522332



Συγγραφέας: Τασία Χατζή
Θεατρική προσαρμογή: Κώστας Χατζημαύρος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Διαμαντόπουλος, Έλενα Αγγελοπούλου
Ηθοποιοί: Ακτύπη Νίνα, Βελλοπούλου Κατερίνα, Κατσαρού Μάιρα, Κλεώπα Λουκία, Κουμπαρούλη Ρένα, Πριαγγέλου Σοφία, Ρουπάκα Νικολέτα-Καλυψώ, Σπάθη Κωνσταντίνα, Τζαβάρα Ειρήνη, Τζιτζικάκη Βάλια, Τσιάμπα Αλκμήνη, Χαριάτη Δέσποινα, Χατζηρόδου Αναστασία.
Το τραγούδι της παράστασης ερμηνεύει η Πηνελόπη Σεργουνιώτη

Λίγα λόγια το έργο...

Ένα έργο βασισμένο στα βιβλία της συγγραφέως Τασίας Χατζή «Πουτάνα» και «Πουτάνα - Δεκατρία χρόνια μετά».
 
Δεκατρείς γυναίκες αφηγούνται τη ζωή τους, τα δύσκολα παιδικά χρόνια τους, την καθημερινότητά τους μέσα στην πορνεία, τους κινδύνους, το κυνηγητό της αστυνομίας, την κατακραυγή της κοινωνίας, τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Μια ανθρώπινη ματιά μέσα από δεκατρείς αληθινές ιστορίες. «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω».

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2554 στις: Ιούνιος 19, 2023, 16:55:16 μμ »
"Ποιος πάει σε κηδεία με τέτοιο καιρό" στο Από Κοινού Θέατρο (Αυλή)

Ευπατριδών 4, Κεραμεικός
Τηλ.: 2114057249



Κείμενο: Βαγγέλης Δουκουτσέλης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Δουργούτης
Σκηνικά: Βαλεντίνο Βαλάσης
Επιλογή μουσικής: Γιώργος Δουργούτης
Παίζουν: Ντιάνα Βασιλείου, Ιάσονας Λαγουτάρης, Τζίνα Ντέγκα, Μάρκος Στεφάνου, Ειρήνη Τζαβάρα και η Βάσω Γουλιελμάκη

Λίγα λόγια το έργο...

Πρόκειται για μια σύγχρονη αστυνομική κωμωδία που ανεβαίνει για πρώτη φορά.

5 γνωστοί μεταξύ τους αλλά φαινομενικά αταίριαστοι πελάτες συναντώνται σε ένα επαρχιακό μπακάλικο. Την ίδια στιγμή με την κακοκαιρία να τους απειλεί με εγκλωβισμό, μια γυναίκα βρίσκεται νεκρή.

Ποιος ήθελε την άτυχη γυναίκα νεκρή;
Με ποιο κίνητρο ο δολοφόνος επέλεξε τον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο για να τη δολοφονήσει;
Ο δολοφόνος βρίσκεται ακόμα ανάμεσα τους;
Είναι όλοι αθώοι ή μήπως όχι;
Ένα μυστήριο, ζητά εξιχνίαση!
Ένας δολοφόνος, ζητά αποκάλυψη!
Ένα κοινό που δεν μπορεί να παραμείνει αμέτοχο!

Μια δολοφονικά, μυστηριώδης, ξεκαρδιστική, διαδραστική κωμωδία όπου όλοι είναι ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2555 στις: Ιούνιος 21, 2023, 15:23:39 μμ »
''Oι Παίxτες'' στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας

Πάνω από την Πλατεία Χαλκηδόνας, Νίκαια
Τηλ.: 2104278289



Συγγραφέας: Ν. Β. Γκόγκολ
Σκηνοθεσία - Μετάφραση - Διασκευή: Γιώργος Κουτλής
Δραματουργική επεξεργασία: Βασίλης Μαγουλιώτης
Σκηνικά: Άρτεμις Φλέσσα
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Χορογραφία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου
Παίζουν: Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας, Γιώργος Μπουκαούρης. Guest star Θανάσης Δήμου

Λίγα λόγια το έργο...

Σ’ ένα απομακρυσμένο πανδοχείο της Ρωσίας, καταφτάνει ένας δεινός χαρτοπαίχτης, απατεώνας, και πλαστογράφος. Στόχος του, να βρει τα επόμενα θύματά του, και να τα «γδάρει». Αλλά δε θα είναι τόσο απλή υπόθεση. Στο ίδιο πανδοχείο διαμένουν δύο εξίσου δεινοί κομπιναδόροι, που γυρεύουν το ίδιο ακριβώς πράγμα με τον πρώτο: ένα λαχταριστό, αθώο και, φυσικά, κεφαλαιούχο θύμα. Οι δύο συναντούν τον ένα και σύντομα ενώνουν τις δυνάμεις τους, οδηγώντας την παράσταση σε ένα πανδαιμόνιο γεμάτο μπλόφες, ρίσκο, ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις κι ανατροπές, καθώς στο παιχνίδι μπαίνουν σιγά-σιγά όλοι οι παράξενοι ένοικοι που τριγυρνούν σ’ αυτό το μικρό και ήσυχο πανδοχείο.

Ζωντανή μουσική, αφηνιασμένοι ρυθμοί και ξέφρενο χιούμορ σε μια παράσταση - οφθαλμαπάτη, μια φαρσοκωμωδία καταστάσεων, για την τέχνη της εξαπάτησης: Παράσταση ή πραγματικότητα, ηθοποιός ή ρόλος, θύτης ή θύμα, αλήθεια ή ψέμα, όλα συγχέονται και τελικά, το μόνο που μένει είναι το παιχνίδι.

Η αδρεναλίνη της κομπίνας, η μαεστρία και η αρρώστια του τζόγου, η κάψα να εξαπατήσεις τους πάντες, αλλά να μην εξαπατηθείς εσύ ο ίδιος και η εμμονή του ανθρώπου για την επικράτηση απέναντι στον οποιονδήποτε «δίπλα», κυριεύουν την πένα του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ κάπου στο 1836, για να γράψει μια δαιμονισμένη μυστήρια κωμωδία, που ακούει στο όνομα «Οι παίχτες».

Ίχαρεφ: «Γιατί, το να ζήσεις τη ζωή σου σαν βλάκας, δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά να ζήσεις με οξυδέρκεια, με Τέχνη, να εξαπατήσεις τους πάντες, αλλά να μην εξαπατηθείς εσύ ο ίδιος, γι’ αυτό, μάλιστα, αξίζει να ζεις!»

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2556 στις: Ιούλιος 07, 2023, 17:55:44 μμ »
''Βότκα Μολότοφ'' στο Αίθριο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος

Πειραιώς 254,Ταύρος
Τηλ.: 2122540300



Κείμενο: Νηλ Σάιμον - Ελένη Ράντου (βασισμένο στα διηγήματα του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ)
Διασκευή: Ελένη Ράντου
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Μαθές
ΠΑΙΖΟΥΝ (Αλφαβητικά): Ιωάννης Απέργης, Παναγιώτα Βιτετζάκη, Κατερίνα Γερονικολού, Βίβιαν Κοντομάρη, Πάνος Σταθακόπουλος, Γιούλη Τσαγκαράκη, Χάρης Χιώτης. Στον ρόλο του Τσέχωφ ο Τάσος Χαλκιάς

Λίγα λόγια για το έργο...

Ο Άντον Τσέχωφ σκιαγραφεί χαρακτήρες τόσο από τα αστικά κέντρα, όσο και από την επαρχία της προεπαναστατικής Ρωσίας, μεγεθύνοντας με γλαφυρό τρόπο, αλλά πάντα με συμπάθεια, τις συνήθειες, τις εμμονές τους, τους φόβους τους, την προσήλωσή τους στα μικροσυμφέροντά τους, την αφέλειά τους, αλλά και την πονηριά τους. Επί σκηνής, παρελαύνουν χαρακτηριστικοί τύποι της εποχής και της κοινωνίας του. Από δασκάλες και νταντάδες, μέχρι παπάδες και οδοντίατροι. Όλοι οι ήρωες παραδίδονται, πανανθρώπινοι και παντοτινοί, στην κρίση όλων μας για το χθες, το σήμερα και το αύριο.

Η Ελένη Ράντου τιτλοφόρησε τη διασκευή της «Βότκα Μολότοφ», κλείνοντας το μάτι στους θεατές για τη θεατρική «έκρηξη» γέλιου και συγκίνησης που ετοιμάζονται να βιώσουν. Το κείμενό της διαθέτει γλωσσική αμεσότητα και χιουμοριστική σπιρτάδα. Οι τσεχοφικοί ήρωες, με όλα τους τα κουσούρια, τα λάθη, τους καημούς και τους πόθους τους, θα μοιραστούν μαζί μας το δάκρυ τους, το μελαγχολικό χαμόγελό τους και το λυτρωτικό γέλιο τους. Σε μια εποχή που ο διαφορετικός χαρακτήρας, η διαφορετική από ιδεολογικά και εθνικά στερεότυπα άποψη, ακόμα και το αντίθετο φύλλο ή η διαφορετική φυλή, όπως και η διαφορετική πολιτική ένταξη, αντιμετωπίζονται με μια ανθρωποφαγική σχεδόν διάθεση, με κηρύγματα μίσους και απαξίωσης, η αγάπη του Τσέχωφ για τον άνθρωπο καθώς και το χιούμορ του, μπορούν να αποδειχθούν καταλυτικά.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2557 στις: Ιούλιος 08, 2023, 05:07:27 πμ »
''Μήδεια του Ευριπίδη'' στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας

Πάνω από την Πλατεία Χαλκηδόνας, Νίκαια
Τηλ.: 2104278289



Συγγραφέας: Ευριπίδης
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Λέα Μαλένη
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Kλαίρ Μπρέισγουελ
Κίνηση: Φρόσω Κορρού
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νίκος Σωτηρόπουλος
 
Διανομή:

ΜΗΔΕΙΑ: Μαρία Κίτσου
ΙΑΣΟΝΑΣ: Φάνης Μουρατίδης
ΤΡΟΦΟΣ: Ελένη Καστάνη
ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ: Θοδωρής Κατσαφάδος
ΑΙΓΕΑΣ: Βαγγέλης Αλεξανδρής
ΚΡΕΟΝΤΑΣ: Λαέρτης Μαλκότσης
ΑΓΓΕΛΟΣ: Αλμπέρτο Φάις
ΧΟΡΟΣ: Αλίκη Αβδελοπούλου, Στέλλα Ράπτη, Έλενα Χατζηαυξέντη, Μυρτώ Παπά Αργυροπούλου, Γωγώ Παπαϊωάννου, Μυρτώ Καστρινάκη Μεϊτάνη

Λίγα λόγια για το έργο...

Θεϊκή καταγωγή, απόγονος του Ήλιου. Ξένη. Προδομένη. Πρόσφυγας. Γυναίκα. Πιστή στην αιώνια τιμή των όρκων. Πέρα από κάθε λογική και νόμο.

Η ΜΗΔΕΙΑ αναδείχτηκε από τον Ευριπίδη σε διαχρονικό σύμβολο της αιώνιας μάχης ανάμεσα στα δύο φύλα. Μια τραγωδία πάθους, ένα εναλλασσόμενο παιχνίδι ισορροπίας μεταξύ ζωής και θανάτου, με άξονα και επίκεντρο τον έρωτα. Μια τραγική ιστορία που έμεινε διαχρονική στους αιώνες.

Ο Ευριπίδης, μάρτυρας της προσφυγιάς, της απώλειας και του πολέμου και διαχρονικός προφήτης της αλήθειας, γράφει για τις καταστρεπτικές συνέπειες του ανεξέλεγκτου πάθους στον άνθρωπο, της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού.

Η αρχετυπική πάλη μεταξύ αρσενικού και θηλυκού και η σύγκρουση ανάμεσα στην αρχέγονη πίστη των όρκων και τον στείρο ορθολογισμό, αναδεικνύει την εικόνα μιας κοινωνίας με συγκεκριμένο υλιστικό προσανατολισμό. Μια αναγωγή στην Αθήνα της εποχής και στην επεκτατική πολιτική παντός καιρού, που σκοτώνει τα παιδιά της στο βωμό της δύναμης, της εξουσίας και του κέρδους.

Υπόθεση:

Ο Ιάσονας αποφασίζει να εγκαταλείψει τη Μήδεια, για να παντρευτεί τη Γλαύκη, κόρη του βασιλιά της Κορίνθου, Κρέοντα, διεκδικώντας μερίδιο στην εξουσία. Ο Κρέοντας αποφασίζει να εξορίσει τη Μήδεια και τα παιδιά από την πόλη, με τη συναίνεση του πατέρα τους. Μετά την προδοσία του Ιάσονα και την καταπάτηση των όρκων, η Μήδεια, αποφασίζει να τον εκδικηθεί, εμπλέκοντας και τα παιδιά στα σχέδιά της για εκδίκηση, στέλνοντάς τα να προσφέρουν θανάσιμα δώρα στη νέα βασιλική σύζυγο του πατέρα τους: χρυσό πέπλο και χρυσό στεφάνι. Εκείνη τα φοράει και πεθαίνει. Όπως πεθαίνει κι ο Κρέοντας, μόλις την παίρνει στην αγκαλιά του. Η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της, επιβιβάζεται σε άρμα-δώρο του Ήλιου που το οδηγούν φτερωτοί δράκοντες και καταφεύγει στην Αθήνα.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιούλιος 08, 2023, 05:22:26 πμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2558 στις: Ιούλιος 12, 2023, 04:44:58 πμ »
"Διακοπές στο Porto Salta" στο Από Κοινού Θέατρο (Αυλή)

Ευπατριδών 4, Κεραμεικός
Τηλ.: 2114057249



Κείμενα: Άγγελος Πυριόχος
Σκηνοθεσία: Ελένη Γερασιμίδου
Μουσική σύνθεση τραγουδιού παράστασης: Φίλιππος Παχνιστής (σε στίχους του Άγγελου Πυριόχου)
Σκηνικά - Κοστούμια: Από Κοινού Θέατρο
Χορογραφίες: Από Κοινού Θέατρο
Φωτισμοί: Γιώργος Ζιώγαλας
Παίζουν: Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνης Ξένος, Αγγελική Ξένου, Βάλια Τζιτζικάκη
Μουσικός (επί σκηνής πιάνο): Μαρίνα Ρούσσου

Λίγα λόγια για το έργο...

H επιθεώρηση «Διακοπές στο Porto Salta» έχει τη δομή της παλιάς επιθεώρησης αλλά είναι κάπως σαν new entry από την πίσω πόρτα. Έχει ζωντανή μουσική αλλά δεν έχει μπαλέτο. Ο θίασος είναι από μόνος του τα Loli Bergere αλλά λίγο πιο λωλοί. Έχει σκηνικά τεραστίων διαστάσεων αλλά δυστυχώς δε χώρεσαν στη σκηνή και τα έδωσαν σε άλλους πτωχούς θιάσους. Η υπόθεση αυτής της επιθεώρησης είναι μια σκοτεινή υπόθεση. Τόσο σκοτεινή που ούτε τα κανάλια, ούτε η αντιτρομοκρατική, ούτε καν ο πρωθυπουργός που δε θα ξέρουμε ακόμα ποιος εξελέγη... την αντελήφθησαν. Επίσης πού είναι αυτό το εξωτικό Porto Salta; Είναι νησί; Είναι ευχή; Και γιατί πήγαν εκεί διακοπές; Πήγαν αυθορμήτως ή μήπως έπιασε η ευχή άλλων; Είναι λίγο θρίλερ. Κάτι σαν το Ακρωτήρι του Φόβου αλλά στο Από Κοινού Θέατρο δεν παίζει ο Ντε Νίρο.

Τρία κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά ονειρεύονται μποστάνια στα μπαλκόνια αλλά απαγορεύονται. Και τα κρύα τα νερά πάνε σε ιδιώτες οπότε θα τους δίνουν water pass. Είναι συντετριμμένοι από τον θάνατο ενός τέως και θυμούνται τα βιβλιάρια προικός της Φρειδερίκης -ήταν όπως είναι το καλάθι της νοικοκυράς σήμερα. Τα δύο από τα τρία, σαν τα κρύα τα νερά, θέλουν να πάνε στη Μύκονο για δουλειά αλλά είναι πανάκριβη η δουλεία στα νησιά πλέον. Η μία εκ των δύο είναι δασκάλα και αναγκάζεται να κάνει μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού στη γενιά του τικ τοκ. Μια βέρα Αθηναία θυμάται τα παιδικά της χρόνια, τα σινεμά και τα θέατρα, περπατά στο σκοτεινό κέντρο και μονολογεί. Είναι πόλη η Αθήνα ή μήπως ξενοδοχείο. Και θα επιβιώνει πλέον ένας Έλληνας στο Athens Hotel. Μήπως πρέπει να μπει σε συμμορία; Να γίνει εκβιαστής; Να γίνει πολιτικός; Όλοι αυτοί εξορίζονται στο εξωτικό νησί Porto Salta για να μάθουν να φέρονται αλλά... πίσω έχει η κάλπη την ουρά.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30968
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2559 στις: Ιούλιος 13, 2023, 16:11:10 μμ »
''Τσίου... Η παράσταση'' στο Βοτανικό

Ιερά Οδός 72 & Σπ. Πάτση, Βοτανικός
Τηλ.: 2103473835



Κείμενο - Σκηνοθεσία: Μάκης Παπαδημητράτος
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Μελίνα Αρβανιτάκη
Με την πρωτότυπη μουσική της ταινίας: Κωνσταντίνος Βήτα, The Savage Mambas, Dr Vodkatini
Επιμέλεια κοστουμιών: Λίνα Σταυροπούλου
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Διανομή ρόλων:
Αλέξανδρος Παρίσης (Τσίου)
Μάκης Παπαδημητράτος (Νώντας)
Αναστάσης Κολοβός (Γιάννης)
Τραϊάνα Ανανία (Τζένη)
Αντώνης Τσιοτσιόπουλος (Στέλιος & Δίπλας)
Στάθης Σταμουλακάτος (Τζάνκι και πελάτης)
Καλλιόπη Τζερμάνη ( Στέλλα)
Δημήτρης Καπετανάκος (Τάκος)
Στράτος Σωπύλης (Άγγελος & Μάριος Gamer 2)
Δάφνη Λιανάκη (Αγνή)
Γιάννης Μητάς (Μπιλ)
Νικήτας Παπαδόπουλος (Νικήτας)
Κώστας Φυτίλης (Σταύρος)
Στέλιος Δημόπουλος (Δημήτρης Gamer 1)
Θάνος Αλεξίου (Μίλτος Μπαφάκιας & Λάκης)
Πέτρος Γιωρκάτζης (Κούκι)
Fuerza Negra (Μαξ & Σκακιστής)
Ρεγγίνα Μανδηλάρη (Φίλη της Παμ)
Μυρτώ Πετροχείλου (Χαρά)
Αιμιλία Σιαφαρίκα (Όλγα)
Φωτεινή Καρδάκου (Παμ)

Λίγα λόγια για το έργο...

Ο θρυλικός «Τσίου…», το απόλυτο underground σύμβολο του ελληνικού σινεμά, επιστρέφει φέτος το καλοκαίρι, 18 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή, αυτή τη φορά με τη μορφή θεατρικής παράστασης. Η πολυβραβευμένη ταινία-μύθος, με το χαμηλότερο μπάτζετ στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και τις ατάκες που έγιναν viral πριν ακόμα γεννηθεί ο όρος, που διαδόθηκε και λατρεύτηκε μέσα από την πειρατεία και την παράνομη διακίνηση και που ακόμα ψάχνουμε ποιος τη διέρρευσε πρώτος στο διαδίκτυο πριν την επίσημη προβολή της και έφτασε να ξεπεράσει τα 1.000.000 views το 2005 στο google videos (όταν 4 στους 5 δεν είχαν καν ίντερνετ!), ετοιμάζεται για ένα θρυλικό -θεατρικό- comeback. Με την υπογραφή του ίδιου σκηνοθέτη και της ίδιας ομάδας ηθοποιών της ταινίας. Μια παράσταση-εμπειρία. Ένα μεγάλο reunion πάρτι. «Και γαμώ τα πάρτι σου λέω ρε. Όλος ο κόσμος που δε θα 'ναι στα νησιά, εκεί θα είναι μαζεμένος».

«Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα μένουνε μόνο οι μπατίρηδες και όσοι δεν έχουν κόσμο για να πάνε έξω. Εκείνος ο Δεκαπενταύγουστος ήταν πολύ δύσκολος. Φράγκα δεν υπήρχανε, δηλαδή ίσα - ίσα το πιώμα μου... Εκείνη τη μέρα θυμάμαι, όλος ο κόσμος που είχε μείνει στην Αθήνα ήταν πολύ τρελαμένος...».

Κάπως έτσι ξεκινάει η αφήγηση του Τσίου για εκείνο το καλοκαίρι που, μόνος στην Αθήνα, προσπάθησε να βρει τη δόση του και μαζί με αυτήν βρήκε και έναν ολόκληρο κόσμο από γνωστούς και άγνωστους της διπλανής πόρτας, σε μια διαρκή αναζήτηση ταυτότητας που έμελλε να μείνει στην ιστορία.

Ο Τσίου αποτέλεσε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Μάκη Παπαδημητράτου και προβλήθηκε για πρώτη φορά την Πέμπτη 09 Μαρτίου 2005 στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος». Λίγο αργότερα την ίδια χρονιά θα αποσπάσει στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το βραβείο FIPRESCI της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου και τα βραβεία καλύτερου σεναρίου και πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στα κρατικά βραβεία ποιότητας. Έκτοτε ταξίδεψε σε σημαντικά Φεστιβάλ ανά την υφήλιο, όπως στο Σαν Φρανσίσκο, το Παρίσι, το Λουξεμβούργο, το Σικάγο και την Ισπανία, αποσπώντας αξιοζήλευτες κριτικές.

Είναι η πιο διάσημη ανεξάρτητη ταινία που έχει γνωρίσει το ελληνικό σινεμά. Ένα αυθεντικό cult κινηματογραφικό αριστούργημα που σημάδεψε τη δεκαετία του 2000 και μια ολόκληρη γενιά, με ατάκες που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, επιχειρώντας με απροσχημάτιστο χιούμορ και κινηματογραφική απλότητα μια πρωτοφανή ανατομία του περιθωρίου. Ενός περιθωρίου που δε μοιάζει τελικά και τόσο περιθωριακό.

18 χρόνια μετά και κουβαλώντας όλον αυτόν τον μύθο, ο Τσίου επιστρέφει το καλοκαίρι του 2023, αυτή τη φορά σε θεατρική μορφή. Η παράσταση «Τσίου…» αποτελεί εξίσου ένα μοναδικό καλλιτεχνικό εγχείρημα. Δεν πρόκειται απλώς για ένα ακόμα ανέβασμα μιας ταινίας στη σκηνή. Είναι η συνάντηση του ίδιου σκηνοθέτη και των ίδιων ηθοποιών με τη ζωντανή πρόκληση να αναμετρηθούν και να αντιμετωπίσουν, ύστερα από δύο δεκαετίες και κάτω από μια νέα συνθήκη, την ίδια τους την ιστορία.

Για το φαινόμενο «Τσίου…» έγραψαν:

«Το έχουν δει πια δεκάδες χιλιάδες κόσμου στο youtube και θεωρείται το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Μάκη Παπαδημητράτου κλασικό, ακριβώς γιατί κουβαλάει αλώβητη μία πανκ ούγια, όχι όμως από άποψη, αλλά από ανάγκη (το μηδαμινό budget). Ως γνωστόν, αυτό είναι και το πιο αυθεντικό πανκ απ’ όλα». | Θεοδόσης Μίχος για την Popaganda (31 Ιουλίου 2014)

«Για όσους έχουν δει τον Τσίου, ο Μάκης Παπαδημητράτος είναι ο άνθρωπος που έδωσε νόημα στη φράση ‘Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα’. Δημιούργησε αυτό το low budget classic που άφησε εποχή». | Άννα Νίνη για το VICE (15 Αυγούστου 2016)

«Γυρισμένο στην άδεια Αθήνα το 2005, το «Τσίου» του Μάκη Παπαδημητράτου κρατάει ακόμη τη σιωπή μιας πόλης που κάθε στα μισά του Αυγούστου προσπαθεί να βρει τον εαυτό της. Παραμένει φρέσκο, αστείο, μελαγχολικό και σοφό». | Flix Team για το Flix (14 Αυγούστου 2018)

«Η ταινία που αποθέωσε τους αθέατους αυτής της πόλης, την πιο αθέατη ημέρα του χρόνου. Και που πλέον αποτελεί μία κλασική ταινία -γενικά για τον ελληνικό κινηματογράφο, και όχι μόνο για όποιον ψάχνει τι να δει σήμερα. (Αν και ποιος μπορεί να αδικήσει όποιον την ξαναδεί σήμερα;)». | Κώστας Μανιάτης για το OneMan (15 Αυγούστου 2020)
« Τελευταία τροποποίηση: Ιούλιος 18, 2023, 19:49:32 μμ by dk »