Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες

[dk]

''Ο Υπέροχος Γκάτσμπι'' στο Αγγέλων Βήμα

Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
Τηλ.: 2105242211



Συγγραφέας: F. Scott Fitzgerald
Θεατρική διασκευή: Simon Levy
Επιλογή Δραματολογίου-Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Αλέξιος Κοτσώρης
Σκηνικά: Ελεονώρα Καραβάνη
Κοστούμια: Nora Ponti
Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Νικολάου
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Πρωτότυπη μουσική: Φάνης Κακοσαίος
Παίζουν: Αριστείδης Βέβης, Ευγενία Καραμπεσίνη, Γιώργος Γκιόκας, Φωτεινή Τεντολούρη, Λήδα Μανούσου Αλεξίου, Νάσος Φρίγγης και ο Αλέξιος Κοτσώρης στο ρόλο του Τζέι Γκάτσμπυ

Λίγα λόγια το έργο...

Ο «Υπέροχος Γκάτσμπυ», είναι μια από τις πιο γοητευτικές ερωτικές ιστορίες του εικοστού αιώνα. Σε αυτό το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας κατορθώνει να εκφράσει με συγκινητικό τρόπο τις ψευδαισθήσεις του έρωτα μέσα στο λαμπερό περιβάλλον της νεοϋορκέζικης «αριστοκρατίας». Είναι η εποχή της τζαζ, μια εποχή υπερβολής, όπου κυριαρχεί ακόμη η πεποίθηση πως τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν την Ευτυχία.

O επίδοξος συγγραφέας Νικ Κάραγουεϊ εγκαταλείπει τις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ για την Νέα Υόρκη της άνοιξης του 1922. Εκεί βασιλεύει μία νέα τάξη που χαρακτηρίζεται από τον νεοπλουτισμό και τα χαλαρά ήθη.

Κυνηγώντας το δικό του Αμερικάνικο Όνειρο, ο Νικ Κάραγουεϊ θα βρεθεί δίπλα στον μυστηριώδη εκατομμυριούχο Τζέι Γκάτσμπυ, και κοντά στην εξαδέλφη του Ντέζι και τον ερωτύλο σύζυγό της Τομ. Ο ελκυστικός κόσμος του έρωτα και της απάτης τους γίνεται πλέον ο κόσμος του Νικ, που καταγράφει την ιστορία του ατελέσφορου έρωτα και των ονείρων των ηρώων. Ένας κόσμος απόλυτα τεχνητός, μεγαλόστομος και θρασύς, που δεν απέχει πολύ από ένα κομμάτι της δικής μας σύγχρονης εποχής. Τα όσα κρύβονται πίσω από την επιδερμίδα των ηρώων, δεν εξαντλούνται στην ομορφιά και τη λάμψη.

Από κάτω κρύβεται κάτι πολύ πιο άγριο, πιο σκληρό.

Η ασυγκράτητη δίψα για άνοδο, η σαρκοφάγα θλίψη της ανεκπλήρωτης επιθυμίας, η σιγανή φωτιά του συμβιβασμού ή ακόμη χειρότερα ένα ηχηρό, χαώδες κενό. Οι ήρωες είναι άνθρωποι της εποχής τους, μα τα όσα τούς ορίζουν και κυρίως όσα τούς στοιχειώνουν, μοιάζουν άχρονα, σημερινά.

Ο κόσμος του Γκάτσμπυ είναι ένα συναισθηματικό και ηθικό ναρκοπέδιο του Αμερικάνικου ονείρου, του σαρωτικού υλισμού, της απόστασης ανάμεσα στο προσωπείο και τον αληθινό εαυτό μας.

[dk]

''Ο Μπακαλόγατος ή Της κακομοίρας'' στο Θέατρο Πειραιώς 131

Πειραιώς 131, Γκάζι
Τηλ.: 210-3450992



Σενάριο (1963): Ντίνος Κατσουρίδης
Το σενάριο βασίστηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακόπουλου
Διασκευή-σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια : Γιώργος Βάλαρης
Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Φωτισμοί : Χρήστος Τζιόγκας
Χορογραφία : Μάρκος Γιακουμόγλου
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Ζουγανέλης, Θανάσης Βισκαδουράκης, Ευτυχία Φαναριώτη, Κατερίνα Τσάβαλου, Ασπασία Κοκόση, Αιμίλιος Ράφτης, Σταμάτης Τζελέπης, Πέτρος Ξεκούκης
Στο ρόλο του Παντελή ο Γιώργος Αρμένης
Παίζουν οι μουσικοί: Αλέξανδρος Ζουγανέλης, Θαλής Τριανταφύλλου

Λίγα λόγια το έργο...

Ο Ζήκος είναι ένας δαιμόνιος και εύθυμος επαρχιώτης από το Καρπενήσι που δουλεύει υπάλληλος στο μπακάλικο του Παντελή. Είναι ερωτευμένος με την όμορφη νεαρή Φιφίκα, η οποία προσποιείται ότι ανταποκρίνεται στα αισθήματά του, ενώ στην πραγματικότητα αγαπάει τον Κιτσάρα. Ο Παντελής -αν και τα παραέχει τα χρονάκια του-, θέλει για λογαριασμό του τη νεαρή φίλη της Φιφίκας, τη Λίτσα. Ο Ζήκος διαρκώς τον κοροϊδεύει για την επιλογή του, αλλά αυτός δεν το βάζει κάτω και μαζί με την κυρά Δέσποινα την προξενήτρα, κανονίζει τους αρραβώνες σε συνεννόηση με τον πατέρα της Λίτσας ερήμην της ίδιας και αποφασίζουν να το ανακοινώσουν την ημέρα των γενεθλίων της. Η Λίτσα μόλις το μαθαίνει ταράζεται, κλείνεται στο δωμάτιό της και προσπαθεί να κλεφτεί με τον αγαπημένο της Αργύρη. Όμως το σχέδιό τους γίνεται αντιληπτό την τελευταία στιγμή από την κυρά-Δέσποινα και καταλήγουν όλοι στο σπίτι της Λίτσας για να τους «τσακώσουν». Τότε, ο πατέρας της Λίτσας, ο κυρ-Μανώλης, δέχεται να την παντρέψει με τον Αργύρη, ενώ και ο Κιτσάρας, μη χάνοντας την ευκαιρία της παρουσίας του πατέρα της Φιφίκας, ζητά και παίρνει το χέρι της με επιτυχία. Στο τέλος και ο Ζήκος αλλά και ο κυρ Παντελής μένουν μόνοι και η ζωή συνεχίζεται…

[dk]

«Σωτηρία με λένε» στο Θέατρο Μικρό Χορν

Αμερικής 10, Κολωνάκι
Τηλ.: 2118005141



Συγγραφέας: Σοφία Αδαμίδου
Σκηνοθεσία - Διασκευή - Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Σκηνικά - Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Φωτισμοί: Χάρης Δάλλας
Παίζουν οι μουσικοί: Αντώνης και Θοδωρής Ξηντάρης
Στον ρόλο της νοσοκόμας η Ιωάννα Μονέδα
Στον ρόλο της Σωτηρίας η Κάτια Γκουλιώνη

Λίγα λόγια το έργο...

Βράδυ. Η Σωτηρία βρίσκεται στο νοσοκομείο λίγο πριν την εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή. Η ζωή της θα περάσει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια της. Οι δικοί της άνθρωποι, η οικογένειά της, ο άντρας της, τα πάθη της. Άνθρωποι που αγάπησε και την αγάπησαν κι άλλοι που την πίκραναν ή τη στήριξαν όταν πρωτοξεκίνησε.

Η Σοφία Βέμπο που χωρίς να το γνωρίζει τη μύησε στο τραγούδι, ο Βασίλης Τσιτσάνης που της άνοιξε τον δρόμο, ο Παπαϊωάννου που αγάπησε βαθιά. Φτάνει μέχρι τον Ανδριόπουλο και τον Σαββόπουλο που την έφεραν πιο κοντά στις νεότερες γενιές.

Αυτό το βράδυ η Σωτηρία θα «βουτήξει» σε μια ζωή που επηρεάστηκε σημαντικά από συνθήκες και γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής.

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Σοφίας Αδαμίδου και της Ντίνας Κώνστα.

[dk]

«Γάμος» στο Θέατρο Επί Κολωνώ

Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός
Τηλ : 2105138067



Κείμενο: Μάριος Ποντίκας
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου
Κοστούμια: Μαρία Αναματερού
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Sound design: Στέλιος Γιαννουλάκης
Παίζουν: Ηλίας Βαλάσης, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Κάτσενου, Αθανασία Κουρκάκη, Μέγκυ Σούλι

Λίγα λόγια το έργο...

Μια νεαρή κοπέλα βιάζεται και ό,τι ακολουθεί είναι οι αλλεπάλληλοι «βιασμοί» της από την οικογένεια, την κοινωνία, τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης. Η ίδια βρίσκεται «καθηλωμένη» σε όλη τη διάρκεια του έργου, αμέτοχη και ανυπεράσπιστη, ενώ παρακολουθούμε όλους τους ανθρώπους γύρω της να έχουν λόγο και άποψη γι’ αυτό που της συνέβη και δικαιώματα πάνω στο σώμα της, που γίνεται ένα πεδίο συγκρούσεων. Η υποκρισία οδηγεί στη συμβιβαστική λύση του γάμου της με τον βιαστή της και την ίδια στην αυτοπυρπόληση. Τυλιγμένη ολόκληρη σε επιδέσμους λόγω των καθολικών εγκαυμάτων, παραμένει βουβή μέχρι τέλους στην αίθουσα δικαστηρίου, αρνούμενη να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική συμμετοχή της και γίνεται το τραγικό σύμβολο της αξιοπρέπειας απέναντι σε κάθε είδους βιασμό.

Σε μια εποχή που εξακολουθούν να κατακλύζουν τις ειδήσεις θέματα για γυναικοκτονίες, για άνιση και προσβλητική μεταχείριση, σε μια εποχή που δίνονται ακόμη συνεχώς μάχες για το δικαίωμα των γυναικών πάνω στο σώμα τους και τον αυτονόητο σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη, το έργο συνεχίζει να μιλάει εξ ίσου καθαρά και δυνατά στους θεατές, όσο και τη στιγμή της συγγραφής του, αιχμηρό σαν ακονισμένο ξυράφι.

Ο Μάριος Ποντίκας, μία ιδιότυπη περίπτωση του ελληνικού θεάτρου και ένας από τους πιο σημαντικούς εκπρόσωπους και ανανεωτές της νεοελληνικής δραματουργίας, αποτυπώνει με ενάργεια τις παθογένειες μιας κοινωνίας, ρίχνοντας φως σε ένα δραματουργικό σύμπαν σκοτεινό και νατουραλιστικό αλλά με ρωγμές λυρισμού που αφήνουν αχτίδες φωτός να εισέλθουν. Η προσπάθειά του επικεντρώνεται στο να μιλήσει για την ατομική ευθύνη η οποία κατ’ επέκταση γίνεται και συλλογική. Τα έργα του είναι καρπός παρατήρησης, ιδεολογικής, πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης, ποτισμένα από ψύχραιμη σκέψη αλλά και από ευθύβολη στόχευση.

[dk]

"Δεσποινίς Μαργαρίτα" στο Θέατρο Άλμα (Κεντρική σκηνή)

Ακομινάτου 15-17 & Αγ. Κωνσταντίνου, Μεταξουργείο
Τηλ.: 2105220100



Συγγραφέας: Ρομπέρτο Ατάϋντε
Μετάφραση: Κώστας Ταχτσής
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Γιάννης Μαργαρίτης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνικά - Κοστούμια: Carmencita Brojboiou
Ηθοποιοί: Κατερίνα Μαραγκού

Λίγα λόγια το έργο...

Το «Δεσποινίς Μαργαρίτα» ανέβηκε το 1975 στην Ελλάδα με την Έλλη Λαμπέτη. Σήμερα 47 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα και ενώ μεσολάβησαν και άλλες παραστάσεις του ίδιου έργου στην χώρα μας, η Κατερίνα Μαραγκού επανεμφανίζεται στην σκηνή του θεάτρου ΆΛΜΑ ερμηνεύοντας τον σημαντικό αυτό μονόλογο στην εξαιρετική μετάφραση του Κώστα Ταχτσή.

Στο τωρινό ανέβασμα του έργου και σύμφωνα με τις οδηγίες του Γιάννη Μαργαρίτη, η Κατερίνα Μαραγκού έρχεται αντιμέτωπη με μια υποκριτική ακροβασία ανάμεσα σε έναν ποιητικό ρεαλισμό και έναν ονειρικό αλλά και επιθετικό εξπρεσιονισμό, αναδεικνύοντας το φαινόμενο της φθοράς κάθε συστήματος με χιούμορ, δραματικότητα, απελπισία και ανατρεπτική διάθεση, φθάνοντας στα όρια μιας απροσδόκητης κλοουνερί.

Ο Ρομπέρτο Ατάϋντε γεννήθηκε το 1949 στη Βραζιλία. Επηρεάστηκε βαθιά από τα γεγονότα της εποχής και αναζήτησε με επιμονή την βαθύτερη ουσία της παιδείας, σε σχολές και πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Τελικά εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια για ακαδημαϊκή μόρφωση και άρχισε να γράφει. Το πρώτο του μυθιστόρημα "Ο φίλος Ιονάθαν" γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στα 21 του, γράφει το θεατρικό "Δεσποινίς Μαργαρίτα" που τον κάνει ευρύτερα γνωστό στο κοινό. Συνέχισε με παραμύθια και ακόμα πέντε θεατρικά. Τα έργα του αναγνωρίστηκαν σε όλον τον κόσμο και σε πολύ νεαρή ηλικία, κέρδισε το βραβείο "Μολιέρ".

Η “Δεσποινίς Μαργαρίτα” έρχεται για να ξεβολέψει τις παγιωμένες απόψεις μας, γύρω από τα μεγάλα κοινωνικά θέματα της εποχής μας.

[dk]

''Ζορμπάς'' στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος - Θέατρον

Πειραιώς 254, Ταύρος
Τηλ.: 2122540300



Συγγραφέας: Νίκος Καζαντζάκης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Θεατρική απόδοση/επεξεργασία: Γεράσιμος Ευαγγελάτος - Γιάννης Κακλέας 
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Πρωτότυπη μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική/Μουσική επιμέλεια παράστασης: Βάιος Πράπας
Κινησιολογία: Αγγελική Τρομπούκη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Ερμηνεύουν: Γιάννης Στάνκογλου (Αλέξης Ζορμπάς), Όλια Λαζαρίδου (Ορτάνς), Αιμιλιανός Σταματάκης (Συγγραφέας), Ιβάν Σβιτάιλο (Μαυραντώνης), Ηλιάνα Μαυρομάτη (Χήρα), Θοδωρής Τσουανάτος (Μανόλακας), Αντώνης Καρναβάς (Παυλής), Δημήτρης Φουρλής (Μιμηθός), Νίνα Φώσκολου (Λόλα), Γιάννης Γιαννούλης (Αναγνώστης), Δέσποινα Πολυκανδρίτου (Μαυραντώνενα), Νικόλας Γραμματικόπουλος, Τέλης Ζαχαράκης, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Ηρακλής Κωστάκης, Σοφία Μιχαήλ, Ματίνα Περγιουδάκη, Πηνελόπη Σεργουνιώτη, Δανάη Σταματοπούλου, Εμμανουήλ Στεφανουδάκης, Βασίλης Τσιγκριστάρης και οι Belly Dancers Anaiza (Αναστασία Βυλλιώτη & Ιζαμπέλα Καρκαρασβίλη)

Λίγα λόγια το έργο...

Το μυθιστόρημα «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» είναι, αναντίρρητα, το διασημότερο έργο του Νίκου Καζαντζάκη, το βιβλίο που τον τοποθέτησε πανηγυρικά στον παγκόσμιο λογοτεχνικό χάρτη. Χάρη στον «Ζορμπά» ο Νίκος Καζαντζάκης κέρδισε μια διεθνή αναγνώριση που δεν αξιώθηκε ποτέ άλλος νεοέλληνας λογοτέχνης. Στο μυθιστόρημα αυτό, ο συγγραφέας μας συστήνει τον πιο εμβληματικό του ήρωα, που ανήκει πιά στον χώρο του μύθου, τον Ζορμπά. Ένα πνεύμα ελεύθερο, ατίθασο, μια ψυχή Διονυσιακή με αχαλίνωτο πάθος για έρωτα και ταξίδια, βαθειά φιλοσοφημένος με μια γήινη σοφία, αρχέγονη, πέρα από συμβάσεις και συντηρητικά κοινωνικά πρότυπα. 

Η αφήγηση, ως εκ τούτου και η παράστασή μας, εστιάζει στην απρόσμενη και αποκαλυπτική συνάντηση ενός νέου ανθρώπου με βαθιές ανησυχίες και αδιέξοδα που αναζητάει ένα δρόμο για να ζήσει μια ζωή ελεύθερη, με τον Αλέξη Ζορμπά, σε ένα ταξίδι μύησης και αναζήτησης ταυτότητας. Σε ένα ταξίδι με οδηγό μια δαιμονική ψυχή, τον Ζορμπά, που έχει τη δύναμη να εμφυσήσει το πάθος για μια ζωή γεμάτη μουσική, ηδονή, χορό, έρωτα και φως. Ένας ήρωας-σύμβολο που και σήμερα μας εμπνέει και μας οδηγεί να ζήσουμε μια ζωή πέρα από τις ευνουχιστικές συμβάσεις μια σκληρής καθημερινότητας, να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να κάνουμε ένα γενναίο ταξίδι προς την ελευθερία. 

Ένας ήρωας που αξίζει να τον έχουμε ως πρότυπο ζωής. 

Όπως αναφέρει και ο Νίκος Καζαντζάκης: “Ας του δώσουμε το αίμα μας να ζωντανέψει. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε να ζήσει λίγο ακόμα ο εξαίσιος αυτός φαγάς, πότης, δουλευταράς, γυναικάς κι αλήτης. Η πιο πλατιά ψυχή, το πιο σίγουρο σώμα, η πιο ελεύθερη κραυγή που γνώρισα στη ζωή μου”.

Αυτός είναι κι ο στόχος της παράστασης μας.

Γιάννης Κακλέας

[dk]

''Ψηλά απ’ τη Γέφυρα'' στο Θέατρο Βεάκη

Στουρνάρη 32, Εξάρχεια
Τηλ.: 2105223522



Συγγραφέας: Άρθουρ Μίλερ
Απόδοση - Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης
Κοστούμια: Dante
Φωτισμοί - Σκηνικός Χώρος - Μουσική Επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης
Πρωταγωνιστούν: Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης, Ιωάννα Παππά, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Δημήτρης Καπετανάκος, Μιχάλης Πανάδης, Ευγενία Ξυγκόρου

Λίγα λόγια το έργο...
 
Ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Έντι Καρμπόνε, ζωντανεύει τον τραγικό  ήρωα, που το ανομολόγητο πάθος του για την νεαρή ανηψιά της γυναίκας του, πυροδοτεί μια συγκλονιστική εσωτερική σύγκρουση, η οποία τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του.
Η Ιωάννα Παππά υποδύεται την Μπέατρις, τη σύζυγο του Έντι, η οποία καταλαβαίνει τι του συμβαίνει  και προσπαθεί μέχρι τελευταία στιγμή να τον βοηθήσει να βγει απ’ το αδιέξοδο του.
Τον ρόλο του Αλφιέρι, δικηγόρου αλλά και αφηγητή της παράστασης, ερμηνεύει ο  Δημήτρης Μαυρόπουλος.
Ο Δημήτρης Καπετανάκος, στον ρόλο του Μάρκο, ενός από τους δυο μετανάστες που φιλοξενεί η οικογένεια Καρμπόνε στο σπίτι της.
Στους ρόλους των δύο νέων που γνωρίζονται και ερωτεύονται, ο Μιχάλης Πανάδης -Ροντόλφο, αδελφός του Μάρκo - και η πρωτοεμφανιζόμενη Ευγενία Ξυγκόρου -Κάθριν, ανηψιά του Έντι.

[dk]

''Πόρνες στα Βούρλα - Κάτι να μείνει από μένα'' στο Αγγέλων Βήμα

Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
Τηλ.: 2105242211



Kείμενο: Τέτη Σώλου (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο της)
Θεατρική διασκευή, στήσιμο παράστασης: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Επιλογή τραγουδιών, ενορχηστρώσεις, πιάνο επί σκηνής: Υβόνη Σιέμου
Αφηγήτρια: Τέτη Σώλου
Κορίτσια - Παίζουν και τραγουδούν: Κατερίνα Σκορδαλάκη, Αμαλία Αυγουστάκη, Ρουμπίνη Χονδρουδάκη

Λίγα λόγια το έργο...

Ένα χρονικό "μετά μουσικής" αφιερωμένο με τρυφερότητα στη μνήμη των κοριτσιών που πέρασαν από το "τεράστιο δημόσιο μπορντέλο στη Δραπετσώνα που έφτιαξε ο Δήμος του Πειραιά και λειτούργησε υπό την προστασία του κράτους και την περιφρούρηση της αστυνομίας" από το 1873 που κτίστηκε μέχρι την τελική κατεδάφισή του εκατό χρόνια μετά, επί δικτατορίας των συνταγματαρχών. Σκιές, μουσικές και φωνές, όπως του Μάρκου, του Τούντα, του Δελιά, του Καρίπη, του Παπάζογλου, της Εσκενάζη. Για να καταγραφεί και να μείνει στη συλλογική μνήμη κάτι από όλα αυτά…

[dk]

''Η τρελή του Σαγιό'' στο Θέατρο Παλλάς

Βουκουρεστίου 5 (City Link), Κέντρο
Τηλ.: 2103213100



Κείμενο: Ζαν Ζιρωντού
Διασκευή - Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Κίνηση: Κική Μπάκα

Στον ρόλο της «Τρελής του Σαγιό», η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου
Ρακοσυλλέκτης ο Νίκος Μουτσινάς
Ίρμα η Αθηνά Οικονομάκου

Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Σαμσιάρης, Κώστας Καζάκας, Χριστίνα Τσάφου, Στέλλα Γκίκα, Στάθης Μαντζώρος, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Ευθύμης Γεωργόπουλος

Μαζί τους (αλφαβητικά): Φανή Γεωργακοπούλου, Γεωργία Καλλέργη, Βασίλης Λέμπερος, Μάκης Πατέλης, Χριστίνα Πετρολέκα, Γιάννης Σαμψαλάκης, Γιώργος Τσουρουνάκης, Μιχάλης Φιλίππου

Ζωντανά τραγουδάει η Μαρία Ρεμπούτσικα

Λίγα λόγια το έργο...

Η Ωρελί, η ιδιοφυής «τρελή» από την περιοχή Σαγιό στο γαλλικό Τροκαντερό, είναι μια ανεπιτήδευτη, ιδεαλίστρια που βλέπει τον κόσμο όμορφο και χαρούμενο. Όταν μαθαίνει το σχέδιο μιας ομάδας διεφθαρμένων εταιρικών στελεχών και κυνικών επιχειρηματιών, που σχεδιάζουν να σκάψουν το Παρίσι για να βρουν το πετρέλαιο που πιστεύουν ότι βρίσκεται κάτω από τους δρόμους του, κινητοποιεί όλους τους φίλους της, που, όπως κι εκείνη, αντιστέκονται στην εξουσία του χρήματος, και στήνει μια παγίδα στους εχθρούς της, μέσα στην οποία τους οδηγεί και τους καταστρέφει, καθώς αυτοί είναι τυφλωμένοι από την απληστία τους.

«Τι θα προτιμούσατε να έχετε στην αυλή σας: μια αμυγδαλιά ή μια πετρελαιοπηγή;»

Ο Πέτρος Ζούλιας, αναμετριέται και πάλι με τον κλασσικό αριστούργημα του Ζιρωντού και το μεταφέρει στο σήμερα, υπογραμμίζοντας την επικαιρότητά του, στους καιρούς που διανύουμε.

«Η τρελή του Σαγιό» απετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες ερμηνευτικές επιτυχίες της Κατίνας Παξινού, με τον Αλέξη Μινωτή στο πλευρό της, στο Εθνικό Θέατρο, το 1966. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα (1981) ο Ανδρέας Βουτσινάς, για το Κ.Θ.Β.Ε., έδωσε νέα πνοή στο έργο, με την πρωταγωνίστρια την Δέσπω Διαμαντίδου, σε μια ιστορική ερμηνεία. Τον ομώνυμο ρόλο της «Τρελής του Σαγιό» έχουν ακόμα ερμηνεύσει για το Εθνικό Θέατρο, η Αντιγόνη Βαλάκου και η Άννα Παναγιωτοπούλου.

Το εμπνευσμένο και πάντα επίκαιρο κείμενο της «Τρελής του Σαγιό», καυτηριάζει χωρίς φόβο και πάθος, τον τυχοδιωκτισμό που συναντάμε σε όλες τις εκφράσεις της κοινωνικοπολιτικής μας διαδρομής, όπως αυτή καταγράφετε τα τελευταία χρόνια και ανοίγει τον δρόμο στην επικράτηση της ανθρωπιάς έναντι του ευκαιριακού κέρδους, αναδεικνύοντας ως μόνο δρόμο την αποδοχή και την συγκρότηση μιας κοινωνίας αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού.

[dk]

"Η Αφροδίτη με τη γούνα" στο Θέατρο Άνεσις

Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι
Τηλ.: 2107488881 2107488882



·Συγγραφέας: Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ
·Σκηνοθεσία: Θανάσης Κουρλαμπάς
·Μετάφραση: Νικολέτα Κοτσαηλίδου
·Θεατρική διασκευή: Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Σπύρος Κυριαζόπουλος
·Εικαστική Επιμέλεια/Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
·Μουσική: Γιάννης Οικονόμου
·Σχεδιασμός φωτισμών: Αργύρης Θέος
Διανομή:
·Θανάσης Κουρλαμπάς
·Αμαλία Νίνου

Λίγα λόγια το έργο...

Ένα έργο που υπενθυμίζει ότι η σεξουαλικότητα πάνω από όλα είναι μια πνευματική κατάσταση: και αυτά που λαχταράει το πνεύμα δεν εξηγούνται πάντοτε λογικά, απλά βιώνονται!

Στο βραβευμένο έργο του Μαζόχ, γραμμένο το 1870, παρακολουθούμε την ερωτική σχέση του Σεβερίν (Θανάσης Κουρλαμπάς), ενός γοητευτικού γαιοκτήμονα, με την Βάντα (Αμαλία Νίνου), μια εικοσιτετράχρονη χήρα. Η εκρηκτική συνάντησή τους σε ένα απομονωμένο θέρετρο των Καρπαθίων θα γίνει το πεδίο μάχης ενός οριακού έρωτα.

Ο Σεβερίν φαντασιώνεται την Βάντα στο ρόλο της πανέμορφης, ψυχρής, αυταρχικής Αφροδίτης, μιας ιδεατής γυναίκας αφιερωμένης στο κυνήγι της ηδονής. Την παρασύρει σ' ένα παιχνίδι ψυχολογικής και φυσικής βίας, ξυπνώντας μέσα της την επιθυμία για επιβολή. Σταδιακά και με δική του παρότρυνση μετατρέπεται σε πιστό υπηρέτη της εκχωρώντας της το δικαίωμα να αποφασίζει για οτιδήποτε τον αφορά, να τον κακοποιεί ψυχολογικά και να τον βασανίζει σωματικά.

Αντίπαλον δέος του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, πολέμιος του αντισημιτισμού, υπέρμαχος του φεμινισμού, απλώς ηδονιστής ή ένας παρεξηγημένος λογοτέχνης, ο Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ γράφει ένα έργο που, ενάμιση αιώνα αργότερα, συνεχίζει να σοκάρει με την σκληρότητα και την απλότητά του. Η Αφροδίτη με την Γούνα όμως, δεν είναι μόνο μία ιστορία ηδονής και πόνου. Είναι κυρίως μία ιστορία οριακού πάθους και αγάπης. Και όπως κάθε τέτοια ιστορία και στην αληθινή ζωή, θέτει τους ήρωες της σε μία δίνη και τους αφήνει έρμαια απέναντι στην τρικυμία του αδηφάγου αλλά και πολύτιμου Έρωτα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μαζόχ «δάνεισε» το όνομά του στη λέξη μαζοχισμός (το 1893, προς έκπληξη και μάλλον δυσαρέσκεια του συγγραφέα, ο ψυχίατρος Ρίχαρντ φον Κραφτ-Έμπιγκ έχοντας την Αφροδίτη στο επίκεντρο, δημιουργεί τον όρο «μαζοχισμός»), ούτε ότι οι Velvet Underground είχαν τραγούδι στο ιστορικό τους ντεμπούτο το 1967 με τίτλο Venus in furs, ούτε φυσικά ότι ο Ρόμαν Πολάνσκι γύρισε ταινία βασισμένη στους διαλόγους του βιβλίου το 2013…