Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες

[dk]

''Ορφανά'' στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια

Ιπποκράτους 7, Κέντρο
Τηλ.: 2103600832



Συγγραφέας: Dennis Kelly
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική-Sound Design: Διαμαντής Αδαμαντίδης (Inner D)
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Στεργίου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Μάρκελλος

Λίγα λόγια το έργο...

“Εσύ, μέχρι πού θα έφτανες για να προστατεύσεις την οικογένειά σου;”

Με αφορμή τα “Ορφανά” (Herald Angel Award στο Edinburgh Fringe Festival) του Dennis Kelly, ανεβαίνει στη σκηνή με τους συνεργάτες του Ελένη Στεργίου (Υποψήφια για το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2020) και Χρήστο Παπαδόπουλο, σε μια παράσταση υψηλών εσωτερικών εντάσεων, η οποία παίζει στο όριο ανάμεσα στον νατουραλισμό και το παράλογο. Το στυλιζαρισμένο, λεπτών αποχρώσεων, ύφος της προεκτείνει τις συγκρούσεις των χαρακτήρων του έργου, φέρνοντας στην επιφάνεια και σε πρώτο πλάνο μια δεύτερη, υπαινισσόμενη σύγκρουση, αυτήν ανάμεσα στην ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να κατασκευάζει μια ευπρεπή, καθαρή κοινωνική εικόνα-ταυτότητα και στην αδυναμία του να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί την άβυσσο και την σκοτεινιά των ενστίκτων του.

Σε μια υποβαθμισμένη και με υψηλό δείκτη εγκληματικότητας γειτονιά του Λονδίνου, η Έλεν και ο Ντάννυ ετοιμάζονται να δειπνήσουν στο διαμέρισμά τους γιορτάζοντας την είδηση ότι η Έλεν είναι έγκυος για δεύτερη φορά. Η απροσδόκητη εμφάνιση του αδελφού της Έλεν, Λίαμ, με ρούχα βουτηγμένα στο αίμα, θα ανατρέψει τις, όποιες, προσδοκίες για μια ειρηνική βραδιά. Την αρχική ανησυχία για την σωματική ακεραιότητα του Λίαμ θα διαδεχτούν η αγωνία να προστατευτεί η οικογένεια με κάθε κόστος και στη συνέχεια ο αποτροπιασμός, αφού ένα περιστατικό ακραίας, κατά τα φαινόμενα, ρατσιστικής βίας το οποίο έλαβε χώρα λίγα μέτρα μακρύτερα από το διαμέρισμα, θα εντείνει το αίσθημα της ανασφάλειας και θα ξυπνήσει μια σειρά συγκρούσεων στους κόλπους μιας κατά τα άλλα φιλήσυχης οικογένειας. Με το πέρας της βραδιάς κανένα πρόσωπο δεν θα είναι “ο εαυτός που μπορούσε να αναγνωρίσει”, καμία σχέση δεν θα έχει μείνει αδιατάρακτη. Ματαιώσεις, απωθημένα και μυστικά χρόνων θα έρθουν στην επιφάνεια, πράξεις ανομολόγητες αλλά και αποφασιστικές αρνήσεις θα έχουν τραγικές επιπτώσεις στις ζωές όλων. Επιβεβαιώνοντας, με αυτό τον τρόπο, την πολυδιάστατη φύση της βίας, η οποία -περισσότερο από ποτέ στη σύγχρονη, πολιτισμένη κοινωνία μας- δεν είναι μόνο σωματική, αλλά μπορεί να κρύβεται πίσω από λέξεις και καλές προθέσεις τόσο  στην ιδιωτική, όσο στη δημόσια σφαίρα.

Ο συγγραφέας -με πυκνό και κρυπτικό λόγο, με πλοκή γεμάτη σασπένς και ανατροπές, με υποδόριο χιούμορ- ασκεί εύστοχη κοινωνική κριτική, δομώντας ολοκληρωμένους χαρακτήρες, οι σχέσεις και οι πράξεις των οποίων θέτουν στο μικροσκόπιο έννοιες και ιδέες που απασχολούν κάθε ενεργό πολίτη του σήμερα. Και που αμφισβητούνται, επεναξετάζονται ή αναθεωρούνται στο δημόσιο διάλογο μιας εποχής που “τρέχει”, μεταβάλλεται, αναιρεί και (αυτό)αναιρείται: Συνείδηση, ηθική, ιδεολογία, αγάπη, ασφάλεια, προστασία, οικογενειακοί δεσμοί και κοινωνική ευθύνη είναι μόνο κάποιες από τις έννοιες που συνθέτουν το πολυδιάστατο δραματουργικό πλέγμα ενός από τα σύγχρονα αριστουργήματα της ευρωπαϊκής δραματουργίας.

[dk]

''Απόγνωση'' στο Θέατρο Αλκμήνη (Intermedia σκηνή)

Αλκμήνης 12, Πετράλωνα
Τηλ.: 2103428650



Συγγραφή κειμένων - Σκηνοθεσία: Περικλής Μοσχολιδάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Θεατρική Ομάδα Ρέκτις
Μουσική επιμέλεια: Περικλής Μοσχολιδάκης
Φωτισμοί: Άκης Σαμώλης
Ηχητικά/Dj: Σωτήρης Σωτηρόπουλος
Κατασκευή κοστουμιών: Liubovi Accibas
Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Φωτεινή Βακάκη, Ιωάννα Νικολάου, Κατερίνα Στρατή, Χριστίνα Αναστασιάδου
Φωνή: Περικλής Μοσχολιδάκης

Λίγα λόγια το έργο...

Ένα έργο για τη Βία, τη Γυναικοκτονία, την Εκδίκηση και την Απόγνωση του Έρωτα, σε σύγχρονα κείμενα.

Στην εποχή μας η θεματολογία της παράστασης αποκτά μια δραματική επικαιρότητα, καθώς, όλο και πιο συχνά έρχονται στη δημοσιότητα ειδήσεις που μας συγκλονίζουν με την έκταση και με τη βιαιότητα τους, έχοντας, σχεδόν ως αποκλειστικό τους θύμα τις γυναίκες.                                                                             

Οι 4 γυναίκες που απαρτίζουν την Θεατρική Ομάδα Ρέκτις και ο Συγγραφέας και Σκηνοθέτης της παράστασης, αποφάσισαν η εναρκτήρια παράσταση της ομάδας, να είναι αφιερωμένη σ'αυτά τα συγκλονιστικά θέματα που εξοργίζουν τις καρδιές και τις συνειδήσεις όλων μας, να μελετήσουν, να στοχαστούν, να πειραματιστούν, να προκαλέσουν, να κινητοποιήσουν, να ευαισθητοποιήσουν, να πάρουν θέση, να ακουστούν δυνατά.
 
Πέντε μονόλογοι εμπνευσμένοι από την αποτρόπαια, σκληρή καθημερινότητα της βίας και της γυναικοκτονίας, τους οποίους έγραψα στηριγμένος στο ύφος του Ποιητικού Ρεαλισμού.

[dk]

''Μπαμπάδες με ρούμι" στο Θέατρο Αλίκη

Αμερικής 4, Κέντρο
Τηλ.: 2103210021



Κείμενο - Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας
Σκηνικά: Μανώλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Πρωταγωνιστούν: Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Κώστας Κόκλας, Μαρία Λεκάκη, Σοφία Βογιατζάκη, Τζόυς Ευείδη

Λίγα λόγια το έργο...

Πρόκειται για μία αιχμηρή σάτιρα που διακωμωδεί την ελληνική κοινωνία. Μία κοινωνία που ακόμη και σήμερα συνεχίζει να είναι δυστυχώς μεγαλύτερη από τον εαυτό της, «πιο μικρή» στη συμπεριφορά της, άπληστη, ρατσιστική, προσβλητική σε όλες τις εκδηλώσεις της.

Φυσικά έχουν μεσολαβήσει πολλά από το 1996. Μία νέα χιλιετία ξημέρωσε και μία νέα πραγματικότητα εγκαταστάθηκε ανάμεσά μας. Ανατροπές, ματαιώσεις σχεδίων, αμέτρητα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επαναπροσδιορισμοί ζωής και πολλή αταξία. Η αλλαγή ταξικής ταυτότητας που πολύς κόσμος επιδίωξε άρχισε να επιφέρει ζημίες αντί για κέρδη. Σπίτια «έκλεισαν», αλυσίδες μαγαζιών έπνιξαν τους ιδιοκτήτες τους. Οι ανύπαρκτες αρχές παρέμειναν όμως το ίδιο σταθερές και ίσως και πιο εγκληματικές. Δεν ακούγεται συχνά ο όρος «κρίση συνείδησης». Εμεινε σκέτη η «κρίση».

Κι έτσι η ιστορία των 5 ανάπηρων, ανόητων, κακόμοιρων και απελπισμένων καθαρμάτων της ιστορίας κατάφερε να εισχωρήσει σε μία μπανάλ καθημερινότητα. Η Ρόη, η Βέσκα, ο Παναγιώτης, η Τζένη, ο Χρήστος και η κυρία Βάσω είναι πρόσωπα που ανήκουν στη σφαίρα του ρεαλισμού, αφού πήδηξαν έξω από τις σελίδες του έργου. Κινούμενα εγκλήματα που συναντάμε και χαιρετάμε καθημερινά, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Και τι κάνουν αυτά τα ανόητα καθάρματα στο Θέατρο Αλίκη;

Σερβίρουν «Μπαμπάδες με ρούμι» και δηλητήριο και όποιον πάρει ο χάρος. Τα τέσσερα εκατομμύρια που είχε κερδίσει στο τζόκερ ο μπαμπάς που πλέον έχει φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, αναζητούν τον κληρονόμο τους. Δύο γιοι, δύο νύφες, μία γειτόνισσα φωτεινός παντογνώστης και μία εφιαλτική νοσοκόμα μιλάνε, μαλώνουν, δολοπλοκούν και κοιμούνται ήσυχοι υφαίνοντας ένα γλυκό σχέδιο αλληλοεξόντωσης. Ποιος θα ξεμείνει ζωντανός να πάρει την περιουσία; Μένει να αποδειχθεί.

[dk]

''Θερισμός'' στο Θέατρο 104

Ευμολπιδών 41, Γκάζι
Τηλ.: 2103455020



Συγγραφέας: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Γρηγόρης Καραντινάκης
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Κινησιολογία: Γιάννα Μελλά
Φωτισμοί: Χρήστος Τσαμπάς
Hθοποιοί: Βίβιαν Κοντομάρη, Γιάννης Σιαμσιάρης, Έλενα Μαρσίδου, Κωνσταντίνος Πασσάς, Ηρώ Κισσανδράκη

Λίγα λόγια το έργο...

Ένας θερισμός κατάπτωσης του δυτικού πολιτισμού της υπερ-αφθονίας.
Ένας θερισμός μιας δήθεν κοσμοπολίτικης ζωής.
Ένας θερισμός της αυτάρκειας σε θλιβερή ακινησία.
Εν τέλει, μια συγκομιδή αδιεξόδων, πλαδαρότητας, κυνισμού.

Δύο ζευγάρια που έχουν από ένα παιδί και μια εργένισσα σε κατάσταση κρίσης.
Τους ενώνει ένα life style απόλαυσης εν μέσω του κενού τους εαυτού.
Έχοντας αντιθετικές κουλτούρες, διαφορετικές θρησκείες και εναλλακτικές αξίες, παραθερίζουν στην άκρη του κόσμου, στο μαγευτικό Ακαπούλκο, απολαμβάνοντας τα ατελείωτα ποτά τους στην πισίνα ενός υπερ-πολυτελούς ξενοδοχείου... «57 αστέρων» όπως διαφημίζονται τα ευαγή αυτά «μαυσωλεία» της μπλαζέ ζωής.

Χαλαρώνοντας βαριεστημένα, ο Ρουμί και η Ζουζού, ο Ασσούρ και η Λίκρα και η Μπόνα είναι σαν να βουλιάζουν στην κυνική ανία τους με τη ψευδαίσθηση ότι γίνονται κοινωνοί του επίγειου Παραδείσου τους, ενώ κατ’ ουσίαν εγκαταβιούν στην προσωπική τους Κόλαση.

Όμως τα συνεχή, εκνευριστικά και επιθετικά τηλεφωνήματα από τα παιδιά τους…
και τον εραστή… τους φέρνουν σε επαφή με τις αλλόκοτες καταστάσεις που οι ίδιοι έσπειραν, θερίζοντας τώρα τους τοξικούς καρπούς.

Κάθε τηλεφώνημα, συνιστά και μια διατάραξη, έτσι που να εκπηγάζει ένας πίδακας, σπάζοντας την πλαδαρότητα της επίπλαστης νιρβάνα:

Εν μέσω αυτής της τρομοκρατίας των κινητών, ο αόρατος νεαρός μεξικανός μουσικός του ξενοδοχείου ως Άγγελος Θανάτου παίζει τις μελωδίες του, δίνοντας με τις νότες του μια προσωρινή λύτρωση στους εκφραστές του Πουθενά.

Η απόλαυση των εξωτικών ποτών, η ηλιοθεραπεία δέρματος και ψυχής, οι φιλοσοφικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, συνθέτουν μια μαύρη κατάσταση – υμνωδία στο ανικανοποίητο, με μότο «η ζωή δεν με αφήνει να ζήσω…».

Άρα το Τέλος φαντάζει ως ποθητή Αρχή μέσα στη λευκότητα της ακινησίας.

Ένας θερισμός στην ίδια την ύπαρξη.
Ένας θερισμός δρεπανηφόρος.
Ένας θερισμός - συγκομιδή του Τίποτα που επιδιώκει το Όλα. Και αντιστρόφως…

[dk]

«Υπόθεση Μακρόπουλος» στο Θέατρο ΕΛΕΡ

Φρυνίχου 10, Αθήνα
Τηλ.: 2117353928



Κείμενο: ΚΑΡΕΛ ΤΣΑΠΕΚ (Karel Čapek)
Μετάφραση: ΣΟΝΙΑ ΝΤΟΡΝΙΑΚΟΒΑ-ΣΤΑΜΟΥ (SoňaDorňáková-Stamu)-ΚΕΡΑΣΙΑ ΣΑΜΑΡΑ
Σκηνοθεσία: ΚΕΡΑΣΙΑ ΣΑΜΑΡΑ
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: ΤΑΚΗΣ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ
Σκηνικά-Κοστούμια: ΤΟΝΙΑ ΑΒΔΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Ιστορική προσέγγιση: ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ
Στίχοι τραγουδιών : ΚΕΡΑΣΙΑ ΣΑΜΑΡΑ
Χορογραφική επιμέλεια: GOVA ROSA MARIA
Φωτισμοί: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΟΥΝΤΡΙΧΑΣ
Ηθοποιοί: Κώστας Αρζόγλου, Ρήγας Αξελλός, Κερασία Σαμαρά, Περικλής Λιανός, Δημήτρης Καραβιώτης, Ευθύμης Χρήστου, Αλίκη Αβδελοπούλου, Τζώρτζης Παπαδόπουλος, Ξένια Παυλοπούλου και ο μικρός Αλέξης Ρηγόπουλος.

Λίγα λόγια το έργο...

Η ΥΠΟΘΕΣΗ «ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ» είναι μια μαύρη κωμωδία μαγικού ρεαλισμού. Αποτελεί μια συναρπαστική, μεταφυσική αλληγορία, για την φθορά και την πτώση της εξουσίας και μιλά έμμεσα για τον κίνδυνο της φασιστικής ιδεολογίας, για την ανθρώπινη παρέμβαση στην ισορροπία της Φύσης, για την αγωνία του ανθρώπου μπροστά στο μυστήριο του θανάτου. «Πόσο φυσικό είναι να επιβάλλεσαι;», «Τι νόημα έχει να επιβιώνεις, αν δεν ζεις;», «Η φύση εκδικείται;» είναι κάποια από τα ζωτικά ερωτήματα που θέτει.

Η Εμίλια Μάρτυ, μία μυστηριώδης, σαρωτική και απαξιωτική λυρική τραγουδίστρια επισκέπτεται ένα δικηγορικό γραφείο στην Πράγα και βοηθά στη δικαίωση των κληρονόμων μιας παμπάλαιης διαθήκης. Καθώς εμπλέκεται όλο και περισσότερο στην διαλεύκανση της 100ετούς δικαστικής υπόθεσης «ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ», αποκαλύπτεται η πολλαπλή ταυτότητά της: έχει ζήσει σε διάφορες χώρες του κόσμου, με διαφορετικά ονόματα, αλλά διατηρώντας πάντοτε τα ίδια αρχικά: Ε. Μ. Σέρνει πίσω της μια ζοφερή, απίστευτη αλήθεια, που θέτει κρίσιμο δίλημμα στους ανθρώπους που την περιβάλλουν...

[dk]

"Το πάρτυ" στο Θέατρο Άνεσις

Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι
Τηλ.: 2107488881-82



Συγγραφέας: Σάλι Πότερ (Sally Potter)
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Ιωάννα Καλαβρού
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Ηθοποιοί: Δημήτρης Γεωργαλάς, Ξανθή Γεωργίου, Δημήτρης Καραμπέτσης, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Αρετή Πασχάλη, Θεοδώρα Σιάρκου, Νικορέστης Χανιωτάκης

Λίγα λόγια το έργο...

Το “Party” αρχικά έγινε ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία το 2017 σε σενάριο και σκηνοθεσία της Sally Potter με πρωταγωνιστές τους Κρίστιν Σκοτ Τόμας, Κίλιαν Μέρφι, Τίμοθι Σπολ, Τσέρι Τζόουνς, Εμιλι Μόρτιμερ, Πατρίτσια Κλάρκσον και Μπρούνο Γκαντς. Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Στο φεστιβάλ του Βερολίνου κέρδισε το Guild Film Prize, ενώ ήταν υποψήφια και για την Χρυσή Άρκτο. Στην θεατρική σκηνή, οι θεατές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια ιστορία, η οποία εξελίσσεται ταυτόχρονα σε όλους τους χώρους ενός σπιτιού σε ρεαλιστικό χρόνο, χωρίς «άλματα» στο παρελθόν ή στο μέλλον. Συγκεκριμένα, όλη η δράση διαδραματίζεται στο σπίτι της Τζάνετ, η οποία μόλις διορίστηκε Σκιώδης Υπουργός Υγείας από το Κόμμα της Αντιπολίτευσης και το… γιορτάζει!

Πώς σχετίζεται άραγε η επαγγελματική ευτυχία με την προσωπική; Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου “The Party” σημαίνει τόσο «γιορτή», όσο και «πολιτική παράταξη». Η πρώτη έννοια συνδέεται με την προσωπική ευδαιμονία, ενώ η δεύτερη έχει να κάνει με την επαγγελματική σταδιοδρομία της ηρωίδας. Κι όμως την ίδια μέρα που η καριέρα της εκτινάσσεται στα ύψη, η προσωπική της ευημερία γίνεται κομμάτια, όταν ο σύζυγός της ανακοινώνει στην παρέα ότι είναι βαριά άρρωστος και ότι θα την εγκαταλείψει για μια πολύ νεότερη γυναίκα.

Η Τζάνετ, πολιτικός της αντιπολίτευσης, έχει μόλις διοριστεί Σκιώδης Υπουργός Υγείας και διοργανώνει στο σπίτι της ένα πάρτυ. Στην συνάθροιση παρευρίσκονται ο σύζυγός της Μπιλ, η κολλητή της φίλη Έιπριλ με τον ιδιόρρυθμο Γερμανό σύντροφό της Γκότφριντ, η καθηγήτρια Μάρθα με την σύντροφό της Τζίνι και ο τραπεζίτης Τομ. Όλα κυλάνε όμορφα κι ωραία, μέχρι την στιγμή που ο Μπιλ ανακοινώνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και ότι θα πεθάνει σύντομα. Το τελειωτικό χτύπημα, όμως, έρχεται όταν πληροφορεί την Τζάνετ ότι θέλει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με μία άλλη, πολύ νεότερη γυναίκα.

[dk]

''Χασάπης'' στο Θέατρο Αλκμήνη (Intermedia σκηνή)

Αλκμήνης 12, Πετράλωνα
Τηλ.: 2103428650



Συγγραφέας: Νικολά Μπιγιόν
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Νίκος Σκουλάς
Μουσική (πρωτότυπη σύνθεση): Ανδρέας Γαλανόπουλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Θάλεια Ξενάκη
Ηθοποιοί: Λουκάς Κούτρας, Οδύσσεια Μπουγά, Νίκος Σκουλάς, Ορέστης Τουλιάτος

Λίγα λόγια το έργο...

«Τραύμα, πόνος, μίσος, ενοχή, τιμωρία, ντροπή, συγχώρεση, εξιλέωση και δικαιοσύνη, είναι όλα συνυφασμένα σε μια πραγματικότητα, όπου η γραμμή μεταξύ δράστη και θύματος είναι συχνά θολή. Η μεγαλύτερη ζημιά που προκαλείται σε ένα θύμα είναι, πως όταν μολυνθεί με το μίσος, μεταμορφώνεται στην αντανάκλαση της εικόνας του θύτη του. Με αυτόν τον τρόπο, ο κύκλος της βίας διαιωνίζεται, συχνά με αυξημένη σκληρότητα και τρέλα.»

Λουΐς Άρμπορ*

*Από την εισαγωγή του έργου, που έγραψε η Λουΐς Άρμπορ (Louise Arbor), πρώην μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Καναδά και πρώην Γενικός Εισαγγελέας των Διεθνών Ποινικών Δικαστηρίων για την πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Ρουάντα.

Σε ένα αστυνομικό τμήμα του Τορόντο στον Καναδά, ένας επιθεωρητής, ένας δικηγόρος πνευματικών δικαιωμάτων και μία διερμηνέας, αναζητούν την ταυτότητα ενός ταλαιπωρημένου -σαν άστεγος στην εμφάνιση- 65άρη άντρα, που κάποιοι τον παράτησαν, ντυμένο με στρατιωτική στολή, ένα σκούφο του Άη Βασίλη στο κεφάλι και ένα γάντζο του χασάπη στο λαιμό. Η εξέλιξη και οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, το βράδυ της Παραμονής Χριστουγέννων με απροσδόκητο αποτέλεσμα.

Το έργο ασχολείται με τα εγκλήματα πολέμου σε εμφύλια διαμάχη, την κακοποίηση και τις ακρότητες που προκύπτουν αναπόφευκτα, καθώς και το αίσθημα της εκδίκησης που εγκλωβίζει τα εκάστοτε θύματα σε έναν ατέλειωτο κύκλο αυτοδικίας και αίματος.

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται ακόμα, με αδελφούς λαούς να μάχονται αναμεταξύ τους και με ακρότητες που συμβαίνουν αυτή την στιγμή και δεν πρόκειται πραγματικά να μάθουμε ποτέ, το έργο παρουσιάζει τον ψυχισμό του θύματος και τη δίψα του για εκδίκηση με τρόπο σκληρό και ρεαλιστικό, χωρίς ρομαντισμό και ευκολίες.

Έργο σκληρό, τολμηρό και κυνικό, θέτει καίρια ερωτήματα σε όλους τους παραπάνω τομείς.

[dk]

«Ο Μισάνθρωπος ή ''ο πικρόχολος ερωτευμένος''» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου, Πειραιάς
Τηλ.: 2104143310-20



Κείμενο: Μολιέρος
Μετάφραση: Λουΐζα Μητσάκου
Σκηνοθεσία: Πέτερ Στάιν (Peter Stein)
Σκηνικά: Ferdinand Woegerbauer
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Κοστούμια*: Anna Maria Heinreich
Περούκες*: Κωνσταντίνος Σαββάκης
Ερμηνεύουν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Γιωργής Τσαμπουράκης, Παρασκευή Δουρουκλάκη, Γιώργος Γλάστρας, Γιώργος Ψυχογιός, Δημήτρης Ντάσκας, Νάνσυ Μπούκλη, Αχιλλέας Σκεύης, Θεοδόσης Τανής, Νικόλας Μυλωνόπουλος, Βαγγέλης Δαούσης, Γιώργος Τριανταφύλλου, Όλια Λαζαρίδου

*Τα κοστούμια της παράστασης κατασκευάστηκαν στο Παρίσι, από το “Atelier Caraco Anezou” και είναι τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν στη γαλλική παραγωγή.
*Τα παπούτσια της παράστασης κατασκευάστηκαν από τον οίκο υποδημάτων “Pompei Shoes”, στη Ρώμη.
*Οι περούκες των Αλσέστ, Φιλάντ και Ορόντ κατασκευάστηκαν από την “Audelloteatro”, στο Τορίνο.

Λίγα λόγια το έργο...

Με αφορμή τα 400 χρόνια από τη γέννηση του Μολιέρου, το ΔΘΠ, υποδέχεται ένα από τα εμβληματικότερα έργα του σπουδαίου Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και μία από τις σημαντικότερες κωμωδίες ηθών των τελευταίων αιώνων.

Περίπου 360 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα, το έργο του Μολιέρου παραμένει επίκαιρο. Ακόμη και σήμερα, ο μισάνθρωπος Αλσέστ -απόλυτα δικαιολογημένα- θα επέκρινε ανελέητα την ανειλικρίνεια, την υποκρισία και την εξαπάτηση του ίδιου μας του εαυτού ή των άλλων. Θα ήταν, μάλιστα, διατεθειμένος να υποστεί οποιεσδήποτε συνέπειες θα επέφερε αυτή του η συμπεριφορά.

Ο Μισάνθρωπος σε σκηνοθεσία του Πέτερ Στάιν ανέβηκε στο Παρίσι το 2018 και έκανε δεκάδες παραστάσεις σε ολόκληρη τη Γαλλία, σημειώνοντας τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία.

[dk]

''Καμένα λουλούδια στο παρτέρι'' στο Θέατρο Αλκμήνη (Secret room)

Αλκμήνης 12, Πετράλωνα
Τηλ.: 2103428650



Συγγραφέας: Ugo Betti
Μετάφραση – Διασκευή: Francesca Minutoli - Τάσος Αντωνίου
Σκηνοθεσία: Francesca Minutoli
Σκηνικά: Κική Μήλιου
Κοστούμια: Μαρία Ντάρμου
Μουσική-ηχητικό περιβάλλον: Νίκος Αρκομάνης
Σχεδιασμός φωτισμού: Μανώλης Μπράτσης
Παίζουν: Μιχάλης Καλιότσος, Τάσος Αντωνίου, Μαρία Μαλταμπέ, Αλέξανδρος Μαράκης – Μπούρκας

Λίγα λόγια το έργο...

Οι άνθρωποι είναι αλαζόνες! Δεν αρκούνται στη σκέψη πως πρόοδος σημαίνει ότι πάλι θα πεθαίνεις, απλά πιο παχύς, πιο καθαρός και πιο καλοντυμένος!

«Καμένα λουλούδια στο παρτέρι» είναι ο τίτλος σε ελεύθερη απόδοση του έργου του Ugo Betti «L' aiuola bruciata». Το έργο είναι γραμμένο μεταξύ του 1950 και 1952, σε μια περίοδο όπου η φασιστική λαίλαπα στην Ευρώπη άρχισε να υποχωρεί, αφήνοντας πίσω τις στάχτες και τον συντηρητισμό του πολέμου, επιδιώκει να μας συστήσει ένα εκ βαθέων πολιτικό δράμα με συνωμοσίες, ψέματα, χειριστικές διαθέσεις, σκληρές αποκαλύψεις και κρίσιμες αποφάσεις ζωής και θανάτου.

Όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν ένα κλίμα αγωνίας στα όρια του μεταφυσικού θρίλερ σε ένα έργο που μοιάζει να γράφτηκε μόλις χθες. Ο Betti χρησιμοποιεί όλα τα παραπάνω για να μιλήσει για άλλα πιο ουσιώδη θέματα, όπως είναι η απουσία ειλικρινούς επικοινωνίας, η αναζήτηση της αλήθειας και το πραγματικού νοήματος της ζωής αλλά και η ανάγκη να ακούμε ο ένας τον άλλον με τα μάτια της ψυχής μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο επικρατεί η μοναξιά και η έλλειψη επικοινωνίας.

Από την αρχή σχεδόν του έργου ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα σκληρό παιχνίδι επιβίωσης όπου η μία λέξη μετά την άλλη δημιουργούν μια απελπισμένη κραυγή πίσω από την σιωπή, το έγκλημα πίσω από το χαμόγελο, την απόγνωση πίσω από τον ενθουσιασμό. Ο Ugo Betti προεκτείνει τους προβληματισμούς του θίγοντας ακόμη ένα καίριο ζήτημα: αυτό της ακεραιότητας των νέων, την πίστη της νέας γενιάς για το μέλλον σε μια Ευρώπη αποπροσανατολισμένη χωρίς αξίες και ιδανικά. Δεν είναι τυχαίο ότι στο κέντρο της ιστορίας τοποθετεί τον αποτρόπαιο θάνατο του μικρού Guido που λαμβάνει χώρα μέσα στο ίδιο το σπίτι όπου εξελίσσεται η υπόθεση του έργου. Κατά το συγγραφέα οι νέοι μένουν παθητικοί, απονεκρώνονται ψυχικά, στρέφονται στα ναρκωτικά, την εφήμερη διασκέδαση και εν τέλει στην αδιαφορία. Και όπως έχει πει ο ίδιος: «Η αδιαφορία σκοτώνει. Χρειάζεται ελπίδα για να πάει μπροστά ο κόσμος».

Υπόθεση: Ο Giovanni, πρώην πολιτικός ηγέτης επαναστατικού κόμματος, ζει απομονωμένος με την γυναίκα του Luiza σε ένα καταφύγιο κοντά στα σύνορα, θρηνώντας σιωπηλά για τον χαμό του γιού τους, που σκοτώθηκε με περίεργο τρόπο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Η άφιξη, όμως, του Tomaso και του Rosario και η επικείμενη εφαρμογή ενός πολιτικού σχεδίου θα φέρει στο σπίτι ανατροπές και θα αποκαλύψει αλήθειες που ήταν βαθιά κρυμμένες στο σκοτάδι.

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας:

Μελετώντας το κείμενο του Betti, μου δημιουργήθηκε αμέσως η αίσθηση ότι βρίσκομαι μπροστά σε τέσσερις ανθρώπους που κουβαλούν μέσα τους μια μεγάλη αλήθεια, την οποία όμως αδυνατούν να τη μοιραστούν γιατί μάλλον δεν μοιράζεται ή δεν έχουν την ικανότητα να την εκφράσουν. Τα πρόσωπα, έρμαια των εσωτερικών τους σκέψεων και αμφιβολιών, προσποιούνται πως λένε την αλήθεια και επικοινωνούν με τον συνομιλητή τους, αλλά στην πραγματικότητα η μόνη στιγμή που εκφράζονται με ειλικρίνεια είναι λίγο πριν το τέλος. Η αδυναμία επικοινωνίας με τον άλλον, το ότι αδυνατούν να μιλήσουν για αυτά που τους απασχολούν, είναι και το κύριο θέμα που απασχολεί τον συγγραφέα. Τέσσερις μικροί κόσμοι που συγκρούονται με την πραγματικότητα στην οποία βρίσκονται. Καθένας από τους χαρακτήρες έχει συνηθίσει να «παίζει» τον ρόλο του. Παίρνοντας ως ερέθισμα την λέξη recita, που πολλές φορές εμφανίζεται στο πρωτότυπο κείμενο του Betti και που κατά γράμμα σημαίνει στα ιταλικά «παράσταση», προσπάθησα να στήσω όλο το έργο σαν μια παράσταση που δίνεται μπροστά στα μάτια μας με τους ηθοποιούς – ρόλους να γνωρίζουν από την αρχή όλη την πορεία του έργου. Η ατμόσφαιρα κλειστοφοβική. Η κατάσταση δύσκολη. Οι ήρωες νιώθουν άβολα, σχεδόν ασφυκτικά, ενώ προσπαθούν να δείξουν το αντίθετο. Τα πρόσωπα πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στον κίνδυνο που θα διαταράξει και τις τελευταίες ισορροπίες με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να βγάλουν στην επιφάνεια την ατομική τους αλήθεια, τις προσωπικές τους φοβίες. Η αλήθεια θα έρθει στο φως, το έξω θα μπει βίαια μέσα, αλλάζοντας αμετάκλητα την ύπαρξή τους στον κόσμο.

Francesca Minutoli

[dk]

"Trans-port" στον Πολυχώρο Vault

Μελενίκου 26, Βοτανικός
Τηλ.: 2130356472 - 6945993870



Συγγραφέας: Ειρήνη Δερμιτζάκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικό: Γεωργία Μπούρδα
Επιμέλεια κοστουμιών: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών / Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Χορογραφίες / Κινησιολογία: Φένια Αποστόλου
Διανομή ρόλων:
Θοδωρής: Σωτήρης Δούβρης
Sabah: Kassandra El Najjar
Ευχαριστίες:
- Organic Hair Spa by Athanasios (www.instagram.com/organic_hair_spa_by_athanasios)
- Holy Ginger (www.instagram.com/holy_ginger_alcohol_free)

Λίγα λόγια το έργο...

Ένας νταλικέρης μεταφέρει παράνομα με το φορτηγό του, μια γυναίκα από τη Συρία, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι τρανς. Το ταξίδι με προορισμό την Στοκχόλμη, ξεκινά από τον Πειραιά κι όσο τα χιλιόμετρα περνούν, οι δυο ήρωες, η Sabah κι ο Θοδωρής, ανακαλύπτουν όσα τους ενώνουν και τους χωρίζουν. Ένα road trip, ετεροχρονισμένης ενηλικίωσης, μέσα απ’ τα βιώματα των χαρακτήρων, τον πόλεμο, την προσφυγιά και τα ανεκπλήρωτα όνειρα. Μια συνάντηση δύο διαφορετικών ανθρώπων που φέρνει στην επιφάνεια, την ξενοφοβία, τη τρανσφοβία και τον μισογυνισμό μιας παγιδευμένης σε κοινωνικά στεγανά χώρας, που παλεύει να αλλάξει.

Το θεατρικό έργο «Trans-port» της Ειρήνης Δερμιτζάκη είναι ένα από τα δύο έργα του Outreach Project που διακρίθηκαν, το οποίο υλοποιήθηκε το 2021 από τις «Συνέργειες Πολιτισμού» και τον Κώστα Θεωνά στον Πολυχώρο VAULT, υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Περιφέρειας Αττικής.

Το «Outreach Project» (www.synergeies.org), είναι μια μοναδική πρωτοβουλία που προάγει το νεοελληνικό θεατρικό έργο και αναδεικνύει καίρια ζητήματα αυτοπροσδιορισμού και ενθάρρυνσης της ορατότητας και της κοινωνικής αποδοχής. Μετά από τρίμηνο δημιουργικό εργαστήριο θεατρικής γραφής που επιμελούνται διακεκριμένοι δραματουργοί, δημιουργούνται από νέους δημιουργούς πρωτότυπα θεατρικά έργα, στα οποία διερευνώνται ζητήματα έμφυλης ταυτότητας και σεξουαλικότητας, σωματικών και ψυχολογικών προκλήσεων, εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας και ισότητας των ευκαιριών.