Αποστολέας Θέμα: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες  (Αναγνώστηκε 567180 φορές)

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2510 στις: Μάρτιος 14, 2023, 00:32:08 πμ »
"My Life In Art" στον Πολυχώρο Vault

Μελενίκου 26, Βοτανικός
Τηλ.: 2130356472 - 6945993870



Συγγραφέας: Άντριου Κόουι
Απόδοση - Μετάφραση: Κατερίνα Βαϊμάκη
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς
Μουσική: Γιώργος Ιωαννίδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Ηθοποιοί: Αλέξανδρος Δαβιλάς, Αντιγόνη Μακρή, Ορέστης Τουλιάτος

Λίγα λόγια το έργο...

Η κωμωδία καταστάσεων του  Άντριου Κόουι κοιτάει μέσα από την κλειδαρότρυπα στις πρόβες μιας θεατρικής παράστασης και προσεγγίζει με χιούμορ τις παρεξηγήσεις, τις διαφωνίες και τα πάθη που μπορεί να προκύψουν πίσω από τη σκηνή.

Μία παράσταση που θίγει και σατιρίζει εκ των έσω το θέατρο, το παρασκήνιο του και τους ηθοποιούς, αλλά και το πόσο ευάλωτη μπορεί να γίνει η προσωπική τους ζωή. Αποτυπώνει όλη την ανασφάλεια των καλλιτεχνών, αλλά και διατηρεί μια τρυφερή ματιά στην προσωπική τους ζωή και τα αδιέξοδά της.

Τελικά μήπως δεν σταματάμε ποτέ να παίζουμε θέατρο;

Τρεις άνθρωποι. Μία παράσταση. Ένα ερωτικό τρίγωνο που ο καθένας κοιτά προς… διαφορετική κατεύθυνση.

Ο Γκράχαμ, ένας σκηνοθέτης που ανεβάζει τον «Δον Ζουάν», είναι κρυφά ερωτευμένος με τον πρωταγωνιστή του, Στίβεν, ο οποίος φαντασιώνεται τη συμπρωταγωνίστρια του, Ρεβέκκα, αλλά εκείνη έχει την προσοχή της στραμμένη στο λάθος άντρα... Μυστικά, εξομολογήσεις, αποκαλύψεις μέσα και έξω από το θέατρο. Τα όρια ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη μπερδεύονται. Ένα έργο μέσα στο έργο.

Τι  συμβαίνει όταν οι ηθοποιοί αρχίζουν να ταυτίζονται με το ρόλο τους;

Πώς μπορεί κανείς να σκηνοθετήσει την ίδια τη ζωή;

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2511 στις: Μάρτιος 14, 2023, 10:57:00 πμ »
"Μπλε καστόρινα παπούτσια" στο Θέατρο Μπέλλος

Κέκροπος 1, Πλάκα
Τηλ.: 2103229889



Συγγραφέας: Θανάσης Σκρουμπέλος
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Διασκευή: Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνικά - κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Κινησιολογία - Χορογραφία: Κατερίνα Φώτη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Σταύρος Γιαννουλάδης, Γιάννης Λατουσάκης
Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Χάρης Κρεμμύδας, Γιάννης Λατουσάκης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Διονύσης Πιφέας, Πάνος Τοψίδης

Λίγα λόγια το έργο...

Μια παράσταση για τη ζωή και τα όνειρα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν στο μεταίχμιο της ιστορίας, με φόντο την Αθήνα της δεκαετίας του '60.

«Ήταν οι μέρες που' χε ανοίξει στο Μεταξουργείο, η Χαβάη. Ένα υπόγειο, συνδυασμός ταβέρνας και Φολί Μπερζέρ, που' χε σεπαρέ κι αντί για γυναίκες σέρβιραν άντρες ντυμένοι γυναίκες. Φορούσαν φουρό και ξύριζαν τα πόδια τους κι είχαν φτιάξει βυζιά γυναικεία πάνω στα αντρικά στήθη τους.»

Εκεί, ανάμεσα στα πορνεία που μυρίζουν ντετόλ και πατσουλί, τα χαμόσπιτα που μπάζουν νερά και τα ιδιόμορφα καμπαρέ με τις πρώτες τραβεστί, ξετυλίγεται η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιθωρίου· ανθρώπων που την έζησαν και τη διαμόρφωσαν.

Ο Γαζούρης ή Λάζαρος με το υπερμέγεθες πέος που φέρνει την άνοιξη. Η Σαλώμη με τη μέση δαχτυλίδι που τη λέγαν Χαράλαμπο. Η Βουγιούκλω που μισεί το σουλούπι της και βάφει με οξυζενέ, τα μαλλιά της. Η Θέμις η καλύτερη μίμος της γυναικείας συμπεριφοράς. Η Φώτω, ένας καλοχτισμένος γεροδεμένος άντρας, ο μόνος που κράτησε το όνομά του και το ‘κανε κοριτσίστικο. Ο κυρ-Χρήστος, πρώην χίτης, που κάνει κουμάντο στη Χαβάη και τη μισή Αθήνα. Η Αριστέα που πλένει τα σεντόνια των πορνείων και εύχεται ο γιός της να μείνει αμόλυντος. Οι έφηβοι που γίνονται Λαμπράκηδες και μοιράζουν προκηρύξεις. Οι νταήδες και οι παρακρατικοί που περιμένουν να δουν που θα κάτσει η μπίλια της εξουσίας, για να διαλέξουν μεριά. Οι αμερικανοί στρατιώτες που θέλουν να περάσουν αχαλίνωτες νύχτες στην μπερδεμένη παραγκούπολη. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι που δολοφονείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τζάκι. Όλοι φτιάχνουν το βαθιά πολιτικό, ερωτικό, παθιασμένο και τραγικό σύμπαν του έργου που θα ολοκληρωθεί με την προβοκάτσια του ’64 και θα πνιγεί στο αίμα ενώ ο Έλβις Πρίσλεϊ θα τραγουδάει Μπλε καστόρινα παπούτσια σ’ ένα σαρανταπενταράκι.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2512 στις: Μάρτιος 15, 2023, 16:48:53 μμ »
''Ο Μισάνθρωπος'' στο Θεατρο Εμπορικόν

Σαρρή 11, Ψυρρή
Τηλ.: 2103211750



Συγγραφέας: Μολιέρος
Σκηνοθεσία/ Απόδοση κειμένου: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη – Γιάννης Κακλέας
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Κίνηση: Αγγελική Τρομπούκη
Μουσική: Βάϊος Πράπας
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Μπερερής
Παίζουν οι ηθοποιοί: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Ευγενία Σαμαρά, Στέλιος Ιακωβίδης, Αθηνά Μουστάκα, Θάνος Μπίρκος, Φωτεινή Αθερίδου, Αυγουστίνος Κούμουλος

Λίγα λόγια το έργο...

Η αιχμηρή γραφή του Μολιέρου, η αδυσώπητη σάτιρά του στη συντηρητική υποκρισία της εποχής του και η εμμονή του στην κωμωδία ως το πιο ισχυρό όπλο για την κοινωνική κριτική τον καθιστούν έναν διαχρονικά εμβληματικό συγγραφέα που «αναπνέει» στο σήμερα παρά τα 400 χρόνια που πέρασαν από την γέννησή του.

Άνθρωπος του θεάτρου - ηθοποιός, συγγραφέας και θιασάρχης -  γνώστης της θεατρικής πρακτικής,  με τον κωμικό του οίστρο και με τα αριστουργήματα που έγραψε, άλλαξε την κωμωδία μια για πάντα.

Τον πολέμησαν, προσπάθησαν να του απαγορεύσουν την αμείλικτη κριτική του αλλά η τολμηρή κοινωνική του στάση, το ηθικό του ανάστημα και η δύναμη της γραφής του τον καθιέρωσαν ως ένα από τους μεγαλύτερους δημιουργούς στην θεατρική μας παράδοση.

Πιο επίκαιρος από ποτέ, ο αυτοβιογραφικός «Μισάνθρωπος» είναι γραμμένος με σαρκασμό, θυμό και γνώση της γελοιότητας μιας κοινωνίας σαθρής που  η υποκρισία, η διαπλοκή, ο ναρκισσισμός, η αδικία, ο σεξισμός, η επίδειξη του πλούτου, ο θρίαμβος της μετριότητας και η κυριαρχία της εικόνας  είναι μερικές από τις παθογένειές της.

Ο Αλσέστ, ο ήρωας του έργου, επιθετικός και αηδιασμένος με την κοινωνική παρακμή και θυμωμένος με την υποκρισία των ανθρώπων, ερωτεύεται παθιασμένα την όμορφη Σελιμέν, το απόλυτο θηλυκό - προϊόν αυτού του συστήματος που απεχθάνεται. Και παγιδεύεται.

Σε ένα σύστημα εικονικής πραγματικότητας, που η «μάσκα» είναι το πρόσωπό μας, σε μια κοινωνία της κυριαρχίας της εικόνας έχει θέση ο έρωτας;

Στο Μισάνθρωπο η κωμική πένα του Μολιέρου έχει την ευκαιρία να σατιρίσει, με τα υλικά της κωμωδίας που αυτός ο ιδιοφυής συγγραφέας ξέρει να χρησιμοποιεί, την αέναη μάχη του αρσενικού και του θηλυκού.

Ο Γιάννης Κακλέας αποπειράται για πρώτη φορά να συνδιαλλαγεί με τον κόσμο του Μολιέρου με ανατρεπτική διάθεση και με πρόθεση να αναδείξει τα στοιχεία του έργου που αφορούν απόλυτα στην πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.

Η διανομή αποτελείται από  ένα θίασο εξαιρετικών ηθοποιών:

Τον Μισάνθρωπο ενσαρκώνει ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και την δαιμονική Σελιμέν η Ευγενία Σαμαρά.
Ορόντ, ο αντεραστής του Μισάνθρωπου, ο Στέλιος Ιακωβίδης.
Στον ρόλο της Αρσινόης, της αντίζηλης της Σελιμέν, η Αθηνά Μουστάκα.
Μνηστήρες της γοητευτικής Σελιμέν, ο Θάνος Μπίρκος και ο Αυγουστίνος Κούμουλος.
Ο Αλέξης Φουσέκης και ο Κυριάκος Σαλής, φίλοι του Ζευγαριού.
Και τέλος η Φωτεινή Αθερίδου με δικά της σατιρικά κείμενα σε ρόλο σχολιαστή που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια σοβαροφάνειας των ηρώων του έργου.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2513 στις: Μάρτιος 17, 2023, 01:50:31 πμ »
''Έκτο πάτωμα'' στο Θέατρο Ακροπόλ

Ιπποκράτους 9-11, Κέντρο
Τηλ.: 2103643700



Συγγραφέας: Αλφρέντ Ζερί
Διασκευή: Άννα Παναγιωτοπούλου- (Πλάτων Μαυρομούστακος) (Γιώργος Βάλαρης και ο θίασος)
Σκηνοθεσία: Γιώργος Βάλαρης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Χάρης Σουλιώτης
Σχεδιασμός φωτισμού: Λευτέρης Παυλόπουλος
Χορογραφία: Μάρκος Γιακουμόγλου
Μουσική ενορχήστρωση: Δημήτρης Ανδρεάδης
Πρωταγωνιστούν (με σειρά εμφάνισης): Υρώ Μανέ, Κώστας Μακεδόνας, Ελένη Καστάνη, Δανάη Λουκάκη, Μαριαλένα Ροζάκη, Αρμάντ Εδουάρδος Μενετιάν, Βασίλης Αθανασόπουλος, Δημήτρης Φραγκιόγλου και η Ευαγγελία Μουμούρη.
Στο ρόλο του Οσπώ ο Δημήτρης Πιατάς.
Αφηγήτρια η Μίρκα Παπακωνσταντίνου
Συμμετέχουν οι μουσικοί:
Πιάνο: Δημήτρης Κίκλης
Ακουστικό μπάσο: Αποστόλης Παρασκευαίδης
Ακορντεόν: Άννα Λάκη

Λίγα λόγια το έργο...

Η υπόθεση του έργου διαχρονική και ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα. Την δεκαετία του ’30 οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας στο Παρίσι, ζουν χτυπημένοι από την κρίση της εποχής. Η καθημερινότητα των ενοίκων του έκτου Πατώματος, ξεδιπλώνεται μέσα από τους έρωτες, τις συγκρούσεις, τους ατελείωτους καυγάδες, τα συνεχή περιστατικά, αλλά και τα όνειρα που κάνει ο καθένας για την ζωή του.

Όνειρα μικρά και μεγάλα, όνειρα που δίνουν σε κάθε άνθρωπο τη δύναμη να αντέξει τις δυσκολίες της καθημερινότητάς. Μόνο που μέσα στην πορεία του έργου, οι ήρωες θα συνειδητοποιήσουν ότι πάνω και πέρα από τα όνειρα -που δυστυχώς τόσο σπάνια γίνονται πραγματικότητα- υπάρχει η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η αίσθηση ότι παραμένουμε ενωμένοι απέναντι σε κάθε δυσκολία. Και μόνο μέσα από αυτή την αίσθηση μπορούμε να βγούμε  αληθινοί νικητές στο παιχνίδι της ζωής.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Παρά το γεγονός ότι το βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο έργο «Έκτο πάτωμα» που χαρακτηρίζεται ως κωμωδία με έντονα δραματικά στοιχεία στο Παρίσι της δεκαετίας του΄30, θα μπορούσε κάλλιστα και να εξελίσσεται σε κάποια συνοικία της Αθήνας και μοιάζει ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα, σε μια εποχή κρίσης όπου έχουμε ανάγκη όσο ποτέ τη συντροφικότητα και την αγάπη του ενός για τον άλλον. Στο Παρίσι εκείνης της εποχής με την τεράστια καλλιτεχνική άνθιση, τον Πικάσο, τον Ματίς, τον Νταλί και πλήθος άλλων που την περίοδο αυτή του μεσοπολέμου διαμόρφωσαν την τέχνη του 21ου αιώνα και στο έκτο πάτωμα μιας φτωχικής πολυκατοικίας, ζούνε οι ήρωες του έργου μας. Άνθρωποι βιοπαλαιστές, εργάτες, επίδοξοι ζωγράφοι, μουσικοί, στιχουργοί και λαϊκοί συγγραφείς που αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο, με άδεια στομάχια και άδεια πιάτα… αλλά γεμάτοι ελπίδα, περιμένοντας ένα σωτήρα που δεν έρχεται ποτέ! Αντίθετα έρχεται η σπιτονοικοκυρά για να εισπράξει το νοίκι. Και τότε όλοι τρέχουν να κρυφτούν…Πόσο αληθινό, θλιβερό αλλά και διαχρονικά επίκαιρο.¨Όμως το αριστοτεχνικά δομημένο κωμικο-δραματικό έργο του μεγάλου συγγραφέα που στη δική μας παράσταση ξαναζωντανεύει μετά από τριάντα ένα χρόνια με την ίδια μοναδική απόδοση της Άννας Παναγιωτοπούλου και την εξαίσια μουσική και τα τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, -που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο Ελληνικό μουσικό θέατρο και τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα- διαποτίζεται από ένα σπουδαίο και αισιόδοξο μήνυμα. Όσο δύσκολες και απάνθρωπες εποχές κι αν βιώνουμε σε κρίσεις οικονομικές, πανδημίες, αρρώστιες και θανάτους ο άνθρωπος εξακολουθεί να ελπίζει, να εύχεται, να ερωτεύεται, να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο και να αγαπά! Γιατί κάπου εκεί στη στενοχώρια και τη θλίψη κοντοστέκεται η αγάπη. Το χέρι του ενός σφίγγει το άλλο και μαζί σαν κρίκος με κρίκο γίνεται μια αλυσίδα αγάπης που γεμίζει τις καρδιές όλων μας, ξεπερνά κάθε λύπη και εμπόδιο και γεμίζει την ψυχή, χαρά και αγαλλίαση!

ΤΟ ΕΚΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Το «Έκτο πάτωμα» (1937) του Ελβετού συγγραφέα Αλφρέντ Ζερί (1895-1972) έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες κι έχει κάνει χιλιάδες παραστάσεις σ' όλο τον κόσμο. Μεταφέρθηκε, μάλιστα, και στον κινηματογράφο - το 1940, γαλλική παραγωγή - απ' τον Μορίς Κλος σε σενάριο και με διαλόγους που υπέγραφε ο Ροζέ Βιτράκ αλλά και στην τηλεόραση: στην Δυτική, τότε, Γερμανία το 1954 και, ως μίνι σειρά, στην Ολλανδία το 1961.

Στην Ελλάδα το πρωτοπαρουσίασε η Μαρίκα Κοτοπούλη το 1938 - μεγάλη της επιτυχία την οποία επανέλαβε αρκετές φορές. Στην επανάληψη του '52 - τελευταία εμφάνιση της Μαρίκας στην Αθήνα πριν απ' το θάνατό της - συμπρωταγωνιστούσε ο Ντίνος Ηλιόπουλος ο οποίος αργότερα - το 1964 - '65 - παρουσίασε το έργο με το θίασό του πια και σε διασκευή του Δημήτρη Γιαννουκάκη με τον τίτλο «Οι κυρίες της αυλής» στο θέατρο Γκλόρια ενώ πρωταγωνίστησε και στη μεταφορά του σε ταινία απ' τον Ντίνο Δημόπουλο το 1966.

Η θεατρική επιτυχία ήταν τέτοια που στην παράσταση και εν συνεχεία στο καμαρίνι του βρέθηκε ακόμη και ο τότε κηρυγμένος μονάρχης, Κωνσταντίνος (Γλύξμπουργκ).

Αυτή είναι η ιστορία ενός έργου του 1937, που γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία του όταν διασκευάστηκε από την Άννα Παναγιωτοπούλου και τον Πλάτωνα Μαυρομούστακο για το θρυλικό «Έκτο πάτωμα» του 1991-92, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου, στο Περοκέ και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Ναυαρίνου με πρωταγωνιστές τους: Χρήστο Βαλαβανίδη, Ελένη Γερασιμίδου, Νένα Μεντή , Έρρικα Μπεγιέτη , Κατιάνα Μπαλανίκα, Γιώργο Νινιό, Στέλιο Μάινα, Σοφία Ολυμπίου, Άννα Παναγιωτοπούλου, Τάσο Χαλκιά, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Κώστα Μπάση, Πάνο Ρεντούμη, Βασίλης Λαζαρίδη.

Το έργο παρουσιάστηκε ξανά σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων το 2012.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2514 στις: Μάρτιος 18, 2023, 16:39:52 μμ »
"Scarmface (Ο Σημαδεμένος)" στο Θέατρο Olvio

Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Γκάζι
Τηλ: 2103414118





Θεατρική έμπνευση: Ομάδα Splish Splash
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Johnny O
Σκηνικά – Κοστούμια - Μακιγιάζ: Αντώνης Νομικός
Μουσική επιμέλεια: Johnny O
Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Καμπυλαυκά
Φωτισμοί: Χρήστος Αντωνακόπουλος
Ερμηνεύουν
Toni Cazzo: Johnny O
Pippo / Εκτελεστής: Γιώργος Ντούσης
Giuseppe: Αλέξης Βιδαλάκης
Betty: Μαρία Μπαλούτσου
Μπάτσος / Μπράβος / Lucchese : Βασίλης Καζής
Μάνα Toni: Εύη Κολιούλη
Αδερφή Toni: Χριστίνα Δενδρινού

Λίγα λόγια το έργο...

Ν. Υόρκη, 1932. Ποτοαπαγόρευση… Εποχή όπου το οργανωμένο έγκλημα και η δράση της Μαφίας είναι παγκοσμίως ξακουστή.

Ο Toni Cazzo, ένας νεαρός Σικελός, με τις ευλογίες της μητέρας του θα μπλεχτεί στα πλοκάμια της Μαφίας, με μόνο σκοπό να γίνει αρχηγός της. Η αλαζονεία του και ένα... σημάδι... αρκεί να φέρει την καταστροφή. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών αρχίζει…

Ο Johnny O, εμπνευσμένος από τη χρυσή εποχή του βωβού κινηματογράφου και την πρωτότυπη ταινία «Ο Σημαδεμένος» του 1932, παρουσιάζει μια σατιρική παντομιμική παράσταση, με πρωτότυπο σενάριο, δίνοντας έμφαση στη σωματική κίνηση, την έκφραση και λιγότερο στο λόγο. Πρωτότυπα δισδιάστατα σκηνικά, κοστούμια και μουσική εποχής, αναπαριστούν μοναδικά τη συγκλονιστική κινηματογραφική ιστορία που όλοι αγαπήσαμε, σε μια καταιγιστική θεατρική εμπειρία.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2515 στις: Μάρτιος 19, 2023, 15:14:29 μμ »
''Χάπι (Medicine)'' στο Θέατρο Σταθμός

Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο
Τηλ.: 2114036322 & 6944453403



Κείμενο: Enda Walsh
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Σκηνικό: Κωνσταντίνος Χαλδαίος
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Άγγελος Παπαδόπουλος
Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
Ερμηνεύουν: Βέρα Μακρομαρίδου, Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη, Μάνος Καρατζογιάννης
Επί σκηνής ο ντράμερ Βαγγέλης Παρασκευαΐδης
Συμμετέχουν με τη φωνή τους οι ηθοποιοί (αλφαβητική σειρά): Δημήτρης Ήμελλος, Δημήτρης Καταλειφός, Τάσος Λέκκας, Θεοδώρα Μαστρομηνά, Νένα Μεντή, Λουκία Μιχαλοπούλου, Περικλής Μουστάκης, Γιάννης Νταλιάνης, Νίκος Πουρσανίδης, Σοφία Φιλιππίδου

Λίγα λόγια το έργο...

Πονάει εκεί μέσα
Μαύρο σκοτάδι
Έλα ήλιε σε βλέπω
Πέρνα το σύννεφο
Πως λάμπεις!

Πώς είναι να είσαι έγκλειστος χωρίς να ξέρεις το γιατί; Πώς είναι να λαμβάνεις μια αγωγή χωρίς να γνωρίζεις την ακριβή της σύνθεση; Και ποια μπορεί να είναι η συμβολή του θεάτρου στην ψυχική υγεία του σύγχρονου ανθρώπου;

Το «Χάπι» είναι μια έντεχνη, πρωτοποριακά γραμμένη αλληγορία, γεμάτη φαρσικό χιούμορ και γνήσια συγκίνηση, για την απουσία της αγάπης και για τη μακρά και βαθιά ανάγκη μας γι’ αυτήν. Οι χαρακτήρες της, ο Τζον και «οι δύο Μαρίες» παγιδεύονται στη δομή, τους κανόνες και τον τρόπο ζωής που επιβάλλει η απομόνωση στην ψυχή τους.

Πάνω απ’ όλα όμως το «Χάπι» είναι ένα κάλεσμα αλληλεγγύης για να καταλάβουμε και να ακούσουμε τον διπλανό μας, μα κυρίως για να αναλάβουμε την ευθύνη να νοιαστούμε ξανά για όσους είναι ή αισθάνονται ευάλωτοι.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

«Σ’ έναν άνθρωπο, ό,τι αξίζει, είναι να μπορεί να πει μια ιστορία» συνήθιζε να λέει εμφατικά ο ψυχίατρος και πεζογράφος Γιώργος Χειμωνάς. Ίσως είναι ο μόνος δρόμος για το «happiness», αν υπάρχει πραγματικά κάτι τέτοιο. Πάντως τα χάπια από μόνα τους δε φαίνεται να βοηθούν αρκετά. Κι αυτό έρχεται να μας θυμίσει το «Χάπι», την από αρχαιότητας δηλαδή θεραπευτική χρήση του θεάτρου, ειδικά στις μέρες μας όπου την πρωτοκαθεδρία στην ψυχαγωγία του κοινού έχουν καταλάβει οι ψηφιακές πλατφόρμες και η τόσο παινεμένη από το ελληνικό twitter τηλεοπτική μυθοπλασία.

Που άραγε άγεται η ψυχή και πώς φέρεται ο σύγχρονος άνθρωπος;
Αν δεν είχε κλειστεί μέσα, θα είχαν ξυπνήσει ή δε θα είχαν «ουρλιάξει» τα πολλαπλά του τραύματα;
Κι αν μπουσουλήσει απ’ την αρχή θα μπορέσει να ξαναβρεί ένα νήμα;
Ίσως ένα νήμα να είναι το νόημα…
Για «να στεριώσει η αγάπη».
Ναι, η ιστορία του Τζον Κέιν μας αφορά όλους μας!

Μάνος Καρατζογιάννης

Σημείωμα μεταφραστή:

Το Χάπι: Μια εισαγωγή σε ένα κόσμο ορθάνοιχτο…

Λένε ότι οι ιστορίες μας είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους. Στο θέατρο η σύγκρουση ανάμεσα στην αφήγηση μιας ιστορίας και την αναπαράσταση της δίνει χώρο ώστε να μπουν στο μικροσκόπιο και να ανατραπούν οι κυρίαρχοι ορισμοί της ταυτότητας, σε ατομικό και εθνικό επίπεδο, της επικοινωνίας, της φροντίδας, της συνύπαρξης. Οι κύριες πηγές σχηματισμού ταυτότητας είναι η Εκπαίδευση, το Κράτος και η Θρησκεία. Η τάση είναι να ταυτίζεται η ύπαρξη με την υλική υπόσταση πράγμα που δίνει λαβές για εκατοντάδες παραφωνίες, πολλές φορές ειρωνικές ή σαρκαστικές, στην καθημερινότητα. Αυτές τις παραφωνίες εκμεταλλεύεται το θέατρο του Έντα Ουώλς και ειδικά το πιο πρόσφατο έργο του «Χάπι ή Medicine» για να ασκήσει την πολιτική και ανθρωπιστική κριτική του, να μας μιλήσει για τις στιγμές που η ίδια η αφήγηση κάνει τον ειρμό να χαθεί ώστε η ιστορία να γίνει δυσλειτουργική στο πλαίσιο των θεσμών αλλά υπερλειτουργική στο επίπεδο της έκφρασης.

Το «Χάπι» από την πρώτη στιγμή μας συστήνεται ως ένα περίπλοκο παιχνίδι που αρνείται να δώσει εξηγήσεις, σε καλεί με αφοπλιστική απλότητα να το παίξεις. Μέσα σε ένα ξεκάθαρα αναγνωρίσιμο ρεαλιστικό πλαίσιο, αρχίζουν και μπλέκουν κώδικες από διαφορετικά θεατρικά είδη, το ψυχολογικό δράμα, η σωματική φάρσα, το μιούζικαλ, το ραδιοφωνικό θέατρο, συνυπάρχουν φτιάχνοντας ένα εκρηκτικό κοκτέηλ. Τα ρεαλιστικά έργα μας έχουν συνηθίσει να παραθέτουν μονολόγους οι οποίοι προχωρούν τη δράση γνωρίζοντας μας βαθύτερα τα κίνητρα των ηρώων.

Εδώ η αφήγηση γίνεται η ίδια η δράση, ένας επιπλέον χαρακτήρας που δανείζεται το στόμα των ηρώων, τους δυναμιτίζει, τους αποσυναρμολογεί, τους κάνει μεγαλειώδεις, ανθρώπινους, ήρωες που αγωνίζονται να την ολοκληρώσουν. Η θεατρική μίμηση αποτελεί μια σειρά από εργαλεία υποκριτικά και μεταμορφωτικά.

Τι γίνεται όταν ένας άλλος επιστημονικός χώρος δανείζεται αυτά τα εργαλεία για να θεραπεύσει τον ιστό του πραγματικού, άρα αυτά τα εργαλεία μιμούνται τον εαυτό τους σε ένα άλλο πλαίσιο; Και στη συνέχεια όταν το θέατρο φτιάχνει τη δική του μίμηση, χρησιμοποιώντας τα παραδοσιακά εργαλεία του, αλλά και μιμούμενο τη μίμησή τους; Τι αντίκτυπο έχει αυτό το ιλιγγιώδες κυνηγητό στη φαντασία του θεατή; Τέλος, το έργο μας καλεί να μη λησμονήσουμε στιγμή ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο πολιτισμικού τραύματος, το οποίο επιπλέον αρεσκόμαστε να επιδεικνύουμε και να περιφέρουμε, με έναν καπιταλισμό παντοδύναμο που ψυχορραγεί και τον έχουμε ανακηρύξει νεκρό προ πολλού.

Τι γίνεται λοιπόν όταν οι γονείς σου δεν υπάρχουν πια, αλλά οι λέξεις σου δε βγάζουν νόημα χωρίς αυτούς; Μπροστά στη σαρωτική συγκίνηση και το βιτριολικό χιούμορ που προσφέρει το «Χάπι» του Ουώλς είναι εύκολο να μπει σε δεύτερη μοίρα η πολιτική διάσταση του έργου.

Αυτές οι δυσλειτουργικές αφηγήσεις όμως, αποτυγχάνοντας να αποκτήσουν ειρμό και να βγάλουν ένα ενιαίο νόημα είναι σα να προτείνουν νέα, μη κανονιστικά μοντέλα για εθνικές ταυτότητες που λαμβάνουν υπόψη την πολυπλοκότητα του σύγχρονου ανθρώπου, το μετακβαντικό σύμπαν, τον χρόνο που ράγισε, την ανθρωπόκαινο εποχή.

Αντώνης Γαλέος

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2516 στις: Μάρτιος 20, 2023, 01:20:21 πμ »
"Η Εκδρομή" στο Θέατρο Άλφα - Ληναίος-Φωτίου

Πατησίων 37, Πολυτεχνείο, Κέντρο
Τηλ.: 2105238742



Κείμενο: Λένος Χρηστίδης
Συντονισμός - Σκηνοθεσία: Θανάσης Μεγαλόπουλος
Κίνηση: Κατερίνα Γεβετζή
Σκηνικά: Ελένη Παπαναστασίου
Κοστούμια: Τζίνα Ηλιοπούλου
Κατασκευή/ διδασκαλία εμψύχωσης κούκλας: Καμίλο Μπέτανκορ
Μουσική́ επιμέλεια: Αντώνης Αθανασόπουλος
Φωτισμοί: Ιφιγένεια Γιαννιού
Παίζουν: Ορέστης Τζιόβας, Μαντώ Γιαννίκου, Μυρτώ Πανάγου, Μαρία Μπαλούτσου, Δανάη Τίκου, Ειρήνη Δένδη, Γιώργος Σκαρλάτος, Γιάννης Οικονομίδης

Λίγα λόγια το έργο...

Ένα έργο πολιτικό χωρίς καμία πολιτική αναφορά, ένα έργο «αισιόδοξο» με αμφίβολη αισιοδοξία, ένα έργο χαρούμενο στο δρόμο προς το γκρεμό, αποτελεί μια παραβολή σχετικά με τον νέο άνθρωπο που παλεύει ενάντια στην ιδρυματοποίηση που τον απειλεί, καθώς μεγαλώνει μέσα σε έναν κόσμο που κάποιοι άλλοι διάλεξαν και κατασκεύασαν για αυτόν.

Η ΕΚΔΡΟΜΗ εξελίσσεται σε έναν κόσμο αφαίρεσης: μια άδεια σκηνή και στο κέντρο ένα μικρό αυτοκίνητο ξέχειλο με καλοντυμένους ανθρώπους που πηγαίνουν εκδρομή.

Ένα μικρό αυτοκίνητο απαραίτητο για την παραγωγή πολλαπλών σημασιών:
•Ένα μέσο για το ταξίδι προς την αφύπνιση.
•Ένα καταφύγιο από τον απειλητικό έξω κόσμο.
•Ένα σύστημα που πρέπει να οδηγηθεί σαν μια χώρα που χρειάζεται διακυβέρνηση.
•Ένα μέσο προς την λύτρωση.

Το έργο, γραμμένο καταμεσής της πολιτικοοικονομικής κρίσης σχολιάζει την τύφλωση που καταλαμβάνει σταδιακά τον κόσμο εν μέσω κρίσης, την άρνηση να αντιμετωπίσει την δυσχερή κατάσταση, την αδυναμία αντίδρασης, την ψεύτικη «ευτυχία» και «αισιοδοξία» που προβάλλουν τα media.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ

Ένας νεανικός σύλλογος ξεκινά ένα ταξίδι για την αναζήτηση, διάσωση και εδραίωση της αισιοδοξίας. Η νέα παρέα είναι αθεράπευτα αισιόδοξη, είναι ενωμένη, συγκροτημένη, σκεπτόμενη, και επίμονη. Είναι?

Επτά άτομα ταξιδεύουν μέσα σε ένα μικρό αυτοκίνητο.

Αποφασίζουν να τα αφήσουν όλα πίσω τους.

Να πάρουν τις τύχες της ζωής τους στα χέρια τους.

Να ξεπεράσουν τους φόβους τους και

Να βρουν ένα καινούργιο όμορφο μέρος με φίλους.

Έτσι η εκδρομή ξεκινάει.

Στην αρχή όλα είναι τέλεια. φανταστικά. υπέροχα, μαγευτικά.

Ο δρόμος τους όμως είναι γεμάτος εμπόδια και πολύ σύντομα όλοι οι φόβοι και οι ανησυχίες τους πραγματοποιούνται.

Απότομες στροφές, ακραία καιρικά φαινόμενα, κατολισθήσεις, τσακωμοί, πείνα, εξωτερικά και εσωτερικά εμπόδια που θα δοκιμάσουν την ενότητα της αγαπημένης αυτής παρέας.

Παρατηρητές και θιασώτες αυτού του ταξιδιού μια ομάδα τεχνικών.

Μια μικρή ομάδα που κινείται με απόλυτο συντονισμό και αποτελεσματική συνεργασία τοποθετώντας όλο το εξωτερικό περιβάλλον της εκδρομής.

Δύο σχεδόν βουβά πρόσωπα που παρατηρούν - καθοδηγούν - επιβλέπουν - ερευνούν - την πορεία και τις επιλογές της παρέας που ταξιδεύει.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2517 στις: Μάρτιος 21, 2023, 11:05:51 πμ »
''Στο πέμπτο σκαλοπάτι'' στο Θέατρο Αθηνά

Δεριγνύ 10 & Πατησίων, Αθήνα
Τηλ.: 210-8237330



Συγγραφέας: Φρέντερικ Νοτ
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Μουσική - Ηχητικό περιβάλλον: Ecati
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Πρωταγωνιστούν: Αλέκος Συσσοβίτης, Φαίη Ξυλά, Αποστόλης Τότσικας, Αλέξανδρος Βάρθης, Γιάννης Στεφόπουλος

Λίγα λόγια το έργο...

Ο Τόνυ και η Μάργκοτ ήταν ένα ευτυχισμένο ζευγάρι. Όταν στη ζωή της Μάργκοτ εμφανίστηκε ο Μαξ, σύννεφα σκέπασαν το γάμο τους και το ενδεχόμενο μιας δολοφονίας έγινε πλέον ορατό.

Ο Τόνυ σχεδιάζει το τέλειο έγκλημα. Παντρεύτηκε τη Μάργκοτ για τα χρήματά της και –τώρα που εκείνη τον απατά με τον Μαξ– σκοπεύει να τη δολοφονήσει για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Για τη δολοφονία προσλαμβάνει έναν παλιό γνωστό του, άνθρωπο του υποκόσμου. Όσα θ’ ακολουθήσουν θα συμπαρασύρουν όλους τους ήρωες σ’ ένα σκοτεινό μυστήριο, όπου τα φαινόμενα απατούν. Την υπόθεση θ’ αναλάβουν να εξιχνιάσουν ένας αστυνομικός επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ και ο εραστής της Μάργκοτ.

«Στο πέμπτο σκαλοπάτι» το κοινό καλείται να γίνει μάρτυρας της εκτέλεση μιας εν ψυχρώ δολοφονίας, και πάνω απ’ όλα να παρακολουθήσει ένα κλασικό αστυνομικό θρίλερ που κόβει την ανάσα. Η αριστοτεχνική κατασκευή του πλέκει έναν ισχυρό ιστό γεμάτο εκβιασμούς, ανατροπές, αποκαλύψεις, παράνομες σχέσεις που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή ως το τέλος.

Το έργο δεν άργησε ν’ ανακαλύψει ο μαιτρ του είδους, Άλφρεντ Χίτσκοκ, που δημιούργησε τη σαρωτικά επιτυχημένη κινηματογραφική του μεταφορά.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2518 στις: Μάρτιος 23, 2023, 00:27:21 πμ »
''Αρκουδοράχη'' στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Σκηνή Ωμέγα)

Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου, Πειραιάς
Τηλ.: 2104143310-20



Συγγραφέας: Εντ Τόμας
Μετάφραση: Αργύρης Ξάφης
Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Σύμβουλος δραματουργίας: Άρτεμις Γρύμπλα
Σκηνικό- Κοστούμια:Anna Fedorova
Κινησιολογία: Κατερίνα Φώτη
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Δημήτρης Γεωργιάδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Δέσποινα Κούρτη, Αργύρης Ξάφης (Ομάδα ΠΥΡ)

Λίγα λόγια το έργο...

Σε ένα χωριό ερημωμένο και σβησμένο από σύνορα που χαράσσονται ξανά και ξανά, ένα ζευγάρι κρατάει ανοιχτό ένα χασάπικο που αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει. Η μνήμη είναι ο μοναδικός μηχανισμός επιβίωσης σε μια πραγματικότητα που αλλάζει βίαια και αμετάκλητα, ενώ εκείνοι αδυνατούν να την ακολουθήσουν. Ένας νεαρός άνδρας ζει μαζί τους, κομμάτι και αυτός της προηγούμενης ζωής τους, ενώ ένας άλλος μυστηριωδώς καταφθάνει στο μαγαζί μ’ έναν άγνωστο σκοπό.

Ο Εντ Τόμας συνθέτει με μια ιδιοσυγκρασιακή, αιχμηρή και ποιητική γραφή ένα post-apocalyptic τοπίο, όπου η σκιά ενός αόρατου πολέμου μεταμορφώνει τα πάντα και για πάντα, και δημιουργεί μια σύγχρονη και τολμηρή σπουδή πάνω στην απώλεια.

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 30491
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2519 στις: Μάρτιος 23, 2023, 01:00:03 πμ »
''Sexy Laundry'' στο Θέατρο Κάππα

Κυψέλης 2, Κυψέλη
Τηλ.: 2108831068



Συγγραφέας: Michele Riml
Σκηνοθεσία: Σπύρος Παπαδόπουλος
Μετάφραση: Νικολέτα Κοτσαηλίδου
Σκηνικά - Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σπύρος Παπαδόπουλος, Ρένια Λουϊζίδου

Λίγα λόγια το έργο...

Πώς διατηρείται ζωντανή η ερωτική επιθυμία σε έναν γάμο; Υπάρχουν μαγικές συνταγές; Τι γίνεται όταν η σχέση βαλτώνει στη ρουτίνα και την καθημερινότητα;

Με τα αδιέξοδα των ερωτικών σχέσεων που απασχολούν εκατομμύρια ζευγάρια παγκοσμίως καταπιάνεται η ξεκαρδιστική, τρυφερή και συγκινητική κωμωδία Sexy Laundry.

Με όπλα το χιούμορ και την ειλικρίνεια, το Sexy Laundry -μια μείξη κωμωδίας με ψυχανάλυση, μια feel-good παράσταση για τους «κουρασμένους» έρωτες που παλεύουν να αναστηθούν- βγάζει στη φόρα τα «άπλυτα» ενός γάμου και καθρεφτίζει τον ψυχισμό των ηρώων, την πάλη τους για αγάπη και ευτυχία.

25 χρόνια γάμου, 3 παιδιά, λίγα παχάκια, ολίγη φαλακρίτσα, πολλή γκρίνια, πολλή ανασφάλεια, πολλή αγάπη και ολίγον sex!
Πού οδεύομεν;
Θ’ αφήσουμε τη συνήθεια να μας βγάλει στα βράχια, ή να πάρουν το τιμόνι τα αισθήματα;
Μήπως είναι πια αργά;
Ή μήπως να το ξαναπάρουμε απ’ την αρχή;
Καλά τα ερωτήματα, με τις απαντήσεις τι γινεται;

Ο Λάρυ και η Άλις σ’ ένα δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου, και με το εγχειρίδιο ΣΕΞ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ ανά χείρας, αμήχανοι, αξιοθρήνητοι και αξιολάτρευτοι, προσπαθούν να βρουν τις απαντήσεις... και το ερωτικό πάθος που έχει …ατονήσει με το πέρασμα του χρόνου.