Η πιο πολυαγαπημένη και τραγουδισμένη αυτοκρατορική πόλη! Κτισμένο στη σκιά της σχεδόν πάντα χιονισμένης οροσειράς του Άτλαντα και κοντά σε ένα δάσος από χουρμαδιές, το Μαρακές μας εντυπωσίασε αμέσως με την αρχιτεκτονική των κατακόκκινων σπιτιών του.
Ιδρύθηκε το 1062 και εκτεινόταν από το σημερινό Τολέδο της Ισπανίαςμέχρι και Σενεγάλη. Δημιουργήθηκε από τη δυναστεία των Αλμοραβιδών. Περιβάλλεται από παλιά κόκκινα τείχη ύψους 8 έως 10 μέτρων με δεκάδες μνημειώδεις πύλες ισπανομαυριτανικής τεχνοτροπίας. Η δυναστεία των Αλμοχαδών που διαδέχθηκε τη δυναστεία των Αλμοραβιδών κόσμησε τη πόλη με υπέροχα κτίρια και τζαμιά. Μετά τη μεγάλη καταστροφή που υπέστη γύρω στα 1200, η πόλη ξαναχτίστηκε και από τότε παρέμεινε ένας σημαντικός εμπορικός κόμβος.
Είναι μία πόλη γεμάτη κίνηση, και ζωή, γνωστή για τις αγορές της και για τα φεστιβάλ της. Η Μεδίνα, το ιστορικόΕίσοδος στο παλάτι του Χασάν Β' κέντρο της πόλης, εκτείνεται γύρω από τη τεράστια πλατεία Djemaa el-Fna. Η πλατεία είναι γνωστή σαν τόπος όπου γινόντουσαν οι δημόσιες εκτελέσεις. Εδώ υπάρχουν πολυάριθμα ανοικτά περίπτερα με φρούτα, φαγητά και μπαχαρικά που γεμίζουν τον αέρα με εξωτικά αρώματα. Καθώς ο ήλιος χαμηλώνει τις απογευματινές ώρες, πλήθη κόσμου συρρέουν στην πλατεία. Ανάμεσά τους μουσικοί, γητευτές φιδιών, ακροβάτες, μαϊμούδες, χορεύτριες της κοιλιάς, τουρίστες, πορτοφολάδες, ζητιάνοι, μεσοαστικές οικογένειες. Επίσης υπάρχουν και πολλά καφέ ή εστιατόρια τα περισσότερα από τα οποία έχουν μπαλκόνια ή ταράτσες με θέα προς την πλατεία. Γύρω από την πλατεία απλώνονται τα «Σουκς» (παζάρια) τα οποία σχηματίζουν ένα πραγματικό λαβύρινθο με καταστήματα με χειροποίητα είδη. Στα μισοσκότεινα μαγαζιά θα ξεχάσετε τους γρήγορους ρυθμούς της Δύσης και θα ανακαλύψετε ότι τα ψώνια είναι μια μεγάλη ευκαιρία για κοινωνικές επαφές όλων των ειδών!
Η εξερεύνηση της πόλης είναι εύκολη και πολύ φθηνή. Επισκεφθήκαμε και μας εντυπωσίασε το τζαμί Kutubiyya (Κουτουμπιά). Στραμμένο προς τη Μέκκα, δεσπόζει της πόλης και αποτελεί ένα από τα σύμβολά της. Ύψους 70 μέτρων, είναι ένας λαμπρός μιναρές που αποτελείται από αραβουργήματα και χρωματιστά πλακάκια, που κάποτε τον κάλυπταν ολόκληρο. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε μουσουλμάνους. Χτίστηκε από τους Αλμοάδες στα τέλη του 12ου αιώνα μ.Χ. και είναι ο πιο καλοδιατηρημένος και παλιός μιναρές από τους τρείς διάσημους μιναρέδες αυτής της δυναστείας των σουλτάνων. Έχει τρείς μπάλες στην κορυφή του από χρυσό, ασήμι και μπρούτζο, που φαίνεται ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να φτάσει ψηλά στον ουρανό, εκεί που ‘βρίσκεται’ ο Θεός.
Πίσω από το τζαμί Kasbah, είδαμε τα μαυσωλεία Sa‘didi, το καλύτερο ίσως διατηρημένο μνημείο του Μαρακές. Κατασκευάστηκαν στα 1557 και τα γύψινα και τα άλλα διακοσμητικά αραβουργήματά τους, είναι θαυμάσια. Η Μεντρέσα του Ben Youssef, είναι΄μια εσωτερική αυλή, περιστοιχισμένη από μικρά δωμάτια, στα οποία οι φοιτητές σπούδαζαν το Κοράνιο.
Μας γοήτευσε το μεγάλο ανάκτορο Μπαχία. Χτισμένο τον 19ο αιώνα, έλυσε έναΚήποι Μαζορέλ σοβαρό σχεδιαστικό πρόβλημα των αρχιτεκτόνων της εποχής : πώς να κατασκευασθεί ένα οίκημα για τις 4 συζύγους του Μεγάλου Βεζίρη και τις 24 παλλακίδες του; Οι λύσεις που προσέφερε ο ανώνυμος αρχιτέκτονας εξασφάλισαν πάνω απ' όλα την ησυχία του Βεζίρη, αλλά και την ιδιωτική ζωή των γυναικών.
Εντυπωσιαστήκαμε από τους Κήπους Μαζορέλ (τώρα ιδιοκτησία του Υβ σεν Λοράν) που προσφέρουν την ωραιότερη βόλτα στην πόλη. Το μικρό καφενείο σερβίρει μαροκινό πρόγευμα, με φρέσκα φρούτα, γιαούρτι, γλυκές κρέπες και μέλι, ενώ στο διπλανό Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης μπορεί κανείς να θαυμάσει τα εκπληκτικά μαροκινά υφαντά, τα οποία συνέλεξαν οι λάτρεις του Μαρακές, μόδιστροι Ιβ Σεν Λοράν και Πιερ Μπερζέ.
Αφήνοντας πίσω το Μαρακές, μπήκαμε στην καρδιά του μαροκινού Νότου και συναντήσαμε μοναδικές εικόνες. Η μικρή πόλη Ουαρζαζάτ είναι μια εξαιρετικά όμορφη πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Κουέντ. Έχει ψηλά σπίτια φτιαγμένα με πλίνθινα τούβλα και πολύ μικρά ανοίγματα για παράθυρα. Ήταν κάποτε οχυρό των Γάλλων λεγεωνάριων. Μετά επισκεφθήκαμε την κοιλάδα του ποταμού Ουρίκα στουςΧωριουδάκι στη κοιλάδα του ποταμού Ουρίκα πρόποδες του Άτλαντα και απολαύσαμε το άγριο τοπίο με τα γραφικά χωριουδάκια των Βερβερίνων. Σε ένα παραδοσιακό σπίτι του χωριού, γευτήκαμε το μαροκινό τσάι το οποίο σερβίρεται πάντοτε σε μικρά γυάλινα ποτηράκια, ακολουθώντας το πλήρες εθιμοτυπικό : η περίτεχνη τσαγιέρα με την πυρίμαχη βάση μπαίνει στη φωτιά μαζί με νερό και το αρωματικό τσάι. Στη συνέχεια, το περιεχόμενό της αδειάζεται σε ποτηράκια τοποθετημένα σε μεγάλους δίσκους, μέσα στα οποία υπάρχουν αρκετά φύλλα δυόσμου. Μας φάνηκε αδύνατο να αντισταθούμε στο αχνιστό άρωμα του τσαγιού!
Αν επισκεφτείτε το Μαρακές, αξίζει να ψωνίσετε κελεμπίες, παραδοσιακά δερμάτινα υποδήματα, υφάσματα μπροκάρ και υπέροχα βερβερίνικα χαλιά, Παραδοσιακό τσάιδερμάτινα είδη ρουχισμού ή αξεσουάρ και επίσης χάλκινα αντικείμενα ή ασημένια κοσμήματα. Το σκληρό παζάρι είναι απαραίτητο! Οι ντόπιοι έμποροι εξ αρχής προτείνουν τιμή πολύ υψηλότερη από αυτή που θέλουν να πουλήσουν!
Υπάρχουν εντυπωσιακά παραδοσιακά εστιατόρια όπου μπορείτε να γευματίσετε ή να δειπνήσετε με τη συνοδεία μαροκινής μουσικής, και βέβαια θαυμάζοντας τον χορό της κοιλιάς. Στα πολλά παραδοσιακά εστιατόρια μπορείτε να θαυμάσετε τους ντόπιους δερβίσηδες να στροβιλίζονται έχοντας στο κεφάλι τους διάφορα αντικείμενα.
Το ταξίδι μας στο Μαρακές ήταν μια εμπειρία ζωής!
