Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι στο Λονδίνο μπορεί να γίνει το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Οποιαδήποτε πληροφορία για το Λονδίνο σχεδόν τη προσπερνούσα. Όταν όμως αποφασίστηκε αυτή η εκδρομή και κλειστηκαν και τα εισιτήρια άρχισε το ψάξιμο. Εκεί συνειδητοποίησα ότι το Λονδίνο είναι πραγματικά ανεξάντλητο, ότι έχει τόσα μα τόσα πολλά να δεις και να κάνεις. Έπρεπε να αποφασίσω τι θα δω και τι θα κάνω μέσα σε μόλις 3 μέρες! Πελάγωσα αλλά τελικά κατέληξα σύμφωνα και με γούστα του συνταξιδιώτη μου στα εξής:
1η μέρα: London eye, Βρετανικό μουσείο, Tate για καφέ, Borough market
2η μέρα: Βόλτα στο Λονδίνο με όλη τη travelchat…ική παρέα, Πύργο Λονδίνου, Βόλτα στα μαγαζιά, Musical
3η μέρα: Notting Hill, Little Venice, Camden MarketΗμέρα αναχώρησηςTo προγραμμα ηταν ετοιμο αλλα ηξερα πως σιγουρα θα βγουμε και λιγο εκτος.
Ετοιμαζουμε βαλιτσες, Τεταρτη βραδυ είναι όλα ετοιμα. Πεμπτη μεσημερι τρωμε πολύ καλα και παιρνουμε το προαστιακο για αεροδρομιο. Ειμαστε μεσ’ τη χαρα και ανυπομονω να σας συναντησω ολους μαζι. Περιμενοντας στο αεροδρομιο πρωτη απ’ολους βλεπω τη Δημητρα με τη φιλη της Δέσποινα. Δινουμε αποσκευες και σιγα σιγα καταφθανουν και ολοι οι υπολοιποι! Ολοι ετοιμοι! Βολτες στα duty free, δοκιμαζω και τις ωραιοτατες καρεκλες που κανουν μασαζ και η ωρα περναει πολύ γρηγορα. Περναμε κα τον ελεγχο και σιγα σιγα επιβιβαζομαστε ολοι. Επιτελους φευγουμε για Λονδινο! Εγω δε μπορω να το πιστεψω ότι το ιδιο βραδυ θα βρισκομαι σ’αυτή τη πολη και η χαρα μου είναι απεριγραπτη. Το πρωτο πραγμα που ενιωσα κατεβαινοντας απ’ το αεροπλανο ηταν ο κρυος αερας στο προσωπο μου.
Μολις φτανουμε στο αεροδρομιο βγαζουμε εισιτηρια απ’ το μηχανημα ωραια και καλα ολοι και επιβιβαζομαστε στο τρενο για το σταθμο Victoria. Τα εισιτηρια τα ειχαμε κλεισει ολοι απ’ το ιντερνετ τις προηγουμενες μερες για να κερδισουμε την εκπτωση οπου στα 4 ατομα πληρωναν τα 2. Η διαδρομη κραταει λιγο και και συνειδητοποιω ότι εχουμε φτασει όταν η Στελλα μου δειχνει το ποταμι και μου λεει... «Ο Ταμεσης».
«Αυτά είναι!», λεω από μεσα μου. Παμε ολοι για Oyster. Μια μικρο-δυσαρεστη εκπληξη, η αυξηση της τιμης στην καρτα αλλα όπως και να το κανουμε συμφερει. Με 32 λιρες απ’ τις οποιες οι 5 σου επιστρεφονται ειχαμε απεριοριστες διαδρομες! Ο,τι πρεπει. Τρεχοντας φτανουμε στις αποβαθρες για να προλαβουμε το τελευταιο τρενο. Ευτυχως το προλαβαινουμε. Εγω, ο Γιωργος, η Στελλα κι η Ευη παμε προς άλλη κατευθυνση. Η υπολοιπη παρεα μενει σε διαφορετικο ξενοδοχειο, η αληθεια είναι πως δε ξερω τι κανανε εκεινοι το ιδιο βραδυ και ποσο ευκολα βρηκαν το ξενοδοχειο τους. Φτανουμε λοιπον σ’ ένα κοντινο στην πανσιον μας σταθμο και περπαταμε μεχρι τη πανσιον. Κρυο και πολλη ησυχια στο δρομο. Οι γειτονιες μου φαινονται πολύ ομορφες και η δικη μας γειτονια ακομα καλυτερη. Η Στελλα μου λεει πως το πρωι θα δω πολύ καλυτερα τη διαδρομη που είναι πολύ ομορφη. Φτανουμε στη πανσιον, μπαινουμε και στα δωματια μας. Όλα ωραια και καλα. Γρηγορα για υπνο για να ξυπνησουμε και αυριο!
1η ΜέραΤα ξυπνητηρια χτυπουν και αμεσως χωρις καμια επιθυμια για χουζουρι σηκωνομαι και σκεφτομαι ότι σημερα θα δω το Λονδινο. Ραντεβου με τα κοριτσια εξω απ’τη πορτα του δωματιου μας και παμε για πρωινο. Δε παιρνουμε το μετρο, λεμε να παμε με τα ποδια μεχρι τη pub για πρωινο. Φτανουμε στο William morris, μια πολύ μεγαλη και ομορφη pub στη σταση Hammersmith του tube.
Παραγγελνουμε τα πρωινα μας και τους καφεδες μας. Αυγα, μπεικον, φασολια, μανιταρια, πατατες, puncakes, λουκανικα, πατατες και black pudding από αιμα χηνας! Δοκιμαζουμε απ’ όλα, γεμιζουμε για τα καλα τις κοιλιτσες μας και φευγουμε γιατι εχουμε ραντεβου με την υπολοιπη παρεα. Το προγραμμα εχει London Eye για αρχη. Σταθμος Westminster και βγαινοντας υψωνεται μπροστα μου το Big Ben.
Είναι τοσο ψηλο και θες συνεχως να απομακρυνεσαι για να το δεις ολο. Απεναντι η ροδα και οσο περπαταμε στη γεφυρα τοσο πιο πολύ χαιρομαι. Ο Ταμεσης αν και βρωμικος και ολιγον καφε ομορφαινει το τοπιο, όπως και να το κανουμε. Φωτογραφιες, φωτογραφιες, πολλες φωτογραφιες και μολις τελειωνουμε μ’ αυτές παμε προς το London Eye που ειχε σειρα.
Κατεβαινοντας τα σκαλια προς το London Eye, εχεις και τη καλυτερη θεα προς το Westminster palace...
Εχουμε κλεισει τα εισιτήρια μας από το ιντερνετ οποτε πηγαινουμε στα ειδικα μηχανηματα και πολύ απλα πληκτρολογωντας το ονομα και το κωδικο της κρατησης εκτυπωνονται τα εισιτήρια μας. Η ουρα για να μπουμε μικρη σχετικα οποτε δε περιμενουμε πολύ. Καπου εκει η Tavrina φωναζει στους υπολοιπους, «Περιμενετε να παμε ολοι μαζι».
«Ολοι μαζι, ολοι μαζι» της απαντα ο Ελληνας ντυμενος Charlie Chaplin που βρισκεται ακριβως διπλα στη ροδα και διασκεδαζει το κοσμο. Γελαμε, τον χαιρεταμε και συνεχιζουμε.
Κάθε καψουλα ελεγχεται με ειδικα μηχανηματα μεσα σε χρονο dt μολις βγουν οι προηγουμενοι και πρωτου μπουν οι επομενοι. Καθαρη η δικια μας οποτε επιβιβαζομαστε. Οσο ανεβαινουμε η θεα ομορφαινει! Ο Ταμεσης, το παλατι και το Λονδινο ολοκληρο απλωνεται μπροστα μας. Πανεμορφα! Αξιζει η βολτα με τη ροδα ακομα κι αν εκανε 20 λιρες. Ηταν κατι ξεχωριστο.
Μετα τη ροδα και τη πολυτιμη πληροφορια του Νασου πηγαινουμε να δουμε τη 4D Experience. Παιρνουμε ένα ζευγαρι ειδικα γυαλια κι αφου τα φορεσουμε στηνομαστε ομαδικως για μια φωτογραφια. Ολοι οι επισκεπτες ειχαν την δυνατοτητα να αγορασουν μετα τη φωτογραφια τους. Μπαινουμε λοιπον σε μια αιθουσα σαν αυτή του σινεμα με μια μεγαλη οθονη και ένα βιντεο μικρης διαρκειας ξεκινα. Στο βιντεο παρακολουθησαμε εικονες και στιγμες απ’το πανεμορφο Λονδινο. Πυροτεχνηματα από τη βραδια της πρωτοχρονιας, χιονια, γλαροι όλα είναι τοσο ζωντανα που θες να τα πιασεις! Και η εμεπιρια δεν είναι 3 αλλα 4D γιατι εκτος από όλα τα αλλα, καπνοι βγαινουν απ’ τα πατωματα και κανα δυο ψυχαλες ερχονται στο προσωπο σου! Πολύ ομορφη εμπειρια, ειδικα για μικρα παιδια και η τιμη του συμπεριλαμβανεται μεσα σε αυτή της ροδας. Για λιγα λεπτα ξεκουραζομαστε σε κατι τραπεζακια που βρισκονται εξω απ’το κτηριο και συνεχιζουμε με Βρετανικο μουσειο.
Εγω σ'αυτα τα λιγα λεπτα πηγα να φωτογραφισω τη ροδα απο μακρυα.
Στο δρομο για το σταθμο Waterloo με οδηγο τη Στελλα βλεπουμε πολλους πλανοδιους ζογκλερ κτλ.
Με το φιλο μας τον Ελληνα...
Συναντησαμε και μια ωραια μικρη αγορα με πολλα ωραια φαγητα, τυρια, κεικ, σιροπιαστα γλυκα, γυρο, μεχρι καυτερα ινδικα και ελιες απ’το τοπο μας. Δοκιμαζουμε κατι καυτερουτσικο απ’το παγκο με τα ινδικα και συνεχιζουμε.
Ο σταθμος Waterloo
Μεσα στο σταθμο
Λιγο πριν φτασουμε στο Βρετανικο όμως χρειαζομαστε ξεκουραση και καφε! Καθομαστε για καφεδακι και αφου παρουμε δυναμεις συνεχιζουμε.
Τα ποδηλατα για ενοικιαση
Μολις αντικρυσα το Βρετανικο σκεφτηκα ότι μαλλον προκειται για Ελληνικο. Τετοια αρχιτεκτονικη ουτε το μουσειο της Ακροπολης δεν εχει. Πρωτη μας δουλεια με το που μπηκαμε ηταν να παμε τουαλετα!!! Το μουσειο είναι υπερβολικα μεγαλο. Δε φανταζομουν ποτε ότι μπορει να εχει εκθεματα μεχρι κι απ’ το Περου, τη Χιλη, την Ιαπωνια, την Αφρικη. Ακολουθοντας τους χαρτες και τις ταμπελες κατευθυνομαστε προς τα μαρμαρα του Παρθενωνα και στη διαδρομη βλεπουμε πολλα ελληνικα εκθεματα. Η αιθουσα με τα ελγινεια μαρμαρα εχει πολύ κοσμο και εκεινα φαινονται πραγματικα ξεριζωμενα και ξενα εκει μεσα.
Στη συνεχεια επιλεγουμε να δουμε την αιθουσα με τα αιγυπτιακα καθως θελω πολύ να δω μουμιες. Βλεπουμε πολλες, αλλα στις αιθουσες αυτές γινοταν πανικος από κοσμο, είναι σχεδον αδυνατο να κατσεις να διαβασεις τις επεξηγησεις των εκθεματων οποτε συντομευουμε και πηγαινουμε προς την αιθουσα της Ιαπωνιας. Σε άλλο οροφο σ’ ένα σημειο πολύ ησυχο και μεσα στην αιθουσα επικρατει σχεδον σιγη. Λιγα τα εκθεματα, ιδιαιτερα ενδιαφεροντα η στολη του Σαμουραι και καποια εκθεματα που αφορουν τις γυναικες των Σαμουραι και τον τροπο ζωης τους.
Συνεχιζουμε, περναμε από καποιες αιθουσες με Ινδικα εκθεματα αλλα τα ποδια μας διαμαρτυρονται και σιγα σιγα μας οδηγουν στην εξοδο. Ομορφο το Βρετανικο, θεωρω ότι αφιερωσα πολύ λιγο χρονο και μετανιωσα που δεν ειδα καποια πραγματα, όπως το μοναδικο αγαλμα Μοαι που βρισκεται εκτος Χιλης. Την επομενη φορα! Αντε να δω τι θα πρωτοπρολαβω την επομενη φορα στο Λονδινο!
Εγω κι ο Γιωργος δεν ακολουθουμε στο Madam Tissue’s και παμε παλι προς τα πισω στη αγορα του Borough. Ψαχνοντας και ρωτοντας τελικα τη βρισκουμε. Αρκετα μεγαλη αγορα με ένα σωρο καλουδια. Σχεδον σε κάθε παγκο υπηρχαν μικρα κομματακια για δοκιμη. Δοκιμασα τυρια, συκα, brownies, παστα ελιας σε ψωμακι (εκπληκτικη!) και διαφορα αλλα που μου φαινοντουσαν προσιτα. Μεχρι και τυρι από μη παστεριωμενο γαλα ειδα αλλα δεν τολμησα να δοκιμασω. Τεραστια κεφαλια τυριων απ’τη Γαλλια, την Ελβετια και ένα σωρο αλλα. Φρουτα και λαχανικα που δεν ειχα ξαναδει. Παγκους με βιολογικους χυμους, μπυρες, ψαρια, ξηρους καρπους, σοκολατακια (θεικα!), λουκουμια, περιεργα αλλαντικα που μονο στην εικονα τους ειχες μια ανακατωσουρα, μεχρι και γλυκα και φαγητα ειχε. Φαινονταν όλα πεντανοστιμα. Τα μπισκοτα και τα σοκολατακια που αγορασαμε ηταν αξεπεραστα!
Στο δρομο προς το Borough market, ενα ομορφο κτηριο που δεν εχω ιδεα ποιο ειναι.
Μεσα στο Borough market.
Η κοπελα εδω εφτιαχνε ψωμι μεσα σε πυλινες γλαστρες
Τελειωνοντας τη βολτα μας στην αγορα λεμε να παμε στην Tate και συγκεκριμενα στην καφετερια της με την ωραια θεα. Μετα από αρκετο περπατημα αναμεσα σε πολύ ωραια δρομακια και καταληγοντας διπλα στο ποταμι, λιγο πιο κατω απ’ το ελληνικο εστιατοριο
The real greek, φτασαμε στην Tate.
Στο δρομο προς την Tate, ενα αλλο ωραιο κτηριο που επισης δεν εχω ιδεα ποιο ειναι.
Το ελληνικο εστιατοριο διπλα στον Ταμεση.
Κατά λαθος μπερδευομαστε και ανεβαινουμε στη Millennium Bridge. Αντικρυζοντας τον καθεδρικο ναο του Αγ. Παυλου στο τελος της γεφυρας λεμε πως θα γυρισουμε από δω να τη περπατησουμε. Διορθωνουμε το λαθος και μπαινουμε στο μουσειο, ανεβαινουμε στον 7ο οροφο και με το ζορι βρισκουμε δυο καρεκλιτσες ανευ τραπεζιου. Ομορφη η θεα δε λεω αλλα πολυς κοσμος και κουραση, οποτε καθομαστε λιγο και φευγουμε. Η καφετερια δε με εντυπωσιασε, το περιμενα καπως διαφορετικο. Πηγαινουμε προς τη γεφυρα της χιλιετιας που πλεον είναι φωτισμενη αφου ο ηλιος εχει δυσει. Περπατωντας στη γεφυρα τη νιωθεις να κουνιεται και αδυνατεις να βγαλεις μια ομορφη φωτογραφια το ναο απεναντι.
Η βολτα στη γεφυρα ηταν παρα πολύ ομορφη. Κοσμος πηγαινε, κοσμος ερχοταν και όλα τα φωτα καθρεπτιζονταν στο ποταμι. Ομορφα! Ο καθεδρικος ναος πολύ ομορφα φωτισμενος, δυστυχως τις πρωινες ωρες δεν υπηρχε χρονος για να τον επισκεφτουμε.
Τα ποδια μας δε μας βαστανε άλλο, σκεφτομαστε σιγα σιγα να γυρισουμε προς τα πισω. Με το χαρτη ανα χειρας πηγαινουμε στη πρωτη σταση λεωφορειων που βλεπουμε μπροστα μας. Τσεκαρουμε ποια λεωφορεια πηγαινουν προς κεντρο και λεμε ας παρουμε ένα να μας βγαλει σε καποιο σταθμο μετρο κι από κει σιγα σιγα να γυρισουμε στη πανσιον. Το λεωφορειο ερχεται και φυσικα πιανουμε τις καλυτερες θεσεις, επανω οροφο μπροστα-μπροστα να ’χουμε θεα. Κι οντως η νυχτερινη θεα ηταν πολύ ομορφη σε ολη τη διαδρομη. Η διαισθηση μας λεει πως ειμαστε καπου κεντρικα οποτε λεμε να κατεβουμε. Ρωτωντας και περπατωντας λιγακι φτανουμε σε ένα σταθμο και μπαινουμε μεσα. Θυμομαστε ότι η πανσιον είναι κοντα στο σταθμο Hammersmith οποτε κατεβαινουμε εκει. Χαζευουμε στο σουπερ μαρκετ που βρισκεται μεσα στο σταθμο και μετα σκεφτομαστε ότι πειναμε! Δεν εχουμε ιδεα που να παμε εκει περα για φαγητο. Περπαταμε και καταληγουμε στη Pizza Hut. Θα μου πεις πηγες στο Λονδινο για να φας στη pizza hut που εχεις και στο χωριο σου; Ειμασταν ξελιγωμενοι και δεν ειχαμε κουραγιο να ψαξουμε . Η pub William Morris που βρισκεται ακριβως εκει ειναι μια πολύ καλη επιλογη και για φαγητο όπως αποδειχθηκε αλλα δε θυμομουν ότι μας το ειχε πει η Στελλα κι η Ευη κι ετσι καταληξαμε να τρωμε πιτσα. Τελικα φαγαμε ωραιοτατα και χορταστικοτατα! Λατρεψαμε την ευγενεστατη σερβιτορα, τη καληνυχτισαμε και φυγαμε. Αμ δε!!! Να φυγουμε να παμε που;;;; Ιδεα δεν ειχαμε που είναι η πανσιον και πώς να παμε. Σπαμε τα κεφαλια μας να θυμηθουμε τη διαδρομη αλλα τιποτα. Περιπλανιομαστε αρκετα αλλα εγω τα εχω φτυσει. «Να παρουμε τηλεφωνο τη Στελλα», του λεω «πονανε τα ποδια μου». Η Στελλα όμως δε το σηκωνει. «Νομιζω ότι η πανσιον είναι στη σταση Shepherd’s Bush, παμε εκει και βλεπουμε». Φτανουμε και ρωταμε ένα κυριο αν βρισκομαστε στη σωστη περιοχη. Μας ρωταει ποια οδο ψαχνουμε αλλα εμεις οι αθεοφοβοι ουτε αυτό δεν ειχαμε συγκρατησει!!! Τραγικοι ειμαστε, το ξερω. Ο κυριος με το κουστουμακι του δε λεει να φυγει αν δε μας βοηθησει αλλα εμπλεξε με χαζους και τι να του εξηγησεις; Τον ευχαριστουμε πολλες φορες και του λεμε πως θα περιμενουμε τη παρεα μας. Με τα πολλα φευγει κι εκεινος. Περπαταμε λιγακι κι ευτυχως χτυπαει το τηλεφωνο! Η Στελλα! «Παρτε το μετρο και κατεβειτε στην επομενη σταση, θα σας περιμενουμε να παμε μαζι στη πανσιον». Ο Θεος εβαλε το χερι του κι αποψε θα παμε για υπνο. Δευτερη αναποδια όταν συνειδητοποιω ότι εχασα την Oyster μου! Ω ρε νευρα και κακο. Το ξεπερασα μετα από λιγο και τις επομενες μερες εβγαλα ημερησιες καρτουλες. Συναντηθηκαμε με τα κοριτσια και μας ενημερωσαν για την οδο, τη διαδρομη, το σταθμο μετρο που είναι δυο βηματα απ’τη πανσιον και το νυχτερινο λεωφορειο που απ’το κεντρο σταματα εξω απ’τη πανσιον. Η πρωτη μερα τελειωνει επεισοδιακα αλλα νιωθω ότι εχω παρει μια παρα πολύ ομορφη γευση από το Λονδινο και ειμαι πολύ ικανοποιημενη.
Συνεχιζεται…
