Το χάραμα της 1ης Ιουνίου μας βρίσκει σε ένα γραφικό ξενώνα στο Μορφοβούνι Καρδίτσας, λίγα χιλιόμετρα από την λίμνη Πλαστήρα. Ένα καλό πρωινό για να πάρουμε δυνάμεις και είμαστε έτοιμοι να επιβιβαστούμε στα 4Χ4 οχήματά μας και να συνεχίσουμε την περιπετειώδη περιπλάνησή μας στον ορεινό όγκο των Αγράφων. Επόμενη στάση το Μουζάκι κι έπειτα πορεία προς τις κορυφές των βόρειων Αγράφων. Ανηφορίζοντας προς την κορυφή Καράβα απολαμβάνουμε το μαγευτικό τοπίο το οποίο συνθέτουν διάφορα είδη δέντρων. Στην κορυφή ένα καταπράσινο λιβάδι μας υποδέχεται κι εμείς δράττουμε της ευκαιρίας για λίγο παιχνίδι με τα τετρακίνητα οχήματά μας λίγο πριν ξεκινήσει η πραγματική περιπέτεια!
Συνεχίζουμε την πορεία μας ακολουθώντας τον χωματένιο στενό δρόμο ο οποίος όμως διακόπτεται σε ορισμένα σημεία εξαιτίας των κατολισθήσεων . Οι άντρες της παρέας αναγκάζονται να μετακινήσουν με τα χέρια ορισμένες πέτρες ώστε να γίνει ο δρόμος προσπελάσιμος για τα αυτοκίνητά μας.. Λίγο πιο κάτω χιόνια κλείνουν την πορεία μας κι έτσι κάνουμε παρακάμψεις από την πλαγιά του βουνού. Άλλα περάσματα είναι περισσότερο κι άλλα λιγότερο εύκολα. Σ’ ένα συγκεκριμένο μάλιστα σημείο η ανυπομονησία του ενός οδηγού τον οδηγεί σε λάθος πέρασμα που μας κοστίζει πάνω από μισή ώρα καθυστέρηση.
Στην συνέχεια αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς τα χωριά της Αργιθέας. Στην πορεία μας συναντάμε παλιούς πέτρινου κτηνοτροφικούς οικισμούς ( πατλιά ), πέτρινα γεφύρια κάτω από τα οποία ρέει ο Πετρουλιώτης ποταμός ( παραπόταμος του Αχελώου ), κοπάδια προβάτων που μας κλείνουν τον δρόμο. Ένα όμως από τα ωραιότερα σημεία της διαδρομής μας είναι όταν μέσα σε ένα κοίλωμα, περιτριγυρισμένο από δέντρα ξεπροβάλλει η Στεφανιάδα λίμνη!
Λίγες ώρες αργότερα , και αφού βγάζουμε από την μέση ένα τεράστιο κορμό που μας έκλεινε τον δρόμο με τον εργάτη με τον οποίο είναι εξοπλισμένο το ένα τζιπ, και περάσουμε ξυστά από τον γκρεμό εξαιτίας ενός τεράστιου βράχου που βρέθηκε στο πέρασμά μας, συναντάμε τον Αχελώο ποταμό. Το τελευταίο εμπόδιο της ημέρας είναι να περάσουμε την παλιά ξύλινη γέφυρα, προσέχοντας οι ρόδες των αυτοκινήτων να μην πατήσουν στο κενό ή πάνω στα σάπια ξύλα που θα έσπαγαν κάτω από το βάρος τους!
Λίγο πριν σουρουπώσει βρίσκουμε ένα ωραίο σημείο στις όχθες του ποταμού όπου στήνουμε τις σκηνές μας και κατασκηνώνουμε για να περάσουμε το βράδυ. Το επόμενο πρωί βγαίνοντας από την σκηνή μας αντικρίζουμε τον Αχελώο ποταμό με την πρωινή πάχνη να αιωρείται από πάνω του. Λίγη ώρα μετά είμαστε έτοιμοι για το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μας.
Μπαίνοντας μέσα στο ποτάμι ένας από εμάς διαπιστώνει ότι το σημείο που βρισκόμαστε δεν είναι προσπελάσιμο για τα τζιπ μας, αφού το ρεύμα του ποταμού είναι πολύ δυνατό. Έτσι ψάχνουμε για ένα άλλο σημείο που θα ευνοήσει τα σχέδιά μας. Το σημείο αυτό βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα μακριά, κοντά στην βόρεια γέφυρα. Μετά από αρκετά μέτρα πάνω στα χοντρά βότσαλα της όχθης φτάνει η πολυπόθητη στιγμή.
Ένας έλεγχος στο ποτάμι και το πρώτα όχημα είναι έτοιμο να το διασχίσει και να βρεθεί στην αντίπερα όχθη. Η αίσθηση υπέροχη και μοναδική καθώς νιώθεις μέσα από το αυτοκίνητό σου να σχίζεις τα ορμητικά νερά του ποταμού! Μέσα σε ελάχιστο χρόνο βρισκόμαστε στην άλλη μεριά και σε άλλον νομό, τον νομό Άρτας!
Το ταξίδι μας φτάνει στο τέλος του. Η αποστολή μας να διασχίσουμε τον Αχελώο ποταμό στέφεται με επιτυχία! Μετά τους χωματόδρομους των βουνών ακολουθούμε την άσφαλτο και την Εθνική Οδό και πορεία προς την Αθήνα μέσω Ρίου – Αντιρρίου κι ενώ ακόμα η περίφημη γέφυρα του είναι απλά πυλώνες μέσα στο νερό! Η κούραση που νιώθουμε μεγάλη αλλά η ικανοποίησή μας ακόμα μεγαλύτερη! Ανυπομονούμε ήδη για την επόμενη εξορμησούλα μας!
